تاریخ انتشار
دوشنبه ۱۶ ارديبهشت ۱۳۹۸ ساعت ۱۱:۲۹
کد مطلب : ۴۰۹۳۸۱
خط سرخ من؛ زنان افغان در شبکه‌های اجتماعی از حقوق خود در مذاکرات صلح دفاع می‌کنند
۰
کبنا ؛آنها از این نگرانند که حقوق زنان افغان در کشاکش تلاش سیاستمداران برای رسیدن به صلح نادیده گرفته شود و به این ترتیب با قدرت یافتن دوبارۀ طالبان در این کشور، دستاوردهایی که در تمام این سالها برای زنان فراهم آمده، از بین برود.
یکی از آخرین تلاش‌ها در این باره، راه‌اندازی کارزاری با عنوان #MyRedLine در شبکه‌های اجتماعی است. زنان و کنشگران اجتماعی افغان در چهارچوب این کارزار خواسته‌های خود را بیان کرده و بر حقوق مسلم خود همچون آموزش، کار و حضور در فعالیت‌های اجتماعی تاکید می‌کنند.
در چارچوب این کمپین به عنوان مثال کبری صمیم، دختر افغان عضو تیم ملی دوچرخه سواری این کشور اعلام می‌کند که حضور زنان در رقابتهای ورزشی «خط سرخ» اوست و فرخنده زهرا نادری، نمایندۀ پیشین مجلس افغانستان و مشاور پیشین رئیس جمهوری این کشور می‌نویسد که نقش رهبری زنان در جامعه، «خط سرخ» او و موضوعی غیرقابل مذاکره در گفتگوهای صلح است.
سمیرا حمیدی، رئیس هیات مدیرۀ شبکه زنان افغان نیز خواستار آن است که زنان در مذاکرات صلح با طالبان شرکت داده شوند.
کمپین #MyRedLine به ابتکار فرحناز فروتن، خبرنگار افغان راه اندازی شده است. او این کارزار را با حمایت دفتر زنان سازمان ملل در افغانستان راه اندازی کرده و می‌گوید که «خط سرخ» او حفظ قلم و حفظ حق آزادی بیان اوست.
او اضافه می‌کند: «اگر صلح، عدالت اجتماعی را برای همۀ قربانیان جنگ در هر گوشۀ این کشور به ارمغان نیاورد، صلح پایداری نخواهد بود.»
کمپین #MyRedLine ماه گذشته راه اندازی شده و اکنون به سه زبان انگلیسی، پشتو و دری در توییتر و فیسبوک فعال است.
به گفتۀ طراح آن، تا کنون پیام‌های زنان به این وسیله هزاران بار در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شده است. حتی اشرف غنی، رئیس جمهوری این کشور نیز در چهارچوب این کمپین اعلام کرد که حقوق زنان، «خط سرخ» دولت او در جریان گفتگوهای صلح است.
طالبان در اکتبر سال ۱۹۹۴ میلادی با عنوان «تحریک اسلامی طلبای کرام» در افغانستان اعلام حضور کرد و با مبارزات مسلحانه بر بخش بسیاری از این کشور تسلط یافت و درنهایت در سال ۱۹۹۶ میلادی شهر کابل را تصرف کرد.
این گروه سپس حکومت خود را «امارت اسلامی افغانستان» نامید و به سرعت از سوی سه کشور امارات عربی متحده، پاکستان و عربستان سعودی به رسمیت شناخته شد.
حکومت اسلامگرایان طالبان تا سال ۲۰۰۱ میلادی ادامه داشت تا اینکه سرانجام پس از پنج سال با حملۀ آمریکا به افغانستان پایان یافت؛ اما تا زمان سرنگونی آن، محدودیتهای سنگینی در چهارچوب شریعت بر زنان افغان تحمیل شد. آنها مجاز به فعالیت خارج از خانه یا تحصیل در مدرسه نبودند، موظف به پوشیدن برقع شدند و به‌طور گسترده با مجازات‌های سنگینی همچون سنگسار مواجه شدند.
