کتابی از جنس مردم

کبنا ؛بخش عمده اش دل سروده هایی است از شعرایی مردمی؛ شعرایی که شاید بعضا اسم آنان را هم نشنیده باشیم. آنهایی که درد درون را در قالب واژگانی سیاه و سرخ و سفید و سبز فریاد می زنند. جز وزن و قافیه سلاحی دیگر ندارند تا به سمت قلب نابرابری ها و نا مردمی ها نشانه گیرند. رنج های خود و هم نوعانشان را در این اشعار می انبارند و برای مردمان آینده به یادگار می گذارند.
به راحتی نمی توان به این کتاب عنوان شرح یک حادثه را داد؛ حادثه ای تلخ که در کوتاه مدت قلب یک ملت را به دردآورد و فراموش شد ولی به این آسانی ها از خاطره بازماندگان و خانواده های جانباخته اش پاک نخواهد شد. بله ما فراموش می کنیم دردها و غصه ها و رنج های دیگران و حتی خود را. مگر فرهیخته ای فرزانه از جنس مردم و برای رضای خدایش و مردم این سوزها و دردها را ثبت کند در تاریخ.
کتاب مسافران آسمان از این جنس آثار است که برای مردم و به وسیله فرزند مردم نوشته شده است. کتابی که به قصد کسب مقام و موقعیت یا نام و نان یا اخذ امتیازات دانشگاهی نوشته نشده بلکه داغنامه ای است مردمی؛ خاطره سقوط هواپیمایی با مسافرانی از جنس این مردم و برای خدمت بدین مردم و راهی منطقه ای که از هر جای دیگری مردمی تر است. این هواپیما داغی بر فراز دنا در سینه هایمان گذاشت و شماری از این مردم از قله دنا به ابدیت پرکشیدند.

چند روز سکوت و دعا و استغاثه تا شاید خبری خوش رسد اما با طلوع آفتاب واقعیت، آه از نهاد مردم برآمد و در دل تاریخ پیچید فقط با این کتاب. ادبیات در چنین بزنگاه های تاریخی است که می تواند نشان دهد که در جانب مردم است و برای مردم است. این ادبیات ستودنی است و ماندگار وگرنه آن چیزی که اسباب کسب مقامات دنیوی و مراتب دانشگاهی شود در همان پستوهای کلاس های خموده خواهد مرد. پرورش چنین ادیبان مردمی افتخار فرهنگ و ادبیات این کشور است. مولفان گرامی اثر ارجمند «مسافران آسمان» با زحمات فراوانی که در راه ثبت و ضبط این واقعه تاریخی و دل سروده های دنبال آن، به جان خریدند نشان دادند که چراغ امید هنوز روشن است و پرفروغ و این زحمت و تلاش ماندگار، امید را برای آینده ادبیات محقق کرد. اگر از دوردست های کوهستان های مردپرور کهکیلویه، دانشمندی چنین پاک و خالص مانند دکتر سید علی سینا رخشنده مند برآید که درد و رنج و ناله و هنر و ادبیات را چنین زیبا در اثری ماندگار گره زند که سندی به تاریخ این کشور و این استان بیفزاید می توان امید داشت به زودی این سرزمین کهن زایشگاه خورشید شود و شایسته اوج نشینی. زحمت وی شایسته تقدیر است و ستودنی و ماندگار و مایه مباهات.

===============
دکتر مهدی رضایی
دانشیار زبان و ادبیات فارسی