سوال سیدناصر حسینی پور از وزیر راه و شهرسازی: چرا وضعیت تونل دیل را تعیین تکلیف نمی کنید؟

جناب آقای دکتر مهرداد بذرپاش وزیر محترم راه و شهرسازی چرا وضعیت تونل دیل، پروژه استراتژیک، مهم و کریدور مرکز به جنوب‌غرب که میزان 1303 متر از حفاری آن انجام گرفته و از مهرماه سال 1398 عملأ پروژه تعطیل و فقط 1285 متر آن باقی مانده است را تعیین تکلیف نمی‌کنید؟!
به گزارش کبنا نیوز، نماینده مردم گچساران و باشت در ادامه نوشت: بیش از ده‌ها جلسه با مرحوم رستم قاسمی، سازمان زیرساخت و توسعه راه‌ها، کمیسیون عمران مجلس و مجموعه وزارت راه و شهرسازی و مدیریت اکتشافات نفت در ارتباط برای تعیین تکلیف تونل دیل داشته‌ام و متأسفانه علی‌رغم قول‌ها و وعده وعیدها برای حل و روشن شدن قضیه، مشخص نیست چرا حاضر نیستید این قضیه را تعیین تکلیف کنید. پروژه احداث راه اصلی محور گچساران ـ چرام، قطعه 2، در اوایل سال 1397 به مدت 42 ماه و پایان کار در بهمن 1400 طی فرایند برگزاری مناقصه، توسط شرک ساخت و توسعه زیربناهای حمل و نقل کشور به موسسه حراء وابسته به قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء واگذار و عملیات اجرایی آن پس از تجهیز کارگاه با حفاری تونل شروع به کار کرد.
از جمله اهداف این پروژه، حذف گردنه‌های خطرناک، اصلاح مسیر گچساران ـ دیل ـ چرام، کاهش طول مسیر، اتصال به کریدور مرکز ـ جنوب‌غرب با اتصال به محور پاتاوه ـ دهدشت، اشتغال‌زایی، محرومیت‌زدایی و بهره‌مندی تردد تعداد کثیری از روستاهای منطقه به جاده اصلی بود. این پروژه، مسیر اصفهان به بندر گناوه را حدود 100 کیلومتر کاهش می‌دهد و محور دهدشت ـ پاتاوه به بنادر جنوبی متصل می‌شود و باعث کاهش مصرف سوخت، کاهش تصادفات جاده‌ای و خارج شدن روستاها از بن‌بست، و افزایش رضایت‌مندی مردم محروم محبوس‌شده در بن‌بست جاده‌ای کوهستانی می‌شود.
کار حفاری تونل آغاز گردید و 604 متر از دهانه ورودی و 681 متر در دهانه خروجی به میزان 1303 متر حفاری انجام گرفت. پیشرفت فیزیکی حفاری تونل به میزان 46/6 درصد و مقدار 1285 متر از طول تونل باقی ماند. توقف عملیات اجرایی از سمت ورودی از 20 مهر سال 98 به دلیل نشت گاز و همچنین توقف عملیات اجرایی از سمت خروجی از 27 مرداد سال 98 به دلیل مذکور انجام شد.
در مهرماه سال 1398 مدیرکل ساخت و توسعه راههای کشور در گزارشی به آقای کدخدازاده معاون ساخت و توسعه راههای کشور با بیان نشت گاز در ورودی و خروجی تونل، حسب بازدید متخصصان مدیریت اکتشافات شرکت ملی نفت ایران و گاز کشور از محل پروژه و احتمال برخورد به مخزن گاز و نفت در محل‌های حفاری و مخاطرات پیش آمده و نشست گازهای سمی و احیانأ احتراقی، فعالیت پروژه تا انجام مطالعات تکمیلی زمین‌شناسی و نتایج حاصل از آزمایش‌های صحرایی متوقف گردید تا تصمیم‌گیری در خصوص نحوه ادامه روند اجرایی پروژه و یا توقف آن فراهم گردد.
