تاریخ انتشار
شنبه ۲۴ تير ۱۴۰۲ ساعت ۰۹:۱۲
کد مطلب : ۴۶۴۷۱۶
رویاهای دلارآلود، در مرداب خون!
گفت وگو با تبهکار مخوف پشت میله های بازداشتگاه
۱
کبنا ؛
تا چند روز قبل همه از او می ترسیدند. حتی نامش هم در میان اعضای شرکت هرمی اعتباری داشت. بسیاری از هموطنانش را به بهانه استخدام در یک شرکت بازاریابی فریب داده و به مشهد کشانده بود تا رویاهای دلارآلودشان تعبیر شود! با آن که سن و سالی نداشت و خیلی جوان بود اما چشمان ترسناکی داشت چرا که برای گرفتن زهر چشم از اعضای شرکت هرمی یکی از هموطنانش را به قتل رسانده بود و اکنون با چهره ای نگران در پشت میله های بازداشتگاه سرنوشت را انتظار می کشید. اشک هایش نشان از ندامت داشت اما او یک تبهکار مخوف بود که افراد زیادی را به مرداب خونین شرکت های هرمی انداخته بود .
به گزارش کبنا نیوز، آن چه می خوانید گفت وگوی خبرنگار روزنامه خراسان با این تبهکار خطرناک پشت میله های بازداشتگاه است.
نامت چیست؟ گل احمد – ن
ایرانی هستی؟ نه! اهل یکی از روستاهای شهر هرات در افغانستان هستم.
چند سال داری؟ 21 سال و چند ماه!
درس هم خوانده ای؟ نه! در روستای ما اوضاع اقتصادی اهالی به گونه ای نبود که فرزندان شان راهی شهر بشوند یا ادامه تحصیل بدهند. من هم به مدرسه نرفتم و بیسواد هستم.
متاهل هستی؟ بله! یک پسر یک ساله هم دارم.
در ایران ازدواج کردی؟ نه! 17 ساله بودم که با دختر عمویم در افغانستان ازدواج کردم اما به تنهایی وارد ایران شدم.
به صورت قانونی وارد ایران شدی؟ نه! قاچاقی آمدم.
چگونه؟ به همراه تعداد دیگری از همشهریانم بعد از تسلط و حکومت طالبان در افغانستان تصمیم گرفتیم به ایران بیاییم. به همین علت با قاچاقچیان تا مرز ایران آمدیم و سپس با خودروهایی که اتباع را به طور قاچاق به شهرهای مختلف انتقال می دهند به تهران رفتم.
چه زمانی به طور غیرقانونی وارد ایران شدی؟ حدود 2سال قبل.
در تهران چگونه کسب درآمد می کردی؟ در ساخت و سازهای مسکن بنایی می کردم.
البته چند نفر با هم بودیم که آن ها هم از اهالی روستاهای مجاور ما در هرات بودند.
معتادی؟ فقط قرص ها مخدردار استفاده می کنم ولی سیگار زیاد می کشم.
اولین بار در ایران سیگار کشیدی؟ نه! هنوز نوجوان بودم که سیگار کشیدن را با دوستانم در روستا شروع کردم اما وقتی به ایران آمدم میزان مصرفم خیلی بیشتر شد.
چه شد که به مشهد آمدی؟ حدود 9 ماه قبل بود که با تماس یکی از همشهریانم به مشهد آمدم او از شرکت های بازاریابی اینترنتی اطلاع داشت و از من خواست برای درآمد بیشتر به مشهد بیایم.
چگونه شرکت هرمی را راه اندازی کردی؟ من 63 میلیون تومان پول داشتم وقتی در جریان فروش کالاهای نفیس و گران قیمت اینترنتی قرار گرفتم پول هایم را برای بازاریابی سرمایه گذاری کردم و سپس دیگر هموطنانم را که می شناختم به مشهد کشاندم و بدین ترتیب تعدادمان زیاد شد.
