کبنا ؛جاده یاسوج- نقاره خانه معروف به جاده مرگ، باز قربانی گرفت. متأسفانه دیروز ۲۸ شهریور۱۴۰۱خ. در پیچ منتهی به سَرَوْبِیْ» یکی دیگر از مردان نیکنام کبگیان بر اثر سانحه تصادف جان به جان آفرین تسلیم کرد.
این جاده پر پیچ و خم و بسیار خطرناک، برای مردمان بخش کبگیان، مسافران و حتی گردشگران، به قتلگاهی بدل شده است.
به طور متوسط، سالی چند کشته، زخمی و تلفات جانی و خسارات مالی، رهآورد بی‌تدبیری مسؤلان استان، در جاده یاسوج- نقاره خانه است.
یاسوج، جهت ارتباط با بخش پر جمعیت و گردشگری کبگیان، جاده‌ای کم عرض، پر پیچ و خم، خطرناک، درجه سه، آسفالته بی‌کیفیت و فارغ از اصول مهندسی و علمی روز دنیا را دارد.
پس از گذر از امام زاده شاه مختار «علیه السلام» و روستاهای شش گانه‌ی آن، و نیز گذر از چشمه مختار و چاه‌های ذخیره گاه نفت، در سراشیبی منتهی به تفرجگاه منطقه گردشگری سَروْبِیْ»، پیچی ست بدون دید، که دیروز، باز قربانی گرفت. این حادثه تلخ، هر ساله، به کرار، در این نقطه، تکرار می‌شود.
بی‌تدبیری پاره‌ای از مسئولان، باز، در روزهای واپسین شهریور و سرآغاز مهر و مدرسه، که فصل و وصل شادی هر کاشانه‌ای ست، خانواده‌ای را بی‌سرپرست و غمگسار کرد.
مرگ پدر در سرآغاز مهرگان، تلخ‌ترین صحنه‌ی زندگی کودکان کبگیانی ست که همین هفته پیش روی، باید درس، مدرسه و دانشگاه را سرآغاز نمایند.
نبود امکانات زیر ساختی از جمله نبود جاده اصولی و مهندسی عریض و دو بانده، نبود و کمبود خط مخابرات و اینترنت، نبود مراکز بیمارستانی و… در بخش، روستای مرکزی نقاره خانه و دوازده روستای اقماری آن بخشی از معضلات این مردمان زحمتکش روستایی ست.
استاندار مکرم کهگیلویه و بویراحمد، جناب دکتر احمدزاده! به تجربه اثبات شده است، گریه مشکلی را مرتفع نخواهد کرد.
لطفا اگر به کبگیان تشریف آوردید قطعا طبع نازک دلی و اشک دم مشک‌تان جویی و رودی، ساری خواهد ساخت و جاری:
از شنیدن آمار قربانیان جاده مرگ انگشت حسرت بر دندان تدبیر خواهی گزید!
وانگهی، «چرا قربانی؟!»
زیبنده است خدمت صادقانه‌ی کبگیانی‌ها به نظام، انقلاب و ایران اسلامی، بهایش مرگ باشد؟! ؟
جناب آقای استاندار!
شمار تصاعدی این قربانیان، صحنه‌های دهشتناک تصادفات این مسیر و افزایش بی‌رویه‌ی آن، سؤالات بزرگی را در ذهن افکار عمومی مطرح نموده است:
آیا رانندگان، به قوانین راهنمایی و رانندگی توجه ندارند؟! آیا مردمان این منطقه، مهارت بهره گیری از جاده و وسائط نقلیه را نیاموخته اند؟! آیا این جاده کم عرض، دوطرفه و پر پیچ و خم- مخصوصا در پیچ‌های نالِش کَنُوْن و سروبی- پیچ‌هایی که در ریسک و خطرآفرینی، به چالوس لبخند می‌زنند! - برای رانندگی مناسب است؟!
آیا وجود چنین زیرساخت‌هایی غیر اصولی، غیر مهندسی و خطرزا، توهین به شخصیت و شأن مردمان این دیارِ دَیّار نیست؟! آیا تقدیم هزاران جانباز، آزاده و ایثارگر و افزون بر ۵۷ شهید به وطن و قاموس خویش، سزایش بدبختی و مهجوری از حداقل امکانات باید باشد!؟ !
جناب استاندار محترم!
