تاریخ انتشار
يکشنبه ۲۷ تير ۱۴۰۰ ساعت ۱۰:۴۴
کد مطلب : ۴۳۶۹۵۳
همانی شد که محسن رضایی گفته بود!
۰
کبنا ؛
نشست رسانه‌ای ۱۳ اسفند ۹۹ محسن رضایی، حاوی نکات مهمی بود اما این روزها معلوم می‌شود بازی سیاسی با یک مقوله‌ی فنی و حقوقی چندان ارتباطی با روی کار بودن روحانی یا رئیسی ندارد گویی FATF و برجام در نقش گروگان سیاسی برای رسیدنِ عده‌ای به اهداف و برنامه‌ها، همچنان قربانی شماره‌ی یک و دمِ دستی‌ترین گزینه است.
محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام، چهارشنبه ۱۳ اسفند ۱۳۹۹ در نشست خبری به‌مناسبت سالگرد تاسیس مجمع تشخیص مصلحت نظام درباره ارجاع لوایح مرتبط با FATF به مجلس شورای اسلامی گفته بود: «سه نفر از اعضای کمیسیون مشترک مجمع که عضو مجمع هستند، پیشنهاد بازگشت این لوایح به مجلس را داشتند و در نهایت به این نتیجه رسیدیم که مجمع نمی‌تواند چنین کاری بکند و این یک بدعت خواهد بود، چرا که روند تصمیم‌گیری را دشوار خواهد کرد.» در همان نشست رضایی خاطرنشان کرده بود: «نظر نهایی مجمع درباره این لوایح فروردین سال آینده اعلام خواهد شد.»
فروردین ۱۴۰۰ رسید و گذشت اما بازهم خبری از بررسی لوایح باقی مانده نشد. آفتاب یزد در گفتگوهایی جداگانه با «حسین مظفر» و «سیدمحمد صدر» به این نتیجه رسید که حداقل تا روشن شدنِ نتیجه‌ی انتخابات خرداد ۱۴۰۰ قرار نیست هیچ موضوعی حل یا رد شود مسئله‌ای که پیشترها محسن رضایی به ظرافت آن را مطرح کرده بود: «افرادی در مجمع معتقدند که تصویب لوایح FATF باید به دولت بعد و شهریورماه موکول شود.» و «مظفر» دیگر عضو مجمع نیز در گفتگوی اردیبهشت ماه خود با روزنامه آفتاب یزد آن را تلویحاً تایید کرد و گفت: «برخی از اعضای مجمع ممکن است چنین عقیده و نظری داشته باشند که تصویب لوایح FATF با توجه به فرارسیدن پایان مدت ماموریت دولت دوازدهم، موکول به دولت بعدی شود زیرا در هر صورت این لوایح برای اجرایی شدن در حوزه‌ی زمانی دولت بعدی قرار می‌گیرد.»
> یک بار گفتند دولت «تضمین» بدهدیک بار گفتند بماند برای شهریور ۱۴۰۰!
اظهارات محسن رضایی با موضوع FATF در نوعِ خود قابل تامل است. برای مثال در یک نشستِ خبری (۱۳ اسفند ۱۳۹۹)، ملغمه‌ای از اظهارات را شاهد هستیم:
- دولت تاکنون تضمین نداده که اگر لوایح مرتبط با FATF تصویب شود FATF عضویت ما را خواهد پذیرفت یا خیر، بحث این است که اگر شما این دو اهرم دیپلماسی را از کشور گرفتید، آیا چنین تضمینی از طرف مقابل گرفته‌اید که آن‌ها را قانع کند که ایران عضو FATF شود؟ ما از دولت می‌خواهیم به‌طور واضح و صریح بگویند که آیا تضمین می‌کنند که عضویت ایران در FATF مورد پذیرش قرار بگیرد، این نگرانی از آن جهت است که از ۴۱ توصیه FATF، فقط دو توصیه عملی نشده، اما برخی مواردی که عملی کرده‌ایم را آن‌ها نپذیرفته‌اند.
