تاریخ انتشار
چهارشنبه ۲۴ ارديبهشت ۱۳۹۹ ساعت ۱۴:۲۰
کد مطلب : ۴۲۰۸۶۴
درباره یک موضوع نسبتا جنجالی؛
نقش طب سنتی در شکست کرونا چیست؟/ تجربه چینی‌ها چه می‌گوید؟/ چرا نگاه به طب سنتی در ایران حاشیه‌ای و پایین دستی است؟
۰
کبنا ؛هرچند به گفته محمدرضا شمس اردکانی، مدیر کل دفتر طب ایرانی و مکمل وزارت بهداشت، پروتکل‌های درمانی طب سنتی برای بیماران کرونایی نیز در برخی بخش‌های بستری بیمارستانی در کنار طب رایج اجرا می‌شود، اما نمی توان انکار کرد که در مدیریت کلان سیستم پزشکی کشور، نگاه به طب سنتی، معمولاً یک نگاه حاشیه ای و پایین دستی بوده است.
محمدرضا صفرنژاد: کمتر از یک ماه قبل بود که متخصصان طب چینی در پنجمین نشست ویدئوکنفرانس با متخصصان طب ایرانی، بهره‌گیری از طب چینی به بهترین و کامل‌ترین شکل ممکن در کنار طب رایج را یکی از علت‌های پایین بودن نسبی درصد مرگ و میر ناشی از کوید 19 در کشور خود عنوان کردند.
پروفسور «جانگ بولی»، رییس سابق آکادمی طب چینی کشور چین و رییس دانشگاه طب چینی تیانجین گفت: «در آغاز بحران فعلی، ماهیت کوید ۱۹ ناشناخته بود و درمان‌های مشخصی برای این بیماری وجود نداشت، اما با استفاده از طب چینی توانستیم به بهبود شرایط بیماران کمک کنیم و تا به امروز، هفتاد هزار بیمار! در شهر ووهان، از درمان‌های طب چینی بهره‌مند شده‌اند».
وی از متفاوت بودن درمان‌ها و فرمول‌های گیاهی استفاده‌شده بر اساس شرایط بیماران خبر داد و افزود: «حتی برای برخی افرادی که در مرحله ورود به فاز شدید تنفسی بودند، از داروی تزریقی گیاهی هم با نظر متخصصان مجرب و البته در برخی مراکز پیشرفته استفاده کردیم».
او گفت: «با قاطعیت می‌توانم بگویم که یکی از علل کنترل بیماری و پایین بودن نسبی درصد مرگ و میر در کشور ما، استفاده از این درمان‌ها به بهترین و کامل‌ترین شکل ممکن بوده است».
همچنین دکتر «لی گوآن شی»، رییس بخش بیماران تنفسی بیمارستان گوآنمن پکن نیز با تاکید بر اینکه برای سه داروی رسمی، مطالعات استاندارد انجام و سعی شده داروها در بالاترین کیفیت ممکن تهیه شوند و مورد مطالعه قرار گیرند، گفت: «این داروها، برگرفته از فرمول‌های گیاهی ذکر شده درکتاب‌های مرجع طب چینی هستند که ترکیبات مشابه آنها در بحران سارس و پس از آن در درمان بیماری‌های تنفسی با عامل ویروسی و آنفولانزا مورد استفاده قرار گرفته‌اند و در آغاز بحران کرونا هم پس از ایجاد تغییراتی در فرمول‌های قدیمی با توجه به شرایط جدید بیماران و بیماری، با تجارب خوب پیشین به این بحران وارد شدیم که نتیجه خوبی نیز از درمان حاصل شد».
وی به وجود چند دسته‌بندی برای هر کدام از فرمول‌های گیاهی با توجه به حالات مختلف بیماری در بیماران مختلف اشاره کرد و افزود: «این فرمول‌های گیاهی تا به امروز در 700 بیمارستان و 28 استان برای بیماران کرونایی مورد استفاده قرار گرفته‌اند و بررسی‌ها روی آنها ادامه دارد تا پس از کامل شدن تحقیقات، به شکل محصول استاندارد وارد بازار شوند.»
