تاریخ انتشار
پنجشنبه ۲۲ آبان ۱۳۹۹ ساعت ۱۷:۴۶
کد مطلب : ۴۲۷۴۸۰
علت برخورد تند مجلس با دولت چيست؟
شکایت دولت از برخی نمایندگان مجلس
۰
کبنا ؛به گزارش کبنا نیوز، آیا بعد از از بیانات مقام معظم رهبری مجلس رفتار خود را در قبال دولت تغییر می دهد؟
فاز جدید در روابط پاستور - بهارستان!
آرمان ملي نوشت: قصه مجلس يازدهم و دولت؛ قصه‌اي که از همان ابتدا معلوم بود داستان کشداري خواهد شد و سريال اختلافاتش تا پايان دولت حسن روحاني رسانه‌ها را به خود مشغول مي‌سازد. مجلسي که نامزدهاي تمام اصولگرايش شعار «روحاني بايد برود» را سر مي‌دادند و به محض راهيابي به پارلمان، شمشير را از رو بستند. همانگونه که ابتدا سوال و بعد استيضاح حسن روحاني را به جديت مطرح کردند، اما ناگهان با ورود رهبري؛ اين موضوع براي مدتي مسکوت ماند تا شايد وقتي ديگر. همان روزها بود که محمدجواد ظريف به‌عنوان وزير خارجه ايران وقتي به مجلس رفت خائن خطاب و با شعار مرگ بر خيانتکار بدرقه شد. داستان مجلس و دولت اما به اينجاها ختم نشد. پارلمان يازدهم براي آنکه دستش از استيضاح رئيس‌جمهور کوتاه شد، اين‌بار وزراي دولت را يکي پس از ديگري مورد هدف قرار داد. نمونه‌اش عدم راي به صلاحيت حسين مدرس خياباني وزير پيشنهادي صنعت، معدن و تجارت بود، آن هم با علم به اينکه اگر مجلس به او راي نمي‌داد با توجه به اينکه اين وزارتخانه بيش از 100 روز بدون وزير اداره مي‌شد نياز به حکم حکومتي داشت. در اين مدت کوتاه، وزراي ديگر نيز در امان نبودند، يکبار وزير کشاورزي به مجلس مي‌رفت تا پاسخگوي سوالات نمايندگان باشد. يکبار آذري‌جهرمي وزير ارتباطات زير تيغ تيز انتقاد و هجمه پارلمان قرار مي‌گرفت، يکبار وزير آموزش‌وپرورش تهديد به استيضاح مي‌شد. از عجيب‌ترين کارهاي دولت يازدهم اما نامه 114 نماينده عليه زنگنه به سران قوا و درخواست عزلش بود(!) نکته جالب ماجرا در اين است که هنوز مشخص نيست مجلس که خود مي‌تواند از ابزار استيضاح زنگنه استفاده کند چرا با نامه‌اي به سران قوا درخواست عزل داد و جايگاه و شانيت خود را اينگونه زير سوال برد. پارلمان يازدهم اما به همين چيزها بسنده نکرد بلکه به سراغ وزراي سابق دولت نيز رفت؛ وزرايي مانند عباس آخوندي وزير سابق راه و شهرسازي. تا جايي که مجلسيان طرح شکايت از او و کشاندن وي به محاکم قضايي را در دستورکار قرار دادند. البته که تقابل دولت و مجلس در ارتباط با مسائل هسته‌اي را نبايد از ياد برد. نمايندگاني که همواره برجام را مورد حمله قرار مي‌دهند.
موج دوم حمله
اما موج دوم حملات به دولت به‌صورت صريح‌تر و البته با شدت و حدت بيشتر زماني آغاز شد که ذوالنوري رئيس کميسيون امنيت ملي از اعدام حسن روحاني سخن گفت. همه ماجرا هم مربوط به وقتي بود که مجتبي ذوالنوري در پاسخ به گفتههاي چندي پيش رئيس‌جمهور که بيان داشت: «بايد به‌موقع بجنگيم و به‌موقع صلح کنيم و امام حسن در پاسخ به معترضاني که مي‌گفتند چرا صلح مي‌کنيد گفته بود براي اينکه اکثريت مردم خواهان صلح هستند.» اظهار کرد: «اگر براي توجيه مذاکره با دشمن، علت صلح امام حسن با معاويه را خواست اکثر مردم از امام ذکر مي‌کنيد! امروز اکثريت قاطع ملت ايران به کمتر از عزل و مجازات شما راضي نمي‌شوند؛ با منطق شما، رهبر انقلاب بايد دستور دهند هزار بار شما را اعدام کنند تا دل مردم عزيز راضي شود.» همان زمان گروهي گفتههاي ذوالنوري را اظهاراتي موهن عليه رئيس‌جمهور تعبير کردند و در مقابل عده‌اي از به‌اصطلاح اصولگرايان و راستي‌ها نيز از اين جملات حمايت کردند. دعوا آنقدر بالا گرفت تا باز هم موضوع از سوي نظام، کنترل و هتک حرمت حسن روحاني حرام اعلام شد. اين ورود البته که باعث عقب‌نشيني نمايندگاني شد که به حسن روحاني حمله کرده يا خواهان اعدام وي شده بودند. اما با اين حال تمامي اين نمايندگان از عذرخواهي طفره رفتند. از سويي ديگر اين موضوع که روحاني هتک حرمت شده و هتک حرمت وي حرام است، دولت به رفتارهاي مجلس واکنش نشان داد؛ موضوعي که باعث شد تا ديروز خبر شکايت دولت از برخي نمايندگان مجلس مطرح شود، هرچند هنوز از اينکه اين نمايندگان چه کساني هستند اطلاعاتي به بيرون درز نکرده است. خبري که معاون پارلماني رئيس‌جمهور از آن پرده برداشت و اظهار کرد: معاونت حقوقي رياست‌جمهوري از چند نماينده مجلس شکايت کرده است.حسينعلي اميري در حاشيه جلسه هيات دولت در پاسخ به اين پرسش که آيا دولت از برخي نمايندگان به‌خاطر توهين به رئيس‌جمهور شکايت کرده است اظهار کرد: نمايندگان مي‌توانند در امور کشور اظهارنظر کنند، ولي در هيچ جاي قانون اهانت، نشر اکاذيب، افترا و نسبت ناروا قابل قبول نيست. موارد معدودي وجود داشته که نطق يا اظهارنظري شامل همين مواردي که اشاره کردم بوده است که توسط معاونت حقوقي رئيس‌جمهور در دستگاه قضائي پيگيري مي‌شود. اما اکنون عده‌اي اين سوال را مطرح مي‌کنند که آيا اين شکايت دردي را دوا خواهد کرد يا برعکس بازي دولت مظلوم و مجلس تندرو را به بازي مجلس مظلوم و دولت انتقادناپذير تغيير مي‌دهد و اين کار درواقع خودزني دولت عليه خود به شمار مي‌آيد.
