تاریخ انتشار
پنجشنبه ۷ بهمن ۱۴۰۰ ساعت ۰۰:۴۹
کد مطلب : ۴۴۳۹۹۶
کبنا گزارش می دهد؛
استعفای عجیب و تحمیلی معاون شبکه بهداشت گچساران / فضای شبکه بهداشت شبیه لانه مار است!
۱
کبنا ؛چندی پس از ورود سیدناصر حسینی به مجلس، شبکه بهداشت و درمان گچساران دچار تغییر و تحولات شد، آرین غلامیان که با کمک تاجگردون سر کار آمده بود، عزل شد و محمدصادق رضایی با مدرک فوق لیسانس جایگزین او شد، این انتصاب انتقادات زیادی را متوجه ریاست دانشگاه و نماینده کرد، بدنه بهداشت و درمان با وجود تعداد زیاد نیروی‌های پزشک باتجربه، این انتخاب را برنتابیدند و اعتقاد آنها بر این است که رضایی نمی‌تواند شبکه را مدیریت کند و باید یک پزشک آشنا با مسائل تخصصی این مسئولیت را میگرفت، واکنش‌ها شروع شد، و همزمان با ابلاغ گرفتن رضایی، دکتر حسینی رئیس بیمارستان شهیدرجایی عجولانه استعفای خود را روی برگه کاغذی نوشت و رضایی با همین برگه کاغذ دکتر حسینی را از سر راه برداشت. + (جزئیات بیشتر)
پس از تغییر غلامیان، معاونان جوان او هم کنار گذاشته شدند که از جمله آنها محمدامین رضایی بود. عباس باشتی نیز از معاونت بهداشت کنار گذاشته شد. جوانگرایی که شعار مجلس انقلابی بود، فقط در حد شعار باقی ماند و در شبکه بهداشت جوانان کنار گذاشته شدند و افرادی جایگزین شدند که هم میانگین سنی بالایی داشتند و هم تخصص آنان کمتر از نیروهای قبل بود، که از جمله آنها «پاکدل» معاون شبکه است که مدرک لیسانس دارد.
یکی دیگر از معاونان غلامیان یعنی نیما مظفری در روزهای اخیر نامه استعفای خود را نوشت و به صراحت اعلام کرده که مدیر شبکه «محمدصادق رضایی» از او خواسته که استعفا بدهد. مظفری در بخشی از نامه خود اینگونه نوشته است: «بختک شوم تحقیر و ترس از ناامنی در پست اداری و نظارتی، امنیت شغلی را گرفته و بازرس را زبون و ناتوان کرده است». که نشاندهنده فشار مدیریت و اطرافیان او برای کنار رفتن مظفری است.
مظفری در گفت و گو با خبرنگار کبنا گفت: وقتی کسی در سیستمی صادقانه کار انجام می دهد انتظاردارد همانگونه با او برخورد شود. بنده از زمان آقای سعیدی جو مشغول بوده ام و بعد هم با آقای غلامیان و در این دوره هم با آقای رضایی.
مظفری اظهار کرد: نظارت کار معمولی نیست، و اینطور نیست که بگوییم یک مسئله و چالشی پیش می آید، بنده وظیفه خود را انجام می دادم، و ترجیح دادم که در این شرایط ادامه کار ندهم، در واقع نمی خواستند با بنده کار کنند.
شبکه بهداشت و درمان گچساران جولانگاه سیاسیون شده و دخالتها در این اداره بیش از پیش است، چندی پیش نیز بهبود گرجی زاده یکی از پزشکان گچسارانی و حامی نماینده فعلی گچساران و باشت از شیوه مدیریتی رضایی انتقاد کرده و مدیریت وی را به پادگان تشبیه کرد. به نظر می‌آید نماینده نیز از رضایی رضایت ندارد، حتی استاندار هم در ماه‌های گذشته به این اداره تذکر داد.
