آیت الله ملک‌حسینی؛ سرمایه نمادینِ امیدبخش و تسکین‌دهنده در ماتم کهگیلویه و بویراحمد 

یادداشتی از صیاد خردمند؛ کهگیلویه و بویراحمد در روزهای اخیر به جد و از صمیم دل سوگوار سید قادر لاهوتی شد و به سخن آمد که این نوع زبان‌آوری گسترده عام و خاص هم‌استانی‌ها از هنرمندان، ادیبان، روشنفکران، دانشگاهیان تا علما، روحانیان، سیاستمداران، کنشگران اجتماعی و سیاسی، بازاریان و عموم مردم خود یک موضوع مهم و قابل ‌مطالعه است.
دکتر سید قادر لاهوتی این اقبال را داشت که علاوه بر دوران حیات، در روز مرگ و وداع مورد توجه اهالی سیاست، فرهنگ و همه شهروندان قرار گیرد؛ به قول نظامی «مرگ به انبوه را جشن خوانند».
موج واکنش‌های مجازی خود گویای همه چیز بود، وی با مرگ خویش به‌ شدت تأثیر اجتماعی‌اش  را در سطح چشمگیری منعکس کرد تا حتی به موضوع برجسته‌ای در اندیشیدن، نوشتن، گفتن و شنیدن تبدیل شود.
اینکه از هر طیف و جناح و از قشرهای مختلف جامعه، مذهبی و غیرمذهبی، مدرن و سنتی،‌ خوش‌حجاب و چادری،‌ فقیر و غنی، بالا‌شهری و پایین‌شهری و کهگیلویه‌ای، باوی، بویراحمدی  و ... در تشییع جنازه دکتر لاهوتی شرکت کردند نشان از جایگاه برجسته وی دارد.
اما مرگ باشکوه و عزتمند فعال سیاسی اصلاح طلب در کهگیلویه نباید سبب شود چشمان بینا از سخنرانی اثرگذار، زیبا و التیام‌بخش آیت الله ملک حسینی غافل شود.
بی‌شک آیت الله ملک حسینی از سرمایه‌های بی‌بدیل و بی‌جایگزین استان کهگیلویه و بویراحمد است. کلام شیوا و اثرگذار وی نشان داد از وجه اجتماعی و فرهنگی و حتی هنریِ ویژه‌ای برخوردار است.
آیت الله ملک حسینی را باید یک سرمایه نمادین تمام عیار برای کهگیلویه و بویراحمد دانست. سرمایه نمادین یکی از چهار سرمایه‌ای است که چهار ستون اصلی نظام اقتصادی و اجتماعی هر کشور را تشکیل می‌دهند: سرمایه اقتصادی، سرمایه انسانی، سرمایه اجتماعی و سرمایه نمادین. 
بوردیو سرمایه نمادین را تلفیقی از سرمایه‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی می‌داند. «سرمایه نمادین»  ناظر به این است که هر سرمایه‌ای  وقتی به‌ نقطه‌ای  می‌رسد که در مواجهه با آن جامعه احساس افتخار، اعتبار و تعلق‌خاطر می‌کند، تبدیل به سرمایه نمادین می‌شود.
آیت الله ملک حسینی را می‌توان از مصادیق ملموس تبدیل سرمایه فرهنگی به سرمایه نمادین در جامعه و زمانه ما دانست.
او با ویژگی‌ها، توانمندی‌ها و جایگاه ویژه و  منحصربه‌فردی که در کانتکست سیاسی و اجتماعی کهگیلویه و بویراحمد دارد، در تلازم و هم‌نشینی با تأثیرات اجتماعی‌اش جایگاه ممتاز و خاصی به وی بخشیده است.
در روزی که همگان در میدان مرکزی شهر دهدشت در سوگ معلمی فرهیخته به غم‌ نشسته بودند نوا و ندای دلنشین ِ برادری بزرگتر و پدری مهربان و مهرورز نیاز بود تا به سینه سوختگان تالم خاطر ببخشد و در این نقطه بود که سرمایه نمادین وارد شده و به خوبی این نقش را به دوش کشید و به‌عنوان بزرگتر از غم، درد و ملال یک مردم با سخنرانی آهنگین و زیبای خود کاست.  
مزیت مهم سرمایه‌های نمادین، این است که در شرایط بی‌ثباتی و بحران و تنش و نگرانی، ناامیدی و ملال به کمک جامعه می‌آیند و شرایط را کنترل و مردم را آرام و امیدوار می‌کنند.
در واقع سرمایه‌های نمادین امید می‌آفرینند و انسجام ایجاد می‌کنند؛ آنها الگو می‌شوند و الگو تولید می‌کنند؛ آنها در بی‌ثباتی عامل اتحاد، ثبات و همبستگی می‌شوند و برای تحول‌خواهی و تغییر پیشقدم می‌شوند.
بی‌شک سخنرانان خوب بسیار زیادند و اما کسانی که صحبت هایشان در یک موقعیت خاص مانند سوگواری التیام بخش و درس آموز باشد اندک‌اند و این سرمایه‌های نمادین‌اند که می‌توانند تنها با صحبت کردن و استفاده صحیح از واژه‌ها باعث تغییرات پایدار و دائمی در شرایط حالِ  افراد و جامعه شوند.
آیت الله ملک حسینی بعنوان یک سرمایه نمادین می‌تواند حلقه‌های اتصال جامعه به یکدیگر باشد و در واقع نقش ستون‌ و لنگری اجتماعی را ایفا کند  که عناصر اجتماعی و اعضای جامعه حول آن مجتمع می‌شوند و پیرامون آنها با هم همکاری و مشارکت و کنشگری و تحول‌آفرینی می‌کنند.
جامعه فاقد سرمایه‌های نمادین جامعه‌ای لغزان و متحرک  است که در حوادث به‌راحتی به لرزش می‌افتد و حتی به بیراهه می‌رود و  امکان فریب‌کاری، ریاکاری، خشونت و تلاطمات اجتماعی بالا می‌رود.

در جامعه‌ای که در تخریب سرمایه‌های نمادین خود، در جلوگیری از تشکیل آنها متخصص است، باید از حریم و حدود این سرمایه‌ها صیانت و حفاظت کرد تا در بزنگاه‌ها تسهیل‌گرِ امنیت، امید، آرامش و و وحدت جامعه باشند.