زنده به گور کردن جوجه‌ها روی کرونا را سفید کرد

کبنا ؛یادداشتی از دکتر سیّد محمّد حسینی نیک؛ قبلاً وقتی می‌شنیدم مثلاً در بعضی کشورها گندم اضافه را به دریا می‌ریزند، خیلی افسوس می‌خوردم که چرا انسان تا این حد خودخواه و بی توجه به دیگران می‌شود. حالا که دیدم زیر گوش خودمان هم‌کیش بی نیازی که دستش به دهانش می‌رسد، زنده‌ای را زنده به گور می‌کنند، احساس کردم شیوع کرونا، شیوع دوری از انسانیت را به رخ ما می‌کشد.
کرونا نشان داد، اگر پای منفعت درمیان باشد، روی کرونا را سفید خواهیم کرد. مگر کرونا چقدر جان می‌گیرد، در دنیا خیلی بیشتر از آمار مرگ و میر کرونا انسان‌های محتاج بی آنکه صدایشان شنیده شود، در برابر دیدگان هم‌نوع خود از بی‌توجهی آب می‌شوند.
ناراحتیم از اینکه مرغداران محترم ضرر کنند، قطعاً باید مدیریت شود و مدیریت‌ها نیز غم نامه‌ها دارند.
اما برای اکثریت مردم که ماه‌ها مرغ و برخی دیگر از محصولات را با قیمت خیلی گران‌تر از معمول خریدند، ناراحت‌ترم.
اگر روزی اکثریت مردم بگویند: مرغ یا چیز دیگری را نخرید تا گران نشود، عده‌ای که صدایشان رساتر است، ناراحت می‌شوند که مبارزه با اقتصاد است.
دنیای صدادارها، دنیای یک بوم و دو هواست. سیاست آنها معدوم کردن نعمت‌ها و جانداران برای تنظیم منفعت است. دیگران این همه در گران شدن‌ها متضرر می‌شوند، چندان مهم نیست. ولی اگر صداداران در یک مقطعی ضرر کنند، مهم‌تر است. چون صدای رساتر داشته و حقشان مهمتر جلوه می‌کند.
مصیبت اینجاست که زنده به گور کردن میلیون‌ها موجود زنده‌ای که قطعاً با مساعدت دولت و بیت المال به وجود آمده‌اند را امری عادی و شایع دانسته، چون در تمام جهان برای تعادل بازار این کار را می‌کنند.
هدر دادن کمک احتمالی بیت المال به کنار، فراموش کرده‌ایم انسانیت، تابع عادی شدن نیست. و چه کارها که عادی شده و غلطند. و یادمان رفته کرونا شایع شد ولی، عادی نشد. چون بیماری منحوس با آثار محسوس است. و شاید اگر این بیماری مخصوص محرومان بود صدایش در نمی‌آمد. گویا صدای محرومان برای خیلی از انسانها نامحسوس است.
 توجیه بدتر اینکه خود را نگران جریحه‌دار شدن احساسات مردم نشان داده تا توپ را در زمین افشاء کننده این رفتار ناشایست بیندازند. البته، اگر برای جلوگیری از این نوع رفتارها چاره‌ای جز افشا نداشته، قابل مذمت نیست.
قطعاً امثال این فیلم‌ها، روح مردم را جریحه‌دار می‌کند. اما آنگاه که روح مردم ازگرانی‌های امثال مرغ، ماه‌ها نیز جریحه‌دار بود، اظهار نگرانی نسبت به جریحه‌دارشدن روح مردم، چندان ضروری به نظر نمی‌آمد. چون اکثریت مصرف کنندگان، صدای ضعیف و نارسایی دارند.
فرق است، میان داستان مهم جریحه‌دار شدن احساسات مردم با داستان حفظ منفعت به هر قیمتی آن هم با معدوم کردن نعمت‌ها و جاندارانی که چقدر افراد گرسنه در دنیا آرزوی آنها را دارند. و صد البته با ارسال این نعمت‌ها برای نیازمندانی که هیچ وقت بازار هدف آنها نبوده‌اند حتی با قیمت مناسب نه رایگان، باعث نشاط روحی دنیوی و اجر جزیل اخروی صاحبان خواهد شد. بازار هدف نیستند، چون قطعاً با گران شدن محصولات هرگز نمی‌توانند مشتریشان باشند پس رساندن این نوع محصولات به دست نیازمندان تعادل بازار را به هم نمی‌زند بلکه این مساعدت علاوه بر بازار دنیا به باز قیامتشان نیز رونق خواهد داد.
