برای دهدشت شورایی مشورتی بسازیم نه با شورِ یک نفر

کبنا ؛یادداشتی از سید علی‌عباس محدث - بر اساس نص صریح قانون اساسی در اصول 7 و 100 و همچنین مضامین مرتبط در اصول 101 تا 106 قانون اساسی، به ضرورت و لزوم اهتمام بر شوراهای اسلامی، تاکید شده است. با شکل گیری انقلاب اسلامی و تنظیم قانونی اساسی، تشکیل شوراهای شهر و روستا برای نظارت و واگذاری مدیریت بخش‌های مختلف ارکان حکومتی به مردم، اصولی نظام مند را تبیین نمودند.
آنچه در اصل یکصد قانون اساسی آمده است؛
«برای پیشبرد سریع برنامه‌های اجتماعی، اقتصادی، عمرانی، بهداشتی، فرهنگی، آموزشی و سایر امور رفاهی از طریق همکاری مردم با توجه به مقتضیات محلی، اداره امور هر روستا، بخش، شهر، شهرستان یا استان با نظارت شورایی با نام شورای ده، بخش، شهر، شهرستان یا استان صورت می‌گیرد که اعضای آن را مردم همان محل انتخاب می‌کنند. شرایط انتخاب و انتخاب شوندگان و حدود و وظایف و اختیارات و نحوه انتخاب کنندگان و نظارت مذکور و سلسله مراتب آنها را که باید با رعایت اصول وحدت شوراهای ملی و تمامیت ارضی نظام جمهوری اسلامی و تابعیت حکومت مرکزی باشد، قانون معین می‌کند.»
قانون اساسی به صراحت اعلام کرده است که تمامی «فعالیت‌های شهری و روستایی» را جهت «پیشبرد» و «تسریع در انجام خدمت». به مردم همان منطقه واگذار نمایند که ساز و کار انتخاب اعضاء شورا را نیز در اصول بعدی مطرح نموده است. آیا هرکسی شایسته این مسند هست؟ آیا می‌توانیم مصلحتی که دست خودمان است را به رایگان مصادره کنیم؟ آیا انتخاب افرادی بر اساس افکار پوسیده سیاسی، تعصبات طایفه‌ای، نگرش‌های مصلحتی و بدون داشتن کمترین پتانسیل علمی، تخصصی، خردورزی و جامعه شناسی شهر، ظلم به خود، شهر و آینده‌ی همگان نیست؟
 پس بهتر آن است که آگاهی و هوشمندی خود را مسیر انتخاب‌های شایسته‌ای داشته باشیم برای شهری که تاریخی‌ترین نمادها را از دوران صفویه و قبل از آن و تاریخی ماندگار را در جمهوری اسلامی به یادگار گذاشته است. حفظ این میراث گرانقدر جهانی و توسعه آن براساس خواست توریست‌های ملی و بین المللی، ما را وادار می‌کند تا در انتخاب اعضاء شورای شهر دهدشت، به تاریخ خانوادگی افراد و نام پرطمطراق سیاسیون وارفته و برخی کنش‌های طایفه‌ای بی توجه بوده و این بار جوانان متعهد، تحصیلکرده‌ی مرتبط با شهرسازی، افراد مسلط به برنامه ریزی  مدیریت شهری را انتخاب کنیم.
مشاهده‌ی لیست ثبت نامی‌های شورای شهر دهدشت گویای این واقعیت است که اگر بخواهیم تمامی مفاهیم اصل یکصد قانون اساسی را عملیاتی کنیم، هفت نفر واجد شرایط ازم را نداریم. یعنی هفت نفری که بتوانند دهدشت را برای مردم دهدشت تعالی بدهند و تمامی برنامه‌های مطرح در این اصل را به صورت تخصصی پیگیری نموده و شهر را به جایگاه واقعی‌اش برسانند، نداریم.
واقعاً چه کسانی نیاز ما هستند؟
کسانی که بتوانند در حوزه‌ی زیباسازی شهر، توانمندی‌های تاریخی، اجتماعی، فرهنگی را مد نظر داشته و چاره اندیشی نمایند.
کسانی که بتوانند سالهای دورتر را با جمعیتی بیشتر و افکاری بدیع‌تر در مقیاسی بیشتر را در نظر بگیرند.
کسانی که بتوانند دهدشت قدیم را به عنوان شهری اسلامی با تمام مراکز تاریخی و باستانی‌اش و دهدشت جدید با اِلمانهایی متناسب با تاریخ قهرمان پرور اسلامی، همسان نموده و معیاری شایسته برای مورخین و گردشگران بسازند.
کسانی که بتوانند نمادهای بیرون و درون شهر را نماد تلاش، ورزش و شکوفایی قرار دهند تا همه‌ی آسیب‌ها و افکار آسیب پذیر را از خود بزداید.