ضرر بيشتر
حسين کنعاني‌مقدم فعال سياسي دراين‌باره مي‌گويد: اين حق رئيس‌جمهور است که شکايت کند، دراين‌باره نيز هيچ محدوديتي وجود ندارد که رئيس‌جمهور از نماينده مجلس شکايت کند يا فرد ديگر. اما قطعا خود اين کار دامن زدن به مسائل حاشيه‌اي است. وي مي‌افزايد: دولت با اين کار دوباره فرصت مانور جريان مقابل را عليه خود فراهم کرده است. دولت بهتر بود که با مدارا از موضوع رد مي‌شد دولت و مجلس چاره‌اي جز اينکه خود را به هم نزديک کنند، ندارند وگرنه روزبه‌روز از مقبوليت خود نزد مردم مي‌کاهند. آنچه مسلم است اينکه مردم از دعواها گلايه دارند. کنعاني‌مقدم گفت: از سويي اگر دولت به شکايت مصر باشد، اصولگرايان هم بيکار نمي‌شوند و ابزار مختلفي براي فشار دوباره به دولت دارند. از استيضاح وزرا و سوال از رئيس‌جمهور گرفته تا حملات رسانه‌اي عليه روحاني که البته در نهايت چيزي جز ضرر بيشتر براي کشور نيست.
تعامل با ناسزاگويی همخوانی ندارد
عزت الله یوسفیان ملا نماینده مردم حوزه انتخابیه آمل و لاریجان در ادوار هفتم، هشتم، نهم و دهم مجلس شورای اسلامی با اشاره به تعامل دولت و مجلس یازدهم می‌گوید: ناسزاگويي نمي‌تواند مقدمه تعامل باشد.
بـــا تــوجه بـــه تاکيدات مقام مــعظم رهــبري، آيا در ماه‌هاي گذشته شاهد تعامل سازنده ميان مجلس و دولت بوده‌ايم؟
مقدمه هر تعاملي، کلمات، روش و منش تعامل‌آميز است. ناسزاگويي نمي‌تواند مقدمه تعامل باشد. هرچيزي تمهيد و مقدماتي دارد. درخواست‌هاي مکرري از ابتداي استقرار اين مجلس براي استيضاح رئيس‌جمهور و وزرا مطرح شد و حتي يک نطق در مجلس بيان نشد که در آن کنايه به دولت نباشد. من 16 سال در مجلس فعاليت کردم. مقام معظم رهبري بارها در اين مدت، اهميت تعامل دولت و مجلس را به ما تذکر دادند، اما اين اتفاق که در عرض 5 ماه دوبار بگويند که کار شما گناه و جرم است، چرا توهين مي‌کنيد، اتفاق نيفتاد. تعامل مقدمات و جلساتي مي‌خواهد. ابتدا وزرا مکرر دعوت شدند و در مجلس حضور پيدا کردند. وزرا به مجلس گزارش عملکرد مي‌دهند. نماينده محترم مي‌تواند گزارش را بپذيرد يا نپذيرد، اين اجازه‌اي است که قانون به نمايندگان داده است اما شما شاهد بوديد که در زمان حضور ظريف در مجلس، چه صحبت‌هايي شکل گرفت. حرف‌هايي رد و بدل شد که شايد بعضي از آنها را در بعضي اماکن عمومي نيز نمي‌شنويم. نمايندگان مي‌توانند بگويند که ما عملکرد وزير کشور يا وزير امور خارجه را قبول نداريم اما اين شيوه برخورد، نمي‌تواند مقدمه تعامل باشد. نتيجه اين سبک برخورد اين بود که ساير وزرا در مجلس حضور پيدا نکردند و ضرر اين موضوع متوجه مردم شد. شالوده تعامل ميان مجلس و دولت ريخته نشد، اين باب باز نشد و سردي بر روابط مجلس و دولت حاکم شد. با اين حال معروف است که هر زمان جلوي ضرر را بگيري نفع است و اميدواريم اين اتفاقات تکرار نشود.
چـــه تــغييــر مــحسوسي در نحوه پرسش نمايندگان از اعضاي دولت صورت گرفته است؟
بعدها آمارهايي از رويدادهاي مجلس فعلي به دست خواهد آمد. ما شايد در طول مدت مجلس دهم، اين تعداد سوال از يک وزير نداشته‌ايم. در مجلس دهم، طي يک سال از يک وزير حدود 60 سوال پرسيده مي‌شد، در مجلس فعلي، ظرف سه ماه 70 سوال از يک وزير شد. بعضي از اين سوالات جنبه عمومي داشته، داراي ابهام بوده و قابل پاسخ دادن نبوده‌اند. اگر اشخاصي نظري مخالف اين موضوع داشتند مي‌توانم اين سوالات را بياورم و مشکلات را نشان بدهم. نماينده محترمي در صحن علني خطاب به معاون وزير، او را کارچاق کن مي‌نامد، اين رفتارها نشانه تعامل نيست، اين رفتارها نشان مي‌دهد که اغلب اهميتي به تعامل مجلس و دولت داده نمي‌شود. مجلسي نبوده که در ماه‌هاي اول، استيضاح تمام دولت و مجلس را مطالبه کند و وزرايي که با ميل خود به صحن علني رفته‌اند را مورد توهين قرار بدهند، در صورتي که اين افراد وظيفه‌اي در اين خصوص نداشته‌اند. اگر از وزير سوال بشود، موظف است که در صحن علني پاسخ بدهد. طبق قانون اگر در کميسيون مصوب بشود، وزير بايد حضور پيدا کند اما اينکه با تماس تلفني به وزير بگويند که به مجلس بيايد، در هيچ جايي از قانون پيش‌بيني نشده است. نمي‌خواهم بگويم عملکرد دولت به تمامي مورد تاييد است اما تعامل بايد از مجلس شروع مي‌شد تا دولت نيز پاسخ تعامل مجلس را مي‌داد اما در اين ماه‌ها چيزي جز کدورت از سوي مجلس نديده و نشنيديم.
تــحقيق و تفحص‌هاي مجلس گامي رو به جلو در فسادستيزي بوده يا تنها باعث اتلاف هزينه و زمان است؟
خيلي از تحقيق و تفحص‌هايي که امروز از آنها صحبت مي‌شود، مي‌تواند با يک جلسه حل و فصل شود. حدود 40 سال از عمر مجلس مي‌گذرد. نمي‌توان حتي يک تحقيق و تفحصي که به نتيجه رسيده باشد را نام برد. تحقيق و تفحص‌هايي انجام مي‌شود و مشخص مي‌شود يک مدير دچار تخلف اداري بود يا مديري مرتکب جرم شده است اما يک مدير که تحت تعقيب قرار گرفته باشد را نمي‌توانيد نام ببريد. تحقيق و تفحص عملا بي‌فايده است. اين عمل در ابتداي مجلس دهم، حدود 200 ميليون تومان هزينه داشت. الان 4 سال از آن زمان گذشته و هزينه تحقيق حداقل 5 برابر شده است. در همين مدت چند تحقيق با هزينه‌هاي ميلياردي انجام شد؟ ابتدا بايد ديد که اين تحقيق و تفحص‌ها تاکنون به نتيجه رسيده است؟ در يازده دوره مجلس يک مورد از تحقيق و تفحص‌ها نيز به نتيجه نرسيده است. در يک تحقيق حدود 7 يا 8 نماينده يک دبيرخانه تاسيس مي‌کنند، مشاوراني از بيرون مي‌آورند و هزينه رفت و آمدهايي که بعضا با هواپيما انجام مي‌شود را به همراه هزينه هتل پرداخت مي‌کنند. زماني که هيچ دستآوردي براي اين تحقيق و تفحص‌ها وجود ندارد، چرا بايد درخواست چندين تحقيق در مجلس يازدهم صادر شود؟ احتمال دارد شمار اين تحقيق و تفحص‌ها بالاي 10 درخواست باشد. نمايندگان ابتدا بايد بررسي کنند که چرا تاکنون اين اعمال به نتيجه نرسيده است. 40 سال است که اين تحقيق‌ها به هيچ نتيجه‌اي نرسيده است، پس چرا آن را تکرار مي‌کنند؟ اين نتايج از طريق تعامل به دست مي‌آيد، مسأله‌اي که متاسفانه در جريان نيست.