اما در ایران هرچند به گفته محمدرضا شمس اردکانی، مدیر کل دفتر طب ایرانی و مکمل وزارت بهداشت، پروتکل‌های درمانی طب سنتی برای بیماران کرونایی نیز در برخی بخش‌های بستری بیمارستانی در کنار طب رایج اجرا می‌شود، اما نمی توان انکار کرد که در مدیریت کلان سیستم پزشکی کشور، نگاه به طب سنتی، معمولاً یک نگاه حاشیه ای و پایین دستی بوده است.
این در حالی است که مقام معظم رهبری در ابلاغ سیاست های کلی نظام سلامت در سال 93 و در بند دوازدهم آن، به صراحت از بازشناسی، تبیین، ترویج، توسعه و نهادینه نمودن طب سنتی ایران سخن گفته اند و حتی در برخی موارد به صورت مصداقی به آن ورود پیدا کرده اند.
از طرفی برخی از پزشکان که در این مدت از روش های طب سنتی در درمان بیماری کرونا استفاده کرده اند، نسبت به درمان بیماران رضایت داشتند. برای مثال، سیزدهم فروردین ماه امسال، دکتر علی اصغر زنده دل، متخصص بیوتکنولوژی ژنتیک دفاعی از هلند و استاد و مدرس طب سنتی در دانشگاه های ایران و خارج از کشور با حضور در برنامه انارستان شبکه افق پیرامون درمان شدن بیماران کرونایی با استفاده از طب سنتی گفت: «در چند تا از بیمارستان های کشور (مثلاً در محلات، آمل، همین جا {تهران} در بیمارستان شهدای گمنام در میدان خراسان و چند تا از بیمارستان های دیگر در استان های دیگر) ما متدهای درمانی طب سنتی را در کنار درمان های پزشکی گذاشتیم و امروز صبح به من خبر دادند که از 200 تا بستری که داشتند، 190 نفر مرخص شدند... در صدد این هستیم - که ان‌شاءالله وزارت بهداشت هم ما را کمک کند و جلسات متعددی که با آنها داشتیم متقاعد بشوند- که ما بتوانیم بیمارستانی ایجاد کنیم که با متد طب سنتی بتوانیم کار درمانگری کنیم».
همچنین گزارش های مردمی در مورد بهبود یافتن مبتلایان به کرونا از طریق به کارگیری روش های طب سنتی نیز کم نیستند.
بنابراین نمی توان منکر شد که بخشی از علل کنترل نسبی کرونا در ایران، همانند چین، عمل به توصیه های طب سنتی بوده است که در این مدت توصیه ها و تجربیات اساتید آن، هم در فضای مجازی و هم در بعضی برنامه های صدا و سیما برای مردم بازگو شده است. با توجه به ظرفیت غنی طب سنتی می توان گفت که اگر این روش درمانی بهتر از طب سنتی چین در پیشگیری و درمان کرونا جواب ندهد، حداقل پابه پای آن خواهد بود.
ذکر این نکته نیز ضروری است که برخی از صاحب نظران معتقدند که به حاشیه رفتن طب سنتی در زمان قاجار، نه از روی ناتوانی و ناکارآمدی این طب اصیل در درمان بیماری ها، بلکه با دسیسه های خارجی و داخلی و به صورت تدریجی صورت گرفت.
شاید راه اندازی بیمارستان طب سنتی قدمی اساسی در استفاده بهینه از این طب محسوب خواهد شد و از طرفی هم به زنده تر شدن و به روز ترشدن آن هم کمک خواهدکرد. بشر در طی هزاران سال زندگی، بارها با بدتر از کرونا هم مواجه بوده و اینگونه نبوده که همه مردم بر اثر شیوع یک بیماری واگیر یا غیر واگیر در دم جان دهند، بلکه عده زیادی با بهره گیری از دانش کهن پزشکی درمان می شدند. هر چند باید به این نکته هم توجه داشت که به دلیل کمبود امکانات، کمبود پزشک، وسایل ارتباطی و همچنین ناممکن و یا سخت بودن رفت و آمد به شهرها و روستاها، شرایط درمان در گذشته برای همه بیماران یکسان نبوده است.
