تاریخ انتشار
يکشنبه ۲۹ دی ۱۳۹۸ ساعت ۱۲:۱۳
کد مطلب : ۴۱۶۷۵۵
یادداشت ارسالی:
عدل هاشمی؛ داستان رشد انسانها
۲
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛متن ارسالی: مهم‌ترین مسئله جهان امروز نیروی کار است. از این روست که محور اصلی توسعه در کشورهای تراز اول، تلاش برای آموزش، نگهداری و جذب نیروی کار ماهر از سایر نقاط است. پس برای رشد نیرو مهمتر از همه عناصر محیط رشد آن است. به مانند میوه رسیده‌ای که اگر به موقع برداشت نشود بر شاخه خواهد خشکید یا روی خاک خواهد پوسید.
کوه گیلویه بزرگ کجای جهان ایستاده است؟ سالانه تعداد زیادی از نیروهای مستعد این سرزمین کهن راه هجرت را بر می‌گزینند، چه برای شهرهای بزرگ و کوچک نزدیک و یا پایتخت دور. هیچ حاجت به توضیح نیست که هجرت نیرو، عصاره یک سرزمین را خواهد خشکاند و دیر یا زود از آن سرزمین به غیر از یادی دور، اثری در تاریخ نخواهد ماند.
حکایت ماهی کوچکی که برای رشد به سوی دریا رفت و خطرات را به جان خرید، ما جوانان کوه گیلویه ای با ذره ذره وجودمان چشیده‌ایم. بدانیم ماهی بزرگ و نهنگ در برکه و مرداب زیست نخواهد کرد.
اکنون سؤال این است چرا کهگیلویه بزرگ برای فرزندانش دریا نباشد؟ چرا کوه گیلویه نتوانسته است فرزندانش را برای خودش نگه دارد و همه را در اوج شکفتن از دست بدهد. پاسخ روشن است کوته نگری گذشتگانش. حال بیاید برای یک بار واقع بینانه به گذشته نگاه کنیم. به دورانی که کوتاه بینی و اولویت دادن به کارهای شخصی و اداری و خُرد در رأس امور اجرایی قرار گرفت. یا دورانی که کوه گیلویه بزرگ بدل به مردابی شد که از دل آن قورباغه و وزغهای رنگارنگ بیرون جست. و دورانی که نیروهای خلاق و ماهر مجبور به مهاجرت و به عبارتی حذف شدند. تلخ است اما واقعیت دارد.
چشمه‌های زلال و جوشان کهگیلویه بزرگ برای بدل شدن به رودی تفنده نیاز به بستری برای هدایت به سمت دریا دارند. کوه گیلویه بزرگ بن بست بیش از هر چیز نیازمند جاده است که به شبکه راههای اصلی کشور وصل شود. راههایی که در ههمه جا با خود توسعه به ارمغان آوردند. راههایی که بتوان محصولات کارخانه‌های آتی کوه گیلویه بزرگ را به سراسر ایران و جهان برساند راههایی که بتواند سیل گردشگران را به کوه گیلویه بزرگ سرازیر کند. توسعه بدون سرمایه‌ای که از بیرون تزریق شود رؤیایی بیش نیست.
نیروگاه سیکل ترکیبی پادوک و پتروشیمی دهدشت مراحل پیشرفت خود را طی می‌کنند این یعنی رودهایی که دریای کوه گیلویه بزرگ را بارور خواهد ساخت. اما ایا به همین راحتی این کلامات نوشته شده است. صد البته که نه. پس چه باید کرد. به کدام سو باید رفت؟ به چه کسی باید تکیه کرد؟
باید بلند نظر بود و پذیرفت دوران کهنه به سر آمده است و کوه گیلویه بزرگ در آستانه به مرحله نو قرار دارد. مرحله نوینی از رشد و توسعه. ناخدایی که بتواند این کشتی طوفان زده را از دریای مواج و نا امن به ساحل امن آرامش برساند. نیک اگر بنگریم در میان کاندیداهای حاضر در عرصه انتخابات کسی می‌تواند این مهم را به ثمر برساند که تجربه اجرایی فعالیتهای عمرانی را داشته باشد. آیا غیر از این است که عدل هاشمی با حضور مستمر بیش از سه دهه در عرصه فعالیتهای کلان اجرایی کشور گزینه اصلح برای این مهم باشد.
