نامه سرگشاده نویسنده لر خطاب به وزیر ارشاد در باب توهین به قوم لر

کبنا ؛استاد «سروش درست» نویسنده لر طی نامه‌ای خطاب به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در باب توهین نویسنده کتاب فرهنگ واژگان محاوره‌ای به تألیف «مهدی صدر الحفاظی» به قوم لر نوشت: «با دستور صریح و سریع در باب اصلاح و حذف چنین تعبیر نامیمون و مثالی بی‌ریشه در ادبیات این دیار ادیب پرور، نسبت به دقّت در ممیزی آثار مکتوب، دستورات بایسته و شایسته بذل و عنایت شود.»
به گزارش کبنا نیوز، متن نامه سروش درست به شرح زیر است؛

به نام خداوند مهر آفرین
به نام خدایی که لُر آفرید/
دلش را زِ مهر پر آفرید
وزیر محترم فرهنگ و ارشاد ایران اسلامی
با اهدا سلام و تحیات!  
کُلُّ مُیسَّر لِما خُلِقَ له
هرکس رابهرکاری آفریده اند!  
کاش هر صد سال یک بار یک شیر بچه‌ی لر بر این مملکت- ایران- حکومت می‌کرد. «امیر کبیر صدرالعظم دولت ناصری»  
ایران بزرگ، نام و نشان سترگش را از خون‌هایی گرفته، که هزاره ها، این شیر نشسته را زِ بند دشمنی، پلیدی و کینه توزی رسته است. اقوام مختلفی در سرای مهرآیین ایران و ساحت مهربانی آن - با کمال دوستی و جمال صلح- روزگار می‌گذرانند.  
”اگر بر دیده‌ی مجنون نشینی/
به غیر از خوبی لیلی نبینی“
نام شیرین شکر ایران آزاد، هر گمشده‌ای را درمان بادا!  
لر و کرد- یک نژاد و یک ریشه-، بلوچ، ترک، مازنی، ترکمن، گیلک، تالشی، فارس، عرب و… ایرانی را بسامان کرده‌اند که سرزمین شعرا، صلحا، نجبا و عرفاست. دیاری که مردمانش اصیل، نجیب، نبیل و حجیبند.  
در این همگرایی اجتماعی بی‌نظیر، گاه به گاه، نادانایی، با زین و یراق کردن مرکب امکانات دولتی و به تعبیری سُّره، سوءاستفاده ازین امکان بیت المال، نادانی خویش را به رخ می‌کشند. چندگاهی پیش تر، دخترکی ناهنرمند که از دولتی سر لُر، در رسانه ملی، به امنیت است و آرامش؛ جهالتی بنمود و بد سگالی. گپی زد فارغ از اندیشه که نه کِه را خوش آمد و نه مِه را. پس از پوزش و طلب اعتذار از مردمان شجاع قوم لر، بخشیدند و آموزه‌ی بخشش زِ بزرگان لر، آموزگار ما بوده است.  
باری، دیروز در عزم عزای رحلت پادشاه جهان حضرت رسول اللّه- علیه آلاف تحیة و الثنا- خبری در افواه عمومی منتشر شد دلگزا و تلخ!  
«توهین به قوم لر، این بار، در کتاب فرهنگ واژگان محاوره‌ای اثر: دکتر مهدی صدرالحفاظی، اتفاق افتاده است. حرف «پ». پاپتی، پابرهنه، بچه دهاتی، تربیت نشده، بی‌ادب. مثال: این مرتیکه لر پاپتی» در مقام نقد، فارغ از غلط‌ها در دو حوزه فرم و به ویژه معنا، زیبنده نیست نویسنده‌ای برای شاهد فرضیه‌ی خویش، قومی کهن و بزرگ را که داعیه دار پاسداری ازین مُلک سرمدی ست؛ به سخره بگیرد و حرمت بشکند.  
سکاندار سفینه‌ی فرهنگ ایران بزرگ! 
سرزمین لر، سرزمین اصالت، ادب، نجابت و مردانگی ست.  
عرصه‌ی سیمرغی ست که جولانگه هر مگس و پشه‌ای نیست. مگسان ی گِردِ شیرینیِ قلم به مزدی، که عِرض خویش برده و زحمت ما می‌دارند.  
وزیر مکرم فرهنگ و ارشاد!  
سرزمین لر، سرزمین وکیل الرعایاهاست. دیار دیَّار آریوبرزن ها، سامان دلاوری سردار دل ها، سردار سپهد شهید قاسم سلیمانی هاست.  
سرزمین، امام خمینی‌ها - رضوان الهی بر او بادا! -، آیت اللّه بروجردی- رحمة اللّه علیه-، آیت اللّه ملک حسینی- آرامش مینوی بر او بادا! -، سرزمین محسن رضایی فرمانده هشت سال عزت آفرینی، دیار پرفسور موسیوند، پرفسور ملک حسینی، پرفسور نیک اقبال، پرفسور پاپی، پرفسور صالحپور، سرزمین شیران و دلیران و امیران رزم آفرین و بزم آفرین شیراوژن دانش‌پرور است.  
قوم سترگ لر، دل در گرو ایران دارد و ایران، دل در گرو، قوم لر.  
کم حرف‌ترین قوم ایرانی که بیشترین حرف‌ها را برای گفتن دارد.  
دل و دولتت جمع و معمور باد/
ز مُلکَت پراکندگی دور باد"
مقام عالی وزارت فرهنگ و ارشاد ایران اسلامی از حضرتعالی استدعا داریم با دستور صریح و سریع در باب اصلاح و حذف چنین تعبیر نامیمون و مثالی بی‌ریشه در ادبیات این دیار ادیب پرور، نسبت به دقّت در ممیزی آثار مکتوب، دستورات بایسته و شایسته بذل و عنایت شود.  

الحمداللّه اولا و آخرا
سروش درست
چهاردهم مهرگان ۱۴۰۰خ.  
سرای دل سرزمین لر