انسان و خدا دو بال برای معرفت انسان  به  خویشتن خویش

کبنا ؛در اندر احوالات درونی و ذات انسان تنها خدا و خود انسان بر حقیقت امر واقفند و هیچ شخص ثالث ،مشاور و روانشناسی قادر به شناخت واقعی از هیچ انسان دیگری نیست و این چنین است که تاریخ بشر پر از خیانتها،خباثتها،عهدشکنی ها و ناملایمات بسیار تلخ و حزن انگیز است.
بعید است در تاریخ خلقت انسانها بشود موردی یافت که چهره واقعی و شخصیت درونی فردی آنچنان که هست برای شخص ثالثی بصورت مطلق هویدا شده و یا اینکه نسبت به آنچه در درون انسان میگذرد معرفت حقیقی حاصل شده باشد.
اینکه هیچ بشری حاضر نیست خود واقعیش را نمایان کرده و در معرض قضاوت دیگری قرار دهد ناشی از پیچیدگی انسان و راز سر به مهری است که جزء خدا و خود شخص هیچ کس از آن خبر ندارد و اگر چنین چیزی ممکن بود بلاشک زندگی و حیات بر این کره خاکی غیرممکن بود،و دلیل آن هم فاش شدن اسراری از باطن،تفکرات و مکنونات درونی و قلبی انسانها میباشد که شاید پذیرش آنها برای نزدیکترین افراد به خودشان بسیار سخت و دردناک است،هیچ کس نمیتواند مدعی باشد شخصیت درونی و حقیقی من همان چیزی است که در ظاهر بروز و ظهور میدهم و دنیایی از تفکرات منفی و یا مثبت در ذات و درونم نهفته نیست و در واقع مدعی خود واقعیش برای دوستان و اطرافیانش باشد.
در احادیث و روایات داریم که در قیامت و روزی که یوم تبلی السرائر نام گرفته چهره ای از انسانها رو میشود که زن و فرزندانش هم از آن فرار میکنند و پذیرش آن برایشان بسیار سخت و زجر آور است که مگر میشود عمری را با چهره ای به این پلیدی گذرانده باشند.
اینجاست که به این نتیجه میرسیم که شخصیت واقعی و حقیقی هیچ انسانی بطور مطلق برای هیچ فردی شناخته نخواهد شد و هیچ کسی قادر نیست به آن معرفت پیدا کند و تنها خود انسان و خالق انسان بر این حقیقت بصورت مطلق معرفت دارند والبته روزی در محکمه عدالت خدواند واقیعت و حقیقت درونی ما انسانها بر همگان عیان خواهد گشت.
------------------------------------------
امیر محبی فر ۲۸ فروردین ماه ۹۸
------------------------------------------