اصول‌گرایی قدیم با مانیفیست نواصول گرایی

کبنا ؛لیلا حسین زاده فعال سیاسی و اجتماعی در یادداشتی نوشت: خیلی سیاسی نیستم، معلم هستم و سرسوزن ذوق فرهنگی و نگاه اجتماعی دارم. از کودکی تاحال از دور و نزدیک شاهد مشاجرات سیاسی و فرهنگی و گاها غلطت انقلابی در خانه، دانشگاه و محل کار بودم، آنچه تاکنون متوجه شده‌ام این است که اصلاح طلبی و اعتدال؛ جهش یافته‌ی همان چپ قدیم هستند.
 اصول گرایی هم جهش یافته همان راست قدیم هست هرچند که با کمال تأسف و البته در برخی جاهای کشور واژه مقدس انقلابی را هم مصادره به مطلوب همان راست قدیم و جریان سیاسی اصول گرایی نمودند.
اما اخیراً از انتخابات اخیر مجلس به این طرف دوباره اصطلاح دیگری اضافه شده به نام نواصول‌گرایی، سئوال این هست با خودتون چند چند هستید؟ و ما آحاد جامعه را چه فرض کرده‌اید؟
وقتی آدم‌هایی این دو جریان همان آدم‌هایی ۴۰ سال پیش هستند و نه خودشون و نه تفکرشان عوض نشده، و در نا کارآمدی، تضعیف کشور؛ رواج اشرافی گری و لاکچری بازی؛ ثروت‌های باد آورده؛ پدیده آقازادگی؛ دوری از مستضعفین و عدم درک طبقات پایین و سایر مشکلات کنونی همه هم باهم و با اندکی تفاوت سهیم و شریک هستید و هستند و در اغلب موارد اساساً پشت پرده خود این آدم‌ها تابلوها را کنار می‌گذارند و یکی می‌شوند؛ چه لزومی دارد که به جان این واژه‌های ادبی خوب بیافتید و واژه‌ها را هم به کاممان تلخ کنید (ببخشید رشته‌ام ادبیات هست) شما وقتی آدم هاتون تکراری هستند و حتی سرور مرکزی و مغز افزار حزب و جریانتان همان چهره‌های تکراری و قدیمی و امتحان شده هستند؛ چگونه از واژه نو استفاده می‌کنید؟ اصول گرایی با مانیفیست نواصول گرایی چه جوری محقق می‌شود وقتی شما آدم هاتون همان افراد قدیمی هستند؟