این سرمایه را در ایران پس انداز کرده بودی؟ نه! زمانی که قصد داشتم به ایران بیایم مقداری از زمین هایمان را فروختم و مبلغی هم پس انداز داشتم.
چگونه به صورت زیرزمینی و مخفیانه فعالیت می کردید؟ ابتدا در بولوار توس خانه ای را اجاره کردیم اما وقتی تعداد اعضای شرکت هرمی بیشتر شد یک زیرزمین بزرگ تر را تدارک دیدم وقتی افراد بیشتری را با تماس های تلفنی و به امید استخدام در یک شغل پرسود به مشهد کشاندم از هرکدام مبلغ 35 میلیون تومان برای عضویت و خرید محصول اینترنتی می گرفتم.
یعنی آن کالا یا محصول به دست شما نمی رسید؟ نه! اصل این شرکت ها در خارج از کشور هستند و ما فقط کالاهایی مانند ساعت های مارک دار را به صورت تصویری خرید و فروش می کردیم البته اگر می خواستیم اصل آن کالا را دریافت کنیم باید به یک کشور دیگر می رفتیم.
در واقع زندگی مخفیانه داشتید؟ بله! هیچ کس حق خروج از زیرزمین را نداشت هفته ای 150 هزارتومان از هر عضو برای غذا می گرفتیم که یک نفر مورد اعتماد از زیرزمین خارج می شد و مواد غذایی لازم را تهیه می کرد.
نمی دانستی این کار هم غیرقانونی است؟ نه! چون در تهران هم شبکه های زیادی وجود داشتند و بسیاری از دوستان و هموطنانم عضو شرکت های بازاریابی اینترنتی شده بودند ولی هیچ وقت پولدار نشدند! من هم تصور می کردم آن ها نمی توانند عضو زیادی پیدا کنند به همین علت همه تلاشم را به کار گرفتم تا افراد بیشتری را به عضویت شرکت دربیاورم! آن ها هم به امید یافتن کار و استخدام به من اعتماد می کردند و تصورشان این بود که با درآمد هنگفتی روبه رو می شوند.
«حبیب» (مقتول) را هم تو به عضویت شرکت هرمی درآوردی؟ بله! ولی او نمی توانست کار کند! پول هم تحویل داده بود به همین علت از نزد ما رفت تا در تهران کار کند!
پس خروج او از شرکت علت اصلی نزاع بود؟ بله! «حبیب» اهل ولایت هلمند در افغانستان بود وقتی از ما جدا شد در میان اعضای دیگر شرکت همهمه به راه افتاد چرا که وقتی افرادی را عضو کردی باید برای آن ها کار کنی تا حداقل به پول خودشان برسند ولی خروج او باعث ضرر و زیان شده بود. به همین دلیل از آن جا فرار کردیم ولی خیلی زود کارآگاهان پلیس آگاهی در حالی به سراغ ما آمدند که در مخفیگاه دیگری بودیم و قصد داشتم به افغانستان بگریزم!
فکر نمی کردی با این سرعت شناسایی شوی؟ به هیچ وجه! حتی به فکرم خطور هم نمی کرد چون ما به طور غیرقانونی و قاچاقی از افغانستان به مشهد آمده بودیم و هیچ گونه هویتی در سامانه های پلیس یا دیگر ادارات و سازمان های ایران نداشتیم ولی نمی دانم چگونه افسران پلیس آگاهی خراسان رضوی فقط طی دو روز ما را دستگیر کردند.
پشیمانی؟ خیلی! روزی صدبار به خودم لعنت می فرستم که چرا دست به چنین کاری زدم و آینده ام را تباه کردم.
خنجر را برای قتل «حبیب» با خودت حمل می کردی؟ آن را قبلا یکی دیگر از دوستانم به من داده بود که اگر هنگام رویارویی با «حبیب» یا کس دیگری درگیر شدم من هم از خنجر استفاده کنم.
