تاریخ انتشار
چهارشنبه ۱۱ ارديبهشت ۱۳۹۸ ساعت ۱۶:۳۶
کد مطلب : ۴۰۹۲۶۰
حرفهای متفاوت «احمدی» در روز جهانی کارگر:
اصالت را نباید به میز نشینی و بالانشینی دهیم/ کارکنانی که جواب عمه و خاله می‌دهند، جواب ارباب‌رجوع را نه!
۰
کبنا ؛علی‌محمد احمدی امروز در همایش روز جهانی کار و کارگر که با حضور جانشین فرمانده سپاه فتح و مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی برگزار شد، اظهار داشت: کارگران در دهه‌های گذشته و طول سال ثابت کرده‌اند که بدون هیچ چشم‌داشتی برای عزت و آبادانی این سرزمین تمام تلاش خودشان را به عمل‌آورده‌اند، روزهای سخت دفاع مقدس که همهٔ فرزندان این سرزمین برای دفاع از ناموس و عزت این کشور سنگر به سنگر و خاک‌ریز به خاک‌ریز برای دفاع از کشور بودند شاید هیچ‌کس توان این را نداشته باشد که کار کند که کارگران ما چه در خاک‌ریز اسلحه به دست، در مهندسی رزمی با ماشین‌آلات راه‌سازی، خدمت‌رسانی به جبهه‌ها و تقویت به جبهه از هیچ پوششی فروگذار نکرده‌اند.
احمدی افزود: در دوران سازندگی کارگران ما بودند باوجوداینکه مهندسین و کارگران خارجی صحنه سازندگی کشور را ترک کردند کارگران ما بودند ایستادند و خون‌دل خوردند و تلاش کردند جان‌عزیز خودشان را در معادن، تونل‌ها، در هوای گرم جنوب و پالایشگاه‌ها پای عزت این ملت گذاشتند و این پیام به دنیا دادند که ما همان مردانی هستیم که در سنگر جنگ ایستادیم و در سازندگی هم ایستاده‌ایم، این افتخار بزرگی است.
امروز هم دشمنان ما کمر همت بسته‌اند و با ما در عرصه اقتصادی پنجه در پنجه انداخته‌اند یقیناً هیچ‌کسی نمی‌تواند به‌اندازه کارگران، تکنسین و مهندسین ما آن‌هایی که در عرصه‌های توزیع و در بخش‌های کشاورزی و صنعت هستند، از عزت و افتخار این ملت دفاع کنند.
امروز هم هیچ‌کسی ادعایی نمی‌کند که در این شرایط سخت بگوید مشکلات و سختی را به‌اندازه قشر کارگر تحمل می‌کنم، بیشترین فشارها بر قشر کارگر است، این برای شما افتخاری است که برای کشورتان، عزت ملتمان و استقلال ملت در خاک‌ریز اول هستید، وظیفهٔ همه هست که دست‌به‌دست هم دهیم و شرایطی را فراهم کنیم که کارگران احساس رفاه کنند.
دین ما دینی است که پیامبر و ائمه ما بهترین و والاترین جایگاه را برای کارگران قائل بودند، پیامبر دست و بازوی کارگر را می‌بوسید، ائمه ما خودشان کارگر بودند، یعنی اصالت را به کار و رفاه می‌دادند و اصالت را به میز نشینی و بالانشینی نمی‌دادند، تاریخ ائمه را بخوانید و خواهید دید که فعالیت پیامبران فلاحت بود در مزرعه بودند، پیامبر چوپانی را رها نمی‌کرد چون اعتقاد داشت که نان را با رنج و بازوی خودش دربیاورد.
برخلاف تصور و جامعه ما، اگر یک پسری در غرب به خواستگاری دختر برود از آن نمی‌پرسند که پشت میز کدام اداره دولتی هستی، از آن می‌پرسند که تکنسین کدام شرکت بزرگ هستی!
برای غربی‌ها کار اصالت است، برای آن‌ها کار افتخار است، اما جامعه ما مسیر اشتباه رفته و امروز افتخار بر این است که ما پشت میزی بنشینیم و به عبارتی با یک زندگی انگلی خودمان را به بدنه دولت بچسبانیم، این هیچ افتخاری نیست، افتخار زمانی است که اگر مهندسی کشاورزی خوانده‌ایم مزرعه پدری‌ام را آباد کنم، با روش‌های نوین بهره‌برداری در یک واحد سخت، تولید را بیشتر کنیم این افتخار هست.