بخش مهم سخنان رضایی، درست در جایی است که بحث تلاش‌های جدید برجامی را پیش کشیده و گفته است که مجمع از دولت می‌خواهد زمان دقیق لغو تحریم‌ها را مشخص کند. ضمن این که او از لزوم ارائه تضمینی از طرف دولت سخن گفته که ناظر به پذیرش «عضویت ایران» توسط FATF است. رضایی اما معلوم نکرده که دولت چگونه می‌تواند بابت نتایج مذاکراتی که هنوز آغاز نشده و یک طرف دیگر هم دارد، از الان زمان و مختصات مشخصی تعیین کند؟ مضافاً این که معلوم نیست چنین کاری قبلاً در کجای تاریخ قبل از یک مذاکره مهم رخ داده که این بار او چنین درخواستی را مطرح می‌کند.
- موضوع مهم هشت سال آینده، استقرار دولتی قوی، کارآمد، مسئولیت‌پذیر و دارای تخصص از تخصص اقتصاد گرفته تا امنیت، سیاست داخلی و سیاست خارجی است. دولت آینده هم باید قوی باشد و از رانت خوارها و بازیگران سیاسی نترسد هم اینکه مسئولیت اقدامات خود را بپذیرد و به گردن دیگران نیاندازد. نمی‌شود یک دولتی هشت سال در راس باشد و در هفت هشت ماه پایانی خود بیاید بگوید معذرت می‌خواهم.
محسن رضایی به صراحت از دولتِ بعد می‌گوید تا شائبه‌ی تاثیر بسیار زیاد خود در عدمِ تصویب لوایح مربوط به FATF را به حقیقت نزدیک‌تر کند، حقیقتی که حکایت از بازی یک تنه‌ی رضایی در زمین مخالفت با هرگونه نرمش و موافقتی با لوایح مورد نیاز دولت برای برخورداری از موضع دستِ بالا در مذاکرات برجامی با ۱+۴ است! - نمی‌شود دولت آینده با یک نفر و بدون برنامه شکل بگیرد، بسیاری از این افرادی که کاندیدا هستند باید در کابینه بعدی حضور داشته باشند.
درباره‌ی این جمله، دقیقاً شخص محسن رضایی باید توضیح دهد که نمی‌شود و باید گفتن‌های احدی از کاندیدهای انتخابات ریاست جمهوری به چه معنا است!
محسن رضایی اما با آن که وعده‌ی فروردین ۱۴۰۰ می‌دهد تا خرداد ۱۴۰۰ هیچ اظهار نظری نمی‌کند در حالی که «صدر» و «مظفر»، یکی می‌گوید: «فضا تلطیف شده، امکان تصویب وجود دارد» و دیگری می‌گوید: «بعید می‌دانم تصویبی در کارباشد.» منهای اختلاف دیدگاه اعضای مجمع که امری طبیعی است همچنان معتقدیم با FATF که یک موضوع فنی و حقوقی است، سیاسی برخورد شده و همچنان نیز می‌شود!
> رئیسی و شهریور ماه مهمِ ایران در حوزه‌ی دیپلماسی
فروردین و اردیبهشت گذشت، انتخابات برگزار و نتیجه‌ی آن مشخص شد اما بازهم خبری از تصویب FATF به گوش نرسید گویی حرف همانی است که محسن رضایی گفته و شاید همچنان نیز بدان اعتقاد دارد اما در جایی از سخنان و اظهارات رضایی، نشانه‌ای از این که با آمدن رئیسی تصویب این لوایح قطعی و تضمین شده است نیز دیده نمی‌شود.