کسانی که بتوانند، بین دانش خود و خواسته‌های مردم فاصله‌ای اندک ایجاد کنند تا بازار شهرمان به نیکی شکوفا گردد و نام همیشه ماندگار دهدشت را درحوزه های هنری، تاریخی، ورزشی، مذهبی، علمی، دانایی و پارسایی تا دوردست‌های اذهان و افکار سیاست زده‌های طماع، نورافشان کنند.
و همه اینها زمانی ممکن می‌شود که تاریخ شوراهای گذشته را بدانیم. اگر خیلی خسته کننده است، حداقل  مروری بر عملکرد شورای قبلی بویژه در نحوه‌ی انتخاب شهرداران داشته باشیم. اگر از اینکه ملاک انتخاب مردم برای انتخاب برخی از اعضاء  در شورای گذشته چه بوده است بگذریم، یا نحوه‌ی تصمیم گیریها و مدیریت بر مسائل و پیگیری برخی از مصوبات شورای قبل را نادیده بگیریم و حتی از نحوه‌ی دسته بندی اعضاء در مقابل یکدیگر را کنار بگذاریم، نمی‌توانیم این حقیقت خفت بار را ملاک انتخاب خود قرار ندهیم که بیش از 80 هزار نفر هفت نفر را به عنوان نماینده خود انتخاب نمودند ولی شهردار شهر را یک نفر انتخاب کرد.
با این حال این آزمون واقعی برای مردمی است که دلسوز فرهنگ و اقتصاد و تاریخ و شهر خود هستند. اینجا باید من و شما کسانی را انتخاب کنیم که حداقل شایسته رأیمان باشند. قدرت بیان و فرصت اقدام و قلم ترسیم و قدم مطالبه گری را برای من و شما داشته باشند. اینجا شهردار منتخبمان را غیر مستقیم برمی گزینیم نه برای ما بر می‌گزیند. شهرداری که سزاوار شهرمان، یعنی پایتخت فرهنگ و هنر استان باشد. پس مسئولیتمان افزون‌تر از آن است که بخواهیم دهدشت را به رایگان واگذاریم.
پس انتظار مردم از کاندیداهای دهدشت این است که اگر خود را هم سنگ با نام و تاریخ این شهر باشکوه نمی‌دانند، رقابت را به اهلش واگذارند تا معیارهای طایفه‌ای و قبیله‌ای و خانوادگی و ... برداشته شود. همچنین صمیمانه از مردم فهیم و فرهنگ دوست دهدشت انتظار می‌رود که به عظمت و شکوفایی این شهر بیاندیشند. به روزگاری که هر آسیب اجتماعی و رکود بازار و انحراف از معیاری را با گسترش فعالیت‌های ورزشی در رشته‌های مختلف و جمعیتی غیر قابل تصور، حضور با شکوه در برنامه‌های مذهبی، توجه به برنامه‌های هنری و تربیت هنرمندان خوش ذوق، موفقیت‌های مستمر جوانان دهدشت در مسابقات و رقابت‌های علمی و اخذ دهها عنوان و القاب کم نظیر استانی و کشوری توجه کنند. امروز همه اینها با انتخاب شورایی متخصص و پرتلاش با شهرداری فرهیخته و آگاه که در سایه مدیریتی علمی و مدرن، ممکن می‌شود.
پس هر انتخابی می‌تواند در سرنوشت شهرمان مؤثر باشد. همانطور که تاکنون نتوانستیم در شأن دهدشت و مردم مستعد و تلاشگرش انتخاب کنیم و دستمایه آن را هم در خمودی و سیاه بختی شهرمان نظاره کردیم، این بار هم می‌توانیم بر همان صراط باشیم یا غیر ازآن بیاندیشیم. قطعاً از نمایِ ظاهریِ خسته کننده‌ی شهرمان نیز خسته‌ایم. از بی تدبیری در مدیریت شهرمان نگرانیم. از غفلت در زندگی پاکبانان شهرمان افسرده‌ایم. از گزینش شهرداران نالایق، غیرمرتبط و ناآگاه از کمترین معیارهای شهرسازی دلگیریم. و از انتخابهای غلط خود هم پشیمانیم.
نکته مهم این است که اکنون فرصت طلایی دست ما مردم است برای تجدید نظر بر تمام آنچه باید می‌بود، ولی نشد. این فرصت مغتنمی است که نگذاریم بر فکرمان سوار شوند تا خدایی ناکرده با قلمی مقدس، نامی سبک را بر برگه‌ای شریف به غلط بنویسیم و با دستانی که می‌توانند عظمت و شکوه را به شهرمان برگردانند، صندوقی را پر کنیم که بعداً فردی با کله‌ای خالی از خرد و دانش و تخصص بیرون آید.
وَالعاقِبَةُ لِلمُتَّقینَ