امنیت از نان شب واجب تر است! / سپاسگزاری از سربازانِ گمنامِ همیشه بیدارِ وزارت اطلاعات

کبنا ؛به بهانه‌ی سپاسگزاری از سربازانِ گمنامِ همیشه بیدارِ وزارت اطلاعات و سپاهیانِ شجاع، در حوادث اخیر.
"امنیت" واژه‌ای نام آشناست. جغرافیای امنیت، از خانه‌ی انسان‌ها گرفته، تا مرز‌های سیاسی یک کشور را شامل می‌شود.
"امنیت" دوری از هرگونه تهدید و آمادگی برای رویارویی با خطرات است. آنچه در مقوله‌ی امنیت مهم است و باید به آن پرداخت؛ این است که "امنیت" را چه کسانی ایجاد می‌کنند؟ و این امنیت، در کجای زندگی اجتماعی، کسب و کار‌ها، فعّالیت‌ها و امورات یک کشور نمود دارد و یا کارکردِ امنیت چیست؟ و اگر امنیت نباشد، چه خواهد شد؟
پاسخ سؤال‌های مطرح شده، آسان است و جواب این است که: "امنیت از نانِ شب واجب‌تر است" و بدون شک؛ هیچگونه فعالیت، کسب و کار و یا هیچ کدام از امورات زندگی روزمرّه‌ی ما، بدون از وجود امنیت، امکان‌پذیر نخواهد بود!
گاهی شنیده می‌شود که عدّه‌ای به مجرّد در میان آمدن واژه‌ی امنیت، چنین می‌گویند؛ که: کدام امنیت؟ ! وقتی در شرایط سخت اقتصادی هستیم، امنیت فیزیکی و جانی و ... معنا ندارد!!
واقعیت این است که در بهترین شرایط اقتصادی هم اگر امنیت نباشد؛ آسایش نیست!
در این شرایط حساس کنونی؛ منفعِل بودن، به مثابه‌ی همراهی با دشمنان می‌باشد. امّا جامه‌ی عمل پوشانیدن به فرامینِ مقام معظم رهبری، به ویژه در بابِ "جهادِ تبیین" وظیفه‌ی شرعی و انسانی نخبگانِ جامعه‌ی ماست. تا به قول معروف "چراغ از تو نگیرد دشمن"!
پُر واضح است که؛ قدر امنیت را کسانی می‌دانند؛ که روز‌های پُر آشوبِ جنگ را تجربه کرده یا دیده‌اند.
ارزش امنیت را مادری می‌داند؛ که در بحبوحه‌ی جنگ و اشغالِ بعضی از شهر‌های جنوب، فرزندِ خردسالش را، برای در امان ماندن از کشتار، به سر نشینان یک وانت ناشناس می‌سپارد و خود آواره‌ی بیابان می‌شود!
امنیت؛ اتفافی نیست و با فال و استخاره محقق نمی‌شود. بلکه، هستند کسانی که شبانه روز در راهِ امنیت و آسایش مردم این کشور، از جانِ شیرین خویش مایه گذاشته و گرما‌های طاقت‌فرسا و سرما‌های استخوان سوز را بر جان و جسمِ خویش متحمّل می‌شوند؛ تا من و شما راحت بخوابیم.
نقشِ بی بدیلِ سربازانِ گمنامِ امام زمام (عج) در خنثی نمودن دسیسه‌ها، تحرکات و اقدامات برنامه‌ریزی شده‌ی دشمنان داخلی و خارجی و هوشیاری سبز پوشان راست قامتِ سپاه، انکار ناشدنی و قابلِ ستایش است. آری؛ انسان‌هایی که راحتی زندگی دیگر هم وطنان را، در تحمّلِ رنجِ و سختی خویش دیده‌اند!
نشان به آن نشان، که ده‌ها فرمانده، هزاران افسر و سربازِ فدایی وطن، در این راهِ پُر مخاطره جان را در کفِ دست نهاده و شربت شهادت نوشیده‌اند!
به قول شاعر:
به پاسِ هر وجب خاکی از این ملک
چه بسیار است آن سر‌ها که رفته
ز مستی بر سرِ هر قطعه زین خاک
خدا داند چه افسر‌ها که رفته!