به‌نظر شما علت برخورد تند مجلس با دولت چيست؟
نمايندگان دوره‌هاي پيشين مجلس، غالبا يا نامزد انتخابات نشدند يا ردصلاحيت شدند. اگر ليست نمايندگان فعلي را ببينيد، بسياري از اين افراد دوره اول فعاليت خود را سپري مي‌کنند. اکثر اين افراد براي اولين بار نماينده مجلس شده‌اند. کساني که سابقه حضور در مجلس را ندارند، حرارت بيشتري دارند. در دوره‌هاي قبل، نماينده‌هايي باسابقه 4 و 5 دوره نمايندگي در مجلس حضور داشتند و قدري از اين حرارت مي‌کاستند اما در اين دوره اغلب افراد، کم‌تجربه هستند. همچنين شما به نطق انتخاباتي افرادي که در دولت حضور پيدا کرده‌اند توجه کنيد، اکثر اين افراد، پيش از ورود به مجلس مخالف دولت بوده‌اند. اين حرف به معناي حمايت کامل دولت و بي‌عيب دانستن آن نيست. ما هم از دولت گلايه داريم اما گلايه ما از دولت با دشنام دادن و از ريشه زدن متفاوت است. ما انتقادات بسياري داريم اما فحش، درگيري و توهين نداشته‌ايم که مقام معظم رهبري مجبور به تذکر بشوند. کساني که از اين افراد حمايت کرده‌اند تا به مجلس ورود کنند، شايد چنين مقاصدي داشتند.
از داغ شکست ترامپ تا رنج حضور ظریف!
مردم سالاری نوشت: ده روز از پایان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا می‌گذرد؛ انتخاباتی که برای عامه مردم ایران مهم بود و رفتن ترامپ برای بسیاری شیرین‌ترین بخش ماجرا بود. اهمیت و فراگیری توجه به این انتخابات را می‌توان از پیام‌ها، تحلیل‌ها و بالاخص شوخی‌هایی که توسط مردم در فضای مجازی تولید و بازنشر می‌شد، فهمید. اما این یک بخش ماجرا بود؛ فارغ از عامه مردم، یک طیف سیاسی بودند که از آغاز با نگرانی به این انتخابات نگاه می‌کردند و اگر چه بسیاری از آنها موضع خود را بازگو نمی‌کردند، اما دلشان نمی‌خواست که دونالد ترامپ در این انتخابات شکست بخورد! شاید این موضوع که ترامپ آمر ترور «شهید قاسم سلیمانی» بود، نمی‌گذاشت آنها منویات قلبی خود را بروز دهند. به نظر می‌رسد باقی ماندن ترامپ در مسند ریاست جمهوری ایالات متحده که به معنای حفظ فضای تنش شدید در میان ایران و آمریکا است، برای پیروزی بعضی گروه‌های سیاسی در انتخابات آینده مفید است. ضمن اینکه افزایش این تنش‌ها، فرصت را برای بعضی کاسبان تحریم فراهم می‌آورد تا فارغ از منافع ملی، به حفظ منافع خود بپردازند!
با همه این احوال، جو بایدن پیروز این انتخابات اعلام شد و به نظر می‌رسد علی رغم اینکه ترامپ در مقابل این نتیجه مقاومت می‌کند و سعی دارد با تحرکات مختلف، نتیجه را برگرداند، این نتیجه تغییر نکند. به این ترتیب نگرانی‌ها برای طیف سیاسی داخل کشور از هم اکنون برای انتخابات ریاست جمهوری سال آینده افزایش یافته است. موضوع مهم در این خصوص، شکل گیری این احتمال است که با توجه به تحولات سیاسی در آمریکا پس از آغاز ریاست جمهوری بایدن، حضور «محمدجواد ظریف» در جایگاه ریاست جمهوری ایران می‌تواند به تحولاتی مثبت در حوزه روابط بین الملل کشور منجر شود و همین باعث شده گروه‌ها و احزاب سیاسی کشور برای به صحنه کشاندن ظریف تمایل بیشتری پیدا کنند و خواهان کاندیداتوری وی در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده شوند. این در حالی است که ظریف چند باری تاکید کرده که در پایان دولت فعلی با مشاغل دولتی خداحافظی خواهد کرد و در دانشگاه به خدمت مشغول خواهد شد. با این حال معلوم است که اگر منافع ملی اقتضا کند، ممکن است ظریف از تصمیم خود برگردد و به صحنه انتخابات وارد شود.
این موضوع به شدت افراد و گروه‌هایی که پیشاپیش خود را برنده انتخابات ریاست جمهوری سال آینده می‌دانستند، نگران کرده است و برای همین دقیقا بعد از اعلام نتایج انتخابات آمریکا شروع به تخریب محمد جواد ظریف کردند.
بین ترامپ و بایدن تفاوت نیست!
بعد از برگزاری انتخابات و در زمانی که هنوز پیروز مبارزه مشخص نبود، محمدجواد ظریف در گفتگویی در پاسخ به سوالی در خصوص رئیس جمهور آینده آمریکا گفت: «معلوم است که تفاوتی میان این ترامپ و بایدن وجود دارد، خصوصا در دوران دولت ترامپ که حتی اختلافاتی میان خود جمهوری‌خواهان نیز وجود داشت و دیپلماسی‌ای که دولت ترامپ در پیش گرفت، اگرچه دیپلماسی زیادی هم از آن ندیدیم، بر اساس تهدیدهای شخص او و وزیر امور خارجه‌اش بود. بنابراین تفاوت‌هایی وجود خواهد داشت اما چیزی که برای ما اهمیت دارد لحن و کلمات نیست بلکه عملکردهاست.»
این سخنان دستمایه ای شد تا رسانه‌های مخالف ظریف، حملات خود را به وی از سر بگیرند. روزنامه کیهان که نتوانست عصبانیت خود را از سخنان ظریف مخفی کند، سعی کرد در ستون «گفت و شنود» خود این سخنان را به تمسخر بگیرد و نوشت: « خُب معلومه، اسم‌هایشان با هم فرق داره، قیافه‌هایشان با هم تفاوت داره، سنشان و وزنشان و خیلی چیزهای دیگرشان با هم متفاوت است!»
