کبنا ؛یادداشت - بخش زیادی از فکر و اندیشه ما مربوط به گذشته است. گذشته‌ای که هویت ما در آن است و گاهی معلم امروز ما بوده و اغلب مبنایی برای موقعیت‌هایی است که باید قدر بدانیم. در اینکه گذشته نمی‌تواند بشریت بویژه در دنیایی امروز را در سکون خود نگه دارد اما، هستند کسانی که به مرور خاطرات گذشته به دلایل متفاوتی علاقه‌مند هستند. چراکه نوستالژی یک احساس غم‌انگیز همراه با شادی است و یادآوری خاطرات شیرین گذشته باعث بهبود خلق و خو، تقویت روحیه، افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس، ایجاد حس حمایت اجتماعی و کمک به کنار آمدن با شرایط چالش‌زا و دشوار می‌شود.
اگر نوستالژی توسط کسانی که خود در زمان مورد مطالعه بوده‌اند، انجام گیرد یقیناً با پژوهشی که توسط دیگر کنشگران انجام می‌گیرد، متفاوت است. محقق مربوط به زمان مورد مطالعه، می‌تواند احساسات و روح گذشته را در پژوهش خود زنده کند و به مخاطب انتقال بدهد. یوهانس هوفر، پزشک سوییسی که برای اولین‌بار واژۀ «نوستالژی» را ابداع کرد، نوستالژی را آمیخته‌ای از دو ویژگی اساسی میدانست. یکی آرزوی بازگشت به خانه، و دیگری درد ناتوانی از این بازگشت. به هر حال نوستالژی یک راه حل محبوب برای تغییر است. مواردی مانند مرگ همسر یا عزیزان، شکست عاطفی، تغییر محل زندگی یا سبک زندگی باعث تغییر در زندگی ما می‌شوند و نوستالژی باعث می‌شود ما با این تغییرات زودتر سازگار شویم.
علی ایحال، شاید پیشرفت‌های چشمگیر دیگر استان‌ها در حوزه‌های مختلف زندگی اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، پتانسیل غیرقابل انکار کهگیلویه بزرگ در منابع و زیرساخت‌ها و صدالبته رشد چشمگیر شاخص نیروی انسانی و نخبگان دانشگاهی، و این همه محرومیت و بی‌تفاوتی مسئولان، رغبتی ایجاد کرد تا مروری بر اولین‌های شهر دهدشت داشته باشم. اکنون که فکر مسئولان از مردم خیلی فاصله گرفته است، امیدوارم این اثر که خالی از ایراد هم نیست، محرکی باشد تا مسئولان و مدیران استانی به فکر چاره‌ای باشند تا دام محرومیت از پای توسعه کهگیلویه بزرگ باز شود. آن روز دیر نیست. باید همت کرد، حمایت شد و حَمیت را در مدیریت‌ها پیشه سازیم.
--------------------------------
سیدابوصالح دانشفر
فرهنگی بازنشسته کهگیلویه بزرگ
و پیشکسوت ورزش استان
در اینجا مقاله کامل «نوستالژیک اولین‌های شهر دهدشت» را بخوانید.
اگر نوستالژی توسط کسانی که خود در زمان مورد مطالعه بوده‌اند، انجام گیرد یقیناً با پژوهشی که توسط دیگر کنشگران انجام می‌گیرد، متفاوت است. محقق مربوط به زمان مورد مطالعه، می‌تواند احساسات و روح گذشته را در پژوهش خود زنده کند و به مخاطب انتقال بدهد. یوهانس هوفر، پزشک سوییسی که برای اولین‌بار واژۀ «نوستالژی» را ابداع کرد، نوستالژی را آمیخته‌ای از دو ویژگی اساسی میدانست. یکی آرزوی بازگشت به خانه، و دیگری درد ناتوانی از این بازگشت. به هر حال نوستالژی یک راه حل محبوب برای تغییر است. مواردی مانند مرگ همسر یا عزیزان، شکست عاطفی، تغییر محل زندگی یا سبک زندگی باعث تغییر در زندگی ما می‌شوند و نوستالژی باعث می‌شود ما با این تغییرات زودتر سازگار شویم.
علی ایحال، شاید پیشرفت‌های چشمگیر دیگر استان‌ها در حوزه‌های مختلف زندگی اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، پتانسیل غیرقابل انکار کهگیلویه بزرگ در منابع و زیرساخت‌ها و صدالبته رشد چشمگیر شاخص نیروی انسانی و نخبگان دانشگاهی، و این همه محرومیت و بی‌تفاوتی مسئولان، رغبتی ایجاد کرد تا مروری بر اولین‌های شهر دهدشت داشته باشم. اکنون که فکر مسئولان از مردم خیلی فاصله گرفته است، امیدوارم این اثر که خالی از ایراد هم نیست، محرکی باشد تا مسئولان و مدیران استانی به فکر چاره‌ای باشند تا دام محرومیت از پای توسعه کهگیلویه بزرگ باز شود. آن روز دیر نیست. باید همت کرد، حمایت شد و حَمیت را در مدیریت‌ها پیشه سازیم.
--------------------------------
سیدابوصالح دانشفر
فرهنگی بازنشسته کهگیلویه بزرگ
و پیشکسوت ورزش استان
در اینجا مقاله کامل «نوستالژیک اولین‌های شهر دهدشت» را بخوانید.