مردمان ما امروز در سوگنامه تلخ مردی صادق و لایق زندگی از این دیار، همعهد خانواده معزز ایزدپناه، پناهی و مردم معزای کبگیان، سوگوار و اشک می‌ریزند و البته از نبود مسئولی متعهد و متخصص در پاسخگویی، خون در دل دارند و بر دیده! …
جناب دکتر احمدزاده!
بدیهی ست که بخش کبگیان با افزون بر پنجاه هزار نفر جمعیت، از بخش‌های کهن و تاریخی شهرستان بویراحمد و بالطبع، کهگیلویه و بویراحمد است. این دیار، مردمانی فرهنگ محور، شجاع و قانون مدار دارد؛ لکن کبک کبگیان، بال و پرش زخمی ست. زخم از مسئولان نالایق و-با طلب پوزش- گاه بی‌عرضه‌ای دارد که فرق گودرز و شقایق را نمی‌دانند و در کمال شگفتی قبای مدیریت بر تن شأن گشاد و زار می‌زند!
با پذیرش پست، منصب و مقام، تعهد و تکلیف پذیرفته اند! و طبعاً بر معیار آموزه‌ی «کُلُّکُم راعٍ و کلکم رعیة…» بایست پاسخگو باشند.
جناب آقای دکتر احمدزاده!
قطعاً شنیده اید:
شرف الْمَکاٰن بِالْمَکین= ارزش هر جایگاهی بسته به انسانی ست که بر آن جایگاه تکیه زده است.
چهل و چهار سال از انقلاب گذشت. در این قریب نیم قرن بازه زمانی، چند مدیر کل راه و ترابری، چند نماینده شهرستان در مجلس و چند استاندار، در این دیار ردای مسئولیت پوشیده و بر صندلی صدارت این استان، تکیه زده اند!
همانگونه که مستحضرید افکار عمومی منتقد جنابعالی‌اند و
حرفِ حسابشان، یک کلام است؛ بی‌سلام و آرام، یک کلام:
جناب آقای دکتر احمدزاده! اینجا اشک ریختن آفاقه نمی‌کند! اینجا کبگیان است! مهد تاریخ ساز دلاوران تنگ تامرادی و جنگ سمیرم و مبارزه با پهلوی اول و دوم است. مردمانی ست که از یک خانواده، سه شهید تقدیم انقلاب، نظام و آرمان‌های خویش کرده اند. اینجا، زادگاه سردار شهابی فر، سردار شهید اورنگ، سردار شهید لطیف فر و صدها سردار و شاهد قدسی ست که در شام، عراق و لبنان و سوریه و جبهه‌ی مقاومت، شهره‌ی آفاقند و افلاک!
آیا حق مردمان این سامان، نابسامانی ست؟! دادن کشته هر چند صباحی، در این جاده، و شنیدن صدای سوزناک طول چپ حقّ این مردمان نجیب و حجیب است؟!
جناب مدیر کل محترم راه مسکن و شهرسازی، شهر و سازه‌های آن پیشکش، آیا پس از کشته شدن یا بهتر است عرض نمایم به قتل رسیدن جوانان این منطقه، یک بار، حتیٰ یک بار، جلسه‌ای برای آسیب‌شناسی در این مقوله، شکل گرفته است؟!
جنابعالی به عنوان مسئول مستقیم لطفا پاسخ بفرمایید چرا مردم ما به راحتی طعمه جاده مرگ می‌شوند؟!
چه راهکار علمی، اصولی و مهندسی برای پیشگیری، رفع خطر و عدم تکرار این فاجعه‌ها اندیشیده‌اید؟! آیا این نقطه و این جاده مخاطره‌آمیز که قبلاً فارغ از اصول مهندسی، ساخته و راه اندازی شده، مجدد به عنوان یکی از پروژه‌های مهم استان، باز تعریف، بازگشایی، تعریض و یک طرفه- جاده مجزای رفت و برگشت- خواهد شد؟!
جناب استاندار عزیز!
گویا در این استان، کالای ارزان جان آدم‌های بی‌گناهی ست که قربانی ندانم کاری پاره‌ای مسئولان بی‌کفایت، بی‌تدبیر و بی‌تدبّر شده اند!
