شایسته سالاری جایگزین قوم گرایی در شوراها

کبنا ؛انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا نزدیک است و هر یک از ما با رأی خود می‌توانیم به نوبه خود در سرنوشت 4 سال آینده شهر خود سهیم باشیم، پس باید با نگاه و اولویت به شایسته سالاری دراین دوره بهترین و اصلح‌ترین نامزدها را برگزینیم.
 انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا یکی از مهمترین انتخاباتی است که در کشور برگزار می‌شود و دلیل اهمیت آن نیز ارتباط مستقیم نماینده با حوزه شهر و روستا و پیگیری برای فراهم کردن زیرساخت‌های توسعه و عمران و آبادانی است که می‌طلبد مردم برای رسیدن به پویایی و بالندگی منطقه خود در این دوره قوم گرایی صرف را فدای صلاحیت و توانایی نکنند.
هر چه به انتخابات این دوره نزدیک‌تر می‌شویم شاهد خیزش و جنبش بیشتر کاندیداهای احتمالی هستیم بطوری که هرکدام به نحوی در حال متقاعد کردن اطرافیان و بستگان هستند تا رأیشان را به سود خود آورند و دراین میان آنچه برای رأی دهندگان ضرورت دارد باید بدانند آنان با چه معیار، شاخصه، استعداد و توانایی می‌خواهند وارد این میدان شوند و پس از انتخاب شدن چه اهدافی در سر می‌پرورانند.
با توجه به اینکه توسعه و عمران شهری به توان و کارآیی شهردار آن بستگی دارد و انتخاب شهردار طبق قانون توسط اعضای شورای شهر صورت می‌گیرد، انتخاب اگر آگاهانه و با شایستگی صورت گیرد در نهایت به انتخاب شهرداری شایسته و نظارت مستمر بر کار وی منجر و بدنبال آن توسعه، عمران، آبادانی و اجرای طرح‌های راهگشا را به دنبال خواهد داشت.
 انتخاب اعضای شورای اسلامی شهر و روستا از روی ناآگاهی و تنها به صرف تعصبات قومی آفت بزرگی است و می‌تواند آسیب‌های زیادی به جامعه وارد کند.
یکی از مهمترین دلایل ناکارآمدی شوراهای گذشته که ذهن وفکر مردم را بخصوص این روزها بخود جلب و به سوژه مهمی تبدیل شده، مبحث صرف طایفه گری و عشیره‌ای است که بیشتر در انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا به چشم می‌خورد در حالی که نگاه به توان، تخصص و کارایی نامزدها باید در اولویت قرار گیرد.
آرایی که بنا بر تعصبات قومی و قبیله‌ای و نه براساس صلاحیت و شایستگی به صندوق انداخته شود، پیامدی جز ضرر و بازماندن از توسعه و آبادانی شهر و جامعه نخواهد داشت.
براساس تجارب دوره‌های قبل، بیشتر مردم در انتخابات شوراها معیار و ملاک سنجش و انتخاب خودرا برای کاندیداها بجای تجربه، تخصص، توانایی، مهارت و خلاقیت و شایسته سالاری قوم گرایی و آشنابودن دانسته و افرادی شانس بیشتری در راهیابی به شورا داشتند که از دوست و رفیق و همسایه و اقوام خیالشان راحت باشد.
در نگاه طایفه گرایان هدف عمده از شرکت در انتخابات قدرت نمایی قومی و طایفه‌ای و رسیدن به منافعی است که در ذهن خود می‌پرورانند که در این میان لازم است این فکر و اندیشه در این دوره رخت بربندد و مردم با شعور سیاسی و آگاهانه در پای صندوق‌های رأی حاضر شوند.
 اگرچه انتخاب بر اساس چنین تفکر و میزانی راه را برای برگزیدن افراد توانمند و شایسته دشوار می‌سازد و به‌کارگیری افکار و اندیشه‌های خلاق را با تنگنا روبرو می‌کند اما امیدواریم در این دوره شاهد باشیم تا نخبه و شایسته سالاری، تخصص گرایی و توانمندی به جای قوم گرایی و آشنابازی همه گیر شود که این مهم دور از دسترس نیست.
برای تحقق این مهم قشر نخبه، اصحاب رسانه، افراد تحصیلکرده، مجرب و دارای منزلت اجتماعی بالا رسالت بزرگی بر دوش دارند تا ضمن معرفی چهره‌های شاخص و توانمند به مردم برای انتخاب بهترشان که برای شهر و روستای خود ثمربخش خواهد بود، یاری کنند.
-------------------------------------
 امین بیرقدار