متأسفانه به ما یاد داده‌اند زرنگ آن‌کسی است که کارنکرده پول به دست میاورد، اما ادبیات ما می‌گوید که «نابرده رنج، گنج میسر نمی‌شود مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد» این ادبیاتی است که جامعه را می‌رساند زمانی می‌توانیم یک جامعه درست را طراحی کنیم که ما اصالت به کار و کارگر می‌دهیم، اما الآن از این جامعه فاصله زیادی داریم.
یک سری حقوق کلان کارگران است که باید قوانین آن اصلاح شود، این قانون به‌گونه‌ای باید باشد که به هر فردی در این جامعه به‌اندازه ارزش‌افزوده‌ای که خلق می‌کند حقوق و دستمزد باید بدهد، نه اینکه من به‌صرف آنکه کارشناس یک اداره هستم، لنگان‌لنگان ساعت 9 بیایم سرکار و چای برای من بیاورند و پایم را روی پاهایم بگذارم و پشت میز لم بزنم اگر ارباب‌رجوع هم آمد با عمه و خاله و دایی با تلفن صحبت کنم جوابش را هم ندهم و بعد 15 دقیقه زودتر از تعطیلی اداره زنبیلم را بردارم و به خانه بروم و آن موقع کارگر یک ماه حقوقش را ندهند من اگر یک روز حقوقم دیر شد آن موقع بیایم دم درب استانداری و بگویم پاداش پایان خدمت من چه شد! این فرهنگ درستی نیست باید بیایم به‌اندازه‌ای که فرد کار می‌کند متره داشته باشیم.
چه جوری هست که یک کارگر بدبخت را می‌بریم و به آن می‌گوییم که تا ظهر «نازک‌کاری ساختمان» کرد و اگر نکرد بعدازظهر پولش را ندهیم، چه متره ای در ادارات داریم که اگر کارمندی آمد سرکار و کارش را انجام نداد سر ماه پولش را ندهیم.
ما اگر روزی متره گذاشتیم که اگر همین برخوردی که با کارگر داریم انجام می‌دهیم با کارمندمان با استاندارمان با وزیرمان و مدیرکلمان کردیم آن‌وقت ما می‌گوییم که اصالت را به‌کاربرده‌ایم. {تشویق کارگران}
این موضوع باید اصلاح شود و مجلس باید قوانینش را درست کند، دولت باید ارتباط بین کارفرما و کارگر را درست کند، کارگر هم به آن آموزش دهیم که کار را درست انجام دهد.
«یک فردی خاطره‌ای را برای بنده نقل می‌کرد که زمانی در پالایشگاه آبادان بوده‌ام و یک تکنسین خارجی هم همراهم بود و داشتیم برج‌های پالایشگاه را نصب می‌کردیم و حدود 60 متر روی آن بدنه برج پیچ‌هایی بود که باید درست می‌کردیم و یک ایرانی با مدیر دعوا شده بود و به کمک تکنسین خارجی برج را نصب می‌کردند و از روی عصبانیت به بدنه برج با آچار ضربه می‌زد و کارش رو درست انجام نداد و آن خارجی آمد و دستش را گرفت و گفت تو با چه کسی دعوا داری؟ با مدیرت یا با مردم کشورت؟ اگر با مدیرت دعوا داری برو آنجا و یقه‌اش رو بگیر و همین مشتی که با این آچار به برج می‌زنی به دهان مدیرت بزن اما تو که با مردم و ملتت که مشکل نداری!» تو حقوق گرفتی و باید کارت رو درست انجام دهی، کم‌کاری نکن، کم‌فروشی نکن، حق‌الناس رو از بین نبر.
در جلسات به کارفرما فشار می‌آورم که حقوق کارگر را به‌وقت، به‌اندازه و به‌موقع پرداخت کند و کارگران را تکریم کنند از آن‌طرف هم انتظار داریم که کارگران در کارخانه کاری که انجام می‌دهد کارش درست باشد.
