واکنش‌ها به نطق «مهدی روشنفکر» نشان داد عده‌ای بدون توهین به منتقدان و برتری شور بر شعورشان، قادر به حیات‌سیاسی نیستند!

کبنا ؛سید طهماسب سجادی خواه چشمه شور - در روز‌هایی که باتلاق‌های فساد بسیاری از منابع و فرصت‌ها در جامعه را پایین می‌کشند و اخبار عجیب و غریب اختلاس، تخلفات در میان انبوه مشکلات اقتصادی از جمله تورم و بیکاری همانند یک سوهان، روح و روان مردم جامعه را نشانه رفته، سکوت برخی مدعیان عدالت‌خواهی و سوپر انقلابی‌های مشهور در جایگاه‌های مختلف، بیش از پیش مایه تأسف و تعجب است!
حتی جریان عدالتخواهی نوظهور به یک باره ترمز دستی خود را کامل کشیدند! یا مافیا ترمزدستیشان را کشیدند!! و عده‌ای از آن‌ها شاید به این دلیل که در مسئولیت‌های مختلف مشغول به کار شدند سکوت اختیار کردند.
در این بین، برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی که باید پرچم‌دار مبارزه با فساد به طرق گوناگون باشند انگار سرنوشت خود را به منافع حزبی، جریانی و شخصیِ صاحب منفذان و صاحبان قدرت و مافیا گره‌زده و روزه سکوت گرفته‌اند.
فساد عظیم بیش از نود هزار میلیاردی در یکی از شرکت‌های برجسته صنعت ایران و نیز بوق و کرنای ماراتن کنکورِ پر از اشکال در روز‌های محرم سال جاری، شاید تلنگری باشد برای جامعه اسلامی و در رأس آن مسئولان نظام اسلامی که خود را داعیه‌دار سبک مدیریت اسلامی علوی می‌دانند. این رویداد‌های تلخ شاید تلنگری برای بیدار شدن و‌اندیشیدن به آن چیزی باشد که عزیز دل پیامبر اکرم (ص) با کوچکترین سرباز خود حضرت علی اصغر(ع) شش ماهه به جنگ آن رفت، یعنی به جنگ علیه فساد، تزویر و ظلم رفت.
در آن زمان نیز اهالی کاخ فساد در حکومت به ظاهر اسلامی، آنچنان لجام‌گسیخته به فساد روی آورده بودند که دین در نظر مردم، وسیله‌ای برای غوطه‌ور شدن در فساد شده بود. کار تا آنجا پیش رفت که امام امت راهی جز قیام برای اصلاح نداشت و در عین اندک بودن یاران، به مصاف تزویر و فساد رفت و در نهایت آنچه باقی ماند، درس عبرتی برای ما و دیگران است که فساد و تخلف انچنان به سرعت بزرگ می‌شود و رحم ندارد که برای ادامه حیاتش از جان نوه رسؤالله نیز نمی‌گذرد.!!
با افشا شدن سرچشمه‌های فساد در جامعه، داشتن جسارت بیان واقعیات از تریبون مجلس نه تنها خسارتی برای نظام ندارد بلکه برای نظام اسلامی به مثابه ناله «هل من ناصر ینصرنی» است. امروز سربازان جان بر کف امام عزیز امت منتظر فرمانی هستند تا کاخ‌های پوشالی اهالی فساد را در هم کوبند. بی‌شک این مبارزه نیازمند آن است که کسانی در نوک میدان، از همه چیز بگذرند و سینه سپر کنند.
نطق فسادستیز مهدی روشنفکر نماینده محترم مردم شریف شهرستان‌های یویراحمد، دنا و مارگون در مجلس شورای اسلامی و انتقاد به ساختار‌های معیوب و فسادزا، خاطر برخی را شاد و خاطر عده‌ای به شدت در بویراحمد، دنا و مارگون آزرده است. جای تعجب است که برخی از مدعیان که خود در فضای رسانه منتقد فساد در جامعه بوده‌اند، فساد چند هزار میلیاردی فولاد مبارکه را استوری کرده و زیر آن سر را به نشانه تأسف تکان داده بودند، امروز نطق هوشمندانه و شجاعانه یک نماینده محترم، در انتقاد و هشدار به وجود چنین فساد‌هایی در جامعه اسلامی را نشان از انحراف دانسته و وی را به رگبار سؤال و نقد‌های سرشار از خب و بغض کشانده‌اند. و خواستار حذف‌ایشان از صحنه رقابت توسط شورای نگهبان هستند زیرا می‌دانند تا صد سال دیگر در فضای انتخاباتی یارای رقابت با‌ایشان و جریان مردمی حامی‌ایشان را ندارند.
نقد مهدی روشنفکر به اصلاح ساختار‌ها، بی‌شک بدواً و رأساً اصلاح قوانین اجرایی و نظارتی را هدف قرار داد. ساختاری که اگر اصلاح شود و در دل آن قوانین محکم و بازدارنده قرار بگیرد، جلوی بسیاری از فساد‌ها در انواع مختلف را می‌توان گرفت.
