گذری بر تحصن اخیر فرهنگیان به قلم علی گلستانی

کبنا ؛​​​​​​بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ 
به نام خداوند رحمتگر مهربان 
  
ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ ﴿۱﴾
سوگند به قلم و آنچه مى ‏نويسند (۱)
من یک معلم هستم، یک معلم انقلابی. یک انقلابی خواستار تحول، توسعه و پیشرفت
به فرموده مقام معظم رهبری، من کلید سند تحول بنیادین آموزشی، علمی، اقتصادی هستم. خداوند در کلام الله مجید به آنچه در دست من است سوگند یاد کرده است و ۷۵۵ مرتبه به آنچه معلم آموزش می دهد (علم) سخن گفته است. 
لکن کدام مسئول و انسان آگاه است که نداند رشد، توسعه و بلوغ کشورمان در دست من و دانش آموزان من است؟ براستی چگونه می شود از انقلاب بزرگ اسلامی و دهه  فجر پیش رو سخن گفت ولی از چندین هزار معلم، دانش آموز و دانشجوی شهید و جانباز یادی نکنیم! مگر نه اینکه جرقه ها و شعله های این انقلاب عظیم از همین مدارس و دانشگاه ها بر افروخته شدند؟ 
چگونه می توان از دفاع مقدس و جنگ تحمیلی سخن گفت ولی به پنج هزار و نهصد معلم شهید و سی و شش هزار دانش آموز شهید اشاره و ادای احترام نکرد؟
شاید گذشته از بعد نظامی و شجاعت، تصویر محبت و نوازش های پدرانه سردار شهیدمان بر سر کودکان معصوم سرزمینمان، ماندگارترین صحنه ها در اذهان ما از  این شهید راه حق باشد، چطور می توان از سردار دل ها یاد کرد اما به فکر آموزش و معلمین این کودکان معصوم سرزمین وی نباشیم؟
مگر همین انتخابات آزاد نماد مردم سالاری دینی کشور ما نیستند؟ کدام انتخابات را توانسته ایم بدون استفاده از پتانسیل عظیم جامعه فرهنگیان برگزار کنیم؟ 
بله، امروز ما معلمان بعد از سال ها تحمل و سکوت برای حفظ شان و منزلت خود، مصلحت خون شهدا و آرمان های امام راحل و مقام معظم رهبری و علی رغم میل باطنی خودمان، مدارس را برای دو سه روزی تعطیل کردیم، که صد البته این   جلسات آموزشی عقب مانده  را در آینده جبران خواهیم کرد.
امروزه عوام مشکلات را در معیشت فرهنگیان می بینند ولی خواص در تبعیض، بی عدالتی و وضعیت نامناسب وزرات آموزش و پرورش و تبعات حاصل از آن بر آینده کشور عزیزمان ایران.
کیست که نداند وضعیت نابسامان  اقتصادی، اجتماعی، طبقاتی،سیاسی و.... امروز کشورمان ناشی از کم توجهی روز افزون به نظام آموزشی بوده است؟
اگر امروز صنعت خودرو دچار پسرفت و عقب ماندگی شده، اگر کارخانه های بسیاری بخاطر نبود قطعات مختصری پلمپ شده اند، اگر سیل مهاجرت نخبگان ویران کننده است، اگر تورم افسار گسیخته شده و بانک ها، اقتصاد و تولید را به فلاکت کشیده اند، اگر بازار سود آور کنکور، پر رونق تر از کلاس های درس است و چنانچه با هزاران میلیارد هزینه کرد فرهنگی، هنوز ساده ترین اصول انسانی، محیط زیستی و قوانین حیاتی رانندگی را در جامعه رعایت نمی کنیم، به این دلیل است که از قدرت و شان وزیر و وزرات آموزش و پرورش کاستیم، اما به بانک ها و مدیران اقتصادی اختیار تام دادیم. از شان و منزلت معلم کاستیم و به واسطه و دلال بخشیدیم. معلمان را فراموش کردیم ولی رجال سیاسی وبازیگران را تیتر اخبار و رسانه های خود کردیم.
قلم را از دست معلم و قدرت را از کرسی وزارت آموزش و پرورش گرفتیم و به دست مدیران اقتصادی، نفتی، بانکی، ورزشی، خودرویی و ... سپردیم.
از شما می پرسم، در چندین منبر از سخنرانی های ارزشمند مذهبی، معلم و علم را بالاتر از همه امور دانستیم؟ در چندین جلسه از جلسات روزانه، هفتگی و سالیانه هیئت دولت، اصل سخن حول محور معلم و آموزش و پرورش بوده است؟