به والله سوگند مردمان کبگیان و بالطبع سایر نقاط استان-به حکمِ مشت نمونه‌ی خروار- از دستِ مسئولان بی‌لیاقت، شعارمحور و عمل گریز خسته شده و به ستوه آمده اند. متفق القول می‌گویند:
«اگر در تدبر مدیریتی، نابلدید و دانش تجربی مدیریت ندارید؛ بسم الله! لطفا از ساحت مردمان فهیم این بخش، شهرستان بویراحمد و بالطبع استان مظلوم کهگیلویه و بویراحمد، طلب اعتذار داشته و استعفای خویش را - صریح و سریع- تقدیم وزارت خانه مربوطه نمایید تا به قول حضرت لسان الغیب: «خوش بُوَدگر مَحک تجربه آید به میان/ تا سیه روی شود هر که در او غش باشد…»
شایان ذکر است، هیأت تحریریه پایگاه اطلاع‌رسانی وزین کبنا نیوز، همراه با مردمان بخش کبگیان، در تلخی سوگنامه تلخ کشته شدن نیکمردی مهربان و میهمان نواز از طایفه کی گیوی، زنده نام کی فرهاد ایزدپناه -که رضوان الهی بر او باد- دست عزا بر زانوی غم گذاشته و همعهد با خانواده‌های مصیبت دیده ایزدپناه، پناهی، پناه و سایر منسوبین سوگوار و تسلیت گو است.
گفتنی ست پس از آیین مشایعت و سوگنامه‌ی این متوفای قربانیِ سهل انگاریِ برخی مسئولان مرتبط، افکار عمومی کبگیان منتظر واکنش اصولی، علمی و عقلایی استاندار استان، معاونت ها، مدیرکل محترم راه، مسکن و شهرسازی هستند. در صورت عدم اخذ تصمیم شفاف و مناسب در کارگروه متناسب، نسبت به تعیین تکلیف و تغییر و ایجاد و تأسیس زیرساخت‌های اساسی بخش کبگیان، این رسانه پیگیر به جد خواهد بود. بسترهای توسعه از جمله جاده ارتباطی روستاهای بخش به یاسوج، خط کشی جاده، نصب علایم مناسب راهنمایی و رانندگی و سایر زیرساخت‌های منطقه، این رسانه با شدّت و حدّت بیشتری، پیگیرِ رزومه‌ی فعالیتی و کارکرد مسئولانی ست که نداشتن تخصص و تدبیر آن عالیجنابان سرمه‌ای پوش (!) - در این برهه حساس- کشور را دچار آسیب‌های فراوانی می‌نماید که گاه جبران ناپذیر است.
با تقدیم احترام و تسلیت:
۲۹ شهریورگان ۱۴۰۱خ.
سروش درست
یاسوج تلخکام
این جاده پر پیچ و خم و بسیار خطرناک، برای مردمان بخش کبگیان، مسافران و حتی گردشگران، به قتلگاهی بدل شده است.
به طور متوسط، سالی چند کشته، زخمی و تلفات جانی و خسارات مالی، رهآورد بی‌تدبیری مسؤلان استان، در جاده یاسوج- نقاره خانه است.
یاسوج، جهت ارتباط با بخش پر جمعیت و گردشگری کبگیان، جاده‌ای کم عرض، پر پیچ و خم، خطرناک، درجه سه، آسفالته بی‌کیفیت و فارغ از اصول مهندسی و علمی روز دنیا را دارد.
پس از گذر از امام زاده شاه مختار «علیه السلام» و روستاهای شش گانه‌ی آن، و نیز گذر از چشمه مختار و چاه‌های ذخیره گاه نفت، در سراشیبی منتهی به تفرجگاه منطقه گردشگری سَروْبِیْ»، پیچی ست بدون دید، که دیروز، باز قربانی گرفت. این حادثه تلخ، هر ساله، به کرار، در این نقطه، تکرار می‌شود.
بی‌تدبیری پاره‌ای از مسئولان، باز، در روزهای واپسین شهریور و سرآغاز مهر و مدرسه، که فصل و وصل شادی هر کاشانه‌ای ست، خانواده‌ای را بی‌سرپرست و غمگسار کرد.
مرگ پدر در سرآغاز مهرگان، تلخ‌ترین صحنه‌ی زندگی کودکان کبگیانی ست که همین هفته پیش روی، باید درس، مدرسه و دانشگاه را سرآغاز نمایند.
نبود امکانات زیر ساختی از جمله نبود جاده اصولی و مهندسی عریض و دو بانده، نبود و کمبود خط مخابرات و اینترنت، نبود مراکز بیمارستانی و… در بخش، روستای مرکزی نقاره خانه و دوازده روستای اقماری آن بخشی از معضلات این مردمان زحمتکش روستایی ست.
