به یاد قهرمانان بی ادعا و آنان که صدای زجه‌های درخت‌ها را می شنوند!

کبنا ؛متن ارسالی؛ خیلی وقت ها، خون صدها و هزاران انسان، خونبهای نوشتن یک ماده و قانون و تبصره شده، خونبهای توجه مسئولان شده، مسئولانی که قضاوت می کنند و اولویت بندی می کنند که به چه چیزی توجه کنند و به چه چیزی توجه نکنند. کار سختی است، حق می دهم. ولی ما، محیط زیستی ها، که دلمان برای زیست کره مان می سوزد، ما به فکر هوایی که شما تنفس می کنید، به فکر آبی که بی دغدغه سر می کشید، به فکر زیست کره ای هستیم که حیات ما از آنها سرچشمه می گیرد، اگر اینها نباشند ما هم نیستیم، اگر کمی عمیق تر به موضوع نگاه کنید، می فهمید که اولویت هایتان را باید کمی جابجا کنید.
آقای استاندار، چند خانواده باید عزادار شوند تا فکری به حال این طبیعتی کنید که با آتش جهل خودمان دارد از بین می رود؟! من برادرم را، و مادرم پسرش را از دست داد، حالا نگران حمید هستیم که می خواهد راه برادرش را ادامه دهد تا درخت ها کمتر زجر بکشند. تا جنگل های هزاران ساله مان تنها نباشند.
آقای استاندار، آقای فرماندار گچساران، نماینده مردم گچساران و باشت  و سایر مسئولان محترم، سوالی از شما دارم، اگر مجرم و جنایتکارانی که در این استان آتش گذاری می کنند، اعمال قانون می شدند و بخاطر به آتش کشیدن صدها هکتار آتش، مجرم شناخته می شدند، به مجازات کار خود می رسیدند، آیا باز هم جرأت می کردند چنین کاری کنند؟ آیا نیمی از آتش سوزی های استان اتفاق می افتاد؟ اگر نیروهای آموزش دیده، با تعداد زیاد و با تجهیزات داشتیم آیا باز هم البرزها در آتش می سوختند ؟ شما می دانید که مردم معمولی که بعضی هایشان حقوقی از جایی دریافت نمی کنند با کفش هایی که در آتش سوخته چطور باید دوباره به جنگ آتش بروند؟ می دانید که با این وضعیت، باز هم دلشان برای همیاری و کمک می سوزد و دوباره هم به جنگ با آتش می روند؟ باید مجرمان شناسایی و به دستگاه‌های مربوطه معرفی شوند تا با آنها برخورد قانونی شود؟ در این صورت شاید جنگل‌های زاگرس روی خوش ببیند. چرا هنوز عاملان آتش سوزی‌های اخیر شناسایی نشده‌اند و تحویل دستگاه قضا قرار نگرفته‌اند؟


وقتی که همه مردم در گرمای 50 درجه زیر خنکی کولر دراز کشیده اند، برخی انسان های از جان گذشته ای هستند که نامشان پیدا نیست و تنها چیزی که در 12 ساعت مقابله با آتش و حضور در منطقه آتش سوزی گیرشان می آید، یک بطری آب معدنی است، مسئولان ممکن است برایشان غذا ببرند.  اما چند جفت کفش و چند دست لباسشان پاره و سوخته شده باشد خوب است؟ آقای استاندار، می دانید در همین آتش سوزی کوه های گناوه لری چند نفر از بچه های محیط زیستی اطفای حریق چند روز است که خانه نیامده اند؟ می دانید که همیشه در جریان «آتش گذاری ها» و آتش سوزی ها، وضعیت به همین شکل است؟
مسئله این نیست که تدارکات برده می شود یا خیر! مسئله این است که هیچ عزمی برای مقابله با آتش و جلوگیری از آتش گذاری ها وجود ندارد، همیشه ستاد بحران کاملا منفعلانه عمل کرده و پس از آتش سوزی ها خبر دار شده، همیشه تعداد نیروها برای مهار و پایش آتش سوزی کم است، همیشه آتش گسترده می شود و تا چندین روز ادامه دارد!! همیشه دلسوزان طبیعت پای کار هستند ولی هر چقدر فریاد زده اند که نیرو کم است، تجهیزات نیست، صدایشان به هیچ جا نرسیده، هر چقدر گفتیم که چرا مجرمان را مجازات نمی کنید، هیچ کسی نشنید!
خروجی جلسات ستاد بحران در استان چه چیزی بوده است؟ آقای استاندار و مسئولان استانی، «جنگل های زاگرس دارد از بین می رود و خیلی از این جنگل ها از بین رفته است»، چرا فکری جدی و نو برای این همه نعمت های خدادادی نمی کنید ؟

صدیقه زارعی کوهسرک