منطق رفتاری مجلس چیست؟

کبنا ؛محمدعلی وکیلی در سرمقاله روزنامه ابتکار نوشت: هرچه از عمر مجلس یازدهم می‌گذرد شاهد مواضع عجیب و شوک‌آور می‌باشیم. هر هفته سوزه رسانه‌ها می‌شوند تو گویی با ابتدائیات آیین کشورداری هم بیگانه‌اند. گزارش تلفیق خودشان را در صحن رد می‌کنند. درمورد سیاست هسته‌ای قانون می‌گذرانند، حتی یک مشورت کوچک هم با سازمان انرژی اتمی و یا شورای عالی امنیت ملی نمی‌کنند و کشور را گرفتار مسئله امنیتی می‌کنند. بعضا رفتار مرکز گریز و پیش‌بینی ناپذیری دارند. در تازه‌ترین اقدام، روز دوشنبه هفته گذشته، به بهانه توافق آژانس هسته‌ای با سازمان انرژی اتمی ایران، از رئیس جمهوری شکایت کردند. توافقی که به گفته همه متخصصان، ما را از یک بن بست مهم خارج کرد. اما به یکباره صدای مجلس بالا رفت و از رئیس جمهوری شکایت کردند و در اقدامی نامتعارف اعلام کردند که دولتیان را به مجلس راه نمی‌دهند! این در حالی است که این توافق با اذن شورای عالی امنیت ملی (که رئیس محترم مجلس به نمایندگی از نمایندگان مجلس، یکی از ارکان آن است) انجام گرفت. این یعنی بدون اطلاع رئیس مجلس، این توافق امکان‌پذیر نبود. اما به ناگاه از صحن سخن دیگری درمی‌آید. اصلاً مشخص نیست منطق صحن مجلس کنونی چیست؟ گزارش نمایندگان خود در کمیسیون تلفیق را رد می‌کنند. حتی ابتدای مجلس، گزارش شعبه و هیات بررسی صلاحیت مجلس را هم صحن رد می‌کنند. توافقات بین المللی که یک تصمیم فرا قوه‌ای است و رئیس مجلس نیز در آن حضور داشته را هم رد می‌کنند. واقعاً مهندسِ این صحنِ آشوبناک کیست؟
جالب است که این همه، تحت ایده و ادعای انقلابی‌گری انجام می‌گیرد. لذا حتماً هزینه‌اش نیز از جیب انقلابی‌گری پرداخت می‌شود. همه نیک می‌دانیم که در کشوری با ساختار تصمیم‌گیری اینچنینی - یعنی رهبری در راس امور شورای عالی امنیت ملی ریگراتوری حوزه امنیت ملی را عهده دار است و قوای کشور هرکدام نقشی را در این شورا ایفا می‌کنند تا ضامن یکصدایی در سیاست‌های مربوط به امنیت ملی شود - چنین رفتارهایی مصداق بارز آنارشیسم و حرج و مرج مدیریتی است و خلاف منطق ولایت پذیری است. بر همین اساس بارها از طرف مقام معظم رهبری مورد عتاب قرار گرفته‌اند.
طبیعی است که در موضوعات سیاست خارجی و امنیت ملی، مانند موضوع پیچیده پرونده هسته‌ای، نیازمند یک صدایی هستیم. البته بدیهی است که این به معنای عدم نقد و حرف متفاوت نداشتن در این حوزه‌ها نیست. آقایان می‌توانند هر نقدی بکنند؛ می‌توانند به کلی نظر متفاوت داشته باشند. اما نباید در ساختار تصمیم‌گیری اخلال ایجاد کنند. در صحن می‌توان سخنان متفاوت را شنید اما باید تصمیمات را مسئولانه گرفت. مجلس نباید ساختار کشور را آشفته کند البته نبایست‌ به خاطر جهل به امور، پاروی منافع گذاشت ظاهر مسئله این است که آیین و شئونات حکمرانی و حکومت‌داری را نمی‌دانند لذا منبع آنارشیسم در ساختار شده‌اند اکنون همگان اذعان دارند که سخت نیازمند یک‌صدایی و وحدت در تصمیمات راهبردی هستیم.