تاریخ انتشار
يکشنبه ۷ شهريور ۱۴۰۰ ساعت ۱۱:۳۴
کد مطلب : ۴۳۸۳۷۰
ادامه یک‌سویه‌گرایی صداوسیما این‌بار با سانسور؛
فیلم کامل سخنرانی سید حسین خمینی که از صدا و سیما پخش نشد
۳
کبنا ؛شرق: مراسم تجدید پیمان اعضای دولت سیزدهم گرچه نقش و نشانی از اختلافات جناحی و سیاسی نداشت، اما گویا چنین وحدتی چندان به مذاق صداوسیما خوش نیامد و باز هم در اقدامی عجیب هنگام سخنرانی سیدحسن خمینی برنامه را قطع کرد تا نشان دهد که حتی صداوسیما جلوتر از اصولگرایان تند حرکت می‌کند و گویا معیارهای صداوسیما حتی هنگام تجدید میثاق با بنیان‌گذار انقلاب اسلامی فراتر از خط و ربط‌های سیاسی و جناحی نمی‌رود. قطع سخنان سیدحسن خمینی با واکنش‌های منفی گسترده‌ای مواجه شد، چنان‌که جواد امام در توییتر خود نوشت: «علت بایکوت خبری سیدحسن خمینی و قطع سخنان او در پخش زنده یک مراسم رسمی با حضور رئیس‌جمهور و اعضای دولت سیزدهم در مرقد مطهر حضرت امام (ره) چیست؟ معاونت سیاسی صداوسیما پاسخ‌گو باشد! چرا کشور ما باید از داشتن یک رسانه ملی محروم باشد؟»
گفتنی است سخنان سیدحسن خمینی سراسر مبنی‌بر ضرورت‌های ایجاد وحدت میان مردم و مسئولان بود و هیچ نکته حاشیه‌داری هم مطرح نکرد و حتی صداوسیما چنین سخنان وحدت‌بخشی را هم پخش نکرد. او در بخشی از سخنانش در این مراسم گفته بود: «جامعه به امید رفع مشکلات خودش به فرد خاصی اعتماد کرده است. در این راه، حق و حقیقت نقطه‌ای است که می‌تواند راه‌گشا و گره‌گشا باشد و مسیر را به سمت تعالی باز و هموار کند... . از خدای سبحان و ارواح طیبه اولیا و روح امام استدعا می‌کنیم همت را بدرقه کاروانی کنند که در آغاز راه خودش قرار دارد... این مسیر دیر یا زود به پایان می‌رسد و بنده در این جایگاه بسیار دیده‌ام که با عزت آمده‌اند و رفته‌اند و روزی هم این دوره به پایان می‌رسد. آن روز اگر مسیر حقیقت طی شده باشد بی‌تردید عزت، سربلندی، شوکت و مهم‌تر از همه رضایت خداوندی همراه است... امید من در مسیر پیش‌رو بسیار زیاد است که دولت جدید بتواند مشکلات کشور را حل کند. اما بیش از هر چیزی امید من به خروج از منیّت است؛ همان عاملی که جامعه ما را چندپاره و مشکلات را صد افزون کرده و همه ما را در قهر و تلخکامی فرو برده است... ویژگی بزرگ آقای رئیسی را همین نکته می‌دانم که ان‌شاءالله آن‌گونه که می‌شناسیم باشد و هیچ منیّت، فردمحوری و خودخواهی در دولت جدید نباشد. سلامت و صحت نفس سرمایه‌ای است که با اتکای به آن می‌توان پیش رفت.»
البته این اولین‌باری نیست که صداوسیما زاویه‌داشتنش را با سیدحسن خمینی نشان می‌دهد و به یاد داریم که در بهمن سال 99 و در مراسم سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی بود که بار دیگر سخنان سیدحسن خمینی را قطع کرد و همان‌زمان هم امام در توییتی نوشت: «استارت دهه فجر با حذف بیت حضرت امام (ره) مبارک! پخش زنده حضور هیئت دولت در مرقد حضرت امام (ره) با شروع سخنرانی حاج سیدحسن خمینی قطع شد. این صداوسیمای ملی و انقلابی ایران است؟»
در پی چنین سانسورهایی پرسش این است که چطور می‌شود سیدحسن خمینی مورد احترام دولتمردانِ دولت اصولگرای رئیسی واقع می‌شود و هیچ‌یک از شخصیت‌های عالی‌رتبه نظام با او چالشی ندارند اما صداوسیما در حذف و سانسور او به تشخیص خود عمل می‌کند؟ آیا اساسا صداوسیمای ملی حق چنین دخل و تصرفی در مناسبات سیاسی را دارد یا خیر؟
حالا و به‌بهانه این سانسور شاید بد نباشد بخشی از سخنان خود سیدحسن خمینی درباره مقوله سانسور که در دیدار با اعضای شورای مرکزی مجمع ایثارگران در فروردین سال جاری مطرح شد، بازخوانی شود. او گفته بود: «گرچه حل بخش زیادی از معضلات فرهنگی منوط به حل مشکلات اقتصادی است، اما بخش دیگر مشکلات به خاطر این است که هنوز به این واقعیت توجه نشده است که اگرچه تا برهه‌هایی از تاریخ می‌توانستیم با ایجاد محدودیت‌ها و بگیر و ببند مصونیت فرهنگی ایجاد کنیم، اما امروز دیگر نمی‌شود این رویکرد را ادامه داد؛ چه بخواهیم و چه نخواهیم، امکان ندارد! ماهواره را منع کردیم، اما امروز هست! بعد گفتیم تماس‌های تصویری نباشد؛ اما آن هم آمد! تلگرام را فیلتر کردیم؛ آن هم هست! یعنی واقعیت این است که امکان محدودکردن نیست. من بعضی وقت‌ها از ممیزی‌هایی که در کتاب‌ها صورت می‌گیرد، خنده‌ام می‌گیرد. برای یک کتاب 500 نسخه‌ای چه بگیر و ببندهایی داریم، اما بعدا نسخه پی‌دی‌اف بدون سانسور آن 60 تا 70 هزار بار خوانده می‌شود! باید به نوع دیگری از مدیریت تن داد و مصونیت را این‌بار نباید از زاویه محدودیت رفت و به نوع دیگری باید وارد این فضا شد. آن وقت او خودش را تحمیل می‌کند و ما همیشه از عقب سر می‌دویم».
