پلتفرم مقابله با نفوذ باید تغییرکند!

کبنا ؛محمدعلی وکیلی در سرمقاله روزنامه ابتکار نوشت: سال‌هاست زنگ خطر نفوذ به موازات بالا گرفتن تنش در روابط جمهوری اسلامی و آمریکا و اسرائیل به صدا حج درآمده و مقابله با آن یکی از مهمترین ماموریت دستگاه‌های امنیتی شده است. جنگ و نزاع ما در منطقه با اسرائیل شوخی ندارد و طبیعتاً این دشمن از هر راهی برای نفوذ و ضربه زدن استفاده می‌کند. متاسفانه گذر زمان نشان می‌دهد برغم توفیقات میدانی کشور در این هماوردی ولی در میدان نفوذ توفیقات ما خوب نبوده است. هرازگاه اخباری دال بر دستگیری و یا فرار اشخاصی از مقامات و یا کارگزاران جایگاه‌های حساس منتشر می‌شود. چندین مدت است که خبر سرقت اسناد سری و ترور اندیشمندان موثرمان را می‌شنویم. البته اصل وجود نفوذ در کشوری چون ایران مسئله عجیبی نیست. گستردگی تلاش دشمنان ایران برای جاسوسی و برقرای ارتباط به منظور نفوذ امری طبیعی در این نزاع است. ما هم در ظرف مقدورات کشور از این روش برای ضربه وارد آوردن بر دشمنانمان بهره ها برده ایم. اما در چرایی عدم توفیق در بستن راه‌های نفوذ به زعم بنده می‌توان به شکل گیری پلتفرم غلط در تقابل با نفوذ اشاره کرد. شوربختانه مقوله نفوذ هم گرفتار احکام جدلی اصلاح طلب و اصولگرا شد. تمرکز دستگاه‌های مربوطه بر یک جریان سیاسی قرا گرفت. اصلاح طلبان به حکم گناه اولیه همیشه در مظان اتهامات بودند و هستند و البته کسانی هم از رهگذر رصد حداکثری شناسائی و دستگیر شدند. اما در سوی دیگر جریان خودی‌ پندارها با مصونیت حداکثری، هم ورودشان به مناصب سهل الوصول شد و هم ارتباطاتشان از چتر رصد دستگاه‌های امنیتی مصون ماند. یادم می‌آید در برنامه دستخط، آقای رنجبر آن پیرامون سریال گاندو از من سوالی پرسید؛ آنجا گفتم که پاسخم به این سوال تابع پاسخ ایشان به سوال بنده است و آن اینکه اگر شما (یعنی آقای رنجبران مجری برنامه) جای دستگاه‌ها و نظامات جاسوسی غرب و اسرائیل باشید و بر فرض بنا باشد بین بنده و آقای حسین شریعتمداری (فقط به عنوان یک مثال) یکی را انتخاب کنید تا برایشان آورده اطلاعاتی داشته باشد، کدام یک از ما دو نفر ارزش سرمایه گذاری دارد؟ در آن مصاحبه من جوابم را گرفتم ولی مع الاسف در پخش گرفتار سانسور شد. نتیجه عرض حقیر این نیست که اصلاح طلبان مصون از لغزش و یا معبر نفوذ نیستند؛ غرض گفتن این نکته است که نفوذ در جایی سرمایه گذاری می‌شود که به آورده حداکثری برای دشمن منجر شود و نفوذی نیز از حداکثر اعتماد داخلی و چسبندگی با نظام برخوردار باشد. حالا با رونمایی از یک مصداق عجیب بنام کاترین شکدم که شوک جدیدی به عرصه عمومی وارد نموده است باز هم تاکید می‌کنم پلتفرم مقابله با نفوذ باید اصلاح شود. البته باید هوشیار بود که ممکن است پروژه او در به انحراف کشاندنِ ما تمام نشده باشد. یعنی نباید این سخنان بهانه‌ای برای دامن زدن به دوقطبی سیاسی در مسائل امنیتی شود. اما اصل نفوذ جای تردید ندارد. اینکه یک جریان کمتر رصد می‌شود و به همین خاطر دشمن بیشتر آنجا سرمایه گذاری می‌کند هم یک واقعیت است. اینکه بخشی از اصولگرایان ذی نفوذ و مسئولان کشور دفاعیات تند و رادیکالِ یک فرد چشم آبی از انقلاب را بیشتر از نقدهای مشفقانه داخلی ها دوست دارند هم حقیقتی دلهره انگیز است. مشهور است که مسئول شناسایی جاسوسان اسرائیلی، در دستگاه امنیتی ما، خود جاسوس صهیونیست‌ها بود! بنابراین می‌توان گفت پلتفرم مقابله با نفوذ خود تبدیل به باگ نفوذپذیری ما شده است. با این پلتفرم انگار نفوذی شناسی ما خود گرفتار نفوذ شده است.