جزئیات رفتن اباعبدالله(ع) در میدان شهادت/ دعایی که امام حسین برای رفع گرفتاری تعلیم داد/ شعری که ابا عبدلله(ع) در شب عاشورا خواندند/ هنوز هم می‌توان جزو اصحاب عاشورا بود

درس دین شناسی و دین داری امام حسین(ع) به پیروان اسلام
حادثه تلخ عاشورا که رویارویی جبهه حق و باطل و درگیری خونین میان سپاه ایمان و سپاه کفر پنهان و نفاق بود، گرچه در ظاهر به شهادت یاران حق انجامید، لکن از نظر آموزندگی و عبرت گیری، درس های نهفته و افتخارآفرین بسیاری دارد، چرا که قافله سالار شهیدان این حرکت و نهضت بزرگ را با برنامه ریزی دقیق و اجرای آن براساس معیارهای اصیل اسلام ناب محمدی(ص) به صورت دانشگاهی درآورد که ابعاد گوناگون دین مبین اسلام در آن تجلی یافته و برای مسلمانان و همه آزادگان و آزادی خواهان جهان الگوی انسان بودن، انسان زیستن، انسان مردن و به سعادت جاودانه رسیدن را ارائه داد. دعایی که امام حسین برای رفع گرفتاری تعلیم داد
دعا یکی از ابزارهای مواجهه با مسائل مختلف زندگی است؛ چه آن کس که طالب رشد و پیشرفت معنویت است و چه آنکه طالب رفع سایر نیازمندی‌های خود؛ چرا که دعا و نیایش از بهترین ابزارهای ارتباط روح انسان با خداوند متعال است.  این عمل به قدری اهمیت دارد که خداوند در آیاتی از قرآن به صورت مستقیم و غیر مستقیم انسان‌ها را دعوت به انجام آن کرده است؛ به عنوان نمونه در بخشی از آیه۶۰ سوره غافر می‌فرماید: «وَ قَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ؛ پروردگار شما می‌گوید بخوانید مرا تا برای شما استجابت کنم.» از جمله آثار دعا، دفع بلا و آفات است، همچنان که امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود «اِدْفَعُوا أَمْوَاجَ‏ الْبَلَاءِ عَنْکُمْ بِالدُّعَاءِ قَبْلَ وُرُودِ الْبَلَاء؛ پیش از آن‌که بلا بر شما وارد شود، با دعا، آن را دفع کنید.»
در این زمینه خود اهل بیت وحی پیشتاز بودند و در موارد متعددی به شیعیان خویش ادعیه‌ای برای رفع بلا بیان می‌کردند. نقل است امام سجاد علیه‌السلام فرمود روز عاشورا پدرم حسین در حالی که خونش جوش می‌زد، مرا به سینه چسبانید و فرمود: پسرجان دعایی را که فاطمه سلام‌الله علیها از رسول خدا و او از جبرئیل آموخت و به من تعلیم داد از برای هر حاجت و همّ و غم و پیشامد کار بزرگ و هر مصیبت که مفید است حفظ کن؛ فرمود بگو:
بِحَقِ‏ یس وَ الْقُرْآنِ الْحَکِیمِ‏ وَ بِحَقِ‏ طه‏ وَ الْقُرْآنِ الْعَظِیمِ؛ یَا مَنْ یَقْدِرُ عَلَی حَوَائِجِ السَّائِلِینَ یَا مَنْ یَعْلَمُ مَا فِی الضَّمِیرِ یَا مُنَفِّسُ عَنِ الْمَکْرُوبِینَ یَا مُفَرِّجُ عَنِ الْمَغْمُومِینَ یَا رَاحِمَ الشَّیْخِ الْکَبِیرِ یَا رَازِقَ‏ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ یَا مَنْ لَا یَحْتَاجُ إِلَی التَّفْسِیرِ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی کَذَا وَ کَذَا.
یعنی به حق یاسین و القرآن الحکیم و به حق طه و القرآن العظیم؛ ای کسی که بر تمام حوائج نیازمندان قادری و ای کسی که دانا به نهان هستی، ای کسی که دورکننده بلا و سختی از بلایافتگانی ای گشایشگر از غم‌یافتگان و ای رحم‌کننده پیران و ای روزی‌دهندۀ طفل صغیر و ای کسی که احتیاجی به تفسیر نداری؛ بر محمد و آل محمد صلوات بفرست و حاجت مرا (نام حاجت) بده.