مادی‌گرایان را مذمت نمی‌کنیم. چون اعلام موضع کرده‌اند ولی در نگاه غیر مادیون با این وضوح اقتصاد را مهم‌تر از انسانیت نمایان کردن زیبنده نیست.
ناسازگاری بهانه زنده به گور کردن جوجه‌ها با دیدگاه قرآن و روایات:
بهانه دیگر اینکه که نهاده دامی لازم برای جوجه‌ها را نداریم. قرار نیست هر چیزی را که ما نتوانستیم روزیش را بدهیم، زنده به گورش کنیم. اگر واقعاً نگران روزی آنها هستیم، روزی‌رسان ما و آنها خداست. همانطور که در قرآن کریم می‌فرماید: ﴿وَکأَینْ مِنْ دَابَّةٍ لَا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ یرْزُقُهَا وَإِیاکمْ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ.﴾ (عنکبوت: 60) و چه بسیار جانداری که قدرت تأمین روزی خود را ندارد، خداوند به او و شما روزی می‌دهد و او شنوای داناست.
پس، شایسته نیست که ما از ترس رزق و روزی خودمان، میلیون‌ها موجود دیگر را زنده به گور کنیم.
اما اگر نگران نداشتن تغذیه جوجه‌ها هستید، آن‌ها را در صحراها و روستاها رها کنید تا ببینیم روزیشان دست کیست. اگر غیر از این است پس آن موجودات اصلاً مهم نیستند، ما نگران خودمان هستیم.
 رها کردن آنها، محال است که هیچ، ارزان فروختن آنها به فقرا و روستاییان نیز، خیالی بیش نیست. چون با معدوم کردنشان به خیال خودمان با یک تیر چند نشان را می‌زنیم.
یادمان باشد قرآن کریم همه جنبندگان و پرندگان را امت‌هایی مانند ما دانسته که همگی به سوی پرودگارشان محشور می‌شوند. (انعام: 38) و طبق حدیث نبوی که می‌فرماید: «أ لاَ تَتَّقی اللّه َ فی هذهِ البَهیمَةِ الّتی مَلّکک اللّه ُ تعالی إیاها؟! فإنّهُ شَکا إلَی أنّک تُجیعُهُ و تُدْئبُهُ. «آیا درباره این بی زبانی که خداوند در اختیار تو گذاشته است، از خدا نمی‌ترسی؟! او از درد و رنجی که به وی می‌رسانی نزد من شکایت کرد. (متقی هندی، علاء الدین (1409) کنز العمال، بیروت: انتشارات مؤسسة الرساله، 9/67، ح ۲۴۹۸۲)
سزاوار است از شکایت آنها نزد خدای مقتدر و روزی‌رسان بترسیم تا نکند روزی با امثال ویروس کرونا ما را دچار اضطراب کرده و با سلب نعمت امنیت مجال استفاده از دیگر نعمت‌هایش را به ما ندهد.
نهایتاً، در صورت نبودِ تعادل بین عرضه و تقاضا با مدیریت دلسوزانه، راه حل‌های دیگری غیر از زنده به گور کردن جوجه‌ها نیز داشتند. از جمله؛ فروش تخم مرغ مازاد قبل از ورود به دستگاه یا موعد مقرر برای جوجه شدن و کم کردن تولید تخم مرغ نطفه دار که قطعاً اینها را می‌دانند.
هرچند شاید، انتشار فیلم زنده به گور کردن جوجه‌ها، نوعی اعتراض به ارزانی باشد. البته، اگر بعدها آن را به مردم نسبت ندهند. باید گفت مگر می‌شود، صنعتی که خسارت چند میلیارد تومانی را می‌پذیرد، دنبال جبران آن نباشد. آری، باز باید منتظر باشیم که دودش به چشم مردم خواهد رفت.