معمای پیچیده انتخابات گچساران و باشت / وحدت در بین اصولگرایان به مشکل بر می‌خورد؟ / کدام یک از برادران حسینی کوتاه می‌آید؟ / حرکت مخفیانه پدرخواندگی در جریان اصولگرایی / اصولگرایان دست چه کسی را اسفند 1402 بالا می‌برند؟

صلاحیت ۴۶ نفر از نامزد‌های انتخابات مجلس حوزه انتخابیه شهرستان‌های گچساران و باشت از سوی هیئت اجرایی تأیید شد. غلامرضا تاجگردون، سید قدرت حسینی‌بحرینی، سید ناصر حسینی‌پور، علی پولادی‌وندا، علیمراد جعفری، اردلان زینل‌زاده، محمدباقر شریفی، ریحان محمدپور، هادی زارع‌پور، اکبر علیزاده و ده‌ها نفر دیگر در این مرحله صلاحیت‌شان مورد تأیید هیئت اجرایی انتخابات اسفند ۱۴۰۲ شهرستان‌های گچساران و باشت قرار گرفت. بر اساس قانون انتخابات ۱۴۰۲ ثبت‌نام نامزد‌های انتخابات به شکل اینترنتی انجام گرفت و به همین دلیل گرایش سیاسی ثبت‌نام‌کنندگان روشن نیست. اینگونه که به نظر می‌رسد؛ اصولگرایان تندرو و معتدل بیش از سایرین چشم طمع به کرسی سبز بهارستان دارند. انتخابات در سطح استان کهگیلویه و بویراحمد به ویژه شهرستان‌های گچساران و باشت هنوز به آن حرارت خاص خودش نرسیده، بخشی از آن هم طبیعی است. مردم، لیدر‌ها و گروه‌های سیاسی منتظر تأیید صلاحیت نهایی نامزد‌ها هستند. هیئت مرکزی نظارت شورای نگهبان نظر نهایی را پیرامون صلاحیت افراد می‌دهد.
در این بین اصولگرایان شهرستان‌های گچساران و باشت هیچ وقت روی یک گزینه ۱۰۰درصدی به اجماع و وحدت نرسیدند. به نظر می‌رسد غائله وحدت در بین اصولگرایان به مشکلات تازه‌ای برخورده است. همواره بین علیمراد جعفری و سید قدرت حسینی اختلاف‌نظر وجود داشته و این دو به نظر می‌رسد که هیچگاه روی یک میز ننشینند. در این دوره سید قدرت حسینی‌بحرینی، سید ناصر حسینی‌پور، علیمراد جعفری، اردلان زینل‌زاده، علی پولادی‌وندا، ریحان محمدپور، محمدباقر شریفی، اکبر علیزاده و افراد دیگری که هنوز نام آن‌ها خیلی مطرح نشده است، اصولگرایانی هستند که برای انتخابات اسفند ۱۴۰۲ نام‌نویسی کرده‌اند.
نارضایتی از عملکرد سید ناصر حسینی‌پور و روی گرداندن بخشی از مردم به دلیل همین عملکرد مهمترین دست‌انداز وحدت اصولگرایان در این دوره است. بعید به نظر می‌رسد که اصولگرایان گچساران و باشت یک بار دیگر با رغبت پشت سر حسینی‌ها قرار بگیرند. هر چند سید قدرت حسینی‌بحرینی مرد روز‌های سخت است و او همواره توانسته محور وحدت اصولگرایان باشد.  
اما این‌بار گویا اصولگرایان با دست‌انداز‌های تازه‌تری نیز روبه‌رو هستند. نیرو‌های جوان‌تر اصولگرا که ساختار‌های تصمیم‌گیری سنتی را قبول ندارند دست‌انداز نخست محسوب می‌شوند. نیرو‌های همانند ریحان محمدپور، محمد باقر شریفی، اکبر علیزاده و ... که می‌خواهند مجلس دوازدهم را در دست بگیرند و در این زمینه خیال کوتاه آمدن نیز ندارند.
دوم سنتی‌ها هستند، افرادی همانند؛ یدالله مرادی، الاکس راهی، رستم مرزبان، سرهنگ بیعت‌اصل، غلامرضا پاکدل و ده‌ها نفر دیگر که از مدت‌ها پیش صدای اعتراض و مخالفت آن‌ها از عملکرد سید ناصر حسینی‌پور به گوش می‌رسد و بعضی از آن‌ها ساز جدایی‌زده و جریان اصولگرایی را در دوراهی حسینی‌ها و عبور از حسینی‌ها قرار داده‌اند و جرگۀ اصولگرایان را با یک پراکندگی روبرو کرده اند، قطعاً با کنش و واکنش‌های سنتی‌ها و جوان‌تر‌ها در ماه‌های اخیر تصور وحدت دوباره آن‌ها ذیل سایه حسینی‌ها تقریباً محال به نظر می‌رسد و جریان اصولگرایی شهرستان‌های گچساران و باشت باید بین حفظ آبروی این جریان و اعتمادی که مردم به آن‌ها دارند و حسینی‌ها و عملکرد آنها یک گزینه را به جان بخرند.