گفتنی است سخنان سیدحسن خمینی سراسر مبنی‌بر ضرورت‌های ایجاد وحدت میان مردم و مسئولان بود و هیچ نکته حاشیه‌داری هم مطرح نکرد و حتی صداوسیما چنین سخنان وحدت‌بخشی را هم پخش نکرد. او در بخشی از سخنانش در این مراسم گفته بود: «جامعه به امید رفع مشکلات خودش به فرد خاصی اعتماد کرده است. در این راه، حق و حقیقت نقطه‌ای است که می‌تواند راه‌گشا و گره‌گشا باشد و مسیر را به سمت تعالی باز و هموار کند... . از خدای سبحان و ارواح طیبه اولیا و روح امام استدعا می‌کنیم همت را بدرقه کاروانی کنند که در آغاز راه خودش قرار دارد... این مسیر دیر یا زود به پایان می‌رسد و بنده در این جایگاه بسیار دیده‌ام که با عزت آمده‌اند و رفته‌اند و روزی هم این دوره به پایان می‌رسد. آن روز اگر مسیر حقیقت طی شده باشد بی‌تردید عزت، سربلندی، شوکت و مهم‌تر از همه رضایت خداوندی همراه است... امید من در مسیر پیش‌رو بسیار زیاد است که دولت جدید بتواند مشکلات کشور را حل کند. اما بیش از هر چیزی امید من به خروج از منیّت است؛ همان عاملی که جامعه ما را چندپاره و مشکلات را صد افزون کرده و همه ما را در قهر و تلخکامی فرو برده است... ویژگی بزرگ آقای رئیسی را همین نکته می‌دانم که ان‌شاءالله آن‌گونه که می‌شناسیم باشد و هیچ منیّت، فردمحوری و خودخواهی در دولت جدید نباشد. سلامت و صحت نفس سرمایه‌ای است که با اتکای به آن می‌توان پیش رفت.»
البته این اولین‌باری نیست که صداوسیما زاویه‌داشتنش را با سیدحسن خمینی نشان می‌دهد و به یاد داریم که در بهمن سال 99 و در مراسم سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی بود که بار دیگر سخنان سیدحسن خمینی را قطع کرد و همان‌زمان هم امام در توییتی نوشت: «استارت دهه فجر با حذف بیت حضرت امام (ره) مبارک! پخش زنده حضور هیئت دولت در مرقد حضرت امام (ره) با شروع سخنرانی حاج سیدحسن خمینی قطع شد. این صداوسیمای ملی و انقلابی ایران است؟»
در پی چنین سانسورهایی پرسش این است که چطور می‌شود سیدحسن خمینی مورد احترام دولتمردانِ دولت اصولگرای رئیسی واقع می‌شود و هیچ‌یک از شخصیت‌های عالی‌رتبه نظام با او چالشی ندارند اما صداوسیما در حذف و سانسور او به تشخیص خود عمل می‌کند؟ آیا اساسا صداوسیمای ملی حق چنین دخل و تصرفی در مناسبات سیاسی را دارد یا خیر؟
حالا و به‌بهانه این سانسور شاید بد نباشد بخشی از سخنان خود سیدحسن خمینی درباره مقوله سانسور که در دیدار با اعضای شورای مرکزی مجمع ایثارگران در فروردین سال جاری مطرح شد، بازخوانی شود. او گفته بود: «گرچه حل بخش زیادی از معضلات فرهنگی منوط به حل مشکلات اقتصادی است، اما بخش دیگر مشکلات به خاطر این است که هنوز به این واقعیت توجه نشده است که اگرچه تا برهه‌هایی از تاریخ می‌توانستیم با ایجاد محدودیت‌ها و بگیر و ببند مصونیت فرهنگی ایجاد کنیم، اما امروز دیگر نمی‌شود این رویکرد را ادامه داد؛ چه بخواهیم و چه نخواهیم، امکان ندارد! ماهواره را منع کردیم، اما امروز هست! بعد گفتیم تماس‌های تصویری نباشد؛ اما آن هم آمد! تلگرام را فیلتر کردیم؛ آن هم هست! یعنی واقعیت این است که امکان محدودکردن نیست. من بعضی وقت‌ها از ممیزی‌هایی که در کتاب‌ها صورت می‌گیرد، خنده‌ام می‌گیرد. برای یک کتاب 500 نسخه‌ای چه بگیر و ببندهایی داریم، اما بعدا نسخه پی‌دی‌اف بدون سانسور آن 60 تا 70 هزار بار خوانده می‌شود! باید به نوع دیگری از مدیریت تن داد و مصونیت را این‌بار نباید از زاویه محدودیت رفت و به نوع دیگری باید وارد این فضا شد. آن وقت او خودش را تحمیل می‌کند و ما همیشه از عقب سر می‌دویم».
فایل مرتبط (70.84 KB)
