کمک به نظم فکری جامعه، سهم من در مهار کرونا است

کبنا ؛روانشناس ایرانی مقیم آمریکا سهم خود را در مهار کرونا، یافتن اطلاعات صحیح برای آگاهی جامعه از اهمیت این بیماری دانست و گفت در عین حال باید با کمک به تداوم نظم فکری مردم، از ناامیدی و وسواس جلوگیری کند.
مریم السادات مجد، درباره سهم روانشناسان در مهار گسترش کووید-۱۹ اظهار کرد: هر روانشناسی وظیفه دارد تا جایی که می‌تواند تمام اطلاعاتی که درباره کرونا است را جست وجو کند.
وی افزود: البته نباید فکر کنیم که ما روانشناسان معجزه‌گر هستیم اما یک روانشناس این قدرت را دارد که هیچ موقع درباره مساله‌ای ناامید نشود و برای همین سعی می‌کند راه های جلوگیری از بحران روانی را جست و جو کند.
این روانشناس مقیم آمریکا ادامه داد: یک روانشناس نباید اجازه دهد جامعه نسبت به این بیماری بی تفاوت شود و از طرف دیگر هم نباید اجازه دهد که مردم نسبت به آن وسواسی شوند؛ چون پشت سر هر وسواسی، یک سری ناامیدی است.
مجد اضافه کرد: یک روانشناس باید بتواند این مسایل را طوری مدیریت کند که مردم دچار وسواس نشوند و به مردم کمک کند تا مشکل را به درستی درک کنند. متاسفانه درباره کرونا برخی از مردم اهمیت قضیه را درک نمی کنند اما یک روانشناس وظیفه دارد اهمیت خطر یک بیماری را به مردم آموزش دهد در عین حال آنها را دچار وسواس هم نکند.
وی با انتقاد از برخی روانشناسان که نسبت به این مساله بی تفاوت هستند، گفت برخی می‌گویند من متخصص روابط زناشویی، کودک، مواد مخدر و رشته‌های دیگر هستم و مساله کرونا به من ارتباط ندارد. روانشناس باید با مشکلات مردم جلو برود نه این که خود در درون خود دچار تعارضات شود.
این کارشناس درمان اعتیاد، افزود: وظیفه روانشناس این است که هر مشکلی که در جامعه به وجود می آید را به شکل علمی دنبال کند و بهترین راه حل را از نظر مناسبات اجتماعی ارائه دهد.
مجد با بیان اینکه متاسفانه به نظر می‌رسد روانشناسان در ایران نتوانستند اهمیت قضیه کرونا را برای مردم نشان دهند، ادامه داد: اینکه مردم این مساله را جدی نمی گیرند به این علت است که روانشناسان در هر مجموعه ای که هستند، نتوانستند قوای انتقال را برقرار کنند تا مردم اهمیت این مساله را متوجه شوند، نه بترسند و دچار وسواس نشوند و نه تمرکز خود را از دست دهند.
وی با بیان اینکه برهم خوردن تمرکز فکری باعث اختلال در نظم فکری و عملی می شود، اضافه کرد: اگر در طول زندگی عادی نظم زندگی از بین برود، از مسایل اقتصادی گرفته تا تعادل روانی از بین می رود. از این رو، وظیفه روانشناسان این است که این قضیه را طوری به مردم انتقال دهند که بحران عصبی فروکش کند تا مردم تمرکز بیشتری پیدا کنند و نظم بیشتری حاکم شود.
این روانشناس مقیم آمریکا با اشاره به تعطیلی مدارس و خانه نشینی والدین اظهار کرد: الان بهترین فرصت برای ارتباط والدین با بچه ها است و حتی بهترین زمان برای شناسایی نقاط ضعف و قدرت فرزندانشان است. روانشناسان باید این مسایل را به شکل برنامه ‌ریزی شده مطرح کنند تا مردم از زمان خود بهترین استفاده را داشته باشند.
مجد یادآور شد: الان ما بیشتر کارها را به صورت برخط (آنلاین) انجام می دهیم و خیلی خوب می شود که پدر و مادرها یاد بگیرند که با ایجاد یک انضباط برای خانواده، به صورت آنلاین کارهایشان را انجام دهند. البته در موارد ضروری هم می‌توانند با به کارگیری احتیاط از منزل خارج شوند.
وی تصریح کرد: روانشناس باید اهمیت این مساله را به جامعه و مردم انتقال دهد و آن چیزهای بیهوده‌ای که مردم را دچار وسواس فکری عملی می کند، حذف می کند. این مساله برای پس از کرونا اهمیت بیشتری می یابد. الان ممکن است که وسواس‌های فکری وعملی، بر آینده بچه‌ها اثر بگذارد.
این روانشناس تاکید کرد: باید فکر کنیم اگر این بحران را پشت سر بگذاریم، چه اتفاقی برای بچه های ما افتاده است؟ اگر فکرمان منظم نباشد و برای بچه ها توضیح ندهیم، بچه‌ها در آینده دچار وسواس فکری و عملی خواهند شد.