سایت اصولگرای مشرق هم با نقل سخنان ظریف نوشت: «این سؤال را نیز از شخص وزیر محترم امور خارجه می‌پرسیم که عملکرد اوباما و ترامپ یا به عبارت بهتر، عملکرد دو حزب دموکرات و جمهوریخواه آمریکا در قبال مردم و نظام ایران دقیقا چه تفاوتی داشته است که آقایان هم‌اکنون از تفاوت بایدن و ترامپ حرف می‌زنند؟! و چرا این تفاوت هرگز از سوی مردم و نظام ایران احساس نشد و هیچ تحریم تأثیرگذاری در قبال آن لغو نشد؟!بیان این نکته هم ضروریست که آقای ظریف شأن حقوقی خود در جایگاه وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران را در حد کشورهای میکروسکوپی و وابسته پایین بیاورند و مثل نخست وزیر یکی از کشورهای ضعیف اروپایی به طرزی شتابزده به پیشواز یکی از دو نامزد ریاست‌جمهوری آمریکا بروند.»
ظریف گفته کاندیدا نمی‌شوم!
جهان نیوز، سایت خبری منتسب به علیرضا زاکانی نیز به بازنشر سخنان قبلی ظریف در خصوص عدم کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری پرداخت. این سایت خبری نوشت: « اسفند 97 یعنی در دومین سال از دولت دوازدهم ظریف از عدم کاندیداتوری خود برای ریاست جمهوری خبر داد. در خردادماه امسال بار دیگر ظریف در پاسخ به سوال فرید مدرسی(خبرنگار اصلاح طلب) پیرامون احتمال نامزدی برای ریاست جمهوری گفت: در کمال صداقت عرض می‌کنم در خودم صلاحیت این مسئولیت را نمی‌بینم و فقط دیپلماسی بلدم و همین را ادامه خواهم داد.ماه گذشته(مهرماه) هم بار دیگر ظریف این موضع خود را تکرار کرد و گفت: «رئیس جمهور نمی‌شوم ولی برای اجماع ملی در سال ۱۴۰۰ تلاش می‌کنم.». این سایت با انتخاب تیتر « پاسخ ظریف به احتمال نامزدی برای ریاست جمهوری» سعی کرد چنین القا کند که ظریف نمی‌تواند از تصمیم گرفته شده اش عدول کند. همچنین زمینه را برای این موضوع فراهم کرد که در صورت تمایل به کاندیداتوری ظریف، او را به بی صداقتی متهم کند؛ در حالی که معلوم است شرایط سیاسی و الزامات منافع ملی، ممکن است باعث تغییر نظر ظریف، علی رغم تمایل قلبی‌اش،
شود.
ظریف باید بازنشسته شود!
روزنامه کیهان که به نظر می‌رسد جزو دلواپس ترین رسانه‌ها در خصوص کاندیداتوری ظریف است، سه شنبه 20 آبان بار دیگر نتوانست عصبانیت خود را مخفی کند و دستور داد که ظریف باید بازنشسته شود! این روزنامه با اشاره به تحلیل یک روزنامه درباره حضور محمدجواد ظریف درانتخابات نوشت: برای ظریف بهترین سناریو این می‌تواند باشد که بازنشسته شود. اگر او به رقابت انتخاباتی 1400 وارد شود احتمالا نه تنها شانسی برای پیروزی ندارد بلکه به عنوان کسی از او یاد می‌شود که سرنوشت سیاسی خود را به انتخاب یک رئیس‌جمهور در آمریکا (بایدن) گره زد.
همگام و همراه با این رسانه‌های رسمی، پیاده نظام مستقر در فضای مجازی هم شروع به تخریب محمدجواد ظریف کردند تا زنگ تخریب انتخاباتی از سوی مدعیان اصولگرایی زودتر از موعد زده شود! به این ترتیب می‌توان گفت که آنچه بیش از شکست ترامپ باعث عصبانیت و دلواپسی این گروه‌ها شده، احتمالی است که برای کاندیداتوری ظریف به وجود آمده و تمام تصورات قبلی این طیف را بهم ریخته است.
شکایت دولت از برخی نمایندگان مجلس
معاون پارلمانی رئیس جمهور گفت: معاونت حقوقی ریاست جمهوری از چند نماینده مجلس شکایت کرده است.
به گزارش ایسنا، حسینعلی امیری در حاشیه جلسه هیات دولت در پاسخ به این پرسش که آیا دولت از برخی نمایندگان بخاطر توهین به رئیس جمهور شکایت کرده است اظهار کرد: نمایندگان می‌توانند در امور کشور اظهار نظر کنند ، ولی در هیچ جای قانون اهانت، نشر اکاذیب، افترا و نسبت ناروا قابل قبول نیست. موارد معدودی وجود داشته است که نطق یا اظهار نظری شامل همین مواردی که اشاره کردم بوده است که توسط معاونت حقوقی رئیس جمهور در دستگاه قضایی پیگیری می‌شود.
وی ادامه داد: در صحن مجلس گاهی می‌بینیم نماینده ای اظهاراتی می‌کند که دقیق نیست و بر اساس قانون آئین نامه داخلی مجلس ما به هیات رئیسه اعلام می‌کنیم که نماینده در اولین فرصت اظهارات خود را جبران و اصلاح کند. مواردی هم بوده که خانم جنیدی معاون حقوقی رئیس جمهور شکایاتی را از برخی نمایندگان مطرح کرده‌اند.
امیری در ادامه درباره رسیدگی به لوایح تقدیمی دولت در مجلس خاطرنشان کرد: دولت بیش از 67 لایحه به مجلس تقدیم کرده است و از ریاست و هیات رئیسه مجلس خواسته تا به این لوایح رسیدگی کنند. البته یکی از لوایح دو فوریتی درباره بورس بود که مورد رسیدگی مجلس قرار گرفت.
وی با اشاره به اینکه دولت با خلأ‌های قانونی به دلیل کار اجرایی زودتر مواجه می‌شود تصریح کرد: در حقوق بحث برتری لایحه بر طرح مورد قبول است و به تجربه ثابت شده است قوانینی که منشأ آنها لایحه است، ایرادات کمتری در اجرا دارند. البته نمایندگان هم حق دارند طرح تهیه کنند ،اما این طرح‌ها چون در زمان کوتاهی تهیه می‌شود برخی موارد در آن مغفول می‌ماند. در مجالس مختلف هم اینگونه بوده است که تعداد طرح‌هایی که به قانون تبدیل می‌شود نسبت به لایحه کمتر است.
معاون پارلمانی رئیس جمهور همچنین گفت: طرح‌هایی که نمایندگان تهیه کرده اند را دولت با همان محتوا اما با کار کارشناسی دقیق تری تهیه کرده است. دولت در طراحی لایحه بار مالی را هم در نظر می‌گیرد اما در تهیه طرح چون بار مالی دیده نمی‌شود، در شورای نگهبان با مشکل مواجه می‌شود.
وی در پایان در پاسخ به این پرسش که آیا از محل درآمد یارانه‌ها مبلغی به نهاد ریاست جمهوری تعلق می‌گیرد تصریح کرد: نهاد ریاست جمهوری ردیف مشخصی در بودجه دارد و هزینه‌هایش هم بر اساس همان احکام بودجه ای است. تخصیص بودجه هم مانند سایر نهادها انجام می‌شود. اگر نماینده ای که این موضوع را مطرح کرده مدارکی در دست دارد به من ارائه کند تا به آن رسیدگی کنم.
