پسران علیه پدران

کبنا ؛احترام به بزرگتر‌ها و بویژه پدر و مادر از اصول اساسی دین، فرهنگ و تاریخ این سرزمین است. اما این احترام هرگز به منزله مانعی برای نوآوری و خلاقیت نیست بویژه در مواردی که سنت‌ها مانع حرکت و تعالی خواهی انسان شوند.
سالهاست در سپهر سیاسی کشور صحبت از جوانگرایی می‌شود اما در عمل جز مواردی انگشت شمار وقع چندانی به جوانان نشده است و کماکان این پدران( البته بیشتر پدران سیاسی و پدرخوانده‌ها) بر مسند قدرت و تصمیم‌گیری چنبره زده‌اند و هیچ بولدوزری قادر به جابجا کردن آن‌ها نمی‌باشد.
در کهگیلویه‌ی بزرگ غلظت این استمرار و عدم اجازه ظهور به دیگران بیش از جا‌های دیگر به چشم می‌آید و در طول دوره‌های مختلف انتخابات شاهد تکرار چهره‌های تکراری و بدون خلاقیت و یا هیچ دستاورد و عملکردی بوده‌ایم که وضعیت ظاهری کهگیلویه بزرگ خود گواه این ادعاست و نیاز به توضیح اضافه‌ای نیست (رنگ رخساره خبر می‌دهد از سر درون). انحصار قدرت و در اختیار داشتن امکانات عملاً اجازه مانور را از نیرو‌های جدید گرفته است و همین امر در ابتدا حضور چهره‌های جدید و در مرتبه دوم تصمیم مردم برای حمایت از چهره‌های جدید را سخت کرده است. در گچساران نیز شکل دیگری از این دور تکراری و خسته‌کننده و عبث  را این بار در تقابل خانواده‌ها شاهد هستیم. در این حوزه قدرت تنها از اعضای یک خانواده به خانواده دیگر منتقل می‌شود و هیچ منفذ و روزنی برای ظهور چهره‌های جدید پدید نمی‌آید.  
 ولی براستی این تکرار و تکرار باید تا چه زمان ادامه پیدا کند؟ آیا زمان آن نرسیده است که به جوانان و چهره‌های جدید اعتماد کنیم؟ در حمایت از چهره‌های تکراری در طول سه دهه و حتی بیشتر چه خیر و منفعتی حاصل آمده است که حالا برای حمایت از چهره‌های جدید صحبت از هزینه و فایده به میان می‌آوریم و از نگرانی حرف می‌زنیم؟
بدون شک حتی اگر موضوع هزینه و فایده را لحاظ کنیم باز قمار بر سر جوانان می‌تواند آورده‌ی بیشتری برای مردم به ارمغان بیاورد.
مجتبی اندرزیان یکی از جوانان خلاق و کارآفرینی است که در اولین گام شجاعت حضور در این میدان را به نمایش گذاشته است و در ادامه این فرصت را خواهد داشت که با ارایه طرح‌ها و برنامه‌های خود به جامعه اعتمادسازی نماید.
حمایت از جوان شایسته و با برنامه قطعاً لبیک به راهبرد پیشنهادی مقام معظم رهبری برای حمایت از جوانان توانمند خواهد بود. وجود جوانانی از جنس اندرزیان نوعی سرمایه‌گذاری بلند مدت برای شهرستان، استان و کشور است که بعد از پایان مدیریت نسل‌های قبلی کشور از وجود نیرو‌های توانمند خالی نباشد.
انتخابات دوازدهم مجلس شورای اسلامی یک فرصت تاریخی است تا مردم و بویژه نسل جوان با حساسیت نسبت به وضعیت و آینده خود و سرزمین‌شان یک تصمیم مهم و به معنای واقعی کلمه انقلابی اتخاذ نمایند و ضمن پایان دادن به انحصار و تکرار، میدان را به نیرو‌های جوان واگذار کنند تا به خلق آینده‌ای روشن کمک کرده باشند.
مجتبی اندرزیان و سایر جوانان در این عرصه محک مهمی هستند تا هم پشتکار و استمرار این جوانان سنجیده شود و هم مردم در مقابل فرصت‌های انتخابی بیشتر و با دوراندیشی و حمایت از آن‌ها به تضمینی برای خود و آینده اقدام کرده باشد.