راه‫های کاهش اثرات مخرب مصوبه اخیر مجلس!

کبنا ؛محمدعلی وکیلی در روزنامه ابتکار نوشت: مصوبه اخیر مجلس موجب بهت همگان گردید. در عرض سه روز یک طرحی می‌آید در کمیسیون، تصویب می‌شود و بعد در صحن نیز تصویب می‌شود، شورای نگهبان اظهارنظر می‌کند و سپس به کمیسیون و صحن می‌رود و درنهایت تصویب و توسط شورای محترم نگهبان تایید می‌شود و به دولت ابلاغ می‌شود؛ همه این فرآیندها، از طراحی طرح تا ابلاغ آن، سه روز بیشتر طول نمی‌کشد! این درحالی است که حرکت‌ها در سیاست خارجی مانند بازی شطرنج است؛ باید با وسواس و تامل کافی همه جوانب سنجیده شود و سپس تصمیم‌گیری شود. مانند گام‌های کاهش تعهدات برجامی که در این دو سال برداشتیم؛ با مطالعات فراوان و بررسی‌های طولانی و دقیق کارشناسان هسته‌ای، حقوقی و امنیتی این گام‌ها طراحی و برداشته شد. اینگونه نبود که ما از اقدام آمریکا عصبانی شویم و برای از رو بردنِ این کشور این کار را بکنیم و یا اینکه بخواهیم از واژه مبهم و سنجش ناپذیرِ «پیام اقتدار» برای توجیه آن استفاده کنیم. هنوز ابعاد کارشناسی این مصوبه مجلس روشن نشده است اما امیدواریم که به پشتوانه مطالعات جدی و همه جانبه باشد. اما گونه‌ای این طرح تصویب و ابلاغ شده و برای عدم اجرای آن تعزیر وضع شده که، کشور دوست و شریک ما در منطقه مانند روسیه نیز در واکنش به این طرح به ما طعنه می‌زند که با احساسات نمی‌توانید منافع ملی خودتان را پیگیری کنید. البته همه نقدها به این طرح محل تامل جدی است. اساساً تصمیمات مهم در سیاست خارجی را یک قوه به تنهایی نمی‌گیرد. یعنی توان کارشناسی یک قوه، به اندازه این تصمیمات مهم نیست. این نیازمند تجمیع همه ظرفیت‌های حکومت است. خصوصاً وقتی موضوع آن، این‌سان تخصصی باشد. شما تصور کنید زمان جنگ، مجلس برای عملیات‌ها تصمیم می‌گرفت؛ فکر می‌کنید چه اتفاقی در کشور می‌افتاد؟ و یا اینکه در مورد نحوه مواجهه نظامی ما نسبت به تسخیر شهرها، مجلس تصمیم می‌گرفت؛ آن هم در سه روز و به تنهایی؛ حتی برای اجرا نکردن آن هم، مجازات وضع می‌کرد! فکر می‌کنید چه بلایی بر سر کشور می‌آمد؟ به معنای دقیق کلمه، اکنون همین اتفاق افتاده است. وزیر امور خارجه و رئیس شورای عالی امنیت ملی ما به یکباره یک سیاست راهبردی روی میز خود می‌بینند که باید اجرا کنند بدون اینکه در جریان فرآیند و چندوچون آن قرار بگیرند! حتی در اتفاقی نادر برای اجرا نکردنِ آن، تعزیر وضع شده است. هیچ عقل سلیمی با هر میزان از خوش‫بینی نمی‌تواند ذره‌ای عنصر همدلی و همکاری در این مصوبه ببیند.
در مورد تأثیر این قانون و انگیزه قانونگذار می‌توان سخن به درازا گفت و با وجود اینکه با مخالفت صریح دستگاه دیپلماسی روبه‫رو شده و معلوم است که در شرایط کنونی هیچ آورده‌ای برای منافع ملّی نمی‌تواند داشته باشد و خود عامل مهمی در تشتت و انشقاق داخلی است، اما با این وجود بهتر است حال که با تایید شورای نگهبان، این طرح به قانون تبدیل شده، دستگاه حرفه‌ای دیپلماسی ما برای کنترل مضرات این قانون، آن را به ابزاری برای چانه زنی تبدیل کند. هرچند می‌دانیم از آنجا که در محاسبات دیپلماسی ما این طرح دیده نشده بود اما دستگاه دیپلماسی نشان داده که هنر استفاده از تهدیدات را دارد. بالاخره این طرح دیگر قانون شده و لازم‫الاجرا است و لذا نمی‌توان مقابل آن ایستاد و گلایه کردن نیز دیگر فایده‫ای ندارد.
متاسفانه دوقطبی شکل گرفته در کشور تمام رخدادهای خوشایند و ناخوشایند را در بستر خود به عامل مهم واگرائی تبدیل کرده است. شهادت ناجوانمردانه دکتر فخری زاده به جای اینکه باعث همدلی و انسجام داخلی گردد، در بستر دوقطبی سازی‌های کاذب توسط باندهای شکل گرفته، ابزار تفرقه می‌شود و در امتداد ترور این دانشمند در تلاش برای ترور وحدت ملّی هستند.