رمضانی و ایده اصلاح طلبی بازاندیشانه

کبنا ؛ متن ارسالی: هویت «اصلاح‌طلبی سیاسی»، هویتی متأخر برآمده از انتخابات دوم خردادماه سال ۱۳۷۶ است که در آن دو جناح بزرگ سیاسی در جبهه اصلاحات یعنی چپ اسلامی و راست مدرن با هم متحد شدند و از نامزدی سیدمحمد خاتمی حمایت کردند.
اما با گذشت سالها و تجربه زیست سیاسی در ایران نشان داده است که ایده و نظر اصلاح طلبانه با رفتارها و کنش‌های اصلاح طلبانه نسبت چندانی ندارد و  تبعیض، بحران بیکاری، انسداد اجتماعی، رانت و فساد از جانب برخی افراد که خود را منتسب به جریان اصلاح طلبی می‌دانند سبب سلب اعتماد عمومی از چنین افرادی شده است. (البته با اطمینان راسخ می‌توان گفت جمعیت زیادی از اصلاح طلبان بعنوان افرادی پاکدست و اسوه همواره مطرح هستند) البته بر کسی پوشیده نیست که جریان اصولگرایی به شدتی ولو بسیار بیشتر و نمایان‌تر درگیر این مسائل شده‌اند و این مساله صرفاً مختص به اصلاح طلبان نیست،  اما در  این مجال بحث بر سر جریان اصلاح طلبی ست. گفتمان اصلاحات تا حدود زیادی از رقابت با گفتمان‌های رقیب بازمانده  و درگیر مسائل کم اهمیت‌تر  شده است  و به زبان ساده دیگر  ناتوان از بازسازی جریان‌های جدید اجتماعی است.
شاپور رمضانی بعنوان یکی از جوان‌ترین کاندیدای اصلاح طلب پا به صحنه انتخابات گذاشته شده است. رمضانی از سنتزی  صحبت می‌کند که با  خرده گفتمان‌های تفرقه انگیز قومیتی که این روزها در جریان است به مقابله برخاسته است. نفی قومیت گرایی نابرابری ساز، خود انتقادی، تکیه بر نسل جوان و دانشجویی و در نهایت به راه انداختن گفتمان (اصلاح طلبان نو یا نئواصلاح طلبان) می‌توان سرفصل جدید و نوپایی برای شرایط امروز جامعه باشد.
 وی خود را نماینده نسل جدید اصلاح طلبان معرفی کرده است، در فرصت‌های گوناگون و در محافل مختلف خود عنوان می‌کند که اصلاح طلبی از  آرمان‌های خود فاصله گرفته است.
البته باید گفت گزاره‌های عنوان شده توسط رمضانی به معنای انقطاع از جریان اصلی اصلاح طلبی نیست بلکه به معنای نوعی اصلاح طلبی بازاندیشانه ست که خواهان نزدیک‌تر شدن اصلاح طلبان به خواسته‌های واقعی مردم می‌باشد.  
در این میان برخی بر این باورند این جنس گفتمان سازی در بویراحمد بازخورد چندانی دریافت نخواهد کرد اما از آنجایی که گفتمان‌های جدید زائده وضعیت نامطلوب و به فرسایش رسیده گذشته هستند و در چنین شرایطی گفتمان‌های جدید بر ضدیت با وضعیت موجود امکان حیات می‌یابند.
متاسفانه امروزه در فقدان فضای گفت‌وگوی واقعی و غلبه‌ی فضای گفت‌وگوی مجازی و نبود ساختار گفت و گوی  مناسب سبب شکل صف بندی‌های مختلف اصلاح طلبی شده است و تقریباً هیچکدام از اصلاح طلبان چه در سطح محلی ایده، نظریه و برنامه‌ای را تبیین نکرده‌اند و این موضوع برای جریان اصلاح طلبی که همواره خود را با تئوری و گفتمان مطرح و بر سرزبان انداخته است مفقوده بزرگی محسوب می‌شود. رمضانی و جنس جدید حرفهایی که میزند مطلوب بسیاری ست و اندک افرادی می‌توان پیدا کرد که در این کارزار انتخاباتی بر وی بتازند و بنظر می‌رسد وی راه و میسر خود را انتخاب کرده و چندان مایل به درگیری و برخورد با دیگران نیست.
رمضانی را مخالف یا موافق اش باشیم، او را جدی بگیریم یا نگیریم اما می‌توان وی را تا حد زیادی نماینده صدای های گم شده و نقاد مردم دانست.


------------------------
سید مهدی امیریان
------------------------