محمدعلی وکیلی: جامعه زمین چمن نیست

کبنا ؛محمدعلی وکیلی نوشت: برخی گمان می‌کنند جامعه همچون چمن است و نظام می‌تواند با سیاست‌هایش سر اعضای جامعه را یکسان کند. ماشین چمن زن، زمین چمن را یکسان می‌کند ولی تفاوت‌های اعضای جامعه، اجازه یکسانی را نمی‌دهد. مدت‌هاست عده‌ای در کشور با اندیشه‌های سوسیالیست و به‌ نام عدالت، به دنبال یکسان‌سازی جامعه هستند. به جای اینکه تلاش کنند موانع پیشرفت و ترقی را از سر راه جامعه بردارند و کمک کنند، ندارها هم مثل داراها کامیاب شوند، تلاش می‌کنند داراها را با تنبیهات عدیده به کلوپ ندارها سوق دهند.
این نگاه را در جدول حقوق و دستمزدها به خوبی می‌بینیم.
یادم میاد سال ۹۷ تعدادی از نمایندگان اصولگرا به نام اجرایی عدالت، طرحی ارائه دادند که مستخدمین دولت با دریافت‌های بالای دوازده میلیون تومان، با وضع مالیات ۲۵ درصد باید تنبیه می‌شدند و هم زمان از افزایش سنواتی نیز محروم می‌شدند.
در آن زمان، حقیر ضمن مخالفت عرض کردم این تفکر هیچ نسبتی با عدالت ندارد و این مصداق روشن اداره کمونیستی جامعه است و نتیجه‌اش بی‌انگیزگی متخصصان و مهاجرتشان می‌باشد که شوربختانه اتفاق افتاد.
اکنون هم تفکر حاکم برسیاست‌های مالیاتی مصداق دیگری از اندیشه‌های سوسیالیستی است.
یکی از آشنایان دیروزبرگ تشخیص مالیات سال ۱۴۰۲خودروی لنکروزش که مدل ۲۰۱۳هست را نشون میدادکه ممیزباسلیقه وتشخیص خود،برایش مبلغ باورنکردنی ۴۹۸میلیون تومان مالیات تعیین کرده است.
صاحب این خودرو در گرانی خودرویش هیچ تقصیر ندارد اومدعی است که خودرویش را کمتر از چهار میلیارد تومان خریده و سیاست‌های تورم‌زایی دولت، ارزشش را به حدود ۹ میلیارد رسانده است و حالا گیر یک ممیز سختگیر افتاده و با نرخ‌گذاری خودسرانه و مبنا قرار دادن قیمت ۱۲ میلیارد او را‌اینچنین تنبیه کرده است. جالب است ایشان ضمن ارائه برگ تشخیص در موارد مشابه در حوزه‌های دیگر، از دویست تا دویست پنجاه میلیون‌ مالیات ستانده می‌شود.
این نمونه کوچکی از بلبشویی مالیات‌گیری برای تنبیه داراها و یکسان‌سازی طبقات جامعه می‌باشد. بدیهی است معنای این انتقاد، دفاع از ندادن مالیات برای مشمولین نیست بلکه اعتراض به نگاه‌های سوسیالیستی است که خود را در لباس عدالتخواهی نشون می‌دهد.
اینکه در حوزه سیاسی و یا فرهنگی تلاش می‌شود همگان مثل ما فکر کنند و به دلخواه ما رفتار کنند مصداد یگری از اداره چمنی جامعه می‌باشد تا زمانی که تفاوت‌ها را به‌ رسمیت نشناسیم نمی‌توانیم جامعه رادرست مدیریت کنیم.