تاریخ انتشار
شنبه ۲۰ دی ۱۳۹۹ ساعت ۰۰:۵۵
کد مطلب : ۴۲۹۴۸۴
عدم آنتن دهی تلفن همراه دانش‌آموزان سیلاب و کلوار بویراحمد را رنج می‌دهد؛
شبکه ناشاد ( + تصاویر )
۰
کبنا ؛کودکان سیلاب و کلوار بویراحمد دیگر باورشان شده که نافشان را با محرومیت بریده‌اند و به همین خاطر برای دسترسی به اینترنت به «کوه» پناه آورده‌اند.
به گزارش کبنا، در نقطه صفر مرزی استان کهگیلویه و بویراحمد با چهارمحال و بختیاری منطقه‌ای به‌نام سیلاب و کلوار با 22 روستا و جمعیتی افزون بر 2 هزار و 800 نفر واقع شده و در بدترین شرایط گذران زندگی می‌کنند؛ تا جایی که از ابتدایی‌ترین امکانات و زیرساخت‌ها از جمله راه ارتباطی مناسب محروم هستند.
اسفندماه سال 98 کرونا ویروس همچون دیگر استان‌های کشور و تمام دنیا سرزده و ناخوانده میهمان کهگیلویه و بویراحمدی‌ها شد، هیچکس فکرش را نمی‌کرد این ویروس چنان همه مسائل را تحت‌الشعاع قرار دهد که برخی از زخم‌های تاول‌زده چند 10 ساله به یک‌باره سرباز بزند.
تسنیم در گزارشی آورده است؛ کرونا سبب شد تا در عصر ارتباطات مشخص شود هنوز بسیاری از روستاهای و حتی برخی نقاط شهری استان کهگیلویه و بویراحمد از آنتن‌دهی تلفن همراه محروم هستند تا حتی داشتن اینترنت پرسرعت را پیشکش مسئولان مخابرات کنند.
سیلاب و کلوار محروم که تمام ایران با شنیدن این نام، تنها فقر و محرومیت در ذهنشان متبادر می‌شود این روزها حال و روز خوشی ندارد و شبکه شاد ایام کرونایی نیز نتوانست آنان را شاد کند و نامی زیبنده‌تر از شبکه ناشاد نمی‌توان برای آن پیدا کرد.
دانش آموزان این دهستان محروم و فراموش‌شده در دفتر برنامه توسعه در دولت، برای شاد شدن در شبکه شاد راهی جز رفتن به بالای کوه نداشتند و برای رسیدن به این هدف کلبه سنگی و سردی را بنا نهاده‌اند ولی سرمای سوزان زمستان آنان را زجر می‌دهد و شاد زیستن در شبکه شاد را به بی تدبیری مسئولان و متولیان امر ارزانی داشته‌اند.
کودکانی که برای عقب نماندن از قافله علم و دانش کیلومترها کوهپیمایی می‌کنند تا به «کلبه ناشاد» برسند و هر لحظه امکان خداحافظی با دنیا را به دلیل رانش سنگ‌های بزرگ و یا پرت شدن از کوه را دارند، از مسئولان دولتی گلایه‌مند هستند زیرا معتقدند مسئولان آنان را فراموش کرده‌اند وگرنه بعد از 4 دهه نباید هنوز در جست‌وجوی راه ارتباطی مناسب، آنتن‌دهی تلفن همراه، اینترنت پرسرعت و ... باشند.
مدیرکل آموزش و پرورش کهگیلویه و بویراحمد می‌گوید: 40 درصد دانش‌آموزان این استان به دلیل نبود اینترنت یا سکونت در منطقه‌ای با سرعت اینترنت پایین و یا نداشتن تمکن مالی برای خرید گوشی از داشتن شبکه شاد محروم هستند.
هرچند هادی زارع‌پور این را نیز گفته که پیگیر رفع مشکل اینترنت برای شرکت دانش آموزان از طریق اداره کل فناوری اطلاعات استانداری و شرکت مخابرات استان هستیم و رایزنی با خیران برای خرید گوشی هوشمند و تبلت برای افراد بی بضاعت و فقیر ادامه دارد.
رئیس آموزش و پرورش عشایری کهگیلویه و بویراحمد با بیان اینکه 3 هزار و 625 دانش آموز عشایری داریم، گفت: از این تعداد 83 درصد از داشتن شبکه اجتماعی شاد محروم هستند.
اسماعیل رضایی‌نیک تاکید می‌کند: بسیاری از مناطق عشایری از داشتن اینترنت محروم هستند و دانش‌آموزان خوابگاهی نیز به دلیل تعطیلی خوابگاه‌ها از تحصیل بازمانده‌اند و از 128 مدرسه غیر ساختمانی مناطق عشایری 60 مدرسه در چادر و 68 مدرسه در کانکس مستقر هستند.
به گزارش کبنا، مشکلات دانش آموزان روستایی و مناطق محروم فقط به همین چیزها ختم نمی‌شود، در منطقه زیلایی نیز مشکلاتی وجود دارد.