جای سؤال است که ایجاد رودخانه فسادی چون فولاد مبارکه بیشتر به حیثیت نظام خدشه وارد کرده و می‌کند یا یک نطق انتقادی بر اساس وظیفه و منطق؟!! بی‌عدالتی در کنکور و ذبح شدن استعداد‌های ارزشمند و درخشانِ دانش‌آموزان محرومِ زیر پای سرمایه‌داران و افتادن تشت رسوایی بیشتر به حیثیت نظام ضربه می‌زند یا نقد این وضعیت و استمداد برای ریشه کن کردن و جلوگیری از اتفاق افتادن موضوعات مشابه؟!
اگر مجلس شورای اسلامی بجای میدان داری برای کابینه دولت‌ها به وظیفه ذاتی خود در بعد نظارت عمل می‌کرد، امروز یک کرسی نشین آن برای مقابله با فساد مجبور به فریاد زدن و مورد‌اتهام واقع شدن قرار نمی‌گرفت!! انهم هنگامی به دلیل ضعف ساختاری و ضعف فرهنگ‌سیاسی جرینات سیاسی، حامیان‌ایشان توقع و انتظار حمایت دولت و اصحاب قدرت را دارند؟؟؟
از اهالی فهم و درک سؤال داریم آیا ساختار آموزشی معیوب یا ضعیفی که در آن مافیا کنکور رشد می‌کند و موجب سقوط عدالت در نظام آموزشی، ذبح استعداد‌ها، فرار نخبگان، پرورش پخمگان دانشگاهی و ظهور مدیران تنبل و غیر متخصص و غیر متعهد و النهایه ایجاد ساختار‌های مریض و معیوب و جامعه‌ای ناسالم می‌شود، نیاز به اصلاح دارد یا خیر؟!
آیا چشمه‌های فساد که در حال ریختن حق مردم مظلوم به جیب مرفهان بی‌درد است، نیاز به خشکاندن دارد یا خیر؟!
مهدی روشنفکر نماینده مردم دیاری هست که مبلغ فساد مالی فولاد آن در سال‌های گذشته ۴۵ برابر بودجه آن با این شرایط تورم در امسال است، دیاری که جاده‌هایش به دلیل توپوگرافی کوهستانی قاتل مردم هستند، دیاری که نام و نشان چشمه‌هایش گوشنواز است و مردمش کامی تشنه دارند، دیاری که جنگل‌های بلوطش این روز‌ها بجای نفس دادن در نبود امکانات در شعله آتش می‌سوزند و نفس می‌گیرند، دیاری که جوانانش مجبورند برای کسب درآمد گرمای بالای ۶۰ درجه بنادر و درد دوری را تحمل کنند، حرف‌ها و نقد‌های این نماینده مجلس برخاسته از درد‌ها و رنج هاست، برخاسته از رنج نداشتنهایی است که اگر فساد‌ها نباشند شاید مرهمی برای درمانشان پیدا شود.
فریاد روشنفکر در نقد پیشی گرفتن شور از شعور انقلابی بی‌شک به مذاق آن‌هایی که با ظاهر ریاکارانه انقلابی به شور میاندیشند و مبانی انقلاب را برای رسیدن به منافع خود ذبح می‌کنند قطعاً خوش نیامده و نمی‌آید، شعور انقلابی یعنی تلاش برای ماندن بر آرمان‌های انقلاب، دوری از کاخ نشینی، توجه به کوخ نشینان، راهی نکردن فرزندان به دیار استکبار برای رفاه و در اینجا سر دادن شعار ضد استکباری!!
شعور انقلابی یعنی درک کردن مردم و عمل به آنچه در بیانیه گام دوم به عنوان نقشه راه آمده است، شعور انقلابی چیزی جز گردن زدن منیت‌ها، عبور از فتنه و نفاق نیست.
مهدی روشنفکر نه فشار و تخریب علیه دولت را می‌پذیرد و نه ناملایمات و رفتار‌های ناشایست با منتقدان دولت را، احترام به عقاید جامعه در کجای دین اسلام کفر بوده که امروز مطالبه گران چنین وضعی متهم شناخته می‌شوند؟
آیا مبارزه با فساد و پیش رفتن در مسیر عدالت خواهی و عدالت محوری، توجه به آرمان‌های انقلاب منافاتی با دین داشته و دارد؟!
آیا اصلاح ساختار‌های معیوب، تلاش برای عدالت اجتماعی، تبر زدن بر گردن فساد، توجه به نخبگان و جوانان، ایجاد زمینه رشد و توسعه و عبور از سیاسی بازی از شعار‌های دولت انقلابی کنونی نبوده است؟
آیا رهبری عظیم الشأن با مبارزه با فساد، احترام به عقاید، اصلاح ساختار معیوب و فساد‌زا، مبارزه با بی‌عدالتی، توجه به نخبگان و تربیت نسل متعهد و متخصص مخالف است؟
بی شک چنین نیست، و آنانکه امروز بوقچی شده و برای دشمن از یک نقد منصفانه و دلسوزانه خوراک تولید می‌کنند، در قضاوت‌اندیشه‌های عدالتخواه محکوم هستند و راه بر کسانی که در زمینه مبارزه با فساد و ظلم مبارزه می‌کنند به گواه تاریخ باز بوده و خواهد بود.