در خبرها می‌خوانیم پرونده‌ی مذاکرات برجامی در دولت روحانی بسیار زودتر از اتمام دوران ریاست جمهوری هشت ساله‌ی روحانی و تیم دیپلماسی او بسته می‌شود مسئله‌ای که آن را باید پذیرفت و به فال نیک گرفت زیرا با حضور شخصیت‌هایی چون علی باقری (نماینده ابراهیم رئیسی در کمیته تطبیق) مخالف اصلی روند فعلی، همان بهتر که پرونده مذاکره ۸ساله در دولت روحانی، بسته شد!
سخن اصلی ما با رئیسی و شهریورماه مهم ایران در حوزه‌ی دیپلماسی است. دولت سیزدهم مبنای خود را بر سه مسئله می‌گذارد؛ اقتصاد و معیشت - کرونا و تعیین تکلیفِ مذاکرات برجامی اما آن چه رئیسی این روزها با آن دست گریبان است، چینش کابینه زیر سایه سنگین فشارها و لابی و رایزنی‌ها است؛ سایه‌ی سنگینی که احتمال هر لغزش و کوتاه آمدنی را با در نظر گرفتنِ شهریورماهِ مهم ایران در حوزه‌ی دیپلماسی خواهد داد!
> مصیبت رئیسی در چینش کابینه از مصیبت روحانی نیز بیشتر است!
آن طورها که برخی در رسانه می‌نشینند و نسخه می‌پیچند که رئیسی باید فراجناحی باشد، از فلان جبهه خط نگیرد و تحت تاثیر فلانی و بهمانی نیز نباشد، کابینه چیدنی نیست؛ اصلا اگر منصفانه بنگریم؛ اصولگرایانی که هشت سال دور از قدرت و میز و پست بوده‌اند لابد صبر و طاقت‌شان تمام شده، این همان مصیبتی است که اندک اندک خود را نمایان می‌سازد و اندکی بعدِ مراسم تحلیف معلومِ همه خواهد شد که مصیبت رئیسی در چینش کابینه از مصیبت روحانی نیز بیشتر بوده است!
کافی است موضع گیری‌های پیدا و پنهان مجلس نشینان را گوشه‌ی ذهن نگاه داریم، چه باید کردهایی که در رسانه به رشته‌ی تحریر در می‌آید را نیز لحاظ کنیم و برسیم به شهریورماهِ مهم ایران در حوزه‌ی دیپلماسی و فرض کنیم ابراهیم رئیسی و تیم مذاکره کننده‌ی وی خواسته باشند همین ابتدای کار موضوعِ مذاکرات را در همان مسیر قبلی ادامه دهند، عقل سلیم می‌پذیرد که مجمع تشخیص قدم به قدم با خواست‌های رئیسی همراهی کند؟!
سال‌ها است، بسیاری از پرونده‌ها در جاهایی - مرتبط و غیر مرتبط -اسیر برخی و اندیشه‌هایی است بی‌آن که بشود به آن «ان قلت» وارد کرد (!) یکی همین لوایح باقی مانده از FATF که نیمی از مجمع می‌گویند تصویب می‌شود و نیمی دیگر می‌گویند تصویب نمی‌شود و دست آخر می‌ماند برای فروردین و شهریور. در این بازه زمانی کوتاه اگر مجمع نرم شود و تصویب کند جواب افکار عمومی را چه خواهد داد؟! پس باز بر می‌گردیم به همان حرف و سخن قبلی که اندکی بعدِ مراسم تحلیف معلومِ همه خواهد شد که مصیبت رئیسی در چینش کابینه از مصیبت روحانی نیز بیشتر بوده است!
با مروری ساده بر روند انتخابات و مناظره‌ها خواهیم دید محسن رضایی همچنان یکی از خاکریزهای مهم برای عبور دولت از سد تصویب لوایح باقی مانده است؛ خاکریز مهمی که ممکن است اساساً با رئیسی نیز همان رفتاری را در پیش گیرد که با روحانی در پیش گرفته بود آن وقت باید سری زد به صندلی‌های چیده شده در پاستور و رسید به اشتباهات عمدی و غیر عمدی سید ابراهیم رئیسی در گزینش چهره‌ها و در نهایت به این نتیجه رسید که تصویب لوایح آن قدر‌ها نیز فنی نیست حالا اگر نگوییم سیاسیِ سیاسی است!