فاز جدید در روابط پاستور - بهارستان!
آرمان ملي نوشت: قصه مجلس يازدهم و دولت؛ قصه‌اي که از همان ابتدا معلوم بود داستان کشداري خواهد شد و سريال اختلافاتش تا پايان دولت حسن روحاني رسانه‌ها را به خود مشغول مي‌سازد. مجلسي که نامزدهاي تمام اصولگرايش شعار «روحاني بايد برود» را سر مي‌دادند و به محض راهيابي به پارلمان، شمشير را از رو بستند. همانگونه که ابتدا سوال و بعد استيضاح حسن روحاني را به جديت مطرح کردند، اما ناگهان با ورود رهبري؛ اين موضوع براي مدتي مسکوت ماند تا شايد وقتي ديگر. همان روزها بود که محمدجواد ظريف به‌عنوان وزير خارجه ايران وقتي به مجلس رفت خائن خطاب و با شعار مرگ بر خيانتکار بدرقه شد. داستان مجلس و دولت اما به اينجاها ختم نشد. پارلمان يازدهم براي آنکه دستش از استيضاح رئيس‌جمهور کوتاه شد، اين‌بار وزراي دولت را يکي پس از ديگري مورد هدف قرار داد. نمونه‌اش عدم راي به صلاحيت حسين مدرس خياباني وزير پيشنهادي صنعت، معدن و تجارت بود، آن هم با علم به اينکه اگر مجلس به او راي نمي‌داد با توجه به اينکه اين وزارتخانه بيش از 100 روز بدون وزير اداره مي‌شد نياز به حکم حکومتي داشت. در اين مدت کوتاه، وزراي ديگر نيز در امان نبودند، يکبار وزير کشاورزي به مجلس مي‌رفت تا پاسخگوي سوالات نمايندگان باشد. يکبار آذري‌جهرمي وزير ارتباطات زير تيغ تيز انتقاد و هجمه پارلمان قرار مي‌گرفت، يکبار وزير آموزش‌وپرورش تهديد به استيضاح مي‌شد. از عجيب‌ترين کارهاي دولت يازدهم اما نامه 114 نماينده عليه زنگنه به سران قوا و درخواست عزلش بود(!) نکته جالب ماجرا در اين است که هنوز مشخص نيست مجلس که خود مي‌تواند از ابزار استيضاح زنگنه استفاده کند چرا با نامه‌اي به سران قوا درخواست عزل داد و جايگاه و شانيت خود را اينگونه زير سوال برد. پارلمان يازدهم اما به همين چيزها بسنده نکرد بلکه به سراغ وزراي سابق دولت نيز رفت؛ وزرايي مانند عباس آخوندي وزير سابق راه و شهرسازي. تا جايي که مجلسيان طرح شکايت از او و کشاندن وي به محاکم قضايي را در دستورکار قرار دادند. البته که تقابل دولت و مجلس در ارتباط با مسائل هسته‌اي را نبايد از ياد برد. نمايندگاني که همواره برجام را مورد حمله قرار مي‌دهند.
موج دوم حمله
اما موج دوم حملات به دولت به‌صورت صريح‌تر و البته با شدت و حدت بيشتر زماني آغاز شد که ذوالنوري رئيس کميسيون امنيت ملي از اعدام حسن روحاني سخن گفت. همه ماجرا هم مربوط به وقتي بود که مجتبي ذوالنوري در پاسخ به گفتههاي چندي پيش رئيس‌جمهور که بيان داشت: «بايد به‌موقع بجنگيم و به‌موقع صلح کنيم و امام حسن در پاسخ به معترضاني که مي‌گفتند چرا صلح مي‌کنيد گفته بود براي اينکه اکثريت مردم خواهان صلح هستند.» اظهار کرد: «اگر براي توجيه مذاکره با دشمن، علت صلح امام حسن با معاويه را خواست اکثر مردم از امام ذکر مي‌کنيد! امروز اکثريت قاطع ملت ايران به کمتر از عزل و مجازات شما راضي نمي‌شوند؛ با منطق شما، رهبر انقلاب بايد دستور دهند هزار بار شما را اعدام کنند تا دل مردم عزيز راضي شود.» همان زمان گروهي گفتههاي ذوالنوري را اظهاراتي موهن عليه رئيس‌جمهور تعبير کردند و در مقابل عده‌اي از به‌اصطلاح اصولگرايان و راستي‌ها نيز از اين جملات حمايت کردند. دعوا آنقدر بالا گرفت تا باز هم موضوع از سوي نظام، کنترل و هتک حرمت حسن روحاني حرام اعلام شد. اين ورود البته که باعث عقب‌نشيني نمايندگاني شد که به حسن روحاني حمله کرده يا خواهان اعدام وي شده بودند. اما با اين حال تمامي اين نمايندگان از عذرخواهي طفره رفتند. از سويي ديگر اين موضوع که روحاني هتک حرمت شده و هتک حرمت وي حرام است، دولت به رفتارهاي مجلس واکنش نشان داد؛ موضوعي که باعث شد تا ديروز خبر شکايت دولت از برخي نمايندگان مجلس مطرح شود، هرچند هنوز از اينکه اين نمايندگان چه کساني هستند اطلاعاتي به بيرون درز نکرده است. خبري که معاون پارلماني رئيس‌جمهور از آن پرده برداشت و اظهار کرد: معاونت حقوقي رياست‌جمهوري از چند نماينده مجلس شکايت کرده است.حسينعلي اميري در حاشيه جلسه هيات دولت در پاسخ به اين پرسش که آيا دولت از برخي نمايندگان به‌خاطر توهين به رئيس‌جمهور شکايت کرده است اظهار کرد: نمايندگان مي‌توانند در امور کشور اظهارنظر کنند، ولي در هيچ جاي قانون اهانت، نشر اکاذيب، افترا و نسبت ناروا قابل قبول نيست. موارد معدودي وجود داشته که نطق يا اظهارنظري شامل همين مواردي که اشاره کردم بوده است که توسط معاونت حقوقي رئيس‌جمهور در دستگاه قضائي پيگيري مي‌شود. اما اکنون عده‌اي اين سوال را مطرح مي‌کنند که آيا اين شکايت دردي را دوا خواهد کرد يا برعکس بازي دولت مظلوم و مجلس تندرو را به بازي مجلس مظلوم و دولت انتقادناپذير تغيير مي‌دهد و اين کار درواقع خودزني دولت عليه خود به شمار مي‌آيد.
