فاجعه‌ی استان کهگیلویه و بویراحمد با مدیران کنکوری / ماحصل دیدار دولت رئیسی چه بود؟

کبنا ؛یادداشتی از سید سعید هاشمی؛ «یک ساعت از جلسه گذشته و هنوز چیزی دستگیر من نشده است.» این جمله‌ای است که وزیر کار و رفاه جناب آقای دکتر عبدالملکی در جلسه با برخی از مدیران استان در سفر خود به استان مطرح کرده است. بگذارید از یک دریچه‌ای متفاوت به این مسئله نگاهی بیفکنیم.
چهارشنبه شب ساعت ۲۲:۳۰ یکی از مدیر کل‌های این استان با من تماس گرفته و خیلی فوری اطلاعاتی از کارخانه را از من گرفت. اول تعجب کردم که این وقت شب چنین اطلاعاتی به چه درد یک مدیر بلندپایه‌ی استان می‌خورد وقتی حدود ۱۰ ماه است این کارخانه راه‌اندازی شده و حتی با قول‌های ایشان به جایی نرسیدم و بدتر آن‌که، با حضور در سازمان تحت نظر ایشان، شاهد برخوردهای تند و با نهایت بی‌احترامی از یکی از کارمندان ایشان شده بودم. بعد متوجه شدم که فردا با برخی از وزیران جلساتی گرفته می‌شود و قطعا سوالاتی پرسیده خواهد شد.
این نحوه‌ی مواجهه‌ی مدیران با مسائل استان دقیقا نحوه‌ی مواجهه‌ی یک دانش‌آموز با کنکور است. یعنی «حل مسائل استان به روش تستی». یادم می‌آید در یکی از بنگاه‌های فرهنگی استان بودم و یکی از مدیران از تعداد دقیقه‌های ساخت مستند و کلیپ سوال می‌کرد و گزارش رد می‌کرد. عرض می‌شد که این مسائل به «میزان» نیست و به «کیفیت» است. اما متأسفانه او هم درگیر عارضه‌ی روش تستی شده بود.
روش کنکوری مدیران عوارضی را در بر خواهد داشت. مهمترین آن، عدم پیشبرد کارهاست. در حقیقت این روش فقط پله‌ای است که آن مدیر را می‌تواند یک شبه یا به صعود کند و یا سقوط. اما آیا کار ارباب رجوع راه می‌افتد؟ آیا شهرک‌های صنعتی که در این ۴ سال و ۸ سال جز تابوتی از آن نمانده است، از عدم توجه و بی‌تفاوتی مدیران وقت و مدیران کنکوری نشأت نگرفته است؟ آیا انتظار داریم که وزیر کار و رفاه نگوید یک ساعت حرف بی‌نتیجه و نادقیق و از سر بی‌اطلاعی زدید؟
دومین عارضه‌ی آن ایجاد بی‌اعتمادی به کلیه‌ی بدنه‌ی نظام است. کسی به دنبال رشد یک مجموعه است که از سر خلأهای کاری خون آن به جوش بیاید. چند نفر مدیر این سبکی داریم؟ مدیری که نظارت کند، کار بخواهد، خط و نشان بکشد، وظیفه‌اش را طیق مر قانون انجام دهد؟ نه این‌که کار و سبک و رفتارش تستی و کنکوری باشد. یک شبه باشد. با این روش، کارها پیش نمی‌رود. آخر آن می‌شود بی‌‍اعتمادی. یک سهل‌انگاری به ظاهر کوچک می‌شود بی‌اعتمادی به مدیران و سازمان‌ها و نهادها و نهایتا نظام.
الآن پس از گذشت چند سال، نباید از مدیر کل صمت پرسیده شود که برای ۴ شهرک صنعتی چه خدمتی کرده است؟ نباید از معاونت اقتصادی استاندار پرسیده شود کدام جلسه‌ی رفع موانع تولید توانسته مشکلات اساسی کارخانجات را مرتفع کند؟ نباید از مدیر کل برنامه‌ریزی و بودجه‌ی استان پرسیده شود که در جهت حمایت از تولید چه میزان هزینه‌ای را کنار گذاشته است؟ نباید از استانداری پرسیده شود در جهت کم کردن گیرهای همیشگی ادارات آب و برق و گاز و … چه حرکتی را اتخاذ کرده است؟ متأسفانه خیر. هیچ وقت پرسیده نخواهد شد! چرا؟ چون نظارت‌ها ضعیف است. چون دستگاه نظارتی خودش هم دچار چنین عارضه‌ای است. خودش هم کنکوری است. این می‌شود که نهایتا توجهات به اصل مسئله‌ی اقتصادی هم کم می‌شود. مسئله‌ی تولید به حاشیه می رود. به صنعت و تولید و کارخانجات توجهی نمی‌شود. کارگر حمایت نمی‌شود و هنوز در اجاره منزل خود می‌ماند. من حیث المجموع حقوق‌ها زیر سوال می‌رود.
پایان کلام این‌که اگر دوره‌ی جدید و وزرای جدید به فکر تغییر جدی روند فعلی نباشند و نظارت‌ها را بر کار و نیروی انسانی و تولید قوی نکنند، وضعیت از این هم که وجود دارد بدتر خواهد شد که عواقب آن دودمان همه را بر باد خواهد داد. (امام خمینی ره: بترسید از روزی که مردم بفهمند در باطن ذات شما چیست و یک انفجار حاصل بشود. از آن روز بترسید که یکی از ایام الله خدای ناخواسته باز هم پیدا بشود و آن روز دیگر، قضیه‌ی این نیست که برگردیم به ۲۲ بهمن. قضیه‌ی این است که فاتحه‌ی همه‌ی ما را می‌خوانند).