منبع: آفتاب یزد
محسن رضایی دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام، چهارشنبه ۱۳ اسفند ۱۳۹۹ در نشست خبری به‌مناسبت سالگرد تاسیس مجمع تشخیص مصلحت نظام درباره ارجاع لوایح مرتبط با FATF به مجلس شورای اسلامی گفته بود: «سه نفر از اعضای کمیسیون مشترک مجمع که عضو مجمع هستند، پیشنهاد بازگشت این لوایح به مجلس را داشتند و در نهایت به این نتیجه رسیدیم که مجمع نمی‌تواند چنین کاری بکند و این یک بدعت خواهد بود، چرا که روند تصمیم‌گیری را دشوار خواهد کرد.» در همان نشست رضایی خاطرنشان کرده بود: «نظر نهایی مجمع درباره این لوایح فروردین سال آینده اعلام خواهد شد.»
فروردین ۱۴۰۰ رسید و گذشت اما بازهم خبری از بررسی لوایح باقی مانده نشد. آفتاب یزد در گفتگوهایی جداگانه با «حسین مظفر» و «سیدمحمد صدر» به این نتیجه رسید که حداقل تا روشن شدنِ نتیجه‌ی انتخابات خرداد ۱۴۰۰ قرار نیست هیچ موضوعی حل یا رد شود مسئله‌ای که پیشترها محسن رضایی به ظرافت آن را مطرح کرده بود: «افرادی در مجمع معتقدند که تصویب لوایح FATF باید به دولت بعد و شهریورماه موکول شود.» و «مظفر» دیگر عضو مجمع نیز در گفتگوی اردیبهشت ماه خود با روزنامه آفتاب یزد آن را تلویحاً تایید کرد و گفت: «برخی از اعضای مجمع ممکن است چنین عقیده و نظری داشته باشند که تصویب لوایح FATF با توجه به فرارسیدن پایان مدت ماموریت دولت دوازدهم، موکول به دولت بعدی شود زیرا در هر صورت این لوایح برای اجرایی شدن در حوزه‌ی زمانی دولت بعدی قرار می‌گیرد.»
> یک بار گفتند دولت «تضمین» بدهدیک بار گفتند بماند برای شهریور ۱۴۰۰!
اظهارات محسن رضایی با موضوع FATF در نوعِ خود قابل تامل است. برای مثال در یک نشستِ خبری (۱۳ اسفند ۱۳۹۹)، ملغمه‌ای از اظهارات را شاهد هستیم:
- دولت تاکنون تضمین نداده که اگر لوایح مرتبط با FATF تصویب شود FATF عضویت ما را خواهد پذیرفت یا خیر، بحث این است که اگر شما این دو اهرم دیپلماسی را از کشور گرفتید، آیا چنین تضمینی از طرف مقابل گرفته‌اید که آن‌ها را قانع کند که ایران عضو FATF شود؟ ما از دولت می‌خواهیم به‌طور واضح و صریح بگویند که آیا تضمین می‌کنند که عضویت ایران در FATF مورد پذیرش قرار بگیرد، این نگرانی از آن جهت است که از ۴۱ توصیه FATF، فقط دو توصیه عملی نشده، اما برخی مواردی که عملی کرده‌ایم را آن‌ها نپذیرفته‌اند.