امروز کشوری هستیم که در محیط پیرامون متنوع‌ترین کالاها را تولید می‌کنیم، از محصولات کشاورزی گرفته تا قطعات خودرو و لاستیک و مواد شیمیایی و شاید هیچ کشوری به‌اندازه خاورمیانه شهرک صنعتی و کالاهای صنعتی نداشته باشد، اما چرا صادرات نداریم چون کیفیتی که باید کالاها داشته باشد و رقابت‌پذیر باشد را ندارد چون کارگران ذهنش و ادغام به سمت کیفیت آن کالا نیست.
کارگران می‌گویند که حقوق ما را پرداخت نمی‌کنند، ما باید این وضع را درست کنیم اما آن‌طرف هم کارگر باجان و دل کار کند، امیدوار هستیم که گام‌به‌گام مجلس ما بتواند قوانین را درست کند که اگر تأمین اجتماعی طلب از دولت دارد که حق جامعه کارگری است این پول به‌موقع پرداخت شود اگر قرار بر این است که هیئت ما برون‌سپاری و خصوصی‌سازی کنیم واقعی باشد.
باید ساختار را درست کنیم، واسطه‌ها را از بین ببریم، اگر قرار هست که کارگر با شرکت دولتی و کارخانه‌ای که مالکیت دولت است، حقوقش کامل و شفاف داده شود اگر قرار هست که برون‌سپاری کنیم دولت خودش را کوچک کند و یک شرکتی را این وسط می‌آورد و آن شرکت پول را در بانک نگه می‌دارد تا تسهیلات بگیرد.
اولاً این پول حرام در حرام است که یک کسی بیاید و پول از دولت بگیرد که سر ماه حقوق کارگر را بدهد و آن پول را در بانک بگذارد تا یک ماه بعد با آن وام بگیرد مطمئن باشید این نوع پول روی سفره کسی دوام نخواهد آورد اما سندیکاها، اتحادیه‌ها و اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی باید نظارت کنند و بیایند به بنده گزارش دهند قطعاً بنده در این استان اگر پیمانکار و کارفرمایی را ببینم که دولت حقوق کارگر را داده و ایشان در این مدت در بانک گذاشته و با تأخیر پول به کارگر می‌دهد مطمئن باشید با جدیت با این فرد برخورد می‌کنیم.
این وظیفه انسانی و اجرایی ما هست که این موضوع را دنبال کنیم، این مسائلی است که پیگیری کنیم ما هم باید اصالت کار داشته باشیم، هم باید قوانین کار داشته باشیم، هم رفاه کارگر را دنبال کنیم و این روزها به دلیل تحریم‌ها و سیاست‌ها و تورمی به وجود آمده و کارگران ماتحت فشار هستند باید با بسته‌های رفاهی، کمک‌های بیمه‌ای، کمک بهداشت و درمان بتوانیم از کارگران حمایت کنیم.
احمدی افزود: در دوران سازندگی کارگران ما بودند باوجوداینکه مهندسین و کارگران خارجی صحنه سازندگی کشور را ترک کردند کارگران ما بودند ایستادند و خون‌دل خوردند و تلاش کردند جان‌عزیز خودشان را در معادن، تونل‌ها، در هوای گرم جنوب و پالایشگاه‌ها پای عزت این ملت گذاشتند و این پیام به دنیا دادند که ما همان مردانی هستیم که در سنگر جنگ ایستادیم و در سازندگی هم ایستاده‌ایم، این افتخار بزرگی است.
امروز هم دشمنان ما کمر همت بسته‌اند و با ما در عرصه اقتصادی پنجه در پنجه انداخته‌اند یقیناً هیچ‌کسی نمی‌تواند به‌اندازه کارگران، تکنسین و مهندسین ما آن‌هایی که در عرصه‌های توزیع و در بخش‌های کشاورزی و صنعت هستند، از عزت و افتخار این ملت دفاع کنند.
امروز هم هیچ‌کسی ادعایی نمی‌کند که در این شرایط سخت بگوید مشکلات و سختی را به‌اندازه قشر کارگر تحمل می‌کنم، بیشترین فشارها بر قشر کارگر است، این برای شما افتخاری است که برای کشورتان، عزت ملتمان و استقلال ملت در خاک‌ریز اول هستید، وظیفهٔ همه هست که دست‌به‌دست هم دهیم و شرایطی را فراهم کنیم که کارگران احساس رفاه کنند.