بنابراین، در کنار دستاورهای علمی اخیر، قطعاً تجربه های گذشتگان برای ما کاربرد خواهد داشت، همانگونه که تجربه های زمان ما با تجربه های گذشتگان جمع می شود و به آیندگان منتقل می شود. در نتیجه، طب سنتی به خلاف اسم خود، خیلی هم سنتی نیست بلکه کوله باری از تجربه و دانش است که باید آن را مغتنم شمرد و به خوبی از آن بهره گرفت. نکته دیگر تخریب های جهت دار برخی رسانه های داخلی علیه این طب است که شاید بدون اشراف بر موضوع، صرفا حمله به آن را به دلایل نامعلوم در دستور کار خود قرار داده اند. (جهان نیوز)
محمدرضا صفرنژاد: کمتر از یک ماه قبل بود که متخصصان طب چینی در پنجمین نشست ویدئوکنفرانس با متخصصان طب ایرانی، بهره‌گیری از طب چینی به بهترین و کامل‌ترین شکل ممکن در کنار طب رایج را یکی از علت‌های پایین بودن نسبی درصد مرگ و میر ناشی از کوید 19 در کشور خود عنوان کردند.
پروفسور «جانگ بولی»، رییس سابق آکادمی طب چینی کشور چین و رییس دانشگاه طب چینی تیانجین گفت: «در آغاز بحران فعلی، ماهیت کوید ۱۹ ناشناخته بود و درمان‌های مشخصی برای این بیماری وجود نداشت، اما با استفاده از طب چینی توانستیم به بهبود شرایط بیماران کمک کنیم و تا به امروز، هفتاد هزار بیمار! در شهر ووهان، از درمان‌های طب چینی بهره‌مند شده‌اند».
وی از متفاوت بودن درمان‌ها و فرمول‌های گیاهی استفاده‌شده بر اساس شرایط بیماران خبر داد و افزود: «حتی برای برخی افرادی که در مرحله ورود به فاز شدید تنفسی بودند، از داروی تزریقی گیاهی هم با نظر متخصصان مجرب و البته در برخی مراکز پیشرفته استفاده کردیم».
او گفت: «با قاطعیت می‌توانم بگویم که یکی از علل کنترل بیماری و پایین بودن نسبی درصد مرگ و میر در کشور ما، استفاده از این درمان‌ها به بهترین و کامل‌ترین شکل ممکن بوده است».
همچنین دکتر «لی گوآن شی»، رییس بخش بیماران تنفسی بیمارستان گوآنمن پکن نیز با تاکید بر اینکه برای سه داروی رسمی، مطالعات استاندارد انجام و سعی شده داروها در بالاترین کیفیت ممکن تهیه شوند و مورد مطالعه قرار گیرند، گفت: «این داروها، برگرفته از فرمول‌های گیاهی ذکر شده درکتاب‌های مرجع طب چینی هستند که ترکیبات مشابه آنها در بحران سارس و پس از آن در درمان بیماری‌های تنفسی با عامل ویروسی و آنفولانزا مورد استفاده قرار گرفته‌اند و در آغاز بحران کرونا هم پس از ایجاد تغییراتی در فرمول‌های قدیمی با توجه به شرایط جدید بیماران و بیماری، با تجارب خوب پیشین به این بحران وارد شدیم که نتیجه خوبی نیز از درمان حاصل شد».
وی به وجود چند دسته‌بندی برای هر کدام از فرمول‌های گیاهی با توجه به حالات مختلف بیماری در بیماران مختلف اشاره کرد و افزود: «این فرمول‌های گیاهی تا به امروز در 700 بیمارستان و 28 استان برای بیماران کرونایی مورد استفاده قرار گرفته‌اند و بررسی‌ها روی آنها ادامه دارد تا پس از کامل شدن تحقیقات، به شکل محصول استاندارد وارد بازار شوند.»
اما در ایران هرچند به گفته محمدرضا شمس اردکانی، مدیر کل دفتر طب ایرانی و مکمل وزارت بهداشت، پروتکل‌های درمانی طب سنتی برای بیماران کرونایی نیز در برخی بخش‌های بستری بیمارستانی در کنار طب رایج اجرا می‌شود، اما نمی توان انکار کرد که در مدیریت کلان سیستم پزشکی کشور، نگاه به طب سنتی، معمولاً یک نگاه حاشیه ای و پایین دستی بوده است.