مجد تصریح کرد: بنابر این سهم ما این است که این مسایل را به صورت مکتوب یا رسانه‌های گروهی برای مردم برنامه ریزی درستی انجام دهیم و به نظر من سازمان نظام روانشناسی بهترین فرصت را دارد که برای کودک، معلمان، پزشکان و اقشار مختلف برنامه ریزی صحیحی داشته باشد تا نظم فکری بین مردم و خانواده ها برقرار بماند.
وی خاطرنشان کرد: وقتی جامعه ای نظم خود را از دست بدهد، به طور مسلم بیشتر به آن معضل دچار می شود. ما باید معضلات بعد از بحران را هم کم کنیم. باید آسیب‌هایی که تا فروکش کردن بحران متوجه بچه ها، خانواده ها ودیگران می شود را کاهش دهیم.
لزوم احساس مسئولیت
خبرنگار پرسید: اکنون مردم مجبورند در خانه ها بمانند، این شرایط می تواند درگیری در برخی خانواده ها را بیشتر کند، چگونه می‌توان این شرایط را مدیریت کرد و توصیه شما چیست؟
این روانشناس مقیم آمریکا اظهار کرد: وقتی که ذهن هر مرد، زن یا بچه ای به هم می ریزد، دچار درگیری می شود. الان نوعی گیجی و سردرگمی در جامعه وجود دارد، مدام فکر می کنند که فردایشان چه می شود.
مجد با بیان اینکه مردم باید متوجه باشند که محققان و دانشمندان در سطح جهان بیکار نمی‌نشیند و سرانجام راه حلی برای آن یافت می شود، گفت: ما باید تا آن زمان سالم بمانیم و خود را سالم نگه داریم؛ سلامت روانی بچه‌ها و خودمان را به هم نریزیم.
وی افزود: همه ما باید خود را آماده کنیم که قوی و قدرتمند باشیم. حتی اگر یک درصد از قوای قدرتمند خودمان را در زندگی به کار گیریم هیچ وقت دچار مشکل نمی شویم. باید متناسب با حداقل امکاناتی که داریم، یک برنامه ریزی درستی انجام دهیم. این طور نیست که فکر کنیم همیشه باید حداکثر امکانات را داشته باشیم. به طور مداوم غر بزنیم که کمبود وجود دارد اما چیزهایی که داریم را به حساب نیاوریم.
این محقق روش‌های درمان بیماری ام اس، ادامه داد: ما خانواده ، بچه ها و کسانی را داریم که واقعا برای ما نگرانند. ما باید در برابر آنها احساس مسئولیت کنیم. بچه ها، همسر و خانواده در این شرایط سخت انتظاراتی دارند. همیشه گفته‌اند که خانواده باید در روزهای خوب وسخت در کنار هم باشند.
مجد تاکید کرد: پدر و مادر باید قوی باشند. الان روزی است که ما امتحان خود را پس بدهیم که تا چه حد درباره زندگی خود مسئولیت داریم. کسی که به شمال سفر می‌کند، احساس مسئولیت ندارند. این فقط احساس مسئولیت درباره خود نیست، بلکه باید درباره اجتماع و شهری که در آن زندگی می کنیم، درباره هموطنی که در کنار ما است هم فکر کنیم نه فقط خودمان را در نظر بگیریم و دیگران را فراموش کنیم.
وی با اشاره به شهری در جنوب ویرجینیای آمریکا که هنوز کرونا اپیدمی ندارد، گفت: به خاطر اینکه آن شهر خود را قرنطینه کرد و به هیچ کسی اجازه ورود نداد، همه هم پروتکل‌های مربوطه را اجرا کردند. چرا که نسبت به خود، خانواده و جامعه ای که در آن زندگی می کنند، احساس مسئولیت دارند.
این روانشناس مقیم آمریکا افزود: من فکر می‌کنم که ایرانی‌ها بیشتر از همه احساس مسئولیت دارند اما روانشناسان باید به فکر آنها نظم بدهند. ایرانی ها از نظر تجربه زندگی، توانایی کافی را دارند و الان تنها دچار سردرگمی شده اند ومی خواهند از فکری که برای خودشان خیلی تلخ ساخته اند، رها شوند و برای همین از خانه خارج شوند.
مجد ادامه داد: این یعنی نتوانسته‌ام نظم فکری لازم را داشته باشم و مسئولیت خود را نسبت به جامعه ایفا کنم. اگر هر روزی که از خواب بلند می شوم بدانم که چه وظیفه ای دارم، می دانم که باید برای خودم، خانواده و جامعه چه کاری انجام دهم.
وی اضافه کرد: حداقل در جامعه محدود خانواده از نظر فکری کمک کنم، برای آنها تکیه گاه باشم و به آنها دلداری بدهم. حداقل یک کسی باشم که مشوق آنها باشد نه اینکه خودم ایجاد بحران کنم و نگرانی را افزایش دهم. اینکه ما چگونه در مقابل مشکلات زندگی رفتار می کنیم، مهم است.
