حتما باید یکی خود را با آتش بکشد تا مدیران کاری کنند؟

قریب به 10 سال هست مردم محروم ومظلوم دهستان چین، روستاهای، شهید برهمن، شهدای عدالت منش، شهید یزدانپناه، طوف، اسلام آباد، ده سرشت در سخت ترین شرایط ازتکنولوژی ارتباطی واینترنتی محروم هستند هرگاه مسئولان برای سلفی گرفتن با آرامگاه های شهدا در این روستاها حضور پیدا کردند درد منطقه را گفتیم با آخ ودریغ وحسرت مدیران گذشته را نفرین ولعنت کردند وژست خدمت گذاری وخدمت رسانی گرفتندوهربار بارقه امید را در دلمان زنده کردند اما به محض رسیدن به پاتوق واستراحتگاهشان باز انگار که نه سفری داشتند ونه قولی، جالب تر از این موضوع، شواف های رسانه ای است که گوش هر شنونده ای را کر ودل هر شنونده ای را مسرور که چه مدیران زحمت کشی داریم اما در عمل همه مثل زنبور بی عسل هستند! در ایام گذشته هرسایتی یا شبکه ای را نگاه میکردیم از خدمات هیجانی ومصاحبه های پر طمطراق مدیران کل از جمله مدیرمخابرات که با مصاحبه های هیجانی و تعارفات آنچنانی در حضور نماینده گان مجلس به به وچهه چهه میزد دلخوش وامیدوارمان میکرد به امکانات رفاهی وخدماتی اما باز هم همان آش بود همان کاسه وتنها شواف ها برای لحظه ای بود که دوربین سایتهای جیره خوار روی آنها زوم بود، جناب دکتر روشنفکر حال که دراین اتاق مجازی هستید به استحضارتان میرسانم علی رغم مراجعات مکرر وپیگیری های مکرر به حضرتعالی ومدیران مربوطه وعوامل دفتری جز تکرار وعده های بی اساس هنوز هم که هنوز هست دانش آموزان روستاهای نامبرده همچنان محروم وبی بهره وپیر مردان وزنان ده برای یک تلفن ساده همچنان باید به پشت بام ها وارتفاعات بروند وهمچنان دانش آموزان که از ظرفیت کلاسهای حضوری محروم هستند متاسفانه از امکانات اموزشی وشبکه های آموزشی مجازی هم محروم هستند، فرق دهستان ما با سایر دهستانها چیست، دلیل این برخوردهای دوگانه چیست چطور روستاهای زیادی در جا ها و بخش های دیگر در کوچکترین زمان ممکن از امکانات ارتباطی واینترنتی برخوردار میشوند اما دهستان چین و بخش لوداب که حداقل سالی8 الی 10پزشک تحویل جامعه دانشگاهی کشور میدهد باید همچنان محروم باشد.