این در حالی است که مقام معظم رهبری در ابلاغ سیاست های کلی نظام سلامت در سال 93 و در بند دوازدهم آن، به صراحت از بازشناسی، تبیین، ترویج، توسعه و نهادینه نمودن طب سنتی ایران سخن گفته اند و حتی در برخی موارد به صورت مصداقی به آن ورود پیدا کرده اند.
از طرفی برخی از پزشکان که در این مدت از روش های طب سنتی در درمان بیماری کرونا استفاده کرده اند، نسبت به درمان بیماران رضایت داشتند. برای مثال، سیزدهم فروردین ماه امسال، دکتر علی اصغر زنده دل، متخصص بیوتکنولوژی ژنتیک دفاعی از هلند و استاد و مدرس طب سنتی در دانشگاه های ایران و خارج از کشور با حضور در برنامه انارستان شبکه افق پیرامون درمان شدن بیماران کرونایی با استفاده از طب سنتی گفت: «در چند تا از بیمارستان های کشور (مثلاً در محلات، آمل، همین جا {تهران} در بیمارستان شهدای گمنام در میدان خراسان و چند تا از بیمارستان های دیگر در استان های دیگر) ما متدهای درمانی طب سنتی را در کنار درمان های پزشکی گذاشتیم و امروز صبح به من خبر دادند که از 200 تا بستری که داشتند، 190 نفر مرخص شدند... در صدد این هستیم - که ان‌شاءالله وزارت بهداشت هم ما را کمک کند و جلسات متعددی که با آنها داشتیم متقاعد بشوند- که ما بتوانیم بیمارستانی ایجاد کنیم که با متد طب سنتی بتوانیم کار درمانگری کنیم».
همچنین گزارش های مردمی در مورد بهبود یافتن مبتلایان به کرونا از طریق به کارگیری روش های طب سنتی نیز کم نیستند.
بنابراین نمی توان منکر شد که بخشی از علل کنترل نسبی کرونا در ایران، همانند چین، عمل به توصیه های طب سنتی بوده است که در این مدت توصیه ها و تجربیات اساتید آن، هم در فضای مجازی و هم در بعضی برنامه های صدا و سیما برای مردم بازگو شده است. با توجه به ظرفیت غنی طب سنتی می توان گفت که اگر این روش درمانی بهتر از طب سنتی چین در پیشگیری و درمان کرونا جواب ندهد، حداقل پابه پای آن خواهد بود.
ذکر این نکته نیز ضروری است که برخی از صاحب نظران معتقدند که به حاشیه رفتن طب سنتی در زمان قاجار، نه از روی ناتوانی و ناکارآمدی این طب اصیل در درمان بیماری ها، بلکه با دسیسه های خارجی و داخلی و به صورت تدریجی صورت گرفت.
شاید راه اندازی بیمارستان طب سنتی قدمی اساسی در استفاده بهینه از این طب محسوب خواهد شد و از طرفی هم به زنده تر شدن و به روز ترشدن آن هم کمک خواهدکرد. بشر در طی هزاران سال زندگی، بارها با بدتر از کرونا هم مواجه بوده و اینگونه نبوده که همه مردم بر اثر شیوع یک بیماری واگیر یا غیر واگیر در دم جان دهند، بلکه عده زیادی با بهره گیری از دانش کهن پزشکی درمان می شدند. هر چند باید به این نکته هم توجه داشت که به دلیل کمبود امکانات، کمبود پزشک، وسایل ارتباطی و همچنین ناممکن و یا سخت بودن رفت و آمد به شهرها و روستاها، شرایط درمان در گذشته برای همه بیماران یکسان نبوده است.
بنابراین، در کنار دستاورهای علمی اخیر، قطعاً تجربه های گذشتگان برای ما کاربرد خواهد داشت، همانگونه که تجربه های زمان ما با تجربه های گذشتگان جمع می شود و به آیندگان منتقل می شود. در نتیجه، طب سنتی به خلاف اسم خود، خیلی هم سنتی نیست بلکه کوله باری از تجربه و دانش است که باید آن را مغتنم شمرد و به خوبی از آن بهره گرفت. نکته دیگر تخریب های جهت دار برخی رسانه های داخلی علیه این طب است که شاید بدون اشراف بر موضوع، صرفا حمله به آن را به دلایل نامعلوم در دستور کار خود قرار داده اند. (جهان نیوز)