بخش مهم سخنان رضایی، درست در جایی است که بحث تلاش‌های جدید برجامی را پیش کشیده و گفته است که مجمع از دولت می‌خواهد زمان دقیق لغو تحریم‌ها را مشخص کند. ضمن این که او از لزوم ارائه تضمینی از طرف دولت سخن گفته که ناظر به پذیرش «عضویت ایران» توسط FATF است. رضایی اما معلوم نکرده که دولت چگونه می‌تواند بابت نتایج مذاکراتی که هنوز آغاز نشده و یک طرف دیگر هم دارد، از الان زمان و مختصات مشخصی تعیین کند؟ مضافاً این که معلوم نیست چنین کاری قبلاً در کجای تاریخ قبل از یک مذاکره مهم رخ داده که این بار او چنین درخواستی را مطرح می‌کند.
- موضوع مهم هشت سال آینده، استقرار دولتی قوی، کارآمد، مسئولیت‌پذیر و دارای تخصص از تخصص اقتصاد گرفته تا امنیت، سیاست داخلی و سیاست خارجی است. دولت آینده هم باید قوی باشد و از رانت خوارها و بازیگران سیاسی نترسد هم اینکه مسئولیت اقدامات خود را بپذیرد و به گردن دیگران نیاندازد. نمی‌شود یک دولتی هشت سال در راس باشد و در هفت هشت ماه پایانی خود بیاید بگوید معذرت می‌خواهم.
محسن رضایی به صراحت از دولتِ بعد می‌گوید تا شائبه‌ی تاثیر بسیار زیاد خود در عدمِ تصویب لوایح مربوط به FATF را به حقیقت نزدیک‌تر کند، حقیقتی که حکایت از بازی یک تنه‌ی رضایی در زمین مخالفت با هرگونه نرمش و موافقتی با لوایح مورد نیاز دولت برای برخورداری از موضع دستِ بالا در مذاکرات برجامی با ۱+۴ است! - نمی‌شود دولت آینده با یک نفر و بدون برنامه شکل بگیرد، بسیاری از این افرادی که کاندیدا هستند باید در کابینه بعدی حضور داشته باشند.
درباره‌ی این جمله، دقیقاً شخص محسن رضایی باید توضیح دهد که نمی‌شود و باید گفتن‌های احدی از کاندیدهای انتخابات ریاست جمهوری به چه معنا است!
محسن رضایی اما با آن که وعده‌ی فروردین ۱۴۰۰ می‌دهد تا خرداد ۱۴۰۰ هیچ اظهار نظری نمی‌کند در حالی که «صدر» و «مظفر»، یکی می‌گوید: «فضا تلطیف شده، امکان تصویب وجود دارد» و دیگری می‌گوید: «بعید می‌دانم تصویبی در کارباشد.» منهای اختلاف دیدگاه اعضای مجمع که امری طبیعی است همچنان معتقدیم با FATF که یک موضوع فنی و حقوقی است، سیاسی برخورد شده و همچنان نیز می‌شود!
> رئیسی و شهریور ماه مهمِ ایران در حوزه‌ی دیپلماسی
فروردین و اردیبهشت گذشت، انتخابات برگزار و نتیجه‌ی آن مشخص شد اما بازهم خبری از تصویب FATF به گوش نرسید گویی حرف همانی است که محسن رضایی گفته و شاید همچنان نیز بدان اعتقاد دارد اما در جایی از سخنان و اظهارات رضایی، نشانه‌ای از این که با آمدن رئیسی تصویب این لوایح قطعی و تضمین شده است نیز دیده نمی‌شود.
در خبرها می‌خوانیم پرونده‌ی مذاکرات برجامی در دولت روحانی بسیار زودتر از اتمام دوران ریاست جمهوری هشت ساله‌ی روحانی و تیم دیپلماسی او بسته می‌شود مسئله‌ای که آن را باید پذیرفت و به فال نیک گرفت زیرا با حضور شخصیت‌هایی چون علی باقری (نماینده ابراهیم رئیسی در کمیته تطبیق) مخالف اصلی روند فعلی، همان بهتر که پرونده مذاکره ۸ساله در دولت روحانی، بسته شد!
