تاریخ انتشار
چهارشنبه ۲۲ دی ۱۴۰۰ ساعت ۰۱:۲۴
کد مطلب : ۴۴۳۴۰۶
یادداشت ارسالی؛
جاده‌های مرگ و پیچ‌هایی با ناقوس الرحیل در کهگیلویه و بویراحمد
۱
مطلبی که می خوانید از سری یادداشت های مخاطبین کبنانیوز است و انتشار آن الزاما به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست. می توانید با ارسال یادداشت خود، این مطلب را تأیید یا نقد کنید.
کبنا ؛یادداشت ارسالی: جاده‌های مرگ و پیچ‌هایی با ناقوس الرحیل که جان انسان‌ها را به بازی گرفته و تاب حیات را می‌ربایند! سال‌هاست ارابه‌ی مرگ بر جاده‌های استان سایه افکنده و انسان‌های زیادی را به کام مرگ فرستاده. زمانی نه چندان دور نمایندگان پیشین وعده‌ی احداث و راه اندازی راه آهن کاکان به فارس را داده بودند که آن هم تنها در حد یک شعار باقی ماند شعاری که برای ما کهگیلویه و بویراحمدها تبدیل به رؤیایی دور از دست شده. اگر خط راه آهن استان ما جدی گرفته نمی‌شد چه بسا جوانان و نان آوران خانواده‌ها مجبور به طی مسیر از طریق جاده‌های کوهستانی و پر از دست انداز نبودند که گاه خود ارابه‌ی مرگشان را برانند و گاه کنار راننده‌ای بنشینند و هزاران بار در دل دعا کنند خدایا این بار ما را سالم به مقصد برسان! مسئولان محترم استان و نمایندگان بانفوذ؛ امروزه یکی از نیازهای اساسی‌مان جهت پیشرفت استان و برون رفت از این واپس زدگی اقتصادی راه اندازی خط راه آهن است لطفاً اگر از عزل و نصب‌ها کمی فراغت خاطر یافتید فکری به حال جاده‌های مرگ کنید و دانشجویانی که مجبورند جهت ادامه تحصیل به استان‌های دیگر بروند را دریابید چرا یک نفر باید پانزده ساعت در اتوبوس بنشیند و با کمر و گردنی گرفته و پاهایی تاول زده برسد تهران و با آنهمه خستگی تازه راه بیفتد دنبال کارها و مشغله‌هایش؟! چرا میان قطب‌های صنعتی فارس و اصفهان ما همچنان محجور افتاده‌ایم و کورسوی امیدی جهت برون رفت از این اوضاع نابسامان اقتصادی نداریم؟! هوایی طی مسیر می‌کنیم مرگمان را گردن کوه دنا می‌اندازند و زمینی را انتخاب می‌کنیم؛ جاده‌ها و ناقوس مرگشان دست از سرمان بر نمی‌دارد! آیا اگر خط راه آهن تابحال راه اندازی شده بود اینهمه آمار مرگ و میر ناشی از تصادفات جاده‌ای همچنان بالا بود؟! چند نفر دیگرمان باید زیر چرخ‌های پلاستیک و فلز ماشین‌ها له شویم تا شاید دلتان به حالمان بسوزد و فکری به حال راه اندازی ریل‌های راه آهن کنید؟! مگر چند نفرمان ماشین شخصی داریم یا چند نفرمان آنقدر دستمان به دهانمان می‌رسد تا بتوانیم هر بار از طریق هواپیما سفر کنیم؟! آقایان نمایندگان شما در مقابل تمام رأی‌هایی که از این مردم گرفته‌اید مسئولید! شما در مقابل جان این مردم مسئولید! شما در مقابل تمام خانواده‌هایی که سرپرست و جوان و عزیزی را بخاطر تصادف از دست داده‌اند مسئولید! به فکر خدمت به مردم باشید پیش از آنکه صدای الرحیل دیگری بلند شود.
