واکنش محمد علی وکیلی به مصاحبه «رضا پهلوی»؛ چی زده عالیجناب سوسول!

کبنا ؛ محمدعلی وکیلی در یادداشت روزنامه ابتکار نوشت: بارها نوشته‌ام که فعالیت اپوزیسیون به خصوص رضا پهلوی محدود و معطوف به گسل‌های اجتماعی و نارضایتی‌های مدنی است. به عبارتی زیست این جماعت منحصر به شکاف‌های اجتماعی است. آنان بدون هیچگونه حرف و برنامه ایجابی، تنها می‌توانند در گسل‌ها و شکاف‌های اجتماعی امکان حیات داشته باشند. این عده از اختلاف و شکاف‌های اجتماعی تغذیه می‌کنند. شکاف‌هایی که هر کسی که دلسوز ایران است (مستقل از موضعش درمورد جمهوری اسلامی) بیشتر به ترمیم آن می‌اندیشد تا تغذیه از آن. اینان در پیله رفاه غوطه ور هستند و با تب شکاف‌های اجتماعی از پیله بیرون می‌آیند و پروازنمایی می‌کنند. هیچ دلبری از ملت نکرده‌اند و فقط تلاش می‌کنند بر موج خشم و عصبانیت ملت سوار شوند. البته سخت معتقدم دیگر چنین موج سواری‌هایی به مقصود نمی‌رسد. یعنی ملت سوار کشتی کسانی که نسخه نجات بخش ندارند و فقط فحاشی و حرافی می‌کنند نمی‌شوند. در میان اپوزیسیون رضا پهلوی معروف به ربع پهلوی نیز از همه مصنوعی‌تر است.
روخوانی هفته گذشته او نشان داد که واقعاً از این آدم، رجل در نمی‌آید. درکی سطحی و فانتزی و بدون هیچ طرح و ایده از تحولات ایران در سخنرانی او موج می‌زد. او را مادرش به سیاست آوَرد و به زور می‌خواهد او را وارد رجال سیاسی کند. اما انگار از او رجل ساختن، رنجی به نتیجه است.
برخی شعارهای سفارشی توسط پاره‌ای از سلطنت‌طلب‌ها از جمله «رضا شاه روحت شاد» در تجمعات صنفی و مدنی، باعث توهمات فانتزی در این عالیجناب سوسول شده است. او در این توهم در جایگاه رهبری اپوزیسیون بیانیه می‌خواند و البته با ناشی گری از نام لرها و بختیاری‌ها هم وام می‌گیرد تا به گمان خویش این قوم تاثیرگذار را با خود همراه سازد.
در همین خصوص نکاتی را بعرض می‌رسانم.
اول اینکه اعتراضات کنونی در بستر آرام و در فضای عقلانی حق مردم است و لرها نیز همچون دیگر اقوام ایرانی نسبت به وضعیت معیشت معترض هستند. اما تاریخ ایران گواه است که لرها مهم‌ترین اپوزیسیون حاکمیت ناکارآمد پدربزرگ و پدر جناب ربع پهلوی بودند. پولتیک پدر رضا پهلوی در انتخاب همسر از میان بختیاری‌ها با رفتار غیر صادقانه و شیطنت‌های عمه جان شیطان صفت او، اشرف نیز نقش آب شد. و عجیب است که این گل پسرِ مدعی حتی زحمت خواندن چهار کتاب تاریخی و جامعه شناسی اقوام ایرانی را به خود نمی‌دهد تا مجبور به بازی در نقش‌های کمدین اینچنینی نشود و مایه خنده خلق را فراهم نکند.
دوم اینکه به نظرم بزرگترین شانس جمهوری اسلامی داشتن چنین اپوزیسیون غیرمردمی و مصنوعی می‌باشد. اپوزیسیون سوسول که هیچ فهمی از مسئله ایران ندارند و اساساً چهار دهه است که از این کوتوله‌ها رجلی پا نگرفته است.
و سوم اینکه با این اپوزیسیون جای هیچ نگرانی نیست ولی با عملکرد برخی مسئولان جای نگرانی جدی وجود دارد. مطمئنم که این اپوزیسیون کوتوله نمی‌توانند یک دهیاری را هم براندازند تا برسد به یک حکومت؛ اما قهر مردم در نتیجه عملکرد غیر مسئولانه برخی مسئولین، توان هر کاری را دارد. لذا اصلاً نباید نگران عملکرد اپوزیسیون بود بلکه از عملکرد خودی‌ها باید ترسید.