آریوبرزن تندیس خوشنامی و هویت دیارمان

کبنا ؛آن روزهایی که یاسوج در حال دست و پا زدن برای معرفی خود به عنوان مرکز کهگیلویه و بویر احمد بود، نه بخشی از لردگان و لرستان، آن روزهایی که گچساران بخشی از خوزستان دانسته می‌شد.
آن روزهایی که تقلا می‌کردیم تا نشان بدهیم از یک هویت اصیل و تاریخی برخورداریم.
آن روزهایی که دانشجویان یاسوجی خارج از استان کهگیلویه و بویراحمد تلاش می‌کردند، نشان دهند، ما میراث دار بخشی از هویت اصیل ساسانی - پارسی هستیم.
آن روزهایی که بدنبال خود گمشده‌مان بودیم.
 مردی از همین دیار با وجود همه‌ی مخالفت‌ها و فشارها قبل از آنکه آریو برزن مصادره شود، تندیس باشکوهش را در ورودی مرکز استانمان نشاند. تا همه بدانند اصالتی داریم به درازای تاریخ سراسر افتخار این دیار.
آری در روزی که جوانان نا آگاه و شاید به بیراهه رفته‌ای با ارائه‌ی تصویری خشونت بار از استان کهگیلویه و بویراحمد و هویت ایلی‌مان ناخواسته تلاش کردند تخطئه‌مان کنند عکس یادگاری سفیر یکی از کشورهای اروپایی مرحمی بود بر آلامی که ثانیه ثانیه‌ی آن ویدیوی کذایی بر دل‌های دوست داران واقعی بویراحمد بزرگ گذاشته بود.



حالا اما اولاً باید پرسید نشانه‌های فرهنگی و هویتی و تلاش برای پاسداشت و نگهداشت میراث گذشتگان چه اندازه در چشم برخی بی ارزش شده که از یک سوی تندیس آریوبرزن را به آتش می‌کشند و از سویی دیگر با قداره کشی سعی در ارائه‌ی یک تصویر رقت انگیز از دیارمان دارند.
امروز عدو سبب خیر شد و ارزش تحمل آن همه فشار و تقلای محمد بهرامی شهردار اسبق یاسوج بیشتر بر همه‌مان آشکار شد.
با این همه خوشحالیم اگر امکانات گردشگری‌مان و زیرساخت‌های این صنعت مهم می‌لنگد اما دستکم یک موزه‌ی دائمی برای پذیرایی از مهمانان غریبه‌مان داریم.
موزه‌ی همیشه باز تندیس آریوبرزن.
یقیناً اشتراک گذاری عکس جناب سفیر با تندیس سردار خوشنام مان کافی است تا مورخان آن سوی ایران بدانند ما به هویت تاریخی‌مان پایبند هستیم و فراموش نکرده‌ایم به قول دکتر حمیدی شیرازی:
برای هروجب خاکی از این ملک
چه بسیارند آن سرها که رفتند.
پایان.