کیهان نوشت: آب که سربالا برود روزنامه اجاره‌ای آرمان هم ابوعطاء می‌خواند!

روزنامه کیهان با انتشار مطلبی تحت عنوان «داستان سرایی درباره یک آگهی»، به روزنامه آرمان ملی انتقاد کرده و نوشته است: روزنامه آرمان ملی در مطلبی مضحک و افتراآمیز نسبت به بنیاد مستضعفان و کیهان، درباره چاپ آگهی چندی پیش بنیاد در کیهان داستان سرایی‌های خوشمزه‌ای کرد و نوشت: «چرا به‌رغم وجود تعداد زيادي روزنامه که رديف بودجه هم ندارند، تصميم به سپردن انتشار اين آگهي‌ها به کيهان گرفته شد. براي پاسخ به اين سؤال 3 موضوع را مي‌توان مطرح کرد؛ نخست به تصميم فتاح براي دلجويي از کيهان بازمي‌گردد. شايد در اين بخش فتاح دو هدف را دنبال مي‌کرد که هدف الف، جلب آراي حاميان دلواپساني در انتخابات است که ارگان را همفکر خود مي‌دانند و هدف ب هم شايد تبديل کيهان به عنوان ارگان انتخاباتي فتاح باشد. اما موضوع دومي که در انتشار 8 صفحه آگهي تمام‌صفحه بنياد مستضعفان به کيهان مي‌توان مطرح کرد، تصميم براي جلب توجه اصولگراياني با طرز فکر فتاح و همچنين مديران اصولگراي حاضر در بخش‌هاي مختلف است تا ضمن درآمدزايي براي اين روزنامه، اعتماد ازدست‌رفته اصولگرايان ميانه‌رو به کيهان را بازگرداند. سومين هدف هم مي‌تواند دستور سران جريان اصولگرايي به فتاح و شريعتمداري براي بهبود روابط است، چرا که تداوم اختلافات هميشگي ميان اصولگرايان سبب شکست انتخاباتي آنها مي‌شود؛ بنابراين پربيراه نيست اگر ادعا شود دستور صلح از بالا آمده است!»
درباره ادعاهای این روزنامه دست چندم مدعی اصلاح‌طلب که بصورت گله‌وار در برخی از رسانه‌های مدعی اصلاحات نیز بازنشر شد، باید گفت؛ این آگهی تنها به روزنامه کیهان داده نشده و عیناً در روزنامه دولتی ایران، روزنامه همشهری و جام جم نیز چاپ شده است. همچنین خلاصه آن در روزنامه‌های هفت صبح، اطلاعات و شرق نیز چاپ شده است و همین یک نکته برای فهم چفت و بست داستان روزنامه آرمان کفایت می‌کند.
البته به مسئولان این روزنامه حرجی نیست که خط مشی خود را به دیگران نیز تعمیم دهند و گمان کنند مواضع کیهان نیز مانند آنها وابسته به آگهی تبلیغاتی این و آن است که اگر قرار بود کیهان چنین باشد امروز یکی مانند شما بود نه روزنامه‌ای که سال‌هاست به دلیل ایستادن بر سر اصول خود و دفاع از انقلاب و نظام، حتی از حق و حقوق قانونی خود نیز در بسیاری از موارد محروم شده است. این نکته نیز گفتنی است که کیهان برخلاف روزنامه‌های ارگان‌های رسمی -مانند ایران و همشهری و جام جم- که بودجه دارند و روزنامه‌های حزبی که دست در جیب اصحاب قدرت و ثروت دارند و هر طور به آنان امر شود، رنگ عوض می‌کنند، هیچ ردیف بودجه‌ای از هیچ جایی ندارد.
در پایان باید گفت این هم از عوارض سر بالا رفتن آب است که به روزنامه‌ای همچون آرمان دستور داده می‌شود ابوعطاء بخواند!