با توقف عملیات اجرایی، هماهنگی با مشاور و کارفرما، انجام برداشت‌های زمین‌شناسی، هماهنگی با مدیریت اکتشافات شرکت ملی نفت ایران، جهت بازدید از تونل و برداشت زمین‌شناسی، برداشت نمونه از گاز ورودی به تونل، ارسال آن به آزمایشگاه‌های معتبر داخلی و بین‌المللی و اخذ نتایج آزمایش‌ها، تعیین منشأ بیوژنتیک برای گاز ورودی به تونل (عدم اتصال به مخزن عظیم نفت) بر اساس نتایج و تحقیقات انجام شده، همکاری با شرکت‌های مهندسین مشاور معتبر با هماهنگی مشاور و کارفرما جهت تهیه طرح و روش اجرای جایگزین در شرایط گازخیزی، مکاتبه فرمانده محترم وقت قرارگاه به وزیر محترم راه و شهرسازی مبنی بر حفظ ساختار قبلی و تعیین تکلیف منابع مالی پروژه، انجام عملیات گازسنجی روزانه و تهویه مقطعی تونل به منظور رعایت الزامات ایمنی و جلوگیری از حوادث ناخواسته احتمالی و کاهش ریسک خطر توسط عوامل کارگاهی و... در دستور کار قرار گرفت.
فرمانده وقت قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیاء در شهریور 1399 طی نامه‌ای به وزیر محترم راه و شهرسازی که از مرداد سال 98 به دلیل نشت گاز به داخل تونل ادامه کار متوقف و تعطیل گردیده بود، نوشت: «... به منظور راه‌اندازی مجدد پروژه به اجرای ایمن آن و صیانت از سرمایه‌های مادی و معنوی کشور و کاهش هزینه‌های پروژه، انجام مطالعات جدید در حوزه شناسایی ساختارهای زمین‌شناسی با هماهنگی ارکان تخصصی مرتبط از جمله مدیریت اکتشافات شرکت ملی نفت ایران و پیمانکاران و مشاوران تخصصی این حوزه، ضروری می‌باشد. ... تصمیمات اتخاذ شده در خصوص تغییر دستگاه اجرایی طرح، از شرکت زیر ساخت به اداره کل راه و شهرسازی استان کهگیلویه و بویراحمد، حل موارد این پروژه را با مشکل مواجه خواهد ساخت. لذا دستور فرمائید موضوع تغییر دستگاه اجرایی لغو و همچنان راهبری پروژه توسط شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حمل و نقل کشور آن وزارتخانه صورت پذیرد.»
در حقیقت قرارگاه سازندگی خاتم الانبیاء با این نامه تعهد و دلسوزی خود به این پروژه و بیت‌المال و مردم را نشان داد، ولی شرکت زیرساخت با پاس دادن این پروژه از ملی به استانی و از زیر ساخت به اداره کل مسکن و راه و شهرسازی استان سعی داشت از انجام و تعیین تکلیف این پروژه شانه خالی کند و در حقیقت این پروژه برای آقایان وزارت راه و شهرسازی مسئله و اولویت نبود؛ در صورتی که بخشی ار اتصال کریدور شمال به جنوب‌غرب بوده است. مسئولین امر با تغییر دستگاه اجرایی از زیرساخت به راه و شهرسازی استان و تغییر ساختار بودجه از ملی به استانی با آن بودجه ناچیز و اندک و توان محدود استان عملأ به این پروژه و مردم خیانت کردند.
مکاتبات بسیاری در خصوص رفع موانع فنی و اجرایی در سطوح مدیران ارشد (موسسه، هلدینگ، قرارگاه، زیرساخت) با کارفرمای اصلی در خصوص تثبیت شرایط قبلی و حفظ ساختار ارکان و پروژه و شرکت ساخت و توسعه راههای جنوب به عنوان کارفرما انجام گرفت؛ که در صورت خروج از کار علاوه بر احتمال عدم تأیید هزینه‌های تعلیق و کاهش احجام کارکردی و عدم استرداد تضامین، خروج از کار به صورت ناایمن مخاطراتی را در حوزه ایمنی به دنبال خواهد داشت.
لازم است: 1ـ آقایان شرکت زیرساخت، مجموعه قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا، مسئولین اداره کل راه و مسکن شهرسازی، شرکت ملی نفت ایران(مدیریت اکتشافات نفت)، و مشاور و دیگر عوامل اجرایی و دست‌اندرکار، طی جلسه‌ای یک‌بار برای همیشه این پروژه را تعیین تکلیف کنند. 2ـ شرکت مادر تخصصی ساخت و توسعه زیربناهای حمل و نقل کشور (وزارت راه و شهرسازی) با اهتمام و جدیت اداره کل ساخت و توسعه راههای منطقه جنوب، بحث گزارش مطالعات زمین‌شناسیِ مدیریت اکتشافات شرکت ملی نفت در خصوص نحوه حفاری و عبور از تونل را بررسی و برای همیشه تعیین تکلیف نمایند.