ضرر بيشتر
حسين کنعاني‌مقدم فعال سياسي دراين‌باره مي‌گويد: اين حق رئيس‌جمهور است که شکايت کند، دراين‌باره نيز هيچ محدوديتي وجود ندارد که رئيس‌جمهور از نماينده مجلس شکايت کند يا فرد ديگر. اما قطعا خود اين کار دامن زدن به مسائل حاشيه‌اي است. وي مي‌افزايد: دولت با اين کار دوباره فرصت مانور جريان مقابل را عليه خود فراهم کرده است. دولت بهتر بود که با مدارا از موضوع رد مي‌شد دولت و مجلس چاره‌اي جز اينکه خود را به هم نزديک کنند، ندارند وگرنه روزبه‌روز از مقبوليت خود نزد مردم مي‌کاهند. آنچه مسلم است اينکه مردم از دعواها گلايه دارند. کنعاني‌مقدم گفت: از سويي اگر دولت به شکايت مصر باشد، اصولگرايان هم بيکار نمي‌شوند و ابزار مختلفي براي فشار دوباره به دولت دارند. از استيضاح وزرا و سوال از رئيس‌جمهور گرفته تا حملات رسانه‌اي عليه روحاني که البته در نهايت چيزي جز ضرر بيشتر براي کشور نيست.
تعامل با ناسزاگويی همخوانی ندارد
عزت الله یوسفیان ملا نماینده مردم حوزه انتخابیه آمل و لاریجان در ادوار هفتم، هشتم، نهم و دهم مجلس شورای اسلامی با اشاره به تعامل دولت و مجلس یازدهم می‌گوید: ناسزاگويي نمي‌تواند مقدمه تعامل باشد.
بـــا تــوجه بـــه تاکيدات مقام مــعظم رهــبري، آيا در ماه‌هاي گذشته شاهد تعامل سازنده ميان مجلس و دولت بوده‌ايم؟
مقدمه هر تعاملي، کلمات، روش و منش تعامل‌آميز است. ناسزاگويي نمي‌تواند مقدمه تعامل باشد. هرچيزي تمهيد و مقدماتي دارد. درخواست‌هاي مکرري از ابتداي استقرار اين مجلس براي استيضاح رئيس‌جمهور و وزرا مطرح شد و حتي يک نطق در مجلس بيان نشد که در آن کنايه به دولت نباشد. من 16 سال در مجلس فعاليت کردم. مقام معظم رهبري بارها در اين مدت، اهميت تعامل دولت و مجلس را به ما تذکر دادند، اما اين اتفاق که در عرض 5 ماه دوبار بگويند که کار شما گناه و جرم است، چرا توهين مي‌کنيد، اتفاق نيفتاد. تعامل مقدمات و جلساتي مي‌خواهد. ابتدا وزرا مکرر دعوت شدند و در مجلس حضور پيدا کردند. وزرا به مجلس گزارش عملکرد مي‌دهند. نماينده محترم مي‌تواند گزارش را بپذيرد يا نپذيرد، اين اجازه‌اي است که قانون به نمايندگان داده است اما شما شاهد بوديد که در زمان حضور ظريف در مجلس، چه صحبت‌هايي شکل گرفت. حرف‌هايي رد و بدل شد که شايد بعضي از آنها را در بعضي اماکن عمومي نيز نمي‌شنويم. نمايندگان مي‌توانند بگويند که ما عملکرد وزير کشور يا وزير امور خارجه را قبول نداريم اما اين شيوه برخورد، نمي‌تواند مقدمه تعامل باشد. نتيجه اين سبک برخورد اين بود که ساير وزرا در مجلس حضور پيدا نکردند و ضرر اين موضوع متوجه مردم شد. شالوده تعامل ميان مجلس و دولت ريخته نشد، اين باب باز نشد و سردي بر روابط مجلس و دولت حاکم شد. با اين حال معروف است که هر زمان جلوي ضرر را بگيري نفع است و اميدواريم اين اتفاقات تکرار نشود.
چـــه تــغييــر مــحسوسي در نحوه پرسش نمايندگان از اعضاي دولت صورت گرفته است؟
بعدها آمارهايي از رويدادهاي مجلس فعلي به دست خواهد آمد. ما شايد در طول مدت مجلس دهم، اين تعداد سوال از يک وزير نداشته‌ايم. در مجلس دهم، طي يک سال از يک وزير حدود 60 سوال پرسيده مي‌شد، در مجلس فعلي، ظرف سه ماه 70 سوال از يک وزير شد. بعضي از اين سوالات جنبه عمومي داشته، داراي ابهام بوده و قابل پاسخ دادن نبوده‌اند. اگر اشخاصي نظري مخالف اين موضوع داشتند مي‌توانم اين سوالات را بياورم و مشکلات را نشان بدهم. نماينده محترمي در صحن علني خطاب به معاون وزير، او را کارچاق کن مي‌نامد، اين رفتارها نشانه تعامل نيست، اين رفتارها نشان مي‌دهد که اغلب اهميتي به تعامل مجلس و دولت داده نمي‌شود. مجلسي نبوده که در ماه‌هاي اول، استيضاح تمام دولت و مجلس را مطالبه کند و وزرايي که با ميل خود به صحن علني رفته‌اند را مورد توهين قرار بدهند، در صورتي که اين افراد وظيفه‌اي در اين خصوص نداشته‌اند. اگر از وزير سوال بشود، موظف است که در صحن علني پاسخ بدهد. طبق قانون اگر در کميسيون مصوب بشود، وزير بايد حضور پيدا کند اما اينکه با تماس تلفني به وزير بگويند که به مجلس بيايد، در هيچ جايي از قانون پيش‌بيني نشده است. نمي‌خواهم بگويم عملکرد دولت به تمامي مورد تاييد است اما تعامل بايد از مجلس شروع مي‌شد تا دولت نيز پاسخ تعامل مجلس را مي‌داد اما در اين ماه‌ها چيزي جز کدورت از سوي مجلس نديده و نشنيديم.
تــحقيق و تفحص‌هاي مجلس گامي رو به جلو در فسادستيزي بوده يا تنها باعث اتلاف هزينه و زمان است؟
خيلي از تحقيق و تفحص‌هايي که امروز از آنها صحبت مي‌شود، مي‌تواند با يک جلسه حل و فصل شود. حدود 40 سال از عمر مجلس مي‌گذرد. نمي‌توان حتي يک تحقيق و تفحصي که به نتيجه رسيده باشد را نام برد. تحقيق و تفحص‌هايي انجام مي‌شود و مشخص مي‌شود يک مدير دچار تخلف اداري بود يا مديري مرتکب جرم شده است اما يک مدير که تحت تعقيب قرار گرفته باشد را نمي‌توانيد نام ببريد. تحقيق و تفحص عملا بي‌فايده است. اين عمل در ابتداي مجلس دهم، حدود 200 ميليون تومان هزينه داشت. الان 4 سال از آن زمان گذشته و هزينه تحقيق حداقل 5 برابر شده است. در همين مدت چند تحقيق با هزينه‌هاي ميلياردي انجام شد؟ ابتدا بايد ديد که اين تحقيق و تفحص‌ها تاکنون به نتيجه رسيده است؟ در يازده دوره مجلس يک مورد از تحقيق و تفحص‌ها نيز به نتيجه نرسيده است. در يک تحقيق حدود 7 يا 8 نماينده يک دبيرخانه تاسيس مي‌کنند، مشاوراني از بيرون مي‌آورند و هزينه رفت و آمدهايي که بعضا با هواپيما انجام مي‌شود را به همراه هزينه هتل پرداخت مي‌کنند. زماني که هيچ دستآوردي براي اين تحقيق و تفحص‌ها وجود ندارد، چرا بايد درخواست چندين تحقيق در مجلس يازدهم صادر شود؟ احتمال دارد شمار اين تحقيق و تفحص‌ها بالاي 10 درخواست باشد. نمايندگان ابتدا بايد بررسي کنند که چرا تاکنون اين اعمال به نتيجه نرسيده است. 40 سال است که اين تحقيق‌ها به هيچ نتيجه‌اي نرسيده است، پس چرا آن را تکرار مي‌کنند؟ اين نتايج از طريق تعامل به دست مي‌آيد، مسأله‌اي که متاسفانه در جريان نيست.
