روایت وکیلی از دیدارش با سیدابراهیم رئیسی

کبنا ؛چهارشنبه شب گذشته با دعوت دفتر رئیس جمهوری در جلسه‌ای با حضور و جهت گفت و شنود با آقای رئیسی به همراه جمعی از مدیران رسانه‌های اصلاح‌طلب شرکت کردیم. این جلسه که چند ساعت به طول انجامید در فضایی صمیمی و بدون تشریفات مرسوم برگزار شد. حدود دو ساعت از وقت جلسه در اختیار دوستان رسانه‌ای قرار گرفت که هرکدام به اقتضای کارکرد رسانه‌ای خود، تحلیلی از وضع کنونی ارائه دادند. وجه مشترک صحبت همکاران، تحسین رفتار مردمی و حضور میدانی آقای رئیسی بود. اما تمرکز انتقادات بر نامفهوم بودن منطق انتصابات دولت و نامعلوم بودن برنامه عمل در حوزه اقتصاد و سیاست خارجی بود. بر این مبنا، همکاران نیز هرکدام برای بهبود شرایط، پیشنهاداتی مطرح کردند. حقیر نیز در زمان مقرر نکاتی عرض کردم. برای من نیز مانند سایرین، جدوجهد رئیس جمهوری در شکستنِ حصار مقامات عالی و نمایشِ مردمیِ خدمت و حضور میدانی رئیس جمهوری، قابل تحسین و تقدیر بود. بدون تعارف جناب رئیسی، گوشی شنوا و روحیه ای مشورت پذیر دارد. بی واسطه و باحوصله نقدها و پیشنهادات را می شنود. این رفتار را در قوه قضاییه نشان داد و تا اکنون نیز در دولت چنین کرده است. تا اکنون رئیس جمهور را شخصیتی مصمم و باانگیزه دیده‌ایم و این بسیار امیدبخش است.
اما درخصوص عملکرد صدروزه دولت چند نکته به نظرم مهم آمد که طرح کردم. در دو حوزه اقتصاد و سیاست خارجی، گفتمان روشنی از دولت ندیده ایم. ما در این حوزه بحران های اساسی داریم و وضعیت خطرناکی را سپری می کنیم. تعلل در اتخاذ تصمیمات سخت و بزرگ می‌تواند آثار جبران ناپذیر داشته باشد. اینکه همچنان گفتمان روشنی از دولت، با تحلیل اقدامات صدروزه، در این دو حوزه نمی‌بینیم، دلهره آفرین است و زنگ خطری جدی است. در سیاست خارجی بیش از ظرفیت کشور، مشغول پرداخت هزینه هستیم و اقدامات صدروزه چشم اندازی از پایان وضعیت فعلی به دست نمی دهد. در حوزه اقتصاد نیز برای مقابله با تکانه های تورم زا، هیچ برنامه مشخصی ارایه نشده است. تیم اقتصادی مع الاسف در فضای عمومی و کارشناسی باورپذیر نیفتاده‌اند. کارت اطمینان بخش و قابل اتکایی از این تیم هنوز رو نشده است. به نظر من با وجود مشارکت پایین در این انتخابات نسبت به انتخابات های پیشین، ادراک عمومی آقای رئیسی مثبت است. اساساً جایگاه امروز او محصول ادراک مثبت عمومی پیرامون خودش است. باوجود اتمسفر ناامیدی در جامعه، جناب رئیسی از معدود کسانی است که در کنج اذهان مردم مقداری شانس برایش وجود دارد. آقای رئیسی باید از این ادراک مثبت عمومی و کورسوی امید موجود صیانت کند. شانس بد او این است که به اندازه اسلاف خود فرصت ندارد. هم وضع کشور بحرانی تر است و هم، در نتیجه فشارهای مداوم اقتصادی در این یک دهه، تاب‌آوری مردم کمتر شده است. لذا ماه عسل دولت زود تمام می شود و مردم سخت منتظر تغییرِ عاجل هستند. فکر کنم رئیس جمهور خود بهتر از هرکس می‌داند که چقدر فرصت کم است. برآیند حضور میدانی و سیاست ها باید همانطور که در انتخابات وعده داده شد، به بهبود ملموس معیشت مردم منجر شود. در چنین وضعی ادراک عمومی در سایه اتمسفر امید مثبت می ماند، در غیر اینصورت باید منتظر رویگردانی و دلخوری فزاینده مردم بود.
آقای رئیسی نیز در‌ پایان ضمن جمع بندی، پاسخگوی انتقادات بودند. او با بیان محدودیت ها و تنگناها بسیار مصمم و امیدوار به آینده نشان می‌داد.
آنچه از این دیدار قابل استنباط است اینکه همچنان آقای رئیسی برغم مشغله بسیار و انتظارات فراوان برای شنیدن دیدگاه گروه‌های مختلف و منتقدین گوش شنوا و از حوصله قابل تحسین برخوردار است. نکته جالب صحبتهای او در پاسخ به چرائی برخی انتصابات، تاکید مکرر بر عدم رودربایستی با اعضای کابینه و مدیران درصورت اثبات ناتوانی در پیشبرد ماموریت‌های محوله بود.
به یاد دارم روزی یکی از وزرای دولت قبل به نقل از آقای روحانی می‌پرسید که به‌رغم لشکر نیروهای رسانه‌ای چرا او (روحانی) دست به سفید هم که می‌زند سیاه می‌نماید؛ و هرکار خوبی که بکند به چشم نمی‌آید؛ در پاسخ عرض کردم مشکل آقای روحانی کمبود رسانه حامی نیست بلکه پای ایشان در عدم ارتباط بانخبگان لنگ است. اکنون همین ارتباط، تبدیل به نقطه قوت آقای رئیسی در این آوردگاه شده است.