اما این مصونیت در بیرون از مرز، لزوماً در داخل وجود ندارد! در سیاست داخلی چندان وضع مطلوبی نداریم. ما مدت‏ها است در داخل گرفتار جنگ تورم، بیکاری و فساد هستیم. بی‏تردید بازنده نزاع خارجی، آمریکا و متحدان آن در منطقه خواهند بود اما معلوم نیست در داخل بتوانیم از این جنگ پیروز بیرون بیاییم‌. مین‏های بیکاری و تورم و فساد هرلحظه ممکن است در داخل منفجر شود. وضع سیاست داخلی هم چندان به سامان نیست. نه معیشت حال خوبی دارد و نه آزادی، وضع خوبی!
نه اقتصاد، به قاعده است و نه سیاست. مطالبات مردم در داخل سال‏ها انباشته شده است. ما نیازمند جراحی‏های اقتصادی و سیاسی هستیم. نقش تحریم در وضع کنونیِ معیشت انکار‏نشدنی است. ما درگیر جنگی اقتصادی با بزرگترین اقتصاد جهان شده‏ایم. لذا طبیعی است که تکانه‏های اقتصادی جدی داشته باشیم. اما به‏طور‏کلی ما دو دهه است که نیازمند اصلاحات هستیم. گذشته از تحریم، نمی‏توان انکار کرد که ساختارهای موجود کشورداری تا چه اندازه ناکارآمد هستند. نه از این اقتصاد، رونق و توسعه بیرون می‏آید و نه از این سیاست، آزادی و نشاط. به ‏طور‏کلی، از وضع کنونی آبی گرم نمی‏شود.
نقاطِ آسیب‏پذیرِ ما در این تحریم‏ها عفونت کرده‏اند. این تحریم‏ها آن‌ها را عیان‏تر و عریان‏تر کرده است. از طرف دیگر، بدون تغییرات جدی در سیاست‏های داخلی و بدون اصلاحات ساختاری در سیاست و اقتصاد، تاب‏آوریِ داخلیِ ما در میان فشارهای خارجی، محل تردید است. لذا این اصلاحات نه فقط ضرورتِ دورانِ ثبات؛ بلکه اضطرارِ دورانِ سختِ گذار هم است.
تجدیدنظر در داخل به‏مراتب سخت‏ترین اصلاحات است. حتماً مقاومت‏ها زیاد است. حتماً برای حفظ وضعِ موجود، سخت‏جانی‏هایی می‏شود. اما راه دیگری نیست؛ اراده‏های معطوف به اصلاح باید قوی‏تر شوند. امروز صحنه عمل، جنگِ اراده‏ها است. هرقدر بتوانیم در اراده صلح و اصلاح جدیت به خرج دهیم صبحِ ظفر نزدیک‏تر خواهد شد.

کبنانیوز