استاندار مکرم کهگیلویه و بویراحمد، جناب دکتر احمدزاده! به تجربه اثبات شده است، گریه مشکلی را مرتفع نخواهد کرد.
لطفا اگر به کبگیان تشریف آوردید قطعا طبع نازک دلی و اشک دم مشک‌تان جویی و رودی، ساری خواهد ساخت و جاری:
از شنیدن آمار قربانیان جاده مرگ انگشت حسرت بر دندان تدبیر خواهی گزید!
وانگهی، «چرا قربانی؟!»
زیبنده است خدمت صادقانه‌ی کبگیانی‌ها به نظام، انقلاب و ایران اسلامی، بهایش مرگ باشد؟! ؟
جناب آقای استاندار!
شمار تصاعدی این قربانیان، صحنه‌های دهشتناک تصادفات این مسیر و افزایش بی‌رویه‌ی آن، سؤالات بزرگی را در ذهن افکار عمومی مطرح نموده است:
آیا رانندگان، به قوانین راهنمایی و رانندگی توجه ندارند؟! آیا مردمان این منطقه، مهارت بهره گیری از جاده و وسائط نقلیه را نیاموخته اند؟! آیا این جاده کم عرض، دوطرفه و پر پیچ و خم- مخصوصا در پیچ‌های نالِش کَنُوْن و سروبی- پیچ‌هایی که در ریسک و خطرآفرینی، به چالوس لبخند می‌زنند! - برای رانندگی مناسب است؟!
آیا وجود چنین زیرساخت‌هایی غیر اصولی، غیر مهندسی و خطرزا، توهین به شخصیت و شأن مردمان این دیارِ دَیّار نیست؟! آیا تقدیم هزاران جانباز، آزاده و ایثارگر و افزون بر ۵۷ شهید به وطن و قاموس خویش، سزایش بدبختی و مهجوری از حداقل امکانات باید باشد!؟ !
جناب استاندار محترم!
مردمان ما امروز در سوگنامه تلخ مردی صادق و لایق زندگی از این دیار، همعهد خانواده معزز ایزدپناه، پناهی و مردم معزای کبگیان، سوگوار و اشک می‌ریزند و البته از نبود مسئولی متعهد و متخصص در پاسخگویی، خون در دل دارند و بر دیده! …
جناب دکتر احمدزاده!
بدیهی ست که بخش کبگیان با افزون بر پنجاه هزار نفر جمعیت، از بخش‌های کهن و تاریخی شهرستان بویراحمد و بالطبع، کهگیلویه و بویراحمد است. این دیار، مردمانی فرهنگ محور، شجاع و قانون مدار دارد؛ لکن کبک کبگیان، بال و پرش زخمی ست. زخم از مسئولان نالایق و-با طلب پوزش- گاه بی‌عرضه‌ای دارد که فرق گودرز و شقایق را نمی‌دانند و در کمال شگفتی قبای مدیریت بر تن شأن گشاد و زار می‌زند!
با پذیرش پست، منصب و مقام، تعهد و تکلیف پذیرفته اند! و طبعاً بر معیار آموزه‌ی «کُلُّکُم راعٍ و کلکم رعیة…» بایست پاسخگو باشند.
جناب آقای دکتر احمدزاده!
قطعاً شنیده اید:
شرف الْمَکاٰن بِالْمَکین= ارزش هر جایگاهی بسته به انسانی ست که بر آن جایگاه تکیه زده است.
چهل و چهار سال از انقلاب گذشت. در این قریب نیم قرن بازه زمانی، چند مدیر کل راه و ترابری، چند نماینده شهرستان در مجلس و چند استاندار، در این دیار ردای مسئولیت پوشیده و بر صندلی صدارت این استان، تکیه زده اند!
همانگونه که مستحضرید افکار عمومی منتقد جنابعالی‌اند و
حرفِ حسابشان، یک کلام است؛ بی‌سلام و آرام، یک کلام:
جناب آقای دکتر احمدزاده! اینجا اشک ریختن آفاقه نمی‌کند! اینجا کبگیان است! مهد تاریخ ساز دلاوران تنگ تامرادی و جنگ سمیرم و مبارزه با پهلوی اول و دوم است. مردمانی ست که از یک خانواده، سه شهید تقدیم انقلاب، نظام و آرمان‌های خویش کرده اند. اینجا، زادگاه سردار شهابی فر، سردار شهید اورنگ، سردار شهید لطیف فر و صدها سردار و شاهد قدسی ست که در شام، عراق و لبنان و سوریه و جبهه‌ی مقاومت، شهره‌ی آفاقند و افلاک!
