تاریخ انتشار
جمعه ۲۴ مرداد ۱۳۹۹ ساعت ۱۶:۱۶
کد مطلب : ۴۲۴۳۶۵
متن ارسالی
نقدی بر مطلب «موحد و سکوتی سرشار از ناگفته‌ها» /سکوت بر کدام مبنا؟
سید حسین رهی
۰
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛متن ارسالی: بعد از انتشار مطلبی با عنوان (موحد و سکوتی سرشار از ناگفته ها) در این سایت خبری، یکی از مخاطبان کبنا نیوز به آن واکنش نشان داد.
به گزارش کبنا، این متن به شرح زیر است؛
قبل از ورود به موضوع گریزی به آموزه‌های دینی چه آیات قرآنی و چه سنت و احادیث مبنی بر حق طلبی و بیان حق و حقیقت ضروری است.
آنجا که خداوند در قرآن می‌فرماید:
«یا ایها الذین امنوا کونوا قوامین بالقسط شهداء لله ولو علی انفسکم اوالوالدین والاقربین.»
ای کسانی که ایمان آورده‌اید کاملاً قیام به عدالت کنید برای خدا گواهی دهید اگر چه به زیان خود شما یا پدر ومادر یا نزدیکان شما بوده باشد.
چراکه مؤمن واقعی کسی است که در برابر حق وعدالت هیچگونه ملاحظه‌ای نداشته باشد و حتی منافع خویش و بستگان خویش را به خاطر اجرای آن نادیده بگیرد.
حضرت رسول اکرم (ص) نیز می‌فرمایند: قُلِ الحَقَّ و لاتأخُذکَ فِی اللّه ِلَومَةُ لائمٍ
حق را بگو و در راه خدا از ملامت هیچ ملامت گری نهراس.
و قیام امام حسین (ع) چیزی جز حق طلبی نبوده است.
امام موسی کاظم (ع) نیز فرموده‌اند: حق را بگو اگر چه نابودی تو در آن باشد، زیرا که نجات تو در آن است... تقوای الهی پیشه کن و باطل را فرو گذار هر چند [به ظاهر] نجات تو در آن باشد، زیرا که نابودی تو درآن است.
از امام علی و پیامبر (علیهما تحیت و السلام) نیز نقل شده است: قُلِ الحَقَّ وَ لَو عَلی نَفسِک. حق را بگو، هر چند به زیان خودت باشد
بی شک، قانون اساسی جمهوری اسلامی منبعث از قرآن، سنت، اجماع و عقل است و اصول آن صراحت به تضمین آزادی برای نماینده در جهت بیان اظهارنظر دارد و از آنجاییکه شفافیت آراء نمایندگان حق و مطالبه عمومی مردم است لزوم تصویب و اجرای آن ضرورتی انکار ناپذیر است.
از طرفی لابی در مجلس نیز قانون نانوشته‌ای است که گستره و ظرفیت آن مجزا و متفاوت است و هرگز سکوت در قالب آن نمی‌گنجد..
راستی سکوت به قول خودشان سرشار از ناگفته‌هایی که هواداران آقای موحد آن را شرافتمندانه و اخلاق مدارانه می‌دانند چیست؟ در چه قالبی است.؟ و بر کدام مبنای منبع و مرجع قانون اساسی است؟
آیا گاهی سکوت برای این رسانه‌ها سنگین‌تر نیست؟
راستی معنای خنثی بودن را چه می‌دانند؟
مگر خنثی بودن غیر از این است که معلوم نیست طرف حسنی است یا حسینی؟
حرکت بر مبنای آهسته برو آهسته بیا که گربه شاخت نزنه نیز منسوخ شده است و مخصوصاً برای یک نماینده مجلس هیج توجیهی ندارد.
اکنون سخن گفتن از رأی اعتماد و یا عدم اعتماد به جناب تاجگردون بی محل است چرا که داستان تمام شد.