دین ما دینی است که پیامبر و ائمه ما بهترین و والاترین جایگاه را برای کارگران قائل بودند، پیامبر دست و بازوی کارگر را می‌بوسید، ائمه ما خودشان کارگر بودند، یعنی اصالت را به کار و رفاه می‌دادند و اصالت را به میز نشینی و بالانشینی نمی‌دادند، تاریخ ائمه را بخوانید و خواهید دید که فعالیت پیامبران فلاحت بود در مزرعه بودند، پیامبر چوپانی را رها نمی‌کرد چون اعتقاد داشت که نان را با رنج و بازوی خودش دربیاورد.
برخلاف تصور و جامعه ما، اگر یک پسری در غرب به خواستگاری دختر برود از آن نمی‌پرسند که پشت میز کدام اداره دولتی هستی، از آن می‌پرسند که تکنسین کدام شرکت بزرگ هستی!
برای غربی‌ها کار اصالت است، برای آن‌ها کار افتخار است، اما جامعه ما مسیر اشتباه رفته و امروز افتخار بر این است که ما پشت میزی بنشینیم و به عبارتی با یک زندگی انگلی خودمان را به بدنه دولت بچسبانیم، این هیچ افتخاری نیست، افتخار زمانی است که اگر مهندسی کشاورزی خوانده‌ایم مزرعه پدری‌ام را آباد کنم، با روش‌های نوین بهره‌برداری در یک واحد سخت، تولید را بیشتر کنیم این افتخار هست.
متأسفانه به ما یاد داده‌اند زرنگ آن‌کسی است که کارنکرده پول به دست میاورد، اما ادبیات ما می‌گوید که «نابرده رنج، گنج میسر نمی‌شود مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد» این ادبیاتی است که جامعه را می‌رساند زمانی می‌توانیم یک جامعه درست را طراحی کنیم که ما اصالت به کار و کارگر می‌دهیم، اما الآن از این جامعه فاصله زیادی داریم.
یک سری حقوق کلان کارگران است که باید قوانین آن اصلاح شود، این قانون به‌گونه‌ای باید باشد که به هر فردی در این جامعه به‌اندازه ارزش‌افزوده‌ای که خلق می‌کند حقوق و دستمزد باید بدهد، نه اینکه من به‌صرف آنکه کارشناس یک اداره هستم، لنگان‌لنگان ساعت 9 بیایم سرکار و چای برای من بیاورند و پایم را روی پاهایم بگذارم و پشت میز لم بزنم اگر ارباب‌رجوع هم آمد با عمه و خاله و دایی با تلفن صحبت کنم جوابش را هم ندهم و بعد 15 دقیقه زودتر از تعطیلی اداره زنبیلم را بردارم و به خانه بروم و آن موقع کارگر یک ماه حقوقش را ندهند من اگر یک روز حقوقم دیر شد آن موقع بیایم دم درب استانداری و بگویم پاداش پایان خدمت من چه شد! این فرهنگ درستی نیست باید بیایم به‌اندازه‌ای که فرد کار می‌کند متره داشته باشیم.
چه جوری هست که یک کارگر بدبخت را می‌بریم و به آن می‌گوییم که تا ظهر «نازک‌کاری ساختمان» کرد و اگر نکرد بعدازظهر پولش را ندهیم، چه متره ای در ادارات داریم که اگر کارمندی آمد سرکار و کارش را انجام نداد سر ماه پولش را ندهیم.
ما اگر روزی متره گذاشتیم که اگر همین برخوردی که با کارگر داریم انجام می‌دهیم با کارمندمان با استاندارمان با وزیرمان و مدیرکلمان کردیم آن‌وقت ما می‌گوییم که اصالت را به‌کاربرده‌ایم. {تشویق کارگران}
این موضوع باید اصلاح شود و مجلس باید قوانینش را درست کند، دولت باید ارتباط بین کارفرما و کارگر را درست کند، کارگر هم به آن آموزش دهیم که کار را درست انجام دهد.
