تاریخ انتشار
چهارشنبه ۲۳ شهريور ۱۴۰۱ ساعت ۰۰:۵۳
کد مطلب : ۴۵۲۴۳۳
اردلان زینل زاده مطرح کرد؛
نوع تعامل شرکت نفت با مدیریت شهری گچساران؛ از سال 1383 تا 1401 چه فرقی کرده؟
۰
کبنا ؛در چند روز گذشته ویدئویی از مدیرعامل شرکت نفت گچساران در رسانه ها منتشر شد که گویا تصور می شد این ویدئو عملکرد مثبت شرکت را به رخ بکشد، اما نتیجه عکس داد.
به گزارش کبنا، این ویدئو انتقادات زیادی را برانگیخت. از زمانی که مدیر اهوازی در شرکت نفت گچساران به عنوان مدیرعامل شروع به کار کرده، سقف مطالبات مردم از این شرکت، در اختیار گذاشتن دستگاه‌ها برای سیل و تجهیز چند کولر در گلزار شهدا شده است. البته ایراد و اشکال از جای دیگری است؛ مردم مطالبات دارند، اما افرادی باید باشند که مطالبات مردمی را پیگیری کنند. در ماه‌های اخیر، به غیر از مطالبه‌ای که سیدناصر حسینی از عوارض آلایندگی نفت داشت، مسئولان دیگر هیچ مطالبه حقی نکردند. تنها چیزی که دیده شد تقدیر و تشکر‌های پی در پی از شرکت نفت بوده و هرگاه انتقادی شده، مسئولان توجیهات را شروع کرده‌اند. مسئولانی که وظیفه‌شان گرفتن حق مردم است، نه توجیه کردن.
بیشتر بخوانید:
بخش اول) زخم‌های مدیریت کاهکش بر تن شرکت نفت گچساران / ارتباط سیدناصر حسینی‌پور با شرکت نفت به کدام سمت و سو کشیده می‌شود؟
پس از انتقاد کوتاه تاجگردون به ویدئوی مدیرعامل شرکت نفت گچساران، حالا اردلان زینل‌زاده نیز به موضوع درخور توجهی پرداخته است.
زینل‌زاده شهردار اسبق دوگنبدان در صفحه شخصی خود نوشت: خاطره‌ای در ذهنم زنده شد که برای دلسوزان گچساران خالی از لطف نیست و اینکه بعد از دو دهه انسان‌ها چقدر تغییر پیدا کردند.
یادم میاد در سال ۱۳۸۳ وضعیت آسفالت بلوار ولیعصر بسیار اسفناک بود، کمربندی نداشتیم و خودرو‌های سنگین و ادوات حفاری و نفت وارد بلوار می‌شدند، روکش اسفالت جواب نمی‌داد و روکش بعد از چند ماه حرکت می‌کرد.
تازه کار ساخت پارک دوستی و پارک شهر رو شروع کرده بودیم و کل بودجه شهرداری یک میلیارد تومان در سال بود.
رایزنی با شرکت نفت گچساران هم جواب نداد، نماینده هم نداشتیم ( مرحوم نبی‌زاده فوت شده بود و انتخابات میاندوره‌ای برگزار نشده بود ) که از بالا رایزنی کنه. تصمیم گرفتیم جور دیگری عمل کنیم، یه روز شنبه اول هفته کل پروژه‌های شرکت نفت که داخل شهر بودن رو تعطیل کردیم، رایزنی آقای راجی روابط عمومی آن زمان شرکت نفت با شورای شهر با پاسخ منفی شهرداری روبرو شد، حرف حساب هم داشتیم، حدود سی درصد از جمعیت شهر شرکتی بودن و شرکت نفت هیچ کمکی به مدیریت شهری نمی‌کرد‌یه پارک درست و حسابی هم تو شهر نبود.
رایزنی مدیر عامل نفت آقای مهندس رحمتی با فرماندار حاج فتاح محمدی و نشست شورای تأمین هم چاره ساز مشکل نبود، خلاصه جلسه‌ای در اهواز گذاشتند و مدیر عامل مناطق نفت خیز جنوب مهندس اسپیاری، مهندس عالیپور رئیس مهندسی ساختمان جنوب آن زمان و آقای رحمتی مدیر نفت گچساران، بنده و فرماندار محمدی و دو نفر از اعضای شورا هم در جلسه شرکت کردیم.
خروجی جلسه‌یه کمک شش میلیارد تومانی بود جهت برداشت آسفالت مستهلک بلوار ولیعصر از فلکه نرگسی که در دست ساخت بود تا فلکه فرودگاه به طول قریب به ۱۱ کیلومتر و عرض حدوداً ۴۰ متر و روکش مجدد، تکمیل پارک دوستی، تکمیل پارک شهر، کف‌سازی و تکمیل دیواره کانال محله سادات و محله رادک و آغاز به کار فاز اول پارک نفت (شهدای گمنام ).