به‌نظر شما علت برخورد تند مجلس با دولت چيست؟
نمايندگان دوره‌هاي پيشين مجلس، غالبا يا نامزد انتخابات نشدند يا ردصلاحيت شدند. اگر ليست نمايندگان فعلي را ببينيد، بسياري از اين افراد دوره اول فعاليت خود را سپري مي‌کنند. اکثر اين افراد براي اولين بار نماينده مجلس شده‌اند. کساني که سابقه حضور در مجلس را ندارند، حرارت بيشتري دارند. در دوره‌هاي قبل، نماينده‌هايي باسابقه 4 و 5 دوره نمايندگي در مجلس حضور داشتند و قدري از اين حرارت مي‌کاستند اما در اين دوره اغلب افراد، کم‌تجربه هستند. همچنين شما به نطق انتخاباتي افرادي که در دولت حضور پيدا کرده‌اند توجه کنيد، اکثر اين افراد، پيش از ورود به مجلس مخالف دولت بوده‌اند. اين حرف به معناي حمايت کامل دولت و بي‌عيب دانستن آن نيست. ما هم از دولت گلايه داريم اما گلايه ما از دولت با دشنام دادن و از ريشه زدن متفاوت است. ما انتقادات بسياري داريم اما فحش، درگيري و توهين نداشته‌ايم که مقام معظم رهبري مجبور به تذکر بشوند. کساني که از اين افراد حمايت کرده‌اند تا به مجلس ورود کنند، شايد چنين مقاصدي داشتند.
از داغ شکست ترامپ تا رنج حضور ظریف!
مردم سالاری نوشت: ده روز از پایان انتخابات ریاست جمهوری آمریکا می‌گذرد؛ انتخاباتی که برای عامه مردم ایران مهم بود و رفتن ترامپ برای بسیاری شیرین‌ترین بخش ماجرا بود. اهمیت و فراگیری توجه به این انتخابات را می‌توان از پیام‌ها، تحلیل‌ها و بالاخص شوخی‌هایی که توسط مردم در فضای مجازی تولید و بازنشر می‌شد، فهمید. اما این یک بخش ماجرا بود؛ فارغ از عامه مردم، یک طیف سیاسی بودند که از آغاز با نگرانی به این انتخابات نگاه می‌کردند و اگر چه بسیاری از آنها موضع خود را بازگو نمی‌کردند، اما دلشان نمی‌خواست که دونالد ترامپ در این انتخابات شکست بخورد! شاید این موضوع که ترامپ آمر ترور «شهید قاسم سلیمانی» بود، نمی‌گذاشت آنها منویات قلبی خود را بروز دهند. به نظر می‌رسد باقی ماندن ترامپ در مسند ریاست جمهوری ایالات متحده که به معنای حفظ فضای تنش شدید در میان ایران و آمریکا است، برای پیروزی بعضی گروه‌های سیاسی در انتخابات آینده مفید است. ضمن اینکه افزایش این تنش‌ها، فرصت را برای بعضی کاسبان تحریم فراهم می‌آورد تا فارغ از منافع ملی، به حفظ منافع خود بپردازند!
با همه این احوال، جو بایدن پیروز این انتخابات اعلام شد و به نظر می‌رسد علی رغم اینکه ترامپ در مقابل این نتیجه مقاومت می‌کند و سعی دارد با تحرکات مختلف، نتیجه را برگرداند، این نتیجه تغییر نکند. به این ترتیب نگرانی‌ها برای طیف سیاسی داخل کشور از هم اکنون برای انتخابات ریاست جمهوری سال آینده افزایش یافته است. موضوع مهم در این خصوص، شکل گیری این احتمال است که با توجه به تحولات سیاسی در آمریکا پس از آغاز ریاست جمهوری بایدن، حضور «محمدجواد ظریف» در جایگاه ریاست جمهوری ایران می‌تواند به تحولاتی مثبت در حوزه روابط بین الملل کشور منجر شود و همین باعث شده گروه‌ها و احزاب سیاسی کشور برای به صحنه کشاندن ظریف تمایل بیشتری پیدا کنند و خواهان کاندیداتوری وی در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده شوند. این در حالی است که ظریف چند باری تاکید کرده که در پایان دولت فعلی با مشاغل دولتی خداحافظی خواهد کرد و در دانشگاه به خدمت مشغول خواهد شد. با این حال معلوم است که اگر منافع ملی اقتضا کند، ممکن است ظریف از تصمیم خود برگردد و به صحنه انتخابات وارد شود.
این موضوع به شدت افراد و گروه‌هایی که پیشاپیش خود را برنده انتخابات ریاست جمهوری سال آینده می‌دانستند، نگران کرده است و برای همین دقیقا بعد از اعلام نتایج انتخابات آمریکا شروع به تخریب محمد جواد ظریف کردند.
بین ترامپ و بایدن تفاوت نیست!
بعد از برگزاری انتخابات و در زمانی که هنوز پیروز مبارزه مشخص نبود، محمدجواد ظریف در گفتگویی در پاسخ به سوالی در خصوص رئیس جمهور آینده آمریکا گفت: «معلوم است که تفاوتی میان این ترامپ و بایدن وجود دارد، خصوصا در دوران دولت ترامپ که حتی اختلافاتی میان خود جمهوری‌خواهان نیز وجود داشت و دیپلماسی‌ای که دولت ترامپ در پیش گرفت، اگرچه دیپلماسی زیادی هم از آن ندیدیم، بر اساس تهدیدهای شخص او و وزیر امور خارجه‌اش بود. بنابراین تفاوت‌هایی وجود خواهد داشت اما چیزی که برای ما اهمیت دارد لحن و کلمات نیست بلکه عملکردهاست.»
این سخنان دستمایه ای شد تا رسانه‌های مخالف ظریف، حملات خود را به وی از سر بگیرند. روزنامه کیهان که نتوانست عصبانیت خود را از سخنان ظریف مخفی کند، سعی کرد در ستون «گفت و شنود» خود این سخنان را به تمسخر بگیرد و نوشت: « خُب معلومه، اسم‌هایشان با هم فرق داره، قیافه‌هایشان با هم تفاوت داره، سنشان و وزنشان و خیلی چیزهای دیگرشان با هم متفاوت است!»
