به بهانه روز خبرنگار

کبنا ؛چشمانم کم کم سوی خودرا از دست می‌دهد، دلم خوش بود در پایان عمر نیاز ندارم کسی عصا کش من شود اما برعکس شد و می‌رود که محتاج عصاکش شوم.
بیش از یکسال است که استخوان در گلو دارم و لب فرو بسته و آن چیزی که مداوم شاهدش بوده و خواهم بود را عنوان نکنم اما کم سویی چشمانم مرا نهیب زد که مگرتاکی باید لب فرو بست وچیزی نگفت، روی سخنم البته با آن کسانی نیست که مثل خودم یا عینکی شدند ویا کم کم می‌شوند چرا که آنان هم شاید همین دغدغه را داشته باشند.
هستند کسانی که فقط در مناسبت‌ها موفق به زیارتشان می‌شویم ویا در صورت خوشبینانه در بعضی جلسات نگاهمان به دیدارشان منور می‌شود و اصلاً هم ککشان نمی‌گزد که دیگر دوستان در این عرصه از توانایی خودهزینه می‌کنند و هر روز مشغول برگرداندن اخبار از روی نوار به نوشته هستند.
این تیپ دوستان کارشان خیلی راحت است نه دغدغه ضبط صدا دارند ونه نگران نوشتن خبر هستند و به خوبی می‌دانند هستند کسانی که زحمت آنها را کم کرده و می‌نویسند و آخر سر وقتی خبر کامل شد وبر روی سایت قرار گرفت با یکی دوتا کلیک اصل خبر را گرفته و بنام خود در سایت دیگری درج می‌نمایند و البته استفاده بهینه‌اش را هم می‌برند.
گله من از این دوستان کم زحمت نیست که از زحمات فراوان دیگران بهره مند می‌گردند بلکه از کسانی است با علم به این که می‌دانند این دوستان هیچگاه خبری را خود زحمت نکشیده و منتشر نکرده‌اند بلکه تمامی خبرهایشان حاصل زحمات دیگران است و با تمام علم واطلاع از موضوع وقت تجلیل وتکریم هر دوی اینان به یک چشم دیده می‌شوند و باور کنید این درد سنگینی است ومیدانید معنایش چیست عرض می‌کنم.
شما برادری که مسئولی علناً با این نوع نگاه به دیگران می‌فهمانی که می‌توانید حاصل زحمات دیگران را مصادره نمایید و ما با آنکه میدانیم ویقین داریم چشم خودرا بسته وچیزی نمی‌گوییم، خداوکیلی این رفتار از نگاه آموزه‌های دینی پسندیده است و یانه، اگر پسندیده است که شک دارم باشد به من هم بگویید تا چنین کنم و اما اگر نیست چرا دوغ و دوشاب را یک نرخ به حساب می‌آورید وارج می‌گذارید وچشم بر زحمات شبانه روزی بعضی‌ها می‌بندید تا خستگی آن زحمات برتن خسته‌شان بماند.
حداقل کاری که برادران مسئول می‌توانند انجام دهند اگر هم در جمع بهانه افشا شدن آن دوستان را دارند حداقل در خفا از زحمات کشیده شده زحمتکشان واقعی تقدیر کنند تا مزد زحمات واقعی‌شان را گرفته باشند.
تا زمانیکه دوغ و دوشاب یک نرخ دارد شما مسئول هم با ترازوی انصاف سنجیده نخواهید شد وهمواره باید حواستان جمع باشد تا همین دوشاب‌ها ضربه کاری را به شما وارد نکنند و صندلی زیر پایتان را از شما نستانند.
از مدیر مسئولان سایتها هم توقع می‌رود وقتی یقین دارند خبرنگارشان کپی بردار متون دیگران است یا واردارشان کنند خود اقدام به نگارش خبر بگیرند ویا عذرشان را بخواهند هر چند خبرنگاری که بدون مزد کار کند حتماً این امتیاز کپی برداری را از مدیر مسئول خود خواهد گرفت واین قصه سر دراز دارد.
به همه دوستان خوبم که درعرصه خبر وخبرنگاری به معنای واقعی کلمه زحمت می‌کشند خسته نباشی وخدا قوت میگویم انشاله که در سال جدید خبری کمتر شاهد ربودن زحمات دیگران باشیم، انشالله.
-------------------------------------------------
سید قربانعلی موسوی شیرازی
روزنامه نگار و فعال فرهنگی رسانه‌ای چرام
---------------------------------------------------