برابری ارزش اعتبار شش میلیاردی آن زمان نسبت به امروز قطعاً بیش از ۳۰۰ میلیارد تومان هست اما هیچ گاه مدیران نفت آن کمک رو که حق مردم گچساران هم بود رسانه‌ای نکردند.
به گزارش کبنا، این ویدئو انتقادات زیادی را برانگیخت. از زمانی که مدیر اهوازی در شرکت نفت گچساران به عنوان مدیرعامل شروع به کار کرده، سقف مطالبات مردم از این شرکت، در اختیار گذاشتن دستگاه‌ها برای سیل و تجهیز چند کولر در گلزار شهدا شده است. البته ایراد و اشکال از جای دیگری است؛ مردم مطالبات دارند، اما افرادی باید باشند که مطالبات مردمی را پیگیری کنند. در ماه‌های اخیر، به غیر از مطالبه‌ای که سیدناصر حسینی از عوارض آلایندگی نفت داشت، مسئولان دیگر هیچ مطالبه حقی نکردند. تنها چیزی که دیده شد تقدیر و تشکر‌های پی در پی از شرکت نفت بوده و هرگاه انتقادی شده، مسئولان توجیهات را شروع کرده‌اند. مسئولانی که وظیفه‌شان گرفتن حق مردم است، نه توجیه کردن.
بیشتر بخوانید:
بخش اول) زخم‌های مدیریت کاهکش بر تن شرکت نفت گچساران / ارتباط سیدناصر حسینی‌پور با شرکت نفت به کدام سمت و سو کشیده می‌شود؟
پس از انتقاد کوتاه تاجگردون به ویدئوی مدیرعامل شرکت نفت گچساران، حالا اردلان زینل‌زاده نیز به موضوع درخور توجهی پرداخته است.
زینل‌زاده شهردار اسبق دوگنبدان در صفحه شخصی خود نوشت: خاطره‌ای در ذهنم زنده شد که برای دلسوزان گچساران خالی از لطف نیست و اینکه بعد از دو دهه انسان‌ها چقدر تغییر پیدا کردند.
یادم میاد در سال ۱۳۸۳ وضعیت آسفالت بلوار ولیعصر بسیار اسفناک بود، کمربندی نداشتیم و خودرو‌های سنگین و ادوات حفاری و نفت وارد بلوار می‌شدند، روکش اسفالت جواب نمی‌داد و روکش بعد از چند ماه حرکت می‌کرد.
تازه کار ساخت پارک دوستی و پارک شهر رو شروع کرده بودیم و کل بودجه شهرداری یک میلیارد تومان در سال بود.
رایزنی با شرکت نفت گچساران هم جواب نداد، نماینده هم نداشتیم ( مرحوم نبی‌زاده فوت شده بود و انتخابات میاندوره‌ای برگزار نشده بود ) که از بالا رایزنی کنه. تصمیم گرفتیم جور دیگری عمل کنیم، یه روز شنبه اول هفته کل پروژه‌های شرکت نفت که داخل شهر بودن رو تعطیل کردیم، رایزنی آقای راجی روابط عمومی آن زمان شرکت نفت با شورای شهر با پاسخ منفی شهرداری روبرو شد، حرف حساب هم داشتیم، حدود سی درصد از جمعیت شهر شرکتی بودن و شرکت نفت هیچ کمکی به مدیریت شهری نمی‌کرد‌یه پارک درست و حسابی هم تو شهر نبود.
رایزنی مدیر عامل نفت آقای مهندس رحمتی با فرماندار حاج فتاح محمدی و نشست شورای تأمین هم چاره ساز مشکل نبود، خلاصه جلسه‌ای در اهواز گذاشتند و مدیر عامل مناطق نفت خیز جنوب مهندس اسپیاری، مهندس عالیپور رئیس مهندسی ساختمان جنوب آن زمان و آقای رحمتی مدیر نفت گچساران، بنده و فرماندار محمدی و دو نفر از اعضای شورا هم در جلسه شرکت کردیم.
خروجی جلسه‌یه کمک شش میلیارد تومانی بود جهت برداشت آسفالت مستهلک بلوار ولیعصر از فلکه نرگسی که در دست ساخت بود تا فلکه فرودگاه به طول قریب به ۱۱ کیلومتر و عرض حدوداً ۴۰ متر و روکش مجدد، تکمیل پارک دوستی، تکمیل پارک شهر، کف‌سازی و تکمیل دیواره کانال محله سادات و محله رادک و آغاز به کار فاز اول پارک نفت (شهدای گمنام ).
برابری ارزش اعتبار شش میلیاردی آن زمان نسبت به امروز قطعاً بیش از ۳۰۰ میلیارد تومان هست اما هیچ گاه مدیران نفت آن کمک رو که حق مردم گچساران هم بود رسانه‌ای نکردند.