متن نامه مظفری به این شرح است: این جانب «نیما مظفری» به بهانه استعفا وظیفه دارم خیرخواهانه و برای ادای دین به جایگاه خطیر نظارت بر درمان مواردی را که به ذهنم می‌رسد به عنوان دغدغه یادآور شوم چرا که همین تجربه اندک پست اداری و وظیفه محوری و دغدغه مندی سلامت همنوعان مرا به بیان صریح و صادقانه این دغدغه‌ها متعهد می‌کند.
در ابتدا از همراهی و موافقت جناب آقای محمد صادق رضایی،
مدیر محترم شبکه شهرستان گچساران، که با استعفای اینجانب که مدت‌هاست به دفعات از حقیر درخواستش کرده، سپاس گزاری میکنم.
من در این نوشته که به مثابه تودیع است بنا ندارم مثل خداحافظی‌های مرسوم و متعارف که مشحون از تعریف و تواضع این دو بلای ویرانگر است، با دوستان و همکاران خداحافظی کنم بلکه می‌خواهم درآستانه وداع با پست اداری مسئولیت نظارت بر درمان شبکه بهداشت و درمان خطی بر کاغذ آورم تا شاید در حجم متراکم غفلت و خودخواهی، افرادی تلنگری بخورند و خواب خفتگان را در گذرگاه فساد و تباهی کمی آشفته کنند تا ره گم کردگان را راهی نشان بدهند. جایگاه و پست نظارت در هر ارگانی یکی از مهم‌ترین عوامل پیشرفت و توسعه آن ارگان محسوب می‌شود اما در اینجا و این اداره نظارت از دید دیگران به مانع توسعه تبدیل شده است، چراکه تو مانند آنها نیستی و اگر ما نیز همچنان سرگرم پست طلبی و شهرت و بی مایگی و حقارت باشیم دیگر امیدی به نجات از ورطه بی فضیلتی و کم خردی و بی اخلاقی نمانده و یافتن سلامتی به دنبال سراب دویدن ماند.
بهداشت و درمان ما زمانی می‌تواند بستر ساز فرهنگ و آموزه‌های بهداشتی و متولی سلامت باشد که:
۱) افراد متخصص، آزاده، محکم، شجاع و اهل درد و دغدغه مند فارغ از تنگ نظری‌ها زمام امور را به دست گیرند. پست‌های اداری محملی شده است برای کسب نانی و نامی. طبیعی است که در این صورت افراد توان بیان حقایق و نظرات خود را ندارند و باید آن بگویند که مدیرش می‌پسندد.
۲) نظارت در بهداشت و درمان باید از دستبرد ماجراجویانه برکنار بماند نه این که از هر اهرمی استفاده شود تا فرد مسئول تحت فشار قرار گیرد.
۳) بختک شوم تحقیر و ترس از ناامنی در پست اداری و نظارتی امنیت شغلی را گرفته و بازرس را زبون و ناتوان کرده است.
۴) چندی است که فضا گرفتار تملق، ریاکاری و حقارت شده است و برای اینجانب فضایی غبارآلود به وجود آورده‌اند.
به گونه‌ای که جسم و روحم توان و یارای مقابله با چنین فضایی را ندارد. در چنین فضایی که به لانه مار شبیه‌تر است، شایستگان و آزادگان جز انزوا گرفتن و کناره رفتن چاره‌ای ندارند.
باید صاحبان خرد، اندیشه، اخلاق و قانون مداری میدان دار بشوند.
امر نظارت باید آن قدر جاذبه داشته باشد که نخبه‌ترین و با شخصیت‌ترین تحصیل کردگان متخصص عهده دار آن باشند تا بتوانند بر امور نظارت کنند و جامعه‌ای سالم بسازند تا مبادا سلامت دچار انحطاط شود.