چند قانون و برنامه از مجلس شورای اسلامی در راستای تقویت وضعیت علمی و منزلت معلمین بوده است؟ وزیر آموزش و پرورش ما کدام جایگاه را در هیئت دولت در اختیار دارد؟
از کدام کشورها در راستای تکریم مقام علم و معلم الگو برداری کردیم؟
کدام امتیازات را برای خانواده معلمین و پیشکسوتان فرهنگی در جامعه قائل شدیم؟
کدام مسئولین را برای مهاجرت نخبه ها بازخواست کردیم؟ اصلا می دانیم همین استکبار و غربی که در حال مبارزه با ما است، بالاترین جایگاه اجتماعی و اقتصادی را به معلمین خود داده است؟ چرا ما با نابودی و تحقیر آموزش و پرورش خود در زمین دشمنان و برای خدمت به آنان گام بر می داریم؟ 
بله امروز ما معلمین معترض شدیم، بار دیگر از خود گذشتیم و نقش انقلابی خود را دوباره ایفا کردیم، خود را در مظان اتهام علم بهتر است یا ثروت قرار دادیم تا به مسئولینی که سر خود را زیر برف فرو برده اند متذکر شویم که دانسته یا ندانسته کشور را به سمت بحران بی عدالتی، تبعیض و رابطه سالاری پیش می برید. ما از شان و منزلت خود به بهانه معیشت گذشتیم تا بار دیگر بی تدبیری و بی توجهی به علم  و آموزش و پیامدهای خطرناک آن را یادآور شویم. این روزها که سرعت تغییر، رشد و ارتقاء علم و تکنولوژی  از دهه و سال به ماه و حتی روز، ساعت و دقیقه کاهش یافته است، و روزانه شاهد موجی از اخبار و پروژه های فضایی و صنعتی شگفت انگیز و ماجراجویانه کشورهای بعضا جهان سومی هستیم، وضعیت راکد علمی، صنعتی و آموزشی کشورمان ما معلم ها را نگران کرده است و نا امیدانه شاهد بلعیده شدن خود و اقتصادمان توسط غول های صنعتی هستیم که منابع طبیعی و خدادادی ما را بواسطه نبود تکنولوژی با کمترین ارزش افزوده به یغما می برند و با فرآوری علمی آنها را با قیمت چند برابری به ما می فروشند.  براستی آیا نجات از این شرایط نامناسب و معضل خودساخته، راه حلی جز توجه به علم و نخبگان دارد؟ ما معلمین بر پیمان ها و میثاق های انقلاب اسلامی پایدار هستیم و آرزوی ایرانی پیشرفته و آرمانی را در دل می پرورانیم. مصداق سخنان  رهبری که هزینه برای آموزش و پرورش را سرمایه گذاری قلمداد کرده اند ، لازم است همه مسئولین واقعی و دلسوز نظام همراه با آحاد ملت،  در راستای بیانات رهبری بار دیگر همت کنیم تا عزت و منزلت خدشه دار شده آموزش و پرورش را به جایگاه حقیقی و واقعی آن برسانیم و بهانه دست افراد سود جو و بدخواه کشور ندهیم. 
و در پایان، مولای متقیان چه زیبا می‌فرمایند هر آنکس کلامی به من بیاموزد مرا بنده خویش ساخته است... این کلام زیبای مولای دو عالم کجا و جمعی که دادخواهی معلمین خادم مردم خویش را کج فهمانه و بعضاً مغرضانه صرفاً به مطالبه مالی تعبیر کرده و بر این قشر مظلوم هر انگ و افترایی را روا دانسته اند، کجا؟ اردات مولای متقیان به مقام شامخ معلم کجا و دست دست کردن تعمدی چندین ساله مجالس اسلامی ما برای عدم احقاق حقوق معلمین عزیز در زمینه اجرای صحیح مبحث رتبه بندی معلمان، کجا؟ حال آنکه خوب می دانید مطالبات مالی، هر چند به حق اما کمترین خواسته و دغدغه ما معلمان بوده است. دغدغه همیشگی ما تنزیل جایگاه علم و معلم است، فقدان احترام و قدرشناسی است، نادیده گرفتن کوشش و دلسوزی است، بازیچه دست کردن خواست‌های بحق معلمین در سالیان اخیر است... مردم عزیز ایران خود بارها در مدارس حضور یافته و نظاره‌گر امکانات و تجهیزات مدارس که دون شأن ما و فرزندان عزیز ماست، بوده‌اند، خواست همه ما، بهبود معیشت معلمین، بهبود کیفیت مدارس و ارج نهادن به مقام علم و معلم است.

‌با تسلیت ایام عزاداری بانوی دو عالم🖤🖤
علی گلستانی نسب 
دبیر آموزش و پرورش شهرستان لنده
۲۷ آذر ۱۴۰۰