مردم کوه گیلویه بزرگ باید یک بار برای همیشه تاریخ را بسازند. نگذاریم دوباره این رودهای خروشان به بیراهه مرداب‌های مهاجرت و شور زارهای لم یزرع غربت برسند. بگذاریم گذشته برای گذشتگان بماند و کهنه‌ها را به فراموشی بسپاریم و به دریای بزرگ بیاندیشیم.
---------------------------------------
میر یدالله کشاورز
---------------------------------------
کوه گیلویه بزرگ کجای جهان ایستاده است؟ سالانه تعداد زیادی از نیروهای مستعد این سرزمین کهن راه هجرت را بر می‌گزینند، چه برای شهرهای بزرگ و کوچک نزدیک و یا پایتخت دور. هیچ حاجت به توضیح نیست که هجرت نیرو، عصاره یک سرزمین را خواهد خشکاند و دیر یا زود از آن سرزمین به غیر از یادی دور، اثری در تاریخ نخواهد ماند.
حکایت ماهی کوچکی که برای رشد به سوی دریا رفت و خطرات را به جان خرید، ما جوانان کوه گیلویه ای با ذره ذره وجودمان چشیده‌ایم. بدانیم ماهی بزرگ و نهنگ در برکه و مرداب زیست نخواهد کرد.
اکنون سؤال این است چرا کهگیلویه بزرگ برای فرزندانش دریا نباشد؟ چرا کوه گیلویه نتوانسته است فرزندانش را برای خودش نگه دارد و همه را در اوج شکفتن از دست بدهد. پاسخ روشن است کوته نگری گذشتگانش. حال بیاید برای یک بار واقع بینانه به گذشته نگاه کنیم. به دورانی که کوتاه بینی و اولویت دادن به کارهای شخصی و اداری و خُرد در رأس امور اجرایی قرار گرفت. یا دورانی که کوه گیلویه بزرگ بدل به مردابی شد که از دل آن قورباغه و وزغهای رنگارنگ بیرون جست. و دورانی که نیروهای خلاق و ماهر مجبور به مهاجرت و به عبارتی حذف شدند. تلخ است اما واقعیت دارد.
چشمه‌های زلال و جوشان کهگیلویه بزرگ برای بدل شدن به رودی تفنده نیاز به بستری برای هدایت به سمت دریا دارند. کوه گیلویه بزرگ بن بست بیش از هر چیز نیازمند جاده است که به شبکه راههای اصلی کشور وصل شود. راههایی که در ههمه جا با خود توسعه به ارمغان آوردند. راههایی که بتوان محصولات کارخانه‌های آتی کوه گیلویه بزرگ را به سراسر ایران و جهان برساند راههایی که بتواند سیل گردشگران را به کوه گیلویه بزرگ سرازیر کند. توسعه بدون سرمایه‌ای که از بیرون تزریق شود رؤیایی بیش نیست.
نیروگاه سیکل ترکیبی پادوک و پتروشیمی دهدشت مراحل پیشرفت خود را طی می‌کنند این یعنی رودهایی که دریای کوه گیلویه بزرگ را بارور خواهد ساخت. اما ایا به همین راحتی این کلامات نوشته شده است. صد البته که نه. پس چه باید کرد. به کدام سو باید رفت؟ به چه کسی باید تکیه کرد؟
باید بلند نظر بود و پذیرفت دوران کهنه به سر آمده است و کوه گیلویه بزرگ در آستانه به مرحله نو قرار دارد. مرحله نوینی از رشد و توسعه. ناخدایی که بتواند این کشتی طوفان زده را از دریای مواج و نا امن به ساحل امن آرامش برساند. نیک اگر بنگریم در میان کاندیداهای حاضر در عرصه انتخابات کسی می‌تواند این مهم را به ثمر برساند که تجربه اجرایی فعالیتهای عمرانی را داشته باشد. آیا غیر از این است که عدل هاشمی با حضور مستمر بیش از سه دهه در عرصه فعالیتهای کلان اجرایی کشور گزینه اصلح برای این مهم باشد.
مردم کوه گیلویه بزرگ باید یک بار برای همیشه تاریخ را بسازند. نگذاریم دوباره این رودهای خروشان به بیراهه مرداب‌های مهاجرت و شور زارهای لم یزرع غربت برسند. بگذاریم گذشته برای گذشتگان بماند و کهنه‌ها را به فراموشی بسپاریم و به دریای بزرگ بیاندیشیم.
---------------------------------------
میر یدالله کشاورز
---------------------------------------