سخن اصلی ما با رئیسی و شهریورماه مهم ایران در حوزه‌ی دیپلماسی است. دولت سیزدهم مبنای خود را بر سه مسئله می‌گذارد؛ اقتصاد و معیشت - کرونا و تعیین تکلیفِ مذاکرات برجامی اما آن چه رئیسی این روزها با آن دست گریبان است، چینش کابینه زیر سایه سنگین فشارها و لابی و رایزنی‌ها است؛ سایه‌ی سنگینی که احتمال هر لغزش و کوتاه آمدنی را با در نظر گرفتنِ شهریورماهِ مهم ایران در حوزه‌ی دیپلماسی خواهد داد!
> مصیبت رئیسی در چینش کابینه از مصیبت روحانی نیز بیشتر است!
آن طورها که برخی در رسانه می‌نشینند و نسخه می‌پیچند که رئیسی باید فراجناحی باشد، از فلان جبهه خط نگیرد و تحت تاثیر فلانی و بهمانی نیز نباشد، کابینه چیدنی نیست؛ اصلا اگر منصفانه بنگریم؛ اصولگرایانی که هشت سال دور از قدرت و میز و پست بوده‌اند لابد صبر و طاقت‌شان تمام شده، این همان مصیبتی است که اندک اندک خود را نمایان می‌سازد و اندکی بعدِ مراسم تحلیف معلومِ همه خواهد شد که مصیبت رئیسی در چینش کابینه از مصیبت روحانی نیز بیشتر بوده است!
کافی است موضع گیری‌های پیدا و پنهان مجلس نشینان را گوشه‌ی ذهن نگاه داریم، چه باید کردهایی که در رسانه به رشته‌ی تحریر در می‌آید را نیز لحاظ کنیم و برسیم به شهریورماهِ مهم ایران در حوزه‌ی دیپلماسی و فرض کنیم ابراهیم رئیسی و تیم مذاکره کننده‌ی وی خواسته باشند همین ابتدای کار موضوعِ مذاکرات را در همان مسیر قبلی ادامه دهند، عقل سلیم می‌پذیرد که مجمع تشخیص قدم به قدم با خواست‌های رئیسی همراهی کند؟!
سال‌ها است، بسیاری از پرونده‌ها در جاهایی - مرتبط و غیر مرتبط -اسیر برخی و اندیشه‌هایی است بی‌آن که بشود به آن «ان قلت» وارد کرد (!) یکی همین لوایح باقی مانده از FATF که نیمی از مجمع می‌گویند تصویب می‌شود و نیمی دیگر می‌گویند تصویب نمی‌شود و دست آخر می‌ماند برای فروردین و شهریور. در این بازه زمانی کوتاه اگر مجمع نرم شود و تصویب کند جواب افکار عمومی را چه خواهد داد؟! پس باز بر می‌گردیم به همان حرف و سخن قبلی که اندکی بعدِ مراسم تحلیف معلومِ همه خواهد شد که مصیبت رئیسی در چینش کابینه از مصیبت روحانی نیز بیشتر بوده است!
با مروری ساده بر روند انتخابات و مناظره‌ها خواهیم دید محسن رضایی همچنان یکی از خاکریزهای مهم برای عبور دولت از سد تصویب لوایح باقی مانده است؛ خاکریز مهمی که ممکن است اساساً با رئیسی نیز همان رفتاری را در پیش گیرد که با روحانی در پیش گرفته بود آن وقت باید سری زد به صندلی‌های چیده شده در پاستور و رسید به اشتباهات عمدی و غیر عمدی سید ابراهیم رئیسی در گزینش چهره‌ها و در نهایت به این نتیجه رسید که تصویب لوایح آن قدر‌ها نیز فنی نیست حالا اگر نگوییم سیاسیِ سیاسی است!
منبع: آفتاب یزد