چرا ضربات متعدد زدی؟ می خواستم زهر چشم بگیرم که دیگران هم بترسند! ولی آن قدر خشمگین و عصبانی شدم که نتوانستم خودم را کنترل کنم. کاش می توانستم از خیر خروج او از شرکت بگذرم در نهایت 400 یا 500 دلار ضرر می کردم.
وقتی پول های هموطنانت را می گرفتی سرنوشت آن ها چه می شد؟ دیگر خودشان می دانستند اگر دوست داشتند به یک کشور دیگر بروند و در آن جا کار کنند و اقامت بگیرند! اگر هم نمی خواستند باید افراد دیگری را به عضویت شرکت درمی آوردند تا به پول خودشان برسند!
اگر زمان به لحظه قبل از قتل برسد چه تصمیمی می گیری؟ خودم را کنترل می کنم دست از قدرت نمایی و منم منم برمی دارم!
دلت برای خانواده ات تنگ نشده؟ چرا! مگر می شود من هم آرزو دارم پسر خردسالم را یک بار ببینم ولی حالا باید در گوشه زندان انتظار بکشم! آن هم اگر مجازاتم اجرا نشود. خیلی دوست دارم به افغانستان بازگردم.
سابقه خبر
به گزارش روزنامه خراسان عصر هشتم اردیبهشت با مرگ جوانی در بیمارستان طالقانی مشهد که با ضربات مهلک خنجر مجروح شده بود، پرونده جنایی دیگری روی میز قاضی دکتر صادق صفری (قاضی ویژه قتل عمد مشهد) گشوده شد. ساعتی بعد گروهی از افسران ورزیده اداره جنایی پلیس آگاهی خراسان رضوی به سرپرستی سروان آرمین منفرد (افسر پرونده) تحقیقات پلیسی را برای شناسایی عامل یا عاملان این جنایت هولناک آغاز کردند و به سرنخ هایی از یک شرکت هرمی رسیدند. طولی نکشید که کارآگاهان با بازبینی دوربین های مدار بسته و استفاده از شگردهای اطلاعاتی، مخفیگاه ضارب و همدست وی را در حالی به محاصره درآوردند که همه اعضای شرکت هرمی از زیرزمین اجاره ای گریخته بودند. با دستگیری گل احمد (ضارب) و همدست وی، بررسی های تخصصی با بهره گیری از تجربیات قاضی شعبه 208 دادسرای عمومی و انقلاب مشهد ادامه یافت تا این که جوان 21 ساله به قتل هموطنش با انگیزه خروج از شرکت هرمی اعتراف کرد. این تبهکار مخوف مدعی شد که برای گرفتن زهر چشم «حبیب» (مقتول) را هدف ضربات هولناک خنجر قرار داده است.
به گزارش کبنا نیوز، آن چه می خوانید گفت وگوی خبرنگار روزنامه خراسان با این تبهکار خطرناک پشت میله های بازداشتگاه است.
نامت چیست؟ گل احمد – ن
ایرانی هستی؟ نه! اهل یکی از روستاهای شهر هرات در افغانستان هستم.
چند سال داری؟ 21 سال و چند ماه!
درس هم خوانده ای؟ نه! در روستای ما اوضاع اقتصادی اهالی به گونه ای نبود که فرزندان شان راهی شهر بشوند یا ادامه تحصیل بدهند. من هم به مدرسه نرفتم و بیسواد هستم.
متاهل هستی؟ بله! یک پسر یک ساله هم دارم.
در ایران ازدواج کردی؟ نه! 17 ساله بودم که با دختر عمویم در افغانستان ازدواج کردم اما به تنهایی وارد ایران شدم.
به صورت قانونی وارد ایران شدی؟ نه! قاچاقی آمدم.
چگونه؟ به همراه تعداد دیگری از همشهریانم بعد از تسلط و حکومت طالبان در افغانستان تصمیم گرفتیم به ایران بیاییم. به همین علت با قاچاقچیان تا مرز ایران آمدیم و سپس با خودروهایی که اتباع را به طور قاچاق به شهرهای مختلف انتقال می دهند به تهران رفتم.