آیا حق مردمان این سامان، نابسامانی ست؟! دادن کشته هر چند صباحی، در این جاده، و شنیدن صدای سوزناک طول چپ حقّ این مردمان نجیب و حجیب است؟!
جناب مدیر کل محترم راه مسکن و شهرسازی، شهر و سازه‌های آن پیشکش، آیا پس از کشته شدن یا بهتر است عرض نمایم به قتل رسیدن جوانان این منطقه، یک بار، حتیٰ یک بار، جلسه‌ای برای آسیب‌شناسی در این مقوله، شکل گرفته است؟!
جنابعالی به عنوان مسئول مستقیم لطفا پاسخ بفرمایید چرا مردم ما به راحتی طعمه جاده مرگ می‌شوند؟!
چه راهکار علمی، اصولی و مهندسی برای پیشگیری، رفع خطر و عدم تکرار این فاجعه‌ها اندیشیده‌اید؟! آیا این نقطه و این جاده مخاطره‌آمیز که قبلاً فارغ از اصول مهندسی، ساخته و راه اندازی شده، مجدد به عنوان یکی از پروژه‌های مهم استان، باز تعریف، بازگشایی، تعریض و یک طرفه- جاده مجزای رفت و برگشت- خواهد شد؟!
جناب استاندار عزیز!
گویا در این استان، کالای ارزان جان آدم‌های بی‌گناهی ست که قربانی ندانم کاری پاره‌ای مسئولان بی‌کفایت، بی‌تدبیر و بی‌تدبّر شده اند!
به والله سوگند مردمان کبگیان و بالطبع سایر نقاط استان-به حکمِ مشت نمونه‌ی خروار- از دستِ مسئولان بی‌لیاقت، شعارمحور و عمل گریز خسته شده و به ستوه آمده اند. متفق القول می‌گویند:
«اگر در تدبر مدیریتی، نابلدید و دانش تجربی مدیریت ندارید؛ بسم الله! لطفا از ساحت مردمان فهیم این بخش، شهرستان بویراحمد و بالطبع استان مظلوم کهگیلویه و بویراحمد، طلب اعتذار داشته و استعفای خویش را - صریح و سریع- تقدیم وزارت خانه مربوطه نمایید تا به قول حضرت لسان الغیب: «خوش بُوَدگر مَحک تجربه آید به میان/ تا سیه روی شود هر که در او غش باشد…»
شایان ذکر است، هیأت تحریریه پایگاه اطلاع‌رسانی وزین کبنا نیوز، همراه با مردمان بخش کبگیان، در تلخی سوگنامه تلخ کشته شدن نیکمردی مهربان و میهمان نواز از طایفه کی گیوی، زنده نام کی فرهاد ایزدپناه -که رضوان الهی بر او باد- دست عزا بر زانوی غم گذاشته و همعهد با خانواده‌های مصیبت دیده ایزدپناه، پناهی، پناه و سایر منسوبین سوگوار و تسلیت گو است.
گفتنی ست پس از آیین مشایعت و سوگنامه‌ی این متوفای قربانیِ سهل انگاریِ برخی مسئولان مرتبط، افکار عمومی کبگیان منتظر واکنش اصولی، علمی و عقلایی استاندار استان، معاونت ها، مدیرکل محترم راه، مسکن و شهرسازی هستند. در صورت عدم اخذ تصمیم شفاف و مناسب در کارگروه متناسب، نسبت به تعیین تکلیف و تغییر و ایجاد و تأسیس زیرساخت‌های اساسی بخش کبگیان، این رسانه پیگیر به جد خواهد بود. بسترهای توسعه از جمله جاده ارتباطی روستاهای بخش به یاسوج، خط کشی جاده، نصب علایم مناسب راهنمایی و رانندگی و سایر زیرساخت‌های منطقه، این رسانه با شدّت و حدّت بیشتری، پیگیرِ رزومه‌ی فعالیتی و کارکرد مسئولانی ست که نداشتن تخصص و تدبیر آن عالیجنابان سرمه‌ای پوش (!) - در این برهه حساس- کشور را دچار آسیب‌های فراوانی می‌نماید که گاه جبران ناپذیر است.
با تقدیم احترام و تسلیت:
۲۹ شهریورگان ۱۴۰۱خ.
سروش درست
یاسوج تلخکام
