واویلا در دریلا

کبنا ؛به خوبی واقفیم و مطلع که زندگی عشایر استان بر مدار دام و مرتع و خشکسالی و ترسالی و چراگاه و علوفه و آب می‌چرخد. عشایر همان مرزداران بدون مزد و مواجب و مدافعان راستین طبیعت هستند که شیوه‌ی زندگی آن‌ها بر اسلوب و مدار کوچ است و ییلاق و قشلاق. 
به گاه فصل گرما در سردسیر هستند «سرحد» و به وقت سرما در گرمسیر، اما این روزها با توجه به فرارسیدن فصل سرما عشایر کوچروی شهرستان بویراحمد در مناطق قشلاقی و دریوردهای گرمسیر سکونت دارند و بخش اعظم کوچندگان و عشایر بویراحمد همینک در منطقه‌ی دریلای گچساران در حال گذران زندگی هستند. 
عشایر دریلا دریوردهایی چادر «بهون» برافراشته‌اند که از نبود امکانات از جمله آب بختشان هم مثل سیاه چادرشان سیاه است و افسار الاغ تشنه‌شان را به لوله‌های نفت بسته‌اند اما دریغ اربهره بردن از مواهب فروش نفت. 
متاسفانه این روزها حال و روز بز عشایر دریلا خوب نیست، نبود علوفه وعدم آب زندگی را بر دام و دامداران سخت و سخت‌تر کرده است، چوپانان دریلا شب‌ها در جوار برازه‌های دکل‌های نفتی در نی می‌نوازند؛
بشنو از نی چون حکایت می‌کند
از نداشته‌ها شکایت می‌کند
لازم است که مسئولین محترم استان و مجمع نمایندگان استان اگر فرصت و مجالی بغیر از بحث تغییر مدیران داشتند گوشه چشمی و اندک مرحمتی و قلیل توجهی هم به مشکلات عشایر دریلا بنمایند. و ضروری‌تر آن است که مسولان سازمان امور عشایر استان اجازه ندهند که بی‌آبی اندک رمق باقی مانده را -از تن خسته و کوفته عشایر بگیرد.