پاسداشت روز پدر

کبنا ؛متن ارسالی: ۲۹ اسفند امسال مصادف است با ولادت مولی الموحدین، امام‌ والی، روج همیشه متجلی و فخر عالم بشریت حضرت علی (ع). امام کعبه خیز شیعیان، آغاز نولدش از مکانی بود که قبله مریدان و موحدان دین نبوی است. او از قبله‌گاه بشریت برای حمایت از دینی آمد که خود اسوه و عصاره‌‌ همان شد. نفسش زنده به اسلام بود. قلبش تپیده به راه اسلام بود. زبانش کلید معمای اسلام بود. قدمش پیمودن در مسیر اسلام بود. نگاهش به دور دست‌ترین لفقهای تعالی اسلام بود. مغزش سراسر تبلور اندیشه‌های اسلام بود. دست‌هایش ذوالفقار اسلام بود. زندگیش در بست فدایی اسلام شد. فاطمه (س) همسرش مظلومه اسلام بود. حسن (ع) فرزندش کریم و امین اسلام بود. حسین (ع) فرزندش قتیل و رمز اسلام بود. زهرا (س) دخترش راوی اسلام و قهرمان زندگی اسلامی‌اش بود. و علی (ع) عین اسلام بود. چون در محرابی که سنگر اسلام است، از فرق سر تا ناخن پایش را به خونی که برای اسلام در جریان بود، غسل داد و طاهر کرد و طیرالارض نمود تا بهشت اسلام را مهیای شیعیانش کند.
و این روز را روز پدر نامیده‌اند.
پدر بودنِ تنها برای توالی نسل دادن نیست. پدر بودن به اسمی در شناسنامه حک نمودن نیست. پدر بودن به بزرگ یه خانواده بودن نیست. این‌ها دلیل هستند که مفهومشان مدیون معنای پدر هست. پدر تنها نان آور نیست، بلکه نام آور هم باید باشد. پدر نام آور بی‌ماندگاری نیست بلکه پدر عزت آور هم باید باشد. پدر جریانی برای بخشی از زندگی نیست، بلکه پدر همه جریانهای زندگی است. پدر محدود به زندگی نیست، بلکه پدر رمز زندگانی است. پدر سایه‌ای برای زندگی نیست، بلکه تمام زندگی است.
پدر یعنی عمل به خواسته‌ها. پدر یعنی حلِ ناممکن‌ها. پدر یعنی راز نادانسته ها‌ پدر یعنی مشقِ سختی ها‌ پدر یعنی امینی در مقابل نامرادی‌ها. پدر یعنی کوهی در مقابل تمام دشواری‌ها. پدر یعنی راهی در میان بی‌راهه‌ها. پدر یعنی نوری در میان تمام ظلمت‌ها. پدر یعنی مشی در برابر تمام جمود‌ها. پدر یعنی دینی در مقابل الحاد‌ها و پدر یعنی ذره ذره ذوب شده تا استقامت را به تو دادن است.
پدر نامی است تا هویت پیدا کنیم. راهی است تا گمراه نشویم. اندیشه‌ای است تا کور نباشیم. چراغی است تا در تاریکی نمانیم. علمی است تا نادان نباشیم. قانونی است تا هرج و مرج نباشیم. درکی است تا همیشه بفهمیم. مّسندی است تا هیچوقت بی‌تعهد نباشیم. شرافتی است تا مرد باشیم. باوری است تا بی‌دین نباشیم. و پدر برایمان نام است و نان است و تا جان دارد جان است.
پدر دانشِ اجتماعی شدنمان است. پدر نمادِ مدنیت بودنمان است. پدر شناسنامه تمام زندگیمان است. پدر کانونِ آرامش و امنیتمان است. پدر تمام خونی است که در وجودمان در جریان است. پدر منبع اقتصاد و ارتزاقمان است. پدر همه‌ی سیاست زندگیمان است. پدر اعلیترین مقام فرهنگیمان است. و پدر بود که ما را پیراسته و آراسته‌ی زندگی کرده است.
اقتدارمان از برکت حضور پدر است. انسانیتمان از سلامت روح و تفکر پدر است. خود شناسیمان از آزاد اندیشی و بزرگ منشی پدر است. خود باوریمان از استقلال طلبی پدر است. مروت و فتوت و شرافتمان از برکت عزت نفس و دین باوری و پاک منشی پدر است. و هر آنچه مرد بودنمان را حقیقت داده است، پدر است.
اگر تعظیم در برابر انسان‌ها، تحقیر است و بوسیدن دستشان، خِفت است و سیلی خوردن از دستشان، ذلت است و فریاد و نهیبشان، نکبت است و ترس از خشمشان، استبداد پذیری است است، پس تعظیم و بوسیدن و سیلی خوردن و فریاد پذیرفتن و ترسیدن، سزاوار پدر است.
میلادِ سراسر برکت و رحمتِ امام علی (ع)، والی ولایت، نامی امامت، ناجی جهالت و ناطقِ نورِ رحمت (قران کریم) را به امام عصر (عج)، مقام معظم رهبری، شیعیان جهان و موحدین عالم هستی تبریک و تهنیت عرض می‌نمایم.
همچنین روز پدر را به پدرانی که دستشان هنوز بر سرمان هست (بر عمر پرخیرشان مستدان هستند) و یا یادشان بر دلمان حک شده (به رحمت خدا رفته‌اند) و یا نامشان در زندگیمان جاری بوده (شهدا و ایثارگران) و یا انتظارشان آمدنشان ولو با تکه لی استخوان و قطعه‌ای از پلاکشان داریم (مفقودین و شهدای گمنام) تبریک و شادبلش عرض می‌کنم و بر هرچه برایمان ماندگار کرده‌اند، بوسه می‌زنم و با افتخار تعظیم می‌کنم.
-----------------------------
سیدعلی عباس محدث