تاریخ انتشار
دوشنبه ۲۵ مرداد ۱۴۰۰ ساعت ۲۲:۲۵
کد مطلب : ۴۳۷۹۱۹
یادداشتی از علی آذر؛
عاشورا، تقابل دو اسلام
۰
کبنا ؛عاشورا، تقابل دو اسلام است. دو اسلام در کربلا مقابل هم صف‌آرایی کردند. این وهمی باطل است که گمان می‌کنیم در یک طرف حسین است و در طرف دیگر یزید. حاشا و کلا که اینگونه باشد فی‌الواقع در یک صف، اسلام عدالتخواه، اسلام ضد اشرافیت، اسلام انقلابی و در صف مقابل اسلامی قرار دارد که ضد عدالت، اشرافی‌گرا، محافظه‌کار و منفعل است. فریاد‌های حسین در عاشورا امتداد همان فریاد‌های اباذر بر سر اشرافیت عثمان است. حسین همان درهم کوبنده‌ی توجیهات مشمئز‌کننده و حال برهم‌زن اشرافیت مذهبی است.
در حقیقت حسین قبل از آنکه در کربلا سر بریده شود، در ربذه و بر خاک‌های خشک و گرمش جان سپرد. همان‌جا که ابوذر آن گوهر عدالتخواه جان داد. حسین قبل از کربلا همان جایی کشته شد که کاخ‌نشینی، ثروت‌اندوزی و تجمل‌گرایی را با هزار و یک توجیه مزخرف شرعی، فیصله دادند.
فتوا قتل حسین (ع) را قبل از اینکه شریح قاضی بدهد در حقیقت علما فاسدی چون ابوهریره‌ها امضا کردند، آن زمان که با آیه‌های قرآن و احادیث پیامبر بر فساد و تجمل‌گرایی عثمان و معاویه سرپوش گذاشتند. بلی حسین در کربلا کشته نشد، حسین از زمان انحراف مکتب جدش در قتلگاه بود. همان مکتبی که اگر در آن شب سیر می‌خوابیدی و همسایه‌ات گرسنه بود از دین خارج شده بودی. همان مکتبی که باید حاکم جامعه هم‌سطح با فقیرترین و ضعیف‌ترین عضو جامعه زندگی کند. همان مکتبی که پیشوایش هیچ‌گاه شکمش را را از دو خورشت سیر نکرد. بلی این است نتایج انحراف از مکتب!
براستی چه اتفاقی رخ داد که در کمتر از نیم قرن، انقلاب بزرگ پیامبر به گونه‌ای منحرف شد که فردی بر منبر رسول‌الله می‌نشیند و با استناد به همان قرآن فتوای تجمل‌گرایی، باندبازی و اشرافی‌گرایی صادر می‌کند.
خطر انحراف از مکتب و اصول سبب می‌شود که چنین واقعه هولناکی اتفاق بیفتد، و این قاعده و اصل جاری در تمامی حکومت‌ها و ایدویولوژی‌هاست.
جمهوری اسلامی نیز از این خطر مبرا نیست، اگر شعار‌ها و اهداف خط انقلاب ۵۷ فراموش شود همانا ما نیز محکوم به انحراف و تحریف می‌شویم و چه بسا که فاجعه‌ای اتفاق بیفتد که تا سال‌های سال اسلام نتواند سر بلند کند. به‌امید روزی که با ظهور منجی عالم بشریت، انحرافات و کج‌روی‌ها جمع شوند و عدالت در سرتاسر گیتی منتشر شود.
--------------------------------------------------------------
دبیر جریان مردمی عدالتخواه شهرستان دنا
طلبه عدالتخواه علی آذر
در حقیقت حسین قبل از آنکه در کربلا سر بریده شود، در ربذه و بر خاک‌های خشک و گرمش جان سپرد. همان‌جا که ابوذر آن گوهر عدالتخواه جان داد. حسین قبل از کربلا همان جایی کشته شد که کاخ‌نشینی، ثروت‌اندوزی و تجمل‌گرایی را با هزار و یک توجیه مزخرف شرعی، فیصله دادند.
فتوا قتل حسین (ع) را قبل از اینکه شریح قاضی بدهد در حقیقت علما فاسدی چون ابوهریره‌ها امضا کردند، آن زمان که با آیه‌های قرآن و احادیث پیامبر بر فساد و تجمل‌گرایی عثمان و معاویه سرپوش گذاشتند. بلی حسین در کربلا کشته نشد، حسین از زمان انحراف مکتب جدش در قتلگاه بود. همان مکتبی که اگر در آن شب سیر می‌خوابیدی و همسایه‌ات گرسنه بود از دین خارج شده بودی. همان مکتبی که باید حاکم جامعه هم‌سطح با فقیرترین و ضعیف‌ترین عضو جامعه زندگی کند. همان مکتبی که پیشوایش هیچ‌گاه شکمش را را از دو خورشت سیر نکرد. بلی این است نتایج انحراف از مکتب!
براستی چه اتفاقی رخ داد که در کمتر از نیم قرن، انقلاب بزرگ پیامبر به گونه‌ای منحرف شد که فردی بر منبر رسول‌الله می‌نشیند و با استناد به همان قرآن فتوای تجمل‌گرایی، باندبازی و اشرافی‌گرایی صادر می‌کند.
خطر انحراف از مکتب و اصول سبب می‌شود که چنین واقعه هولناکی اتفاق بیفتد، و این قاعده و اصل جاری در تمامی حکومت‌ها و ایدویولوژی‌هاست.
جمهوری اسلامی نیز از این خطر مبرا نیست، اگر شعار‌ها و اهداف خط انقلاب ۵۷ فراموش شود همانا ما نیز محکوم به انحراف و تحریف می‌شویم و چه بسا که فاجعه‌ای اتفاق بیفتد که تا سال‌های سال اسلام نتواند سر بلند کند. به‌امید روزی که با ظهور منجی عالم بشریت، انحرافات و کج‌روی‌ها جمع شوند و عدالت در سرتاسر گیتی منتشر شود.
--------------------------------------------------------------
دبیر جریان مردمی عدالتخواه شهرستان دنا
طلبه عدالتخواه علی آذر