هر چند سهم‌خواهی‌ها گاهی همه این مناسبت‌ها را به‌هم میریزد.
علاوه بر این چهره‌های مانند؛ ریحان محمدپور که سعی دارند خود را چهره‌ای میانه‌رو نشان دهند و تصور جدیدی از خود ارایه دهند و با این اقدام افکار عمومی و نظر جریان اصولگرایی را به سمت خود بکشانند. محمدپور سال‌ها در تهران در جایگاه‌های حساس و مهم کار کرده و بیشتر از همه کاندیدا‌های نوظهور راهرو‌های وزارتخانه‌ها و مراکز مهم و خاص را بَلد است. او در حال تبدیل شدن به یک رقیب سرسخت برای سایر کاندیدا‌ها است. استقبال لیدر‌ها و شخصیت‌های صاحب نفوذ مناطق مختلفی همانند؛ باباکلان گچساران و سایر مناطق دیگر دال بر این دارد که محمدپور ظرفیت بالایی دارد. او از خود روحیه جوانی، خوشفکری و پُرانرژی نشان داده و فعالیت و دیدار‌های مردمی او نسبت به سایر نامزد‌ها بیشتر و گرم‌تر است.
با این وجود هنوز جریان اصولگرایی در شهرستان‌های گچساران و باشت سکوت خود را نشکسته‌اند و احتمالاً آن‌ها ابتدا به دنبال یک وحدت درون جریانی و نشست‌های درون سازمانی هستند تا به یک اجماع نظر برسند.  
عملکرد سید ناصر حسینی‌پور شاید به گونه‌ای بوده که امروز جریان اصولگرایی میلی نداشته باشند به یاد بیاورند که پیروزی او در میان‌دوره بدون حضور غلامرضا تاجگردون به نام آن‌ها گره خورده است، نامه غلامرضا پاکدل هم این مسئله را نشان می‌دهد. در هر صورت دو سال از آن روز‌ها گذشته و انتخابات اسفند ۱۴۰۲ پیش‌رو است.
آیا اصولگرایان گچساران و باشت می‌توانند، جایگاه خود را احیا و گزینه مورد اعتماد مردم را معرفی کنند یا خیر؟ آیا آن‌ها می‌توانند چتر جریان اصولگرایی را گسترش دهند؛ چه از لحاظ کاندیداتوری و چه از لحاظ اثرگذاری و راهبری؟ آیا جوان‌تر‌ها جایگاهی در این جریان دارند یا هنوز بر مدار سنتی و قدیمی خود می‌چرخند؟ برخی از لیدر‌های قدیمی این جریان در شهرستان‌های گچساران و باشت از فعالیت‌های انتخاباتی و سیاسی فاصله گرفته‌اند و به نظر می‌رسد جا برای جوان‌تر‌ها بیش از گذشته در این جریان باز شده و آن‌ها حرف‌های متفاوت‌تری نسبت به سایر رقبا دارند! هنوز خیلی از جوانان اصولگرا دغدغه توسعه گچساران و باشت را دارند و نمی‌خواهند به هیچ وجه به دوران تاجگردون، انزوا و دوری خود از نظام اداری برگردند.
حدود سه ماه به انتخابات مجلس دوازدهم مانده و هنوز هیچ‌گونه فعالیتی از جریان اصولگرایی در سطح استان و شهرستان‌های گچساران و باشت دیده نمی‌شود و اصلاح‌طلبان هم مطلقاً در کما بسر می‌برند و تنور انتخابات هنوز سرد است. با این وجود اصولگرایان دو شهرستان با چالش بزرگی به نام برادران حسینی روبرو هستند و به نظر می‌رسد هیچ کدام از آن‌ها بنای کوتاه آمدن در مقابل دیگری ندارد و وضعیت واتس آپی ماشاءالله برادر کوچکتر حسینی‌ها هم این موضوع را نشان می‌دهد. از این حرف‌ها که بگذریم، انتخابات اسفند ۱۴۰۲ گزینه‌های همانند، زینل‌زاده، ریحان محمدپور و محمد باقر شریفی روی میز دارد که اصولگرایان می‌توانند در اقدام متقاوتی دست یکی از این چند نفر را بالا ببرند و برای همیشه از براداران حسینی و عملکرد آن‌ها عبور کنند. هر چند در جریان اصولگرایی برخی به پدرخواندگی حمله می‌کنند ولی می‌خواهند خودشان مخفیانه این مدل را پیگیری کنند و یک دفعه در آخر انتخابات نظر خود را تحمیل کنند. باید منتظر بمانیم و ببینیم چه اتفاقی می افتد؟