سایت اصولگرای مشرق هم با نقل سخنان ظریف نوشت: «این سؤال را نیز از شخص وزیر محترم امور خارجه می‌پرسیم که عملکرد اوباما و ترامپ یا به عبارت بهتر، عملکرد دو حزب دموکرات و جمهوریخواه آمریکا در قبال مردم و نظام ایران دقیقا چه تفاوتی داشته است که آقایان هم‌اکنون از تفاوت بایدن و ترامپ حرف می‌زنند؟! و چرا این تفاوت هرگز از سوی مردم و نظام ایران احساس نشد و هیچ تحریم تأثیرگذاری در قبال آن لغو نشد؟!بیان این نکته هم ضروریست که آقای ظریف شأن حقوقی خود در جایگاه وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران را در حد کشورهای میکروسکوپی و وابسته پایین بیاورند و مثل نخست وزیر یکی از کشورهای ضعیف اروپایی به طرزی شتابزده به پیشواز یکی از دو نامزد ریاست‌جمهوری آمریکا بروند.»
ظریف گفته کاندیدا نمی‌شوم!
جهان نیوز، سایت خبری منتسب به علیرضا زاکانی نیز به بازنشر سخنان قبلی ظریف در خصوص عدم کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری پرداخت. این سایت خبری نوشت: « اسفند 97 یعنی در دومین سال از دولت دوازدهم ظریف از عدم کاندیداتوری خود برای ریاست جمهوری خبر داد. در خردادماه امسال بار دیگر ظریف در پاسخ به سوال فرید مدرسی(خبرنگار اصلاح طلب) پیرامون احتمال نامزدی برای ریاست جمهوری گفت: در کمال صداقت عرض می‌کنم در خودم صلاحیت این مسئولیت را نمی‌بینم و فقط دیپلماسی بلدم و همین را ادامه خواهم داد.ماه گذشته(مهرماه) هم بار دیگر ظریف این موضع خود را تکرار کرد و گفت: «رئیس جمهور نمی‌شوم ولی برای اجماع ملی در سال ۱۴۰۰ تلاش می‌کنم.». این سایت با انتخاب تیتر « پاسخ ظریف به احتمال نامزدی برای ریاست جمهوری» سعی کرد چنین القا کند که ظریف نمی‌تواند از تصمیم گرفته شده اش عدول کند. همچنین زمینه را برای این موضوع فراهم کرد که در صورت تمایل به کاندیداتوری ظریف، او را به بی صداقتی متهم کند؛ در حالی که معلوم است شرایط سیاسی و الزامات منافع ملی، ممکن است باعث تغییر نظر ظریف، علی رغم تمایل قلبی‌اش،
شود.
ظریف باید بازنشسته شود!
روزنامه کیهان که به نظر می‌رسد جزو دلواپس ترین رسانه‌ها در خصوص کاندیداتوری ظریف است، سه شنبه 20 آبان بار دیگر نتوانست عصبانیت خود را مخفی کند و دستور داد که ظریف باید بازنشسته شود! این روزنامه با اشاره به تحلیل یک روزنامه درباره حضور محمدجواد ظریف درانتخابات نوشت: برای ظریف بهترین سناریو این می‌تواند باشد که بازنشسته شود. اگر او به رقابت انتخاباتی 1400 وارد شود احتمالا نه تنها شانسی برای پیروزی ندارد بلکه به عنوان کسی از او یاد می‌شود که سرنوشت سیاسی خود را به انتخاب یک رئیس‌جمهور در آمریکا (بایدن) گره زد.
همگام و همراه با این رسانه‌های رسمی، پیاده نظام مستقر در فضای مجازی هم شروع به تخریب محمدجواد ظریف کردند تا زنگ تخریب انتخاباتی از سوی مدعیان اصولگرایی زودتر از موعد زده شود! به این ترتیب می‌توان گفت که آنچه بیش از شکست ترامپ باعث عصبانیت و دلواپسی این گروه‌ها شده، احتمالی است که برای کاندیداتوری ظریف به وجود آمده و تمام تصورات قبلی این طیف را بهم ریخته است.
شکایت دولت از برخی نمایندگان مجلس
معاون پارلمانی رئیس جمهور گفت: معاونت حقوقی ریاست جمهوری از چند نماینده مجلس شکایت کرده است.
به گزارش ایسنا، حسینعلی امیری در حاشیه جلسه هیات دولت در پاسخ به این پرسش که آیا دولت از برخی نمایندگان بخاطر توهین به رئیس جمهور شکایت کرده است اظهار کرد: نمایندگان می‌توانند در امور کشور اظهار نظر کنند ، ولی در هیچ جای قانون اهانت، نشر اکاذیب، افترا و نسبت ناروا قابل قبول نیست. موارد معدودی وجود داشته است که نطق یا اظهار نظری شامل همین مواردی که اشاره کردم بوده است که توسط معاونت حقوقی رئیس جمهور در دستگاه قضایی پیگیری می‌شود.
وی ادامه داد: در صحن مجلس گاهی می‌بینیم نماینده ای اظهاراتی می‌کند که دقیق نیست و بر اساس قانون آئین نامه داخلی مجلس ما به هیات رئیسه اعلام می‌کنیم که نماینده در اولین فرصت اظهارات خود را جبران و اصلاح کند. مواردی هم بوده که خانم جنیدی معاون حقوقی رئیس جمهور شکایاتی را از برخی نمایندگان مطرح کرده‌اند.
امیری در ادامه درباره رسیدگی به لوایح تقدیمی دولت در مجلس خاطرنشان کرد: دولت بیش از 67 لایحه به مجلس تقدیم کرده است و از ریاست و هیات رئیسه مجلس خواسته تا به این لوایح رسیدگی کنند. البته یکی از لوایح دو فوریتی درباره بورس بود که مورد رسیدگی مجلس قرار گرفت.
وی با اشاره به اینکه دولت با خلأ‌های قانونی به دلیل کار اجرایی زودتر مواجه می‌شود تصریح کرد: در حقوق بحث برتری لایحه بر طرح مورد قبول است و به تجربه ثابت شده است قوانینی که منشأ آنها لایحه است، ایرادات کمتری در اجرا دارند. البته نمایندگان هم حق دارند طرح تهیه کنند ،اما این طرح‌ها چون در زمان کوتاهی تهیه می‌شود برخی موارد در آن مغفول می‌ماند. در مجالس مختلف هم اینگونه بوده است که تعداد طرح‌هایی که به قانون تبدیل می‌شود نسبت به لایحه کمتر است.
معاون پارلمانی رئیس جمهور همچنین گفت: طرح‌هایی که نمایندگان تهیه کرده اند را دولت با همان محتوا اما با کار کارشناسی دقیق تری تهیه کرده است. دولت در طراحی لایحه بار مالی را هم در نظر می‌گیرد اما در تهیه طرح چون بار مالی دیده نمی‌شود، در شورای نگهبان با مشکل مواجه می‌شود.
وی در پایان در پاسخ به این پرسش که آیا از محل درآمد یارانه‌ها مبلغی به نهاد ریاست جمهوری تعلق می‌گیرد تصریح کرد: نهاد ریاست جمهوری ردیف مشخصی در بودجه دارد و هزینه‌هایش هم بر اساس همان احکام بودجه ای است. تخصیص بودجه هم مانند سایر نهادها انجام می‌شود. اگر نماینده ای که این موضوع را مطرح کرده مدارکی در دست دارد به من ارائه کند تا به آن رسیدگی کنم.