چه زمانی به طور غیرقانونی وارد ایران شدی؟ حدود 2سال قبل.
در تهران چگونه کسب درآمد می کردی؟ در ساخت و سازهای مسکن بنایی می کردم.
البته چند نفر با هم بودیم که آن ها هم از اهالی روستاهای مجاور ما در هرات بودند.
معتادی؟ فقط قرص ها مخدردار استفاده می کنم ولی سیگار زیاد می کشم.
اولین بار در ایران سیگار کشیدی؟ نه! هنوز نوجوان بودم که سیگار کشیدن را با دوستانم در روستا شروع کردم اما وقتی به ایران آمدم میزان مصرفم خیلی بیشتر شد.
چه شد که به مشهد آمدی؟ حدود 9 ماه قبل بود که با تماس یکی از همشهریانم به مشهد آمدم او از شرکت های بازاریابی اینترنتی اطلاع داشت و از من خواست برای درآمد بیشتر به مشهد بیایم.
چگونه شرکت هرمی را راه اندازی کردی؟ من 63 میلیون تومان پول داشتم وقتی در جریان فروش کالاهای نفیس و گران قیمت اینترنتی قرار گرفتم پول هایم را برای بازاریابی سرمایه گذاری کردم و سپس دیگر هموطنانم را که می شناختم به مشهد کشاندم و بدین ترتیب تعدادمان زیاد شد.
این سرمایه را در ایران پس انداز کرده بودی؟ نه! زمانی که قصد داشتم به ایران بیایم مقداری از زمین هایمان را فروختم و مبلغی هم پس انداز داشتم.
چگونه به صورت زیرزمینی و مخفیانه فعالیت می کردید؟ ابتدا در بولوار توس خانه ای را اجاره کردیم اما وقتی تعداد اعضای شرکت هرمی بیشتر شد یک زیرزمین بزرگ تر را تدارک دیدم وقتی افراد بیشتری را با تماس های تلفنی و به امید استخدام در یک شغل پرسود به مشهد کشاندم از هرکدام مبلغ 35 میلیون تومان برای عضویت و خرید محصول اینترنتی می گرفتم.
یعنی آن کالا یا محصول به دست شما نمی رسید؟ نه! اصل این شرکت ها در خارج از کشور هستند و ما فقط کالاهایی مانند ساعت های مارک دار را به صورت تصویری خرید و فروش می کردیم البته اگر می خواستیم اصل آن کالا را دریافت کنیم باید به یک کشور دیگر می رفتیم.
در واقع زندگی مخفیانه داشتید؟ بله! هیچ کس حق خروج از زیرزمین را نداشت هفته ای 150 هزارتومان از هر عضو برای غذا می گرفتیم که یک نفر مورد اعتماد از زیرزمین خارج می شد و مواد غذایی لازم را تهیه می کرد.
نمی دانستی این کار هم غیرقانونی است؟ نه! چون در تهران هم شبکه های زیادی وجود داشتند و بسیاری از دوستان و هموطنانم عضو شرکت های بازاریابی اینترنتی شده بودند ولی هیچ وقت پولدار نشدند! من هم تصور می کردم آن ها نمی توانند عضو زیادی پیدا کنند به همین علت همه تلاشم را به کار گرفتم تا افراد بیشتری را به عضویت شرکت دربیاورم! آن ها هم به امید یافتن کار و استخدام به من اعتماد می کردند و تصورشان این بود که با درآمد هنگفتی روبه رو می شوند.
«حبیب» (مقتول) را هم تو به عضویت شرکت هرمی درآوردی؟ بله! ولی او نمی توانست کار کند! پول هم تحویل داده بود به همین علت از نزد ما رفت تا در تهران کار کند!
پس خروج او از شرکت علت اصلی نزاع بود؟ بله! «حبیب» اهل ولایت هلمند در افغانستان بود وقتی از ما جدا شد در میان اعضای دیگر شرکت همهمه به راه افتاد چرا که وقتی افرادی را عضو کردی باید برای آن ها کار کنی تا حداقل به پول خودشان برسند ولی خروج او باعث ضرر و زیان شده بود. به همین دلیل از آن جا فرار کردیم ولی خیلی زود کارآگاهان پلیس آگاهی در حالی به سراغ ما آمدند که در مخفیگاه دیگری بودیم و قصد داشتم به افغانستان بگریزم!
فکر نمی کردی با این سرعت شناسایی شوی؟ به هیچ وجه! حتی به فکرم خطور هم نمی کرد چون ما به طور غیرقانونی و قاچاقی از افغانستان به مشهد آمده بودیم و هیچ گونه هویتی در سامانه های پلیس یا دیگر ادارات و سازمان های ایران نداشتیم ولی نمی دانم چگونه افسران پلیس آگاهی خراسان رضوی فقط طی دو روز ما را دستگیر کردند.
پشیمانی؟ خیلی! روزی صدبار به خودم لعنت می فرستم که چرا دست به چنین کاری زدم و آینده ام را تباه کردم.
خنجر را برای قتل «حبیب» با خودت حمل می کردی؟ آن را قبلا یکی دیگر از دوستانم به من داده بود که اگر هنگام رویارویی با «حبیب» یا کس دیگری درگیر شدم من هم از خنجر استفاده کنم.
چرا ضربات متعدد زدی؟ می خواستم زهر چشم بگیرم که دیگران هم بترسند! ولی آن قدر خشمگین و عصبانی شدم که نتوانستم خودم را کنترل کنم. کاش می توانستم از خیر خروج او از شرکت بگذرم در نهایت 400 یا 500 دلار ضرر می کردم.
وقتی پول های هموطنانت را می گرفتی سرنوشت آن ها چه می شد؟ دیگر خودشان می دانستند اگر دوست داشتند به یک کشور دیگر بروند و در آن جا کار کنند و اقامت بگیرند! اگر هم نمی خواستند باید افراد دیگری را به عضویت شرکت درمی آوردند تا به پول خودشان برسند!
اگر زمان به لحظه قبل از قتل برسد چه تصمیمی می گیری؟ خودم را کنترل می کنم دست از قدرت نمایی و منم منم برمی دارم!
دلت برای خانواده ات تنگ نشده؟ چرا! مگر می شود من هم آرزو دارم پسر خردسالم را یک بار ببینم ولی حالا باید در گوشه زندان انتظار بکشم! آن هم اگر مجازاتم اجرا نشود. خیلی دوست دارم به افغانستان بازگردم.
سابقه خبر
به گزارش روزنامه خراسان عصر هشتم اردیبهشت با مرگ جوانی در بیمارستان طالقانی مشهد که با ضربات مهلک خنجر مجروح شده بود، پرونده جنایی دیگری روی میز قاضی دکتر صادق صفری (قاضی ویژه قتل عمد مشهد) گشوده شد. ساعتی بعد گروهی از افسران ورزیده اداره جنایی پلیس آگاهی خراسان رضوی به سرپرستی سروان آرمین منفرد (افسر پرونده) تحقیقات پلیسی را برای شناسایی عامل یا عاملان این جنایت هولناک آغاز کردند و به سرنخ هایی از یک شرکت هرمی رسیدند. طولی نکشید که کارآگاهان با بازبینی دوربین های مدار بسته و استفاده از شگردهای اطلاعاتی، مخفیگاه ضارب و همدست وی را در حالی به محاصره درآوردند که همه اعضای شرکت هرمی از زیرزمین اجاره ای گریخته بودند. با دستگیری گل احمد (ضارب) و همدست وی، بررسی های تخصصی با بهره گیری از تجربیات قاضی شعبه 208 دادسرای عمومی و انقلاب مشهد ادامه یافت تا این که جوان 21 ساله به قتل هموطنش با انگیزه خروج از شرکت هرمی اعتراف کرد. این تبهکار مخوف مدعی شد که برای گرفتن زهر چشم «حبیب» (مقتول) را هدف ضربات هولناک خنجر قرار داده است.