ساحت این واحد نظارتی خوشبختانه تاکنون در حد توان از شر این آفات در امان مانده است. شاید روزی جاه طلبان و فرصت طلبان برای مقاصد خودخواهانه خود به سراغ این واحد هم بیایند و آن را پله ترقی و کسب قدرت کنند.
امیدوارم همکاران ارجمندم در شبکه بهداشت و درمان همیشه فقط به سودای خدمت مشتاقانه و از سر اخلاص به کار بپردازند.
در پایان
از تمام همکاران محترم و ارجمند سپاس گزاری کرده، حلالیت می‌طلبم و برای جملگی آنان از خداوند منان روزهایی خوش، دل‌هایی شادمان و عمری با عزت همراه با تندرستی آرزو میکنم.
خدایا چنان کن سرانجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار…
دوشنبه ۴ بهمن ۱۴۰۰
پس از تغییر غلامیان، معاونان جوان او هم کنار گذاشته شدند که از جمله آنها محمدامین رضایی بود. عباس باشتی نیز از معاونت بهداشت کنار گذاشته شد. جوانگرایی که شعار مجلس انقلابی بود، فقط در حد شعار باقی ماند و در شبکه بهداشت جوانان کنار گذاشته شدند و افرادی جایگزین شدند که هم میانگین سنی بالایی داشتند و هم تخصص آنان کمتر از نیروهای قبل بود، که از جمله آنها «پاکدل» معاون شبکه است که مدرک لیسانس دارد.
یکی دیگر از معاونان غلامیان یعنی نیما مظفری در روزهای اخیر نامه استعفای خود را نوشت و به صراحت اعلام کرده که مدیر شبکه «محمدصادق رضایی» از او خواسته که استعفا بدهد. مظفری در بخشی از نامه خود اینگونه نوشته است: «بختک شوم تحقیر و ترس از ناامنی در پست اداری و نظارتی، امنیت شغلی را گرفته و بازرس را زبون و ناتوان کرده است». که نشاندهنده فشار مدیریت و اطرافیان او برای کنار رفتن مظفری است.
مظفری در گفت و گو با خبرنگار کبنا گفت: وقتی کسی در سیستمی صادقانه کار انجام می دهد انتظاردارد همانگونه با او برخورد شود. بنده از زمان آقای سعیدی جو مشغول بوده ام و بعد هم با آقای غلامیان و در این دوره هم با آقای رضایی.
مظفری اظهار کرد: نظارت کار معمولی نیست، و اینطور نیست که بگوییم یک مسئله و چالشی پیش می آید، بنده وظیفه خود را انجام می دادم، و ترجیح دادم که در این شرایط ادامه کار ندهم، در واقع نمی خواستند با بنده کار کنند.
شبکه بهداشت و درمان گچساران جولانگاه سیاسیون شده و دخالتها در این اداره بیش از پیش است، چندی پیش نیز بهبود گرجی زاده یکی از پزشکان گچسارانی و حامی نماینده فعلی گچساران و باشت از شیوه مدیریتی رضایی انتقاد کرده و مدیریت وی را به پادگان تشبیه کرد. به نظر می‌آید نماینده نیز از رضایی رضایت ندارد، حتی استاندار هم در ماه‌های گذشته به این اداره تذکر داد.
متن نامه مظفری به این شرح است: این جانب «نیما مظفری» به بهانه استعفا وظیفه دارم خیرخواهانه و برای ادای دین به جایگاه خطیر نظارت بر درمان مواردی را که به ذهنم می‌رسد به عنوان دغدغه یادآور شوم چرا که همین تجربه اندک پست اداری و وظیفه محوری و دغدغه مندی سلامت همنوعان مرا به بیان صریح و صادقانه این دغدغه‌ها متعهد می‌کند.
در ابتدا از همراهی و موافقت جناب آقای محمد صادق رضایی،
مدیر محترم شبکه شهرستان گچساران، که با استعفای اینجانب که مدت‌هاست به دفعات از حقیر درخواستش کرده، سپاس گزاری میکنم.