این روانشناس ایرانی مقیم آمریکا با بیان اینکه ما به دنیا آمده ایم که با مشکلات اطرافمان به شکل احسن مبارزه کنیم، اظهار کرد: زانوی غم در بغل گرفتن، راه حل نیست. باید با این دشواری‌ها کنار بیاییم و بهترین راه برای کنار آمدن، احساس مسئولیت نسبت به خود، اعضای خانواده و جامعه است.
مجد خاطرنشان کرد: اگر احساس مسئولیت داشته باشیم، مسلما تمام چیزهایی که جامعه از ما می خواهد را رعایت می‌کنیم. ما باید با جامعه سازگار باشیم نه اینکه جامعه با ما منطبق شود. انسان سالم در هر جامعه ای سازگار می شود. در ایران باشیم، آمریکا یا هرجای دیگری، باید متناسب با جامعه و نیاز آن، خودمان را برنامه ریزی کنیم.
وی تاکید کرد: به نظر من الان وقت آن است که مردم، نظم فکری خود را تجدید کنند که چه کاری از دستشان بر می آید تا انجام دهند. در این صورت هم آرامش فکری دارند و هم خانواده از آنها راضی هستند. الان باید امتحان خودمان را پس بدهیم. الان هر کسی باید خودش را نشان دهد. در سختی ها است که انسان خود را نشان می دهد.
صبر و تفکر  
این روانشناس مقیم آمریکا در پاسخ به اینکه چه تکنیکی در این شرایط کمک کننده است، گفت: بهترین تکنیکی که الان در خانواده خود یا جامعه باید رعایت کنیم، آن است که در مقابل مردم اطرافمان، کودکان و همکارانمان، صبور باشیم.
مجد با تاکید بر صبر افزود: وقتی که به هم بریزیم همه اتفاقی خواهد افتاد اما در هنگام صبر، ذهن ما به صورت خودکار برنامه ریزی می کند. اگر صبور نباشیم کورتیزول خون ما ترشح می شود که نه تنها بدن ما را در برابر بیماری ها ضعیف می کند بلکه روان دیگران را هم به هم می‌ریزد.
وی ادامه داد: بهترین تکنیکی که مردم جهان بتوانند خودشان را حفظ کنند، پریشانی افکار نگیرند و دچار بیماری‌های روانی نشوند، "صبوری و تفکر" است. اگر این دو را رعایت کنند، همه چیز متناسب پیش می رود. این ذهن ما است که بعضی وقت‌ها در زندگی با تصورات وحشتناکی که برای خود می‌سازد، تبلور عمل وحشتناک می شود.
این روانشناس با تاکید بر اینکه باید صبور باشیم تا بتوانیم نسبت به وقایع، درست فکر کنیم، اضافه کرد: در این صورت استحکام خانواده حفظ می شود و تعادل روانی آنها به هم نمی خورد. همه جا کمبود وجود دارد، ما که نمی توانیم همه چیز داشته باشیم. این یک سرنوشت است که بعضی وقت ها چیزهایی به ما تحمیل می شود اما نوع برخورد ما با آن مشکل مهم است.
مجد افزود: من به تمام خانواده ها توصیه می کنم در مقابل هر عکسی العملی از طرف مقابلشان اعم از خانه و جامعه، سکوت و صبر پیشه کنند و عکس العمل آنی نشان ندهند. الان زمانی است که باید عصبانیت‌های خودمان را کنترل کنیم تا انرژی خود را برای زنده ماندن نگهداریم.
وی با بیان اینکه هر کدام سعی کنیم از قدرت فکری مان و از اینترنت در جهت دریافت اطلاعات و آگاهی بیشتر در مقابله با این بیماری استفاده کنیم، گفت: نباید ناامید شویم. باید بهترین روش‌های روز جهان را بشناسیم و در خانواده هم کسی باشیم که همه اخبار، اطلاعات و نظم ذهنی خود را از ما بپرسند و تکیه گاهی برای اعضای خانواده و دوستانمان شویم.
سهم روانشناسان
این روانشناس مقیم آمریکا تاکید کرد: اینکه مدام مشکلات را به گردن دیگران بیندازیم و منتظر باشیم که آنها بیایند مشکلات ما را حل کنند، ره به جایی نخواهیم برد. حال در این شرایط روانشناسان وظیفه دارند بیشتر و پررنگ تر کار کنند و خودشان را در هر رشته ای که هستند، کنار نکشند. روانشناس در همه مشکلات اجتماعی مردم سهیم است و باید خودش را طوری برنامه ریزی کند که با نیازهای اجتماع پیش برود.
مجد تصریح کرد: الان زمان آن است که روانشناس کودک، روانشناس خانواده، روانشناس اعتیاد و سایر رشته‌ها وارد عمل شوند و به مردم کمک کنند. (ایرنا)