قصد ترک ورزش را داشتم و همین الان هم این قصد را دارم / بعد از کسب مدال، ۱۰ میلیون به من دادند، که یک جفت کفش شد / تا الان هیچ مدیرکلی یک بار سر تمرین ما نیامده ببینند چیزی نیاز داریم یا خیر/ مسئولان به فکر ماندگاری ورزشکاران باشند

کبنا ؛مانی مختاری از قهرمانان ورزشی استان کهگیلویه و بویراحمد در رشته دو و میدانی است. مختاری عضو تیم ملی است و هم اکنون خود را برای مسابقات جوانان آسیا سال آینده آماده می‌کند، اما می‌گوید قصد ترک ورزش قهرمانی را دارد.
یکی از رسالت‌های رسانه‌ها این است که زبان گویای جامعه باشند، همانطوری که رسانه‌ها اخبار خوب دولت و نظام را به گوش جامعه می‌رسانند تا مردم از عملکرد مسئولان با خبر باشند، این رسالت را دارد که صدای مردم را هم به گوش مسئولان برساند. پایگاه خبری کبنا نیوز جویای وضعیت ورزشکاران استان کهگیلویه و بویراحمد شده است، به همین منظور در دومین گفت و گو با ورزشکاران، ‌مانی مختاری بازیکن تیم ملی از چالش بزرگ ورزشکاران هم استانی سخن گفته است.
به عنوان ورزشکار حرفه‌ای زیرساخت‌های استان را چگونه می‌بینید؟
یک پیست در ورزشگاه تختی در اختیار داریم ولی از نظر مالی حمایت خاصی از ما نمی‌شود، من در مسابقات جوانان آسیا که اردیبهشت ماه در ازبکستان برگزار شد در رشته دو ۸۰۰ متر نائب قهرمان آسیا شدم، از فدراسیون کشوری و تربیت بدنی استان کهگیلویه و بویراحمد وعده زیاد دادند ولی هیچ تجلیلی از ما نشد.
بعد از اینکه از ازبکستان برگشتیم ۱۰ میلیون به من دادند و گفتند دوباره از شما تجلیل می‌شود که تاکنون تجلیلی نکرده‌اند، ۶ ماه گذشت و می‌گویند بودجه نداریم، و امروز و فردا می‌کنند. این ۱۰ میلیون برای من یک جفت کفش شد، کل ورزش حرفه‌ای من و چند مدال کشوری و آسیایی که بدست آوردم با هزینه شخصی یوده است. رئیس هیئت ما آقای محمدی هستند که پیگیر کار ما هستند، اما تربیت بدنی کهگیلویه و بویراحمد و فدراسیون هر ماه وعده می‌دهند که تحلیل می‌کنند ولی تاکنون تجلیلی نکرده‌اند، ‌یه میلیون و دو میلیون دردی از ورزشکار دوا نمی‌کند.

اما در مورد پیست، استاندارد است ولی بخشی از آن خراب است، این پیست ۴۰۰ متر است که ۱۸۰ متر آن خراب است، با وجود این آسیب‌ها باز هم تمرین می‌کنیم و مجبوریم که با این وضع کنار بیاییم.
مسابقه آسیایی چطور برگزار شد؟
مسابقات کشور ازبکستان به مدت ۷ روز در اردیبهشت ماه برگزار شد، کل هزینه و تجهیزات با خودم بود، فقط اعزام با فدراسیون انجام گرفت. قبل از اعزام یک میلیون پول تو جیبی در اختیار ما گذاشتند، که کار خاصی با آن نمی‌شد بکنیم، فقط پول چند تا ساندویچ می‌شد، بعد از برگشتن از ازبکستان هم ۹ میلیون دادند که این پول هم با پیگیری‌های رئیس هیئت، آقای‌امید محمدی انجام گرفت که از‌ایشان تشکر می‌کنم.
ما امکانات خیلی کمی داشتیم، تفاوت امکانات در ازبکستان نسبت به اینجا خیلی زیاد است، ولی خدا رو شکر من، یوسف آذریان و عباس محرابی هر سه نتیجه‌های خوبی گرفتیم، یک طلا و یک نقره و مقام چهارم را کسب کردیم.
اگر بخواهیم ورزش توسعه پیدا کند چکار باید کنیم؟
با شرایطی که ما می‌بینیم هیچ توسعه‌ای ایجاد نمی‌شود، باید پیست مناسبی فراهم باشد و بعد هم باید تبلیغات شود تا مردم به سمت ورزش بیایند، ولی خود من با این شرایط هیچ گاه نمی‌گویم که وارد ورزش قهرمانی شوید، اگر بگویم بخاطر مدالم ۱۰ میلیون گرفتم هیچ کس به سمت این ورزش نمی‌آید. من قصد ترک ورزش را داشتم و همین الان هم این قصد را دارم، چون شرایط اقتصادی خیلی بدی دارم، به نظر من بجای توسعه و جذب افراد جدید باید به فکر حفظ و نگهداشتن ورزشکاران باشیم.

من همین الان به عنوان ملی پوش کفش و وسیله‌هایم نو نیستند و دست دوم هستند. ما با کفش ۴۰۰ تومانی و‌یه تومنی تمرین می‌کنیم و بعد انتظار دارند ما مدال آسیایی و جهانی بیاوریم و اتفاقات بهتری برای ما بیفتد. من قبل از مسابقات ازبکستان پول خرید کفش نداشتم، با کفش ۸۰۰ هزار تومانی برای مسابقات رفتم. ولی رقبای ما کفش‌های ۱۵ میلیونی داشتند. همین کفشی هم که خریدم همین هفته آن را دوختم، هر هفته باید کفشم را بدوزم.
چه حرفی با مسئولین دارید؟
تنها حرف من این است که مسئولان به فکر ماندگاری ورزشکاران باشند، با این وضع فکر نمی‌کنم تا چند سال دیگر ورزشکاری در رشته دو و میدانی داشته باشیم، چون ۴ نفر هستیم که یکی و دو نفرمان قصد ترک ورزش داریم. مشکل ما این است که از سوی تربیت بدنی استان و فدراسیون کشوری حمایتی نمی‌شویم. تا الان هیچ مدیرکلی یک بار سر تمرین ما نیامده ببینند چیزی نیاز داریم یا خیر. آقای محمدی جویای احوال هست و هفته‌ای یکی دو بار سراغ می‌گیرد. انتظار داریم برا مسابقات آسیایی سال آینده از نظر مالی حمایت کنند تا ما بمانیم و بتوانیم با روحیه و شرایط خوب سراغ مسابقات سال بعد برویم و مدال کسب کنیم.