در مدرسه بنه‌دراز منطقه زیلایی، دانش آموزانی که به علت نداشتن کلاس درس و حتی کانکس مجبورند در فضای باز و بر روی پشت بام یکی از اهالی روستا ادامه تحصیل دهند. دبستان شهید پورعلمی بنه‌دراز در این فصل سرما، فاقد فضای فیزیکی هستند. دانش‌آموزان بدون سرپناه و در فضای باز تحصیل می‌کنند.
به گزارش کبنا، در نقطه صفر مرزی استان کهگیلویه و بویراحمد با چهارمحال و بختیاری منطقه‌ای به‌نام سیلاب و کلوار با 22 روستا و جمعیتی افزون بر 2 هزار و 800 نفر واقع شده و در بدترین شرایط گذران زندگی می‌کنند؛ تا جایی که از ابتدایی‌ترین امکانات و زیرساخت‌ها از جمله راه ارتباطی مناسب محروم هستند.
اسفندماه سال 98 کرونا ویروس همچون دیگر استان‌های کشور و تمام دنیا سرزده و ناخوانده میهمان کهگیلویه و بویراحمدی‌ها شد، هیچکس فکرش را نمی‌کرد این ویروس چنان همه مسائل را تحت‌الشعاع قرار دهد که برخی از زخم‌های تاول‌زده چند 10 ساله به یک‌باره سرباز بزند.
تسنیم در گزارشی آورده است؛ کرونا سبب شد تا در عصر ارتباطات مشخص شود هنوز بسیاری از روستاهای و حتی برخی نقاط شهری استان کهگیلویه و بویراحمد از آنتن‌دهی تلفن همراه محروم هستند تا حتی داشتن اینترنت پرسرعت را پیشکش مسئولان مخابرات کنند.
سیلاب و کلوار محروم که تمام ایران با شنیدن این نام، تنها فقر و محرومیت در ذهنشان متبادر می‌شود این روزها حال و روز خوشی ندارد و شبکه شاد ایام کرونایی نیز نتوانست آنان را شاد کند و نامی زیبنده‌تر از شبکه ناشاد نمی‌توان برای آن پیدا کرد.
دانش آموزان این دهستان محروم و فراموش‌شده در دفتر برنامه توسعه در دولت، برای شاد شدن در شبکه شاد راهی جز رفتن به بالای کوه نداشتند و برای رسیدن به این هدف کلبه سنگی و سردی را بنا نهاده‌اند ولی سرمای سوزان زمستان آنان را زجر می‌دهد و شاد زیستن در شبکه شاد را به بی تدبیری مسئولان و متولیان امر ارزانی داشته‌اند.
کودکانی که برای عقب نماندن از قافله علم و دانش کیلومترها کوهپیمایی می‌کنند تا به «کلبه ناشاد» برسند و هر لحظه امکان خداحافظی با دنیا را به دلیل رانش سنگ‌های بزرگ و یا پرت شدن از کوه را دارند، از مسئولان دولتی گلایه‌مند هستند زیرا معتقدند مسئولان آنان را فراموش کرده‌اند وگرنه بعد از 4 دهه نباید هنوز در جست‌وجوی راه ارتباطی مناسب، آنتن‌دهی تلفن همراه، اینترنت پرسرعت و ... باشند.
مدیرکل آموزش و پرورش کهگیلویه و بویراحمد می‌گوید: 40 درصد دانش‌آموزان این استان به دلیل نبود اینترنت یا سکونت در منطقه‌ای با سرعت اینترنت پایین و یا نداشتن تمکن مالی برای خرید گوشی از داشتن شبکه شاد محروم هستند.
هرچند هادی زارع‌پور این را نیز گفته که پیگیر رفع مشکل اینترنت برای شرکت دانش آموزان از طریق اداره کل فناوری اطلاعات استانداری و شرکت مخابرات استان هستیم و رایزنی با خیران برای خرید گوشی هوشمند و تبلت برای افراد بی بضاعت و فقیر ادامه دارد.
رئیس آموزش و پرورش عشایری کهگیلویه و بویراحمد با بیان اینکه 3 هزار و 625 دانش آموز عشایری داریم، گفت: از این تعداد 83 درصد از داشتن شبکه اجتماعی شاد محروم هستند.
اسماعیل رضایی‌نیک تاکید می‌کند: بسیاری از مناطق عشایری از داشتن اینترنت محروم هستند و دانش‌آموزان خوابگاهی نیز به دلیل تعطیلی خوابگاه‌ها از تحصیل بازمانده‌اند و از 128 مدرسه غیر ساختمانی مناطق عشایری 60 مدرسه در چادر و 68 مدرسه در کانکس مستقر هستند.
به گزارش کبنا، مشکلات دانش آموزان روستایی و مناطق محروم فقط به همین چیزها ختم نمی‌شود، در منطقه زیلایی نیز مشکلاتی وجود دارد.
در مدرسه بنه‌دراز منطقه زیلایی، دانش آموزانی که به علت نداشتن کلاس درس و حتی کانکس مجبورند در فضای باز و بر روی پشت بام یکی از اهالی روستا ادامه تحصیل دهند. دبستان شهید پورعلمی بنه‌دراز در این فصل سرما، فاقد فضای فیزیکی هستند. دانش‌آموزان بدون سرپناه و در فضای باز تحصیل می‌کنند.