«یک فردی خاطره‌ای را برای بنده نقل می‌کرد که زمانی در پالایشگاه آبادان بوده‌ام و یک تکنسین خارجی هم همراهم بود و داشتیم برج‌های پالایشگاه را نصب می‌کردیم و حدود 60 متر روی آن بدنه برج پیچ‌هایی بود که باید درست می‌کردیم و یک ایرانی با مدیر دعوا شده بود و به کمک تکنسین خارجی برج را نصب می‌کردند و از روی عصبانیت به بدنه برج با آچار ضربه می‌زد و کارش رو درست انجام نداد و آن خارجی آمد و دستش را گرفت و گفت تو با چه کسی دعوا داری؟ با مدیرت یا با مردم کشورت؟ اگر با مدیرت دعوا داری برو آنجا و یقه‌اش رو بگیر و همین مشتی که با این آچار به برج می‌زنی به دهان مدیرت بزن اما تو که با مردم و ملتت که مشکل نداری!» تو حقوق گرفتی و باید کارت رو درست انجام دهی، کم‌کاری نکن، کم‌فروشی نکن، حق‌الناس رو از بین نبر.
در جلسات به کارفرما فشار می‌آورم که حقوق کارگر را به‌وقت، به‌اندازه و به‌موقع پرداخت کند و کارگران را تکریم کنند از آن‌طرف هم انتظار داریم که کارگران در کارخانه کاری که انجام می‌دهد کارش درست باشد.
امروز کشوری هستیم که در محیط پیرامون متنوع‌ترین کالاها را تولید می‌کنیم، از محصولات کشاورزی گرفته تا قطعات خودرو و لاستیک و مواد شیمیایی و شاید هیچ کشوری به‌اندازه خاورمیانه شهرک صنعتی و کالاهای صنعتی نداشته باشد، اما چرا صادرات نداریم چون کیفیتی که باید کالاها داشته باشد و رقابت‌پذیر باشد را ندارد چون کارگران ذهنش و ادغام به سمت کیفیت آن کالا نیست.
کارگران می‌گویند که حقوق ما را پرداخت نمی‌کنند، ما باید این وضع را درست کنیم اما آن‌طرف هم کارگر باجان و دل کار کند، امیدوار هستیم که گام‌به‌گام مجلس ما بتواند قوانین را درست کند که اگر تأمین اجتماعی طلب از دولت دارد که حق جامعه کارگری است این پول به‌موقع پرداخت شود اگر قرار بر این است که هیئت ما برون‌سپاری و خصوصی‌سازی کنیم واقعی باشد.
باید ساختار را درست کنیم، واسطه‌ها را از بین ببریم، اگر قرار هست که کارگر با شرکت دولتی و کارخانه‌ای که مالکیت دولت است، حقوقش کامل و شفاف داده شود اگر قرار هست که برون‌سپاری کنیم دولت خودش را کوچک کند و یک شرکتی را این وسط می‌آورد و آن شرکت پول را در بانک نگه می‌دارد تا تسهیلات بگیرد.
اولاً این پول حرام در حرام است که یک کسی بیاید و پول از دولت بگیرد که سر ماه حقوق کارگر را بدهد و آن پول را در بانک بگذارد تا یک ماه بعد با آن وام بگیرد مطمئن باشید این نوع پول روی سفره کسی دوام نخواهد آورد اما سندیکاها، اتحادیه‌ها و اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی باید نظارت کنند و بیایند به بنده گزارش دهند قطعاً بنده در این استان اگر پیمانکار و کارفرمایی را ببینم که دولت حقوق کارگر را داده و ایشان در این مدت در بانک گذاشته و با تأخیر پول به کارگر می‌دهد مطمئن باشید با جدیت با این فرد برخورد می‌کنیم.
این وظیفه انسانی و اجرایی ما هست که این موضوع را دنبال کنیم، این مسائلی است که پیگیری کنیم ما هم باید اصالت کار داشته باشیم، هم باید قوانین کار داشته باشیم، هم رفاه کارگر را دنبال کنیم و این روزها به دلیل تحریم‌ها و سیاست‌ها و تورمی به وجود آمده و کارگران ماتحت فشار هستند باید با بسته‌های رفاهی، کمک‌های بیمه‌ای، کمک بهداشت و درمان بتوانیم از کارگران حمایت کنیم.
