فرشتگان بی بال

کبنا ؛در این ایّام ناخوش _ که بلایی ناگهانی در سراسرِ کره‌ی خاکی، سر برآورد و دلِ آدمیان را بازیچه‌ی خود ساخت_ بقولِ سعدی شیرین سخن" تأمّل ایّامِ گذشته می‌کردم و سنگِ سراچه‌ی دل را به الماسِ آبِ دیده می‌سفتم" با خود اندیشیدم که اگر جنگ آغاز شود، از یک طرف دفاع می‌کنیم و از جهاتِ دیگر آسوده، اگر سیل و زلزله آید، فرصت کمک رسانی مهیاست. ولی در روزگاری که نامهربانی؛ تبرِ مهیبِ بی عاطفگی بر ریشه‌ی محبت نواخته و نقشِ حسرتِ جانفشانیِ رزمنده‌ای را بر دلِ ما ساخته که تنها ماسکِ محافظِ جانِ خویش را به دوستش هدیه می‌داد. و در گیر وُ دارِ بی کسیِ قرنی، که قطارِ بی رحم مدرنیته آن؛ روح و روانِ انسان‌ها را می‌خراشد. دریغا؛ که امثالِ پترُس و دهقانِ فداکاری در میانِ ما نیست!
یعقوب وار، یوسفِ شفابخشی را آرزو کردم و بغضِ خویش را فرو خوردم و ترجیع بندِ دق‌های رنگارنگ دلم را فریاد زدم. "آی آدمها /که بر ساحل نشسته، شاد و خندانید/ یک نفر در آب/ دارد می‌سپارد جان!" در این روزهای پر التهاب و سراسر اضطراب، یادِ فرشتگانی افتادم که در هجومِ تاتار گونه‌ی این ویروسِ نحس، عشق را در دل سُفته، دست از جان شسته، و برجسمِ خویش مرثیه گفته‌اند!
 شنیدم که عده‌ای عافیت طلبِ بی درد، با دلی سرد، گفته‌اند: که اینان به امید پاداش، در صحنه‌اند!!
آری! پاداش؛ آنچه خدای مهربان عطا کُنَد نه پاداشی که دنیایِ دون وفا کند. خداوند در آیات نورانی قرآن، برخی از وظایف و مأموریت‌های فرشتگان خویش را مقرر کرده‌اند. از جمله آیه‌ی شریفه‌ی ۶۱ سوره‌ی انعام (فرشتگان نگهبان انسان در حوادث‌اند) و دل انگیز تر، در آیه‌ی شریفه‌ی ۱۷ از سوره‌ی مریم، که فرشتگان به صورت انسان در می‌آیند! و تعدادی دیگر از آیات روحبخش قرآن..
پس بی راهه نرفته‌ایم اگر اینان را فرشتگانی زمینی و بی بال بنامیم که در نجات جان انسان‌ها، در وسط معرکه و در خطِ مقدّم جبهه‌ی سلامت، به " ایثارگری" مشغول‌اند.
اما؛ عزیزتر از جان چیست؟؟ شیرین‌تر از خان و مان چیست؟ آیا متاعِ گرانبهای " جان" را در ترازویِ مادیّات برابر می‌نهند؟!
باید بر دستان پزشکان و پرستاران و کادر درمان و سلامت، بوسه‌ی مهر نواخت و برای این فرشتگان سفید پوش؛ کُنجی از دل‌هایمان را برای همیشه خالی کرد!
در این ساعات پایانی سال، با آرزوی روزهایی خوش برای تمام مردم کره‌ی زمین و ملت سرفراز ایران در سال جدید (۱۳۹۹) بر دستانِ شفابخشِ " سفیران سلامت" بوسه می‌زنم و این نیک اندیشانِ با اراده را به استقامت در راهِ خویش تشویق می‌کنم. امید آنکه هماره شاداب باشند و شاهینِ خوشبختی، بر بامِ دلهایشان سایه اندازد.
------------------------------
محمود پیروزه/ یاسوج