زنان در تلاشند در چهارچوب کمپین #MyRedLine بر دولت افغانستان، طالبان و ایالات متحده آمریکا فشار آورند تا اطمینان دهند که صلح با طالبان به قیمت قربانی کردن حقوق زنان و از بین رفتن پیشرفت‌های به دست آمده برای آنان در این سالها تمام نخواهد شد.
یکی از آخرین تلاش‌ها در این باره، راه‌اندازی کارزاری با عنوان #MyRedLine در شبکه‌های اجتماعی است. زنان و کنشگران اجتماعی افغان در چهارچوب این کارزار خواسته‌های خود را بیان کرده و بر حقوق مسلم خود همچون آموزش، کار و حضور در فعالیت‌های اجتماعی تاکید می‌کنند.
در چارچوب این کمپین به عنوان مثال کبری صمیم، دختر افغان عضو تیم ملی دوچرخه سواری این کشور اعلام می‌کند که حضور زنان در رقابتهای ورزشی «خط سرخ» اوست و فرخنده زهرا نادری، نمایندۀ پیشین مجلس افغانستان و مشاور پیشین رئیس جمهوری این کشور می‌نویسد که نقش رهبری زنان در جامعه، «خط سرخ» او و موضوعی غیرقابل مذاکره در گفتگوهای صلح است.
سمیرا حمیدی، رئیس هیات مدیرۀ شبکه زنان افغان نیز خواستار آن است که زنان در مذاکرات صلح با طالبان شرکت داده شوند.
کمپین #MyRedLine به ابتکار فرحناز فروتن، خبرنگار افغان راه اندازی شده است. او این کارزار را با حمایت دفتر زنان سازمان ملل در افغانستان راه اندازی کرده و می‌گوید که «خط سرخ» او حفظ قلم و حفظ حق آزادی بیان اوست.
او اضافه می‌کند: «اگر صلح، عدالت اجتماعی را برای همۀ قربانیان جنگ در هر گوشۀ این کشور به ارمغان نیاورد، صلح پایداری نخواهد بود.»
کمپین #MyRedLine ماه گذشته راه اندازی شده و اکنون به سه زبان انگلیسی، پشتو و دری در توییتر و فیسبوک فعال است.
به گفتۀ طراح آن، تا کنون پیام‌های زنان به این وسیله هزاران بار در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شده است. حتی اشرف غنی، رئیس جمهوری این کشور نیز در چهارچوب این کمپین اعلام کرد که حقوق زنان، «خط سرخ» دولت او در جریان گفتگوهای صلح است.
طالبان در اکتبر سال ۱۹۹۴ میلادی با عنوان «تحریک اسلامی طلبای کرام» در افغانستان اعلام حضور کرد و با مبارزات مسلحانه بر بخش بسیاری از این کشور تسلط یافت و درنهایت در سال ۱۹۹۶ میلادی شهر کابل را تصرف کرد.
این گروه سپس حکومت خود را «امارت اسلامی افغانستان» نامید و به سرعت از سوی سه کشور امارات عربی متحده، پاکستان و عربستان سعودی به رسمیت شناخته شد.
حکومت اسلامگرایان طالبان تا سال ۲۰۰۱ میلادی ادامه داشت تا اینکه سرانجام پس از پنج سال با حملۀ آمریکا به افغانستان پایان یافت؛ اما تا زمان سرنگونی آن، محدودیتهای سنگینی در چهارچوب شریعت بر زنان افغان تحمیل شد. آنها مجاز به فعالیت خارج از خانه یا تحصیل در مدرسه نبودند، موظف به پوشیدن برقع شدند و به‌طور گسترده با مجازات‌های سنگینی همچون سنگسار مواجه شدند.
زنان در تلاشند در چهارچوب کمپین #MyRedLine بر دولت افغانستان، طالبان و ایالات متحده آمریکا فشار آورند تا اطمینان دهند که صلح با طالبان به قیمت قربانی کردن حقوق زنان و از بین رفتن پیشرفت‌های به دست آمده برای آنان در این سالها تمام نخواهد شد.