من در این نوشته که به مثابه تودیع است بنا ندارم مثل خداحافظی‌های مرسوم و متعارف که مشحون از تعریف و تواضع این دو بلای ویرانگر است، با دوستان و همکاران خداحافظی کنم بلکه می‌خواهم درآستانه وداع با پست اداری مسئولیت نظارت بر درمان شبکه بهداشت و درمان خطی بر کاغذ آورم تا شاید در حجم متراکم غفلت و خودخواهی، افرادی تلنگری بخورند و خواب خفتگان را در گذرگاه فساد و تباهی کمی آشفته کنند تا ره گم کردگان را راهی نشان بدهند. جایگاه و پست نظارت در هر ارگانی یکی از مهم‌ترین عوامل پیشرفت و توسعه آن ارگان محسوب می‌شود اما در اینجا و این اداره نظارت از دید دیگران به مانع توسعه تبدیل شده است، چراکه تو مانند آنها نیستی و اگر ما نیز همچنان سرگرم پست طلبی و شهرت و بی مایگی و حقارت باشیم دیگر امیدی به نجات از ورطه بی فضیلتی و کم خردی و بی اخلاقی نمانده و یافتن سلامتی به دنبال سراب دویدن ماند.
بهداشت و درمان ما زمانی می‌تواند بستر ساز فرهنگ و آموزه‌های بهداشتی و متولی سلامت باشد که:
۱) افراد متخصص، آزاده، محکم، شجاع و اهل درد و دغدغه مند فارغ از تنگ نظری‌ها زمام امور را به دست گیرند. پست‌های اداری محملی شده است برای کسب نانی و نامی. طبیعی است که در این صورت افراد توان بیان حقایق و نظرات خود را ندارند و باید آن بگویند که مدیرش می‌پسندد.
۲) نظارت در بهداشت و درمان باید از دستبرد ماجراجویانه برکنار بماند نه این که از هر اهرمی استفاده شود تا فرد مسئول تحت فشار قرار گیرد.
۳) بختک شوم تحقیر و ترس از ناامنی در پست اداری و نظارتی امنیت شغلی را گرفته و بازرس را زبون و ناتوان کرده است.
۴) چندی است که فضا گرفتار تملق، ریاکاری و حقارت شده است و برای اینجانب فضایی غبارآلود به وجود آورده‌اند.
به گونه‌ای که جسم و روحم توان و یارای مقابله با چنین فضایی را ندارد. در چنین فضایی که به لانه مار شبیه‌تر است، شایستگان و آزادگان جز انزوا گرفتن و کناره رفتن چاره‌ای ندارند.
باید صاحبان خرد، اندیشه، اخلاق و قانون مداری میدان دار بشوند.
امر نظارت باید آن قدر جاذبه داشته باشد که نخبه‌ترین و با شخصیت‌ترین تحصیل کردگان متخصص عهده دار آن باشند تا بتوانند بر امور نظارت کنند و جامعه‌ای سالم بسازند تا مبادا سلامت دچار انحطاط شود.
ساحت این واحد نظارتی خوشبختانه تاکنون در حد توان از شر این آفات در امان مانده است. شاید روزی جاه طلبان و فرصت طلبان برای مقاصد خودخواهانه خود به سراغ این واحد هم بیایند و آن را پله ترقی و کسب قدرت کنند.
امیدوارم همکاران ارجمندم در شبکه بهداشت و درمان همیشه فقط به سودای خدمت مشتاقانه و از سر اخلاص به کار بپردازند.
در پایان
از تمام همکاران محترم و ارجمند سپاس گزاری کرده، حلالیت می‌طلبم و برای جملگی آنان از خداوند منان روزهایی خوش، دل‌هایی شادمان و عمری با عزت همراه با تندرستی آرزو میکنم.
خدایا چنان کن سرانجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار…
دوشنبه ۴ بهمن ۱۴۰۰