اگر معتقد به وجود تخلفات و یا برائت ایشان بودند بر مبنای عقل و شرع و قانون می‌بایست شجاعانه فریاد بر می‌آورد و حال زبان باز کردن مصداق خروس بی محل است و سکوت در آن موقع در هر صورتش نه تنها معنادار نبوده بلکه حاکی از عدم ایفای وظیفه و مسئولیت می‌باشد.
-----------------------------------
سید حسین رهی
به گزارش کبنا، این متن به شرح زیر است؛
قبل از ورود به موضوع گریزی به آموزه‌های دینی چه آیات قرآنی و چه سنت و احادیث مبنی بر حق طلبی و بیان حق و حقیقت ضروری است.
آنجا که خداوند در قرآن می‌فرماید:
«یا ایها الذین امنوا کونوا قوامین بالقسط شهداء لله ولو علی انفسکم اوالوالدین والاقربین.»
ای کسانی که ایمان آورده‌اید کاملاً قیام به عدالت کنید برای خدا گواهی دهید اگر چه به زیان خود شما یا پدر ومادر یا نزدیکان شما بوده باشد.
چراکه مؤمن واقعی کسی است که در برابر حق وعدالت هیچگونه ملاحظه‌ای نداشته باشد و حتی منافع خویش و بستگان خویش را به خاطر اجرای آن نادیده بگیرد.
حضرت رسول اکرم (ص) نیز می‌فرمایند: قُلِ الحَقَّ و لاتأخُذکَ فِی اللّه ِلَومَةُ لائمٍ
حق را بگو و در راه خدا از ملامت هیچ ملامت گری نهراس.
و قیام امام حسین (ع) چیزی جز حق طلبی نبوده است.
امام موسی کاظم (ع) نیز فرموده‌اند: حق را بگو اگر چه نابودی تو در آن باشد، زیرا که نجات تو در آن است... تقوای الهی پیشه کن و باطل را فرو گذار هر چند [به ظاهر] نجات تو در آن باشد، زیرا که نابودی تو درآن است.
از امام علی و پیامبر (علیهما تحیت و السلام) نیز نقل شده است: قُلِ الحَقَّ وَ لَو عَلی نَفسِک. حق را بگو، هر چند به زیان خودت باشد
بی شک، قانون اساسی جمهوری اسلامی منبعث از قرآن، سنت، اجماع و عقل است و اصول آن صراحت به تضمین آزادی برای نماینده در جهت بیان اظهارنظر دارد و از آنجاییکه شفافیت آراء نمایندگان حق و مطالبه عمومی مردم است لزوم تصویب و اجرای آن ضرورتی انکار ناپذیر است.
از طرفی لابی در مجلس نیز قانون نانوشته‌ای است که گستره و ظرفیت آن مجزا و متفاوت است و هرگز سکوت در قالب آن نمی‌گنجد..
راستی سکوت به قول خودشان سرشار از ناگفته‌هایی که هواداران آقای موحد آن را شرافتمندانه و اخلاق مدارانه می‌دانند چیست؟ در چه قالبی است.؟ و بر کدام مبنای منبع و مرجع قانون اساسی است؟
آیا گاهی سکوت برای این رسانه‌ها سنگین‌تر نیست؟
راستی معنای خنثی بودن را چه می‌دانند؟
مگر خنثی بودن غیر از این است که معلوم نیست طرف حسنی است یا حسینی؟
حرکت بر مبنای آهسته برو آهسته بیا که گربه شاخت نزنه نیز منسوخ شده است و مخصوصاً برای یک نماینده مجلس هیج توجیهی ندارد.
اکنون سخن گفتن از رأی اعتماد و یا عدم اعتماد به جناب تاجگردون بی محل است چرا که داستان تمام شد.
اگر معتقد به وجود تخلفات و یا برائت ایشان بودند بر مبنای عقل و شرع و قانون می‌بایست شجاعانه فریاد بر می‌آورد و حال زبان باز کردن مصداق خروس بی محل است و سکوت در آن موقع در هر صورتش نه تنها معنادار نبوده بلکه حاکی از عدم ایفای وظیفه و مسئولیت می‌باشد.
-----